Wiele ludzkich ciał kończy w morzach, czy to z powodu wypadku, samobójstwa czy poprzez świadome umieszczenie ich tam, ale nikt do końca nie wie co się z nimi dzieje, powiedziała Gail Anderson, entomolog z kanadyjskiego Uniwersytetu Simon Fraser, która przewodziła temu niecodziennemu badaniu.
Gdy martwe ciało ulega rozkładowi w oceanie, naukowcy niewiele wiedzą na temat tego co się z nim dzieje. Aby dowiedzieć się, niektórzy naukowcy przeprowadzili niecodzienny eksperyment polegający na wrzuceniu zwłok świń do morza i obserwowaniu ich na filmie.
Anderson i jej zespół mieli szansę dowiedzieć się, korzystając z Victoria Experimental Network Under the Sea (VENUS), podmorskiego laboratorium, które pozwala naukowcom nagrywać filmy i przeprowadzać inne pomiary przez internet. Z tym sprzętem, potrzebowali jedynie ciała.
„Świnie są najlepszymi modelami dla ludzi”, powiedziała Anderson dla Live Science. Są mniej-więcej tego samego rozmiaru co ludzie; posiadają te same bakterie jelitowe i są słabo owłosione.
W badaniu Anderson i jej zespół skorzystali ze zdalnie sterowanej łodzi podwodnej, aby umieścić trzy świńskie zwłoki w Saanich Inlet, zbiorniku słonej wody niedaleko Wysp Vancouver, na głębokości 100 metrów.
Badacze monitorowali co działo się z ciałami świń na żywo za pomocą kamer VENUS, które mogli kontrolować skąd chcieli przez internet, a sensory mierzyły poziomy tlenu, temperaturę, ciśnienie, słoność i inne czynniki. Pod koniec badania, naukowcy zebrali kości, aby bliżej się im przyjrzeć.
Nie minęło dużo czasu nim padlinożercy natrafili na świnie. Krewetki, kraby i homary zaczęły zajadać się ciałami; pojawił się nawet rekin i podgryzł jedno z ciał. Padlinożercy zjedli pierwsze dwa ciała aż do kości w ciągu miesiąca, ale minęły miesiące zanim zjadły trzecie ciało do czysta.
Trzecie ciało zajęło im tyle czasu z powodu poziomów tlenu w wodzie, jak odkryli naukowcy.
Saanich Inlet jest środowiskiem o niskiej ilości tlenu i nie posiada wcale tlenu przez część roku, powiedziała Anderson. Gdy badacze zrzucili pierwsze dwie świnie do wody, poziomy tlenu były na podobnym poziomie, ale po zrzuceniu trzeciego ciała, poziom był niższy.
Duzi padlinożercy (kraby i krewetki) potrzebują więcej tlenu w porównaniu do małych padlinożerców, jak homary. Jednak szczęki mniejszych zwierząt nie są wystarczająco mocne, aby przebić skórę świń. Czyli dopóki zwłoki były umieszczane w wodzie z wyższymi poziomami tlenu, większe zwierzęta żywiłyby się nimi, otwierając ciała dla mniejszych stworzeń. Jednak, gdy tlenu było mniej, większe zwierzęta nie pojawiały się, a mniejsze nie mogły się pożywić.
„Teraz wiemy jak rozkładają się ciała pod wodą”, powiedziała Anderson. Ten rodzaj badania pomaga rozwiązać zagadki typu „dryfujących stóp”, które znaleziono z założonymi na nich butami na Zachodnim Wybrzeżu ostatnimi laty. Co więcej, całkiem normalnym jest dla oceanicznych padlinożerców odgryzanie stóp, a buty do biegania po prostu sprawiały, że utrzymywały się na powierzchni wody.
Wiedząc jak ciała ulegają rozkładowi w oceanie może pomóc nurkom lepiej zrozumieć czego powinni szukać, a także informować członków rodziny osób zaginionych na morzu o tym jakie są szanse na przeżycie ich bliskich.
Źródło: http://wiedzoholik.p...alem-w-oceanie/
