Scharnhorst to niemiecki pancernik z okresu II wojny światowej, nazwany imieniem pruskiego generała i reformatora armii Gerharda J. D. von Scharnhorsta. Nazwę tę wcześniej nosił krążownik pancerny Scharnhorst z I wojny światowej – flagowiec ostatniego dowódcy tzw. Ostasiengeschwader – wiceadmirała Maximiliana von Spee.
Okręt wybudowano w stoczni Wilhelmshaven. Wodowany 3 października 1936 roku do służby wszedł 7 stycznia 1939 roku. Imię nadała mu wdowa po dowódcy poprzedniego Scharnhorsta.
Legenda o klątwie Scharnhorsta mówi, iż już od samego początku statkowi towarzyszyły tragiczne wydarzenia. Jeszcze podczas budowy bez wyraźnych przyczyn, zbudowany w dwóch trzecich, kadłub przechylił się na bok uśmiercając sześćdziesięciu jeden stoczniowców i raniąc stu dziesięciu. Wyprostowanie go zajęło trzy miesiące. Do tego zadania kierowano robotników rozkazem ponieważ dobrowolnie nikt nie chciał mieć do czynienia z przeklętym okrętem.
7 stycznia 1939 roku gdy nadszedł dzień wodowania na nabrzeżu zgromadzili się prominenci III Rzeszy z führerem na czele. Jednak zabrakło samego Scharnhorsta. Poprzedniej nocy okręt zerwał się z uwięzi i zsuną się z pochylni miażdżąc dwa barkasy (sprawę zatuszowano mówiąc, iż pancernik został potajemnie spuszczony w nocy przy użyciu ściśle tajnego systemu wodowania.
Podczas ostrzału Gdyni w 1939 roku wybuchło jedno z dział długolufowych, zabijając dziewięciu żołnierzy. Dwunastu członków załogi umarło z powodu awarii układu dostarczającego tlen do jednej z wież.
W 1940 roku pod Oslo w Scharnhorst trafiło więcej pocisków niż we wszystkie inne okręty zgrupowania razem wzięte. Na pokładzie miał około trzydziestu ognisk pożaru, dlatego jego bliźniaczy okręt Gneisenau musiał odholować go poza zasięg artylerii nadbrzeżnej. Kiedy Scharnhorst dopłyną do bezpiecznego portu w Elbehafen zderzył się z okrętem Bremen, który w wyniku zderzenia zatonął.
W 1943 roku po gruntownym remoncie Scharnhorst wypłyną na Morze Północne, aby napadać tam na angielskie konwoje do Rosji. Załoga pancernika nie zauważyła jednak patrolowej łodzi brytyjskiej, której załoga zaalarmowała flotę angielską. Po krótkiej wymianie ognia Scharnhorst zdołał oddalić się poza zasięg dział okrętów przeciwnika. Mimo to jeden z kapitanów nakazał oddać jeszcze jedną salwę z dział mimo, iż szansa trafienia była niewielka. Scharnhorst jednak wykonał zwrot który sprawił że znalazł się on dokładnie na linii ognia.
Scharnhorst zatoną 26 grudnia 1943 roku z załogi liczącej 1968 osób zginęło 1930.
Wszystkie pogłoski dotyczące tajemniczego przekleństwa nie zostały potwierdzone dlatego klątwa pozostaje jedynie legendą.
