Tajemniczego odkrycia dokonano w Carlos Spegazzini w Argentynie. Mężczyzna szukający materiału na opał natknął się na coś, co na pierwszy rzut oka przypominało jajo dinozaura. Okazało się, że to pancerz prehistorycznego zwierzęcia.
Glyptodony żyły w epoce plejstocenu. Uważa się, że stworzenia te były jednymi z pierwszych, które wytępił człowiek. Ludzie i te wielkie szczerbaki współistnieli na Ziemi przez około 4 tys. lat.
Jose, który natknął się na skorupę, poinformował rodzinę o niecodziennym znalezisku. Następnie jego bliscy udali się na miejsce, aby bliżej przyjrzeć się skamielinie. Zaskoczeni widokiem ogromnego "jaja", postanowili o wszystkim powiadomić policję.
Policjanci nie chcieli nam wierzyć, gdy powiedzieliśmy, że znaleźliśmy ogromne jajo dinozaura - powiedziała Reina, żona Jose.
Paleontolog Laura Cruz w rozmowie z lokalnymi mediami potwierdziła, że jest to skorupa Glyptodona. Okazuje się, że dorosły osobnik był wielkości Volkswagena Beetle. Eksperci udali się na miejsce w celu zbadania innych szczątków, które być może znajdują się w pobliżu.
Glyptodony występowały na terenach Ameryki Południowej. Człowiek polował na te zwierzęta, ponieważ ich pancerze idealnie nadawały się na schronienie. Świadczą o tym ślady ognisk, które znaleziono we wnętrzach skorup.
Glyptodon – wymarły rodzaj wielkich szczerbaków z rodziny gliptodontów (Glyptodontidae), żyjących od późnego pliocenu do końca plejstocenu, 2,5 mln–11 tys. lat temu, na terenie Ameryki Południowej (Argentyna, Boliwia, Brazylia). Jego nazwa oznacza "wyrzeźbiony ząb" – pochodzi od greckich słów glyptós ("wyryty", "wyrzeźbiony") i odóntos ("ząb").
Glyptodon był jednym z największych szczerbaków – osiągał długość 3 m (wraz z ogonem), 1,5 m wysokości i ważył około 1 t.
Najbardziej charakterystyczną cechą tego zwierzęcia jest ogromny, kopulasty pancerz zbudowany z jednego bloku składającego się z około 1000 małych płytek kostnych. Również głowa chroniona była kostnym hełmem, a ogon pokrywały sztywne płytki. U niektórych gatunków na końcu ogona znajdowała się maczuga, mogąca ważyć nawet kilkadziesiąt kilogramów. Jest to przykład konwergencji gliptodontów i ankylozaurów – grupy dinozaurów żyjącej od późnej jury do końca kredy. Cechy te sprawiały, że Glyptodon do momentu pojawienia się w Ameryce Południowej człowieka nie miał naturalnych wrogów.
W przeciwieństwie do większości ssaków szczerbaki charakteryzują się uzębieniem jednolitym pod względem kształtu i wielkości (wtórny homodontyzm). Na jego podstawie wnioskuje się, że Glyptodon żywił się przede wszystkim roślinami, być może jednak jadł wszystko, co napotkał.
Glyptodon jest przedstawicielem rzędu szczerbaków, obejmującego mrówkojady, leniwce, wymarłe leniwce naziemne (Megatheriidae), Pampatheriidae i pancerniki oraz gliptodonty, do których należał. Jego najbliższymi krewnymi są Doedicurus, Glyptotherium i Panochthus.
Glyptodon, w przeciwieństwie do blisko z nim spokrewnionego rodzaju Glyptotherium, jest rodzimym przedstawicielem fauny południowoamerykańskiej. Rodzaj Glyptodon pojawił się w gelasie i dotrwał do końca plejstocenu, około 11 000 lat temu.
Źródło: http://o2.pl/galeria...631597651073g/1
https://pl.wikipedia.../wiki/Glyptodon