Widzimy, że problem dotyczy nie tylko krajów trzeciego świata, ale także regionów zajmowanych przez kraje wysokorozwinięte. Znany jest już termin: "Stepowienie Wielkopolski", który na razie nie ma wielkiego związku z tematem, ale według niektórych ekspertów może być trudny do cofnięcia w przyszłości. Pustynnienie prowadzi do drastycznych zmian klimatycznych, które powodują znaczne utrudnienie życia na tych terenach. Utrudnienia dostępu do pożywienia, wody pitnej, upalne lata, ostre zimy, duże wahania temperatury między dniem i nocą.
Nic dziwnego, że ludzie starają się przed nią bronić. Chciałbym wiedzieć, co sądzicie na temat powstających tego typu projektów. Myślę, że najbardziej znane projekty tego typu znajdują się w kraju niedarzonym raczej tutaj zbyt wielką sympatią, Izraelu. Jednym z głównych wytycznych ojców założycieli tego kraju było: "Sprawić, żeby pustynia zakwitła". Mimo, że obecnie ten cel nie ma większego znaczenia w polityce Izraela, to ciągle widać efekty. Mam tu na myśli między innymi: las Yatir, posadzony na środku pustyni, który zwiększył wilgotność powietrza i złagodził upały na okolicznych ziemiach.
Nowym projektem tego typu, który wydaje się być dość interesujący jest Sahara Forest Project, którego pilotażowe placówki są obecnie budowane w Jordanie i Katarze. Swoje założenia opiera na wykorzystaniu energii słonecznej i odsalaniu morskiej wody. Teoretycznie ma dostarczać również konkurencyjnej cenowo czystej wody, energii i żywności, ale to wydaje mi się mało prawdopodobne, biorąc pod uwagę eksperymentalny charakter tego typu przedsięwzięć.
Z problemem próbują walczyć też państwa bardzo biedne, które są dotknięte zjawiskiem. Np. projekt posadzenia pasa zieleni, który ma zapobiec piaskowym burzom w Senegalu i powstrzymanie malejących obszarów pastewnych. Razem z staraniami innych krajów zamierzają utworzyć barierę o długości 4300 mil i szerokości 9 mil (od Senegalu do Dżibuti). Obecnie w ciągu pory deszczowej sadzi się tam około 2 milionów drzew.
http://www.guardian....reat-green-wall
Chciałbym poznać wasze pomysły dotyczące powstrzymania pustynnienia lub też inne ciekawe projekty, które znacie. Osobiście uważam, że w rozwiązanie tego problemu warto inwestować. Nie tylko po to, żeby powstrzymać zmiany klimatyczne i pomóc wyżywić wciąż rosnącą ludzką populację. Tego typu przedsięwzięcia mogą przynieść też inne korzyści, które pomogą rozwinąć się ludzkości także w wielu różnych dziedzinach. Pomogą nam głównie lepiej zrozumieć działanie gospodarki wodnej, która mimo, że jest obiektem zainteresowania wielu krajów, wciąż nie jest jeszcze w 100% rozumiana. Może to też wnieść wkład w zrozumienie klimatologii, a to pośrednio również na modelowanie pogody. Spore korzyści może odnieść także wiele krajów uzależnionych od swoich niewielkich źródeł wody pitnej. Odsalanie wody morskiej jest obecnie mało efektywne i bardzo energochłonne. Zwiększenie nakładów na takie projekty najprawdopodobniej zaowocuje opracowaniem nowych, wydajniejszych metod, ale do tego czasu można wykorzystywać też szybko rozwijającą się gałąź energetyki, jak elektrownie słoneczne. W naszym kraju nieopłacalna (chyba, że mieszkamy w terenie daleko od cywilizacji z częstymi przerwami dostaw prądu), ale na pustyniach, gdzie niemal każdy dzień jest słoneczny, a kąt padania światła sprawia, że przez atmosferę dociera go dużo więcej, jest to najlepsze rozwiązanie. Tym bardziej, że innych źródeł po prostu tam nie ma. Sięgając trochę dalej (właściwie o wiele dalej) umysłem (a właściwie już nie stricte umysłem, tylko fantazją), można by dyskutować jak wielki wpływ takie doświadczenia mogą mieć na przyszły proces terraformowania i kolonizacji Marsa. W dodatku myśl, że mieszka się w znośnych warunkach na terenie, który do niedawna był pustynią, napawa nadzieją w ludzkie możliwości.
Ok, tylko skąd wziąć na to pieniądze? Wersja idealistyczna i kompletnie niewykonalna: zniechęcić plemiona do walk między sobą i za zaoszczędzone na zbrojenia pieniądze fundować takie projekty. Wersja trochę bardziej realistyczna: przeznaczyć na nie część pomocy humanitarnej zachodu licząc na to, że zwróci się to lokalnym społecznościom w postaci lepszych warunków rolniczych i kilkoma nowy miejscami pracy, których nie trzeba dotować. Wersja realistyczna: poczekać, aż problem stanie się na tyle poważny, że będzie to kwestia: być, albo nie być.
Jakie jest wasze zdanie?
