To się zaczęło jak miałam jakieś 16-18 lat, czyli ponad 10 lat temu, dziś już rzadko tego doświadczam. Poszłam spać i w momencie zasypiania usłyszałam głos matki, która wołała mnie po imieniu. Ale to nie było żadne rozpaczliwe wołanie zzaświatów, tylko takie zwykłe "Aniu!" jakby mi chciała pokazać coś w pokoju obok. Ona zawsze mnie wołała "Anka!" a nie "Aniu", ale wtedy nie myśląc o tym wstałam i poszłam spytać o co jej chodzi. A ona unosząc nos znad gazety mówi, że wcale mnie nie wołała. "No jak to, przecież słyszałam wyraźnie", ale nie wołała.
Później było zabawniej, bo prawie co wieczór słyszałam głosy. Wiesz, to jest ten moment kiedy jeszcze nie śpisz, ale już za minutkę zaśniesz. Jeszcze wiesz co się dzieje naokoło i wtedy... krzyk! Albo śmiech. Albo jakieś dialogi. Głosy męskie i kobiece, ale tylko głos mojej matki zwracał się bezpośrednio do mnie, inne głosy rozmawiały ze sobą, czasami słyszałam perlisty śmiech kobiety albo krzyk faceta, albo po prostu rozmowę. Miałam wrażenie, że oni nie wiedzą że ja ich słyszę, jakbym podsłuichwała. Czasem to nie były głosy tylko dźwięki, tłuczonych szklanek albo trzaskających drzwi. Tylko wtedy kiedy zasypiałam, w ciągu dnia nigdy mi się nie przytrafiło.
Teraz już to występuje bardzo rzadko, ale zawsze miło jest posłuchać, nigdy mnie to nie straszyło, raczej byłam zdziwiona, ale fajne uczucie.
A co ważne, czasem po usłyszeniu tych głosów czułam fizycznie takie coś w uchu... nie ból, ale pulsowanie, mrownienie. To taki głos nie jakby ktoś mówił coś nad uchem, ale jakby ktoś mówił to w uchu. Kiedyś poszłam do psychologa, nie było to związane z tymi głosami tylko z nerwicą lękową z którą się zmagam, ale przy okazji spytałam o to, i babka powiedziała, że to normalne, że niekórzy ludzie tak mają. Ale nie wiem czy to ma jakąś nazwę? Co to jest tak właściwie? Pojawia się minutkę przed zaśnięciem, ale potrafi wywołać niemały dyskomfort w uchu. Samo w sobie słuchanie tych głosów jest nawet spoko.
