" Antonio de Curtis... Toto`"
Antonio de Curtis -poeta,aktor,komik,reżyser mówiąc jednym słowem …Toto’!
Toto’ to symbol Neapolu chociaż dzisiaj minęło prawie 40 lat od jego śmierci to w sercach neapolitańczyków jest ciągle żywy.
Jego wizerunki wiszą w pokojach młodych chłopców u boku Współczesnych aktorów czy muzyków.
Może więc warto przybliżyć osobę Toto’ na tyle abyście mogli zrozumieć jakim był człowiekiem.
*Tablica pamiątkowa na domu gdzie urodził się Toto’*
W dzielnicy Sanita w Neapolu, pod numerem. 109 na ulicy Santa Maria Antesaecula 15 lutego 1898 roku urodził się Antonio De Curtis.
*Mieszkanie gdzie przyszedł na świat Toto’*
W Urzędzie Stanu Cywilnego zostaje wpisany jako Antonio Clemente (nazwisko matki).
Ojcem Antonia był Giuseppe de Curtis syn podupadłego markiza De Curtis,który był przeciwny związkowi syna ze zwykłą mieszczanką Anną Clemente.(matką Antonia)
Tak więc małego Antonia wychowywała matka i ”ulica”. To właśnie pośród przyjaciól w dzielnicy Antonio dostaje pseudonim Toto’ ,który w póżniejszym czasie Antonio użyje jako pseudonim artystyczny.
*Antonio w wieku 8 lat*
Antonio stroni od szkoły woli zabawy podwórkowe w dzielnicy ,dlatego też mama Antonia wysyła go do szkoły z internatem aby tam chłopiec kontynuował naukę.
Niestety szkoła z internatem nie przynosi oczekiwanych efektów ,wobec czego matka zabiera chłopca ze szkoły jeszcze przed ukończeniem gimnazjum.
Antonio zaczyna zarabiać na swoje utrzymanie drobnymi pracami , to właśnie w tym okresie jako widz zostaje oczarowany teatrem.
Pod koniec 1913 roku udaje mu się zadebiutować na deskach teatru pod pseudonimem artystycznym – Clerment. Jednak wybuch wojny krzyżuje jego plany.
W 1915 roku jak wielu innych młodzieńców Antonio wyrusza na wojnę ,jednak wojna przeraża młodego Antonia.Pozorując chorobę udaje mu się służyć daleko od krwawego frontu.
Zaraz po wojnie Antonio powraca na deski teatru , zafascynowany sztukami Eduardo i Pepino de Filippo oraz Cesare Bixio coraz bardziej stara się wykreować swój własny nie powtarzalny styl.
Wojna przynosi duże zmiany w życiu młodego aktora.Tuż po wojnie jego ojciec zostaje agentem teatralnym ,zyskuje na tym nie zależność ekonomiczną od ojca .Zbliża się do Anny Clemente i w 1921 roku bierze ją za żonę. Parę lat póżniej tj. w 1928 r uznaje Antonia jako syna dając mu swoje nazwisko .W ten oto sposób Antonio Clemente staje się Antoniem de Curtis.
"Młody Toto`"
Giuseppe i Anna postanawiają przenieść się z Neapolu do Rzymu zabierając ze sobą Antonio.
Rzym jest przyjaznym miastem dla Antonio gra na wielu scenach ,jednak w teatrze Jovinelli zostaje pierwszo -planowym aktorem .Co przynosi mu rozgłos i sympatię wśród widzów.
Antonio ma swój własny specyficzny styl jest jak marionetka w swoim czarnym meloniku ,zbyt dużym fraku ,niskich butach i kolorowych skarpetach.Styl ,który zachował przez całe życie.
Aktora fascynują piękne kobiety ,jego garderoba jest zawsze pełna pięknych dam ,które darzą go swoją sympatią.
3 marca 1930 roku w jego życie wchodzi znana śpiewaczka Liliana Castagnola. Liliana zakochuje się w Antoniu bez pamiętnie i tak 3 grudnia 1931 roku myśląc ,że została przez Antonia odrzucona popełnia samobójstwo.
Toto’ jest wstrząśnięty śmiercią Liliany do tego stopnia ,iż zostaje ona pochowana w rodzinnej krypcie De Curtis.
Parę lat potem w 1933 roku nadaje imię Liliana swojej córce ,którą ma z Diana Bandini Lucchesi Rogliani.
Toto’ poznaje Dianę w czasie trasy w Florencji ,Diana ma zaledwie 16 lat .
Zakochana Diana aby być z ukochanym ucieka z domu .Był to jednak bardzo szczęśliwy związek i tak w 1935 roku Diana zostaje oficjalnie żoną Toto’.
Jednak zazdrość Diany doprowadza aktora do szaleństwa.Prosi więc na Węgrzech o anulowanie małżeństwa ,które w 1940 roku jest uznane we Włoszech prawnie , ale do 1950 roku rodzina zostaje razem.
Jak wspomina Diana Toto’ cierpiał całe życie na kompleks ”niczyjego dziecka”.Diana twierdziła nawet iż arystokratyczne pochodzenie ojca Antonia ,Giuseppe zostało wymyślone przez samego Toto’.
Jedno jest pewne Toto’ zostaje w 1933 roku adoptowany przez
markiza Francesco Maria Gagliardi Focas. Markiz po swojej śmierci obiecał aktorowi swoje tytuły i majątek.
*Orzeczenie sądu*
Niestety Toto’ po śmierci markiza musiał sądownie dochodzić swoich praw.I tak w 1945 roku wyrokiem Sądu w Neapolu Toto’ zyskuje nazwisko:
Antonio Griffo Focas Flavio Angelo, Ducas Comneno Porfirogenito Gagliardi De Curtis di Bisanzio, Altezza Imperiale, Conte Palatino, Cavaliere del Sacro Romano Impero, esarca di Ravenna, duca di Macedonia e Illiria, principe di Costantinopoli, di Cicilia, di Tessaglia, di Ponto, di Moldavia, di Dardania, del Peloponneso, conte di Cipro e d’Epiro, conte e duca di Drivasto e di Duraz.
W roku 1932/33 Toto’ zakłada własną trupę teatralną ,co owocuje złotymi latami dla aktora.Jest uwielbiany przez publiczność i krytyków teatralnych.Prężnie rozwija się także przemysł filmowy w 1937 roku Toto’ zagrał w „Fermo con le mani ” a dwa lata później w ” Animali pazzi”.
Jednak filmy te nie przyniosły aktorowi dużego sukcesu ,dopiero w 1947 praca Toto’ jako aktora filmowego zostaje zauważona w filmie „I due orfanelli”.
Lata 50-te są pełne sukcesów dla Toto’ zapomina o pracy w teatrze i rzuca się w wir filmowych produkcji ,których przy końcu życia jest 102.
W tym okresie dostaje również pierwszą nagrodę Nastro d’Argento za „Guardie e ladri.
Radość Antonio jest jednak zakłócona jak on sam mówi dwoma ciosami w serce:jego była żona Diana wychodzi ponownie za mąż oraz nieletnia córka Liliana wiąże się z Gianni Buffardi ,którego Toto’ nie darzy swoją sympatią.Do tego stopnia iż nie pojawia się nawet na ślubie dwojga.Przeczucia jednak nie mylą Toto’ związek Liliany z Giannim nie trwa zbyt długo.
Po smutnych chwilach w życiu aktora pojawia się 1952 roku 21 letnia Franca Faldini ,w której to aktor zakochuje się bez pamiętnie .To właśnie Franca zostaje towarzyszką życia Toto’ do końca.Pomimo wielkiej miłości Antonio nigdy nie ożenił się z Franką.
14 kwietnia podczas pracy nad „Capriccio all’italiana” Toto’ ma pierwsze oznaki złego samopoczucia .15 kwietnia w swoim rzymskim domu około godziny 3 kładzie się spać ,niestety nękany atakami serca po 7 godzinach starań lekarzy o jego życie odchodzi na zawsze z tego świata.
Trumna z jego ciałem zostaje wystawiona w jego rzymskim domu przez 2 dni.Ustawiają się prawdziwe kilometrowe kolejki aby złożyć aktorowi ostatnie pożegnanie.
Przybywają jego koledzy , politycy i zwykli ludzie aby oddać hołd aktorowi.
O 11.20 trumna zostaje przeniesiona do kościoła św.Eugeniusza na Viale delle Belle Arti.Ceremonia jest jednak niezwykle skromna i ogranicza się tylko do poświęcenia trumny.Władze kościelne miały na uwadze fakt iż Toto’ żył bez ślubu z Franką.
Już o 16.30 trumna dotarła do Neapolu gdzie od wyjazdu z autostrady została otoczona przez ogromny tłum ludzi ,który w procesji odprowadził ich ulubionego aktora do bazyliki del Carmine.
Toto’ zostaje pochowany w krypcie De Curtis al Pianto na cmentarzu w Capodichino.
DOROBEK ARTYSTYCZNY:
Nie sposób wymienić wszystkie filmy Toto’ ale warto wymienić chociaż nie które z nich:
„Quando meno te l’aspetti” (1941), „Volumineide” (1942), „Orlando curioso” (1942-43), „Che ti sei messo in testa” (1944), „Con un palmo di naso” (1944, con Anna Magnani), „C’era una volta il mondo” (1947), „Bada che ti mangio” , „Totň al giro d’Italia”(pierwszy film gdzie aktor przyjmuje pseudonim Toto’),„Totň a colori”, „Un turco napoletano”, „Miseria e nobiltŕ”, „L’oro di Napoli” (regia di Vittorio De Sica), „Siamo uomini o caporali?”, „I soliti ignoti”, „Totň nella luna”, „La cambiale”, „I tartassati”, „Risate di gioia” (con Anna Magnani), „Il comandante”, „Operazione San Gennaro”,„Grolla d’oro”,„Uccellacci e uccellini”.
źródło : http://buongiorno-na...symbol-neapolu/
