Co do teorii Heima, więcej szczegółów... Mamy tutaj odniesienie do torusa, o którym też jest sporo materiałów tutaj
http://forum.swietag...opic,233.0.htmlHQT - Teoria Heima - Kwantowa Grawitacja - Loty NadświetlneNaukowa Teoria Kwantowej Grawitacji Burkhard'a Heima
Jednolita Teoria Pola Burkharda Heima próbuje połączyć w jedną całość wszystkie znane oddziaływania fizyczne, zakłada że czas i przestrzeń są zkwantowane (pojęcie metronu). Teoria powstawała w latach 40-tych i 50-tych XX wieku, a pierwsza publiczna prezentacja jej idei odbyła się w 1952 roku na Kongresie Astronautycznym w Sttudgarcie w Niemczech. Od 1959 do 1976 roku Heim w spokoju doskonalił swoją teorię, aby 25 listopada 1976 roku na prezentacji dla inżynierów MBB wprowadzić ją w całej okazałości, w dopracowanej wersji. W 1980 roku zaprogramowano komputer do obliczania mas cząstek wedle teorii Heima, co do dziś jest najdokładniejszym sposobem wyliczania masy cząstek. Teorię Heima są w stanie od strony matematycznego formalizmu zrozumieć tylko co bardziej zdolni geniusze matematyczni i co bardziej genialni fizycy. Panuje dowcipna opinia, że Teoria Heima nie jest przyswajalna dla LGQ - Low Genius Quality (Geniuszy Niższej Jakości). Według teorii niemieckiego fizyka Burkharda Heima (9 luty 1925 - 14 stycznia 2001) loty podprzestrzenne do gwiazd znane dotąd z filmów SF są nie tylko możliwe, ale wykonalne przy dzisiejszym poziomie techniki. Dokument postulujący przeprowadzienie testów umożliwiających budowę silnika do lotów podprzestrzennych zdobył główną nagrodę Amerykańskiego Instytutu Areonautyki i Astronautyki w kategorii przyszłościowych typów napędu.
Trzeba zapytać, dlaczego naukowcy mają zwykle duże problemy ze zrozumieniem, a nawet z zapoznaniem się z Teorią Heima? Otóż głównym założeniem jakie poczynił Heim jest przyjęcie że przestrzeń jest zkwantowana. Oznacza to, że istnieje taka jednostka przestrzeni zwana metronem która ma rozmiar minimalny (tzw. długość Plancka). Założenie to pociągnęło za sobą konieczność przebudowy całego aparatu matematycznego zanim mógł on być użyty do opisu tej zunifikowanej teorii wszystkiego. Czytanie wzorów tej teorii wymaga więc od współczesnych naukowców przyswojenie sobie mocno skomplikowanej matematyki w której dużo rzeczy jest inne niż zazwyczaj (nawet całki się liczy inaczej). Trzeba nauczyć się nowej matematyki, aby móc wgryźć się w teorię Heima. Jest to nowy i często zaskakujący zbiór paradygmatów myślenia, taki, że nawet geniusze matematyki i fizyki muszą się natrudzić, zanim zapoznają się z Teorią Heima.
Gdy powstała Ogólna Teoria Względności (GRT), wysiłki fizyków zostały skierowane na połączenie tej teorii z teorią kwantów (QT). Ogólna Teoria Względności opisuje grawitację w skalach kosmicznych (gwiazdy, planety, galaktyki). Mechanika kwantowa opisuje pozostałe oddziaływania, czyli silne i słabe i elektromagnetyczne. Zbudowano więc kilka kwantowych teorii pola. Niestety każda z nich daje w rozwiązaniach człony z nieskończonymi wartościami parametrów cząstek, na przykład wartości ładunków elementarnych lub mas cząstek. Dzięki wynalezieniu matematycznej techniki renormalizacji udało się zrozumieć pochodzenie tych nieskończoności i wyeliminować je dla pewnej klasy modeli. Technika ta polega na tym, że dla danego problemu rozwiązuje się równania z nieskończonymi wartościami parametrów. Po rozwiązaniu równań, człony nieskończone odrzuca się, pozostawiając parametry, które dają się zmierzyć. Renormalizacja pomaga określić, w jaki sposób należy to zrobić. Jednak zdrowy rozsądek podpowiada, że nie jest to zbyt właściwe i eleganckie. Poza tym w ramach tych teorii wiele problemów pozostaje nie rozwiązanych. Należało więc poszukać innych sposobów.
Jak wiadomo, areną na której odbywają się różne zdarzenia naszego świata jest czterowymiarowa czasoprzestrzeń. Według Einsteina jest ona ciągła, gładka i można ją dzielić w nieskończoność. Ponieważ jednak materia i energia istnieje w postaci niepodzielnych cząstek - kwantów, rozsądne wydaje się być założenie, że także i czasoprzestrzeń jest skwantowana. Powstało więc kilka teorii na ten temat, znane ogólnie jako Teorie Skwantowanej Przestrzeni, w tym Teoria Heima.
Foto:
Burhard Heim z żoną Gerdą Teorie skwantowanej czasoprzestrzeni 1.
Supersymetria (SUSY) połączona z supergrawitacją. Jest ona tworzona przez Daniela Freedmana, Sergio Ferrarę i Petera van Nieuwenhuizena. Według SUSY, każda cząstka ma swoją cząstkę symetryczną oraz istnieje możliwość przekształcenia bozonów w fermiony. Supergrawitacja początkowo opierała się na koncepcji pięciowymiarowej przestrzeni, a obecnie, po udoskonaleniach, na jedenastowymiarowej hiperprzestrzeni.
2.
Pętlowa grawitacja kwantowa (LQT). Główni twórcy tej teorii to Lee Smolin i Edward Witten. Opisuje ona kwantowanie przestrzeni i czasu w 3+1 wymiarowej przestrzeni, bez zwiększania ilości wymiarów. Podstawowym elementem czasoprzestrzeni jest tu pętla kwantowa. Zbiór tych pętli tworzy sieć spinową.
3.
Teoria strun (M-Theory). Budują ją Michael Green, John Schwarz i Edward Witten. Próbuje ona wyjaśnić wszystkie znane rodzaje cząstek elementarnych oraz oddziaływania między nimi jako wibracje supersymetrycznych strun. W teorii superstrun cząstki są strunami mającymi rozmiary zbliżone do długości Plancka (około 10-35 m), które wibrują z pewnymi ściśle określonymi częstotliwościami.
4.
Teoria Heima (HQT). Stworzona przez Burkharda Heima i rozwijana dalej przez Waltera Dröschera i Jochema Häusera. Jest ona rozszerzeniem ogólnej teorii względności z dodatkowymi wymiarami i skwantowaną czasoprzestrzenią. Podstawowym elementem tej czasoprzestrzeni jest dwuwymiarowy kwant, tak zwany metron τ (tau). Ma on jeden wymiar przestrzenny i jeden czasowy. Cząstki elementarne są reprezentowane jako "hermetry forms" - wielowymiarowe struktury przestrzeni.
Wszystkie te teorie są w pewien sposób związane ze sobą i każda opisuje nieco inny fragment rzeczywistości. Spośród tych teorii tylko teoria Burkharda Heima prowadzi do wniosków praktycznych, będących w centrum uwagi najtęższych umysłów ludzkości, czyli możliwości podróży kosmicznych. Co więcej, dwie agencje kosmiczne NASA i ESA prowadzą wstępne badania nad budową pojazdu kosmicznego opartego na tej teorii.
Teoria Burkharda Heima zakłada silne powiązania pomiędzy oddziaływaniami EM i grawitacyjnymi, a nawet wprowadza cząstki zwane grawito-fotonami, a konkretniej w tym napędzie silne pole magnetyczne miałoby wytwarzać pole grawitacyjne i w jakiś sposób napędzać statek.
Niemiecki uczony Burkhard Heim, publikując swoją rewolucyjną kwantową teorię grawitacji, w gruncie rzeczy przełożył język wielu zjawisk niewyjaśnionych na język nauki. W swojej wielotomowej pracy naukowej Heim skonstruował wszechświat wielowymiarowy, w którym czas i odległość nie odgrywają istotnej roli. Jego zdaniem w transwymiarach istnieją złożone struktury energii, które uczony ten ochrzcił mianem metropleksów – dzięki nim może zachodzić swobodna wymiana informacji między poszczególnymi wymiarami. Co więcej, obliczenia matematyczne tworzące teorię Heima logicznie wyjaśniają istotę zachodzenia komunikacji z innymi światami, czego naukowiec był świadom. A nawet z tego powodu obawiał się początkowo rozpowszechniania swojej teorii, co uczynił za namową innych wielkich geniuszy fizyki i kosmologii swoich czasów.
Chciaż polscy fizycy mało się zajmują Teorią Heima, to NASA, wojsko amerykańskie i departament energii poważnie sie tym interesują, a Amerykanski Instytu Astronautki i Aeronautyki przyznaje nawet nagrody za badania nad efektami tej teorii.
Oto najciekawsze bodaj cechy teorii Heima: 1. Teoria od początku poprawnie przewiduje masy wszystkich znanych cząsteczek elementarnych oraz przewidziała kilka jeszcze nieznanych cząstek w czasie kiedy Heim opracowywał tę teorie.
Teoria poprawnie przewidziała także, że neutrina mają masę:
Artykuł w BBC:
http://news.bbc.co.u...ech/4862112.stm Tutaj mamy netowy kalkulator (Java) który wylicza masy cząstek elementarnych na podstawie kilku stałych fizycznych:
Heim Mass Calculator: http://www.daimi.au....HeimCalculator/ Heim wprowadził kilka dodatkowych cząstek elementarnych jak neutralny elektron, kilka rodzajow grawitonów (w tym odpychające). Ciekawe, że w tej teorii astrofizycznej nie istnieje coś takiego jak kwarki. Możliwe są tylko pewne rodzaje kondensacji wewnątrz cząsteczek elementarnych ale kondensacje te nie dają się wyodrębnić z tych cząsteczek.
2.
Siła Lorentza-Heima jest analogiczna do siły Lorentza działającej na przewodnik elektryczny (czyli ładunki elektryczne) poruszający się w polu magnetycznym.
Siła Lorentza-Heima oddziałowuje na masę poruszającą się w silnym polu magnetycznym. Siła taka nie występuje w modelu standardowym.
Został zaproponowany eksperyment który miał sprawdzić czy taka siła rzeczywiscie istnieje:
Magnet Experiment to Measuring Space Propulsion Heim-Lorentz Force:
https://docs.google....005-4321-a4.pdf W lipcu 2006 roku Martin Tajmar finansowany przez ESA i NASA przeprowadził podobny eksperyment w którym siła Lorentza-Heima ewidentnie występuje:
ESA-NASA news:
http://www.esa.int/S...0L6OVGJE_0.html Dokumentacja M.Tajmar na arxiv:
http://arxiv.org/pdf/gr-qc/0603033 Artifical Gravity - omówienie wyników eksperymentu:
https://docs.google....cialGravity.pdf Obecnie eksperymenty tego typu są przeprowadzane dogłębnie na uniwersytecie Berkeley.
3. Teoria przewiduje
możliwość podróżowania z prędkością nadświetlną:
Space Propulsion 2006 - dokument niedostępny
Space Propulsion 2004: https://docs.google....004-3700-a4.pdf Wzory Teorii Względności nie zabraniają prędkości wyższej niż światła, jak się to czesto błędnie rozumie. Zabraniają jedynie przekraczania tego progu z podświetlnej do nadświetlnej przez materię. A to jest niesamowicie wielka różnica, zarazem mała nieścisłość niedopatrzona w wyjaśnianiu tych teorii. Przeniesienie w miejscu w wymiar czy inaczej tunel nadprzestrzenny powoduje zmianę warunków podróżowania.
Tutaj miła informacja dla miłośników Star Treek i Gwiezdnych Wojen: przewiduje się, że pojazd kosmiczny będzie mógł wytworzyć wokół siebie specyficzny rodzaj pola grawitacyjnego które spowoduje jego przeniesienie się do równoleglego wymiaru.
W tych równoległych wymiarach stale fizyczne mają mieć inne wartości. Te równolegle wymiary oznaczamy jako R(n) gdzie R(1) to nasz wymiar a n jest liczbą naturalną.
Dla wymiaru n-tego zachodzą następujące prawidłowości:
- stała G w n-tym wymiarze G(n) = G/n
- stała c(n) = c*n <---- prędkość światła
- prędkość V pojazdu V(n) = V*n <--- prędkość statku
Jeżeli statek kosmiczny podróżuje z prędkością V w naszym wymiarze to po przejściu do wymiaru n-tego będzie miał prędkość n-razy większa. Czyli liczba n odpowiada współczynnikowi WARP w Star Treek. Idee z teorii Heima została po prostu wykorzystane na potrzeby filmów.
Ryc. Zasada działania silnika grawitofotonowego Heima
4. Kosmologiczny
fenomen "Ciemnej Materii" teoria tłumaczy na dwa sposoby.
- Po pierwsze obiekty występujące w równoległych wymiarach mogą oddziaływać na nasz wymiar grawitacyjnie. Przewiduje się, że całość masy we wszystkich równoległych wymiarach jest 7-krotnością masy naszego wszechświata to dawało by efekt podobny do występowania 28% ciemnej materii w naszym wszechświecie.
- Po drugie siła grawitacji w teorii Heima jest przenoszona przez kilka rodzajów grawitonów i przy bardzo dużych odległościach (kilkadziesiąt Mega parseków) staje się siłą odpychającą (repulsywną) co z pewnością powoduje inne zachowanie się masy we wszechświecie niż to wynika z teorii standardowej.
5. Zjawiska samoistnego
rozpadu cząstek (czyli np. rozpad promieniotwórczy) są tłumaczone przez teorie nastepująco: Każda cząstka elementarna jest zbudowana ze skończonej ilości metronów - czyli kwantów przestrzeni. Jest to pewien dynamicznie zmieniający się konstrukt geometryczny w którego skład wchodzi kilkaset tysięcy oddziałujących na siebie nawzajem metronów. Jeżeli funkcja opisująca te zmiany jest funkcją okresową to taka cząstka jest trwała, a w przeciwnym wypadku cząstka taka rozpada się po pewnym czasie. W przypadku neutronów taki średni czas rozpadu wynosi wiec około 15 minut (poza jądrem atomowym).
6. Teoria Heima przewiduje, ze
grawitacja jest wynikiem zsumowania trzech pól składowych z których jedno jest odpychające. Dzięki temu przy bardzo dużych odległościach, powyżej 46 Mega parseków (jakieś 150mln. lat świetlnych) wypadkowe pole grawitacyjne staje się odpychające. Tłumaczyło by to dlaczego istnieją w naszym Wszechświecie ogromne rejony praktycznie pozbawione jakiejkolwiek materii.
7. Teoria Heima twierdzi, że
przesuniecie ku czerwieni o którym mówi prawo Hubbla nie jest wynikiem rozszerzania się wszechświata (efekt Dopplera) lecz właśnie jest spowodowane, przez to że fotony które przebywają daleką drogę są wyhamowywane przez to odpychające pole grawitacyjne. Horyzont zdarzeń jest także tego wynikiem - po prostu fotony spoza tej granicy wyhamowały do zera. Wniosek: Wszechświat jest znacznie większy niż możemy to zaobserwować. Siedzimy w bańce, poza którą coś jest, ale my tego nie widzimy.
8. Teoria Heima dzięki temu, że zakłada znacznie większy Wszechświat i
nie polega na efekcie Dopplera pozwala przypuszczać, że uda się zaobserwować błyski GRB o przesunięciu ku czerwieni tak ogromnym, że w według teorii standardowej powinny znajdować się poza granicą Wszechświata.
9.
Siła Lorentza-Heima umożliwia zbudowanie napędu do statku kosmicznego, który pozwolił by na podroż na Marsa w czasie poniżej 3 GODZIN a podroż do gwiazdy odległej o 11 lat świetlnych w ciągu 80 dni (podroż z prędkością nadświetlną). Budowa takiego silnika jest wykonalna przy naszym obecnym rozwoju technicznym!
W Newscientist jest o tym artykuł:
http://space.newscie.../mg18925331.200 Więcej o aspektach kosmologicznych Teorii Heima można poczytać sobie tutaj:
http://www.engon.de/...x_g_gravi0e.htm http://www.engon. de/protosimplex/posdzech/px_g_gravi1e.htm
http://www.engon.de/...mplex/posdzech/ px_g_weltaltere.htm
Nie jest sobie łatwo wyobrazić przeniesienie w wyższy wymiar chociaż można to sobie przybliżyć chociaż poprzez zakrzywienie czasoprzestrzenne, w którym poruszałby się otoczony polem grawitacyjnym okręt - rzeczywiście z punktu widzenia obserwatora zewnętrznego mogłoby się wydawać, że statek pokonuje ogromną odległość z prędkością wielokrotnie większą, niż c. Byłoby to jednak wrażenie subiektywne - statek musiałby opuścić na chwilę naszą przestrzeń, aby zasada względności nie spowodowała, iż przyspieszył (w pewnym układzie odniesienia) do prędkości powyżej c - właśnie za pośrednictwem kanału czy tunelu czasoprzestrzennego - i pojawić się w niej ponownie, tym razem już blisko celu. Dzięki kanałowi czy raczej przestrzeni nad naszymi wymiarami - którego być może osiągnięcie zostało nazwane wkroczeniem do dodatkowego wymiaru - możliwe byłoby pokonywanie olbrzymich odległości w krótkim czasie bez łamania zasad relatywistyki i nieprzekraczalności c w naszych warunkach - statek fizycznie znikałby z naszej przestrzeni - podróżując w tunelu - i pojawiałby się znacznie dalej. Sensory ruchu, ustawione wzdłuż przebytej przezeń drogi niczego jednak by nie zanotowały, gdyż okrętu fizycznie by w trójwymiarowej przestrzeni przez czas podróży nie było.
Pojazd z napędem który kompresowałby przestrzeń przed obiektem, przez co obserwator znajdujący się w pojedzie widziałby przedmioty przed sobą o wiele bliżej, a za pojazdem przestrzeń ta byłaby przywracana do normalnej krzywizny, jest świetnym pomysłem, ale koszt energii jakim trzeba byłoby to przeprowadzić jest dla nas nie osiągalny, a może raczej nieznany jak narazie. Obserwator zewnętrzny widziałby ten statek, który mógłby się wydawać, że leci szybciej niż c ale uwzględniając zakrzywienie czasoprzestrzeni wszytkie prawa fizyki byłyby zachowane.
Opis przestrzeni Heima Przestrzeń Heima jest skwantowaną przestrzenią zawierającą elementarne powierzchnie - metrony τ z orientacją (spin). Rozmiar metronu jest porównywalny z kwadratem długości Plancka:
lp = (Gh/c3)½ ≈ 1,6x10-35 m
ma on więc rozmiar rzędu 10-70 m2. Dla przypomnienia, średnica protonu wynosi około 2,4x10-15 m, więc rozmiary kwantu przestrzeni są bardzo małe. Przestrzeń Heima ma 12 wymiarów. Zawiera ona w sobie następujące podprzestrzenie:
Wymiary rzeczywiste:
R3 - przestrzeń rzeczywista
Wymiary urojone:
T1 - czas
S2 - organizacja struktur
I2 - informacja
G4 - sterowanie informacją i zdarzeniami w R4 (amplitudy prawdopodobieństwa)
W przestrzeniach tych można utworzyć kilka tensorów metrycznych. W wyniku ich analizy teoria przewiduje sześć fundamentalnych oddziaływań, zamiast czterech dotychczas znanych.
Rodzaje oddziaływań Heima i ich powiązania Istnieje sześć rodzajów oddziaływań w tym trzy grawitacyjne! Według teorii Heima, możliwa jest zamiana energii elektromagnetycznej w grawitacyjną. Fotony mogą zostać przekształcone w grawitofotony. Quintessence, czyli cząstka grawitacyjnie odpychająca, może być utworzona przez połączenie grawitonu i dodatniego grawitofotonu. Stwarza to możliwość wytworzenia pola grawitacyjnego przez dowolny obiekt, czyli napęd grawitacyjny, a także możliwość zmiany masy bezwładnościowej. Proste efekty już udaje się w laboratoriach uzyskiwać w ten sposób, mając także wyjaśnienie dla wielu zjawisk.
1. GRAWITACJA Nośnik oddziaływania: Grawitofoton
Działanie: odpychające (-) i przyciągające (+)
Stała grawitacji: Ggp=1/672Gg
↓Połączenie z elektromagnetyzmem
2. GRAWITACJA Nośnik oddziaływania: Grawiton
Działanie: przyciągające (+)
Stała grawitacji: Gg=6,67x10-11 Nm2/kg2
Rzeczywista materia: planety, gwiazdy, galaktyki, czarne dziury
Połączenie z odpychaniem→
3. GRAWITACJA Nośnik oddziaływania: Quintessence (cząstka próżni)
Działanie: odpychające (-)
Stała grawitacji: Gq=4,3565x10-18Gg
Ciemna materia, rozszerzanie Wszechświata
←Połączenie z przyciąganiem
4. ELEKTROMAGNETYZM Nośnik oddziaływania: Foton
Atomy, światło, chemia, elektronika
↑Połączenie z grawitacją
5. ODDZIAŁYWANIE SŁABE Nośnik oddziaływania: Bozony: W+, W-, Z
Rozpad neutronów, promieniowanie beta,
oddziaływanie neutrin, fuzja nuklearna w gwiazdach
6. ODDZIAŁYWANIE SILNE Nośnik oddziaływania: Gluony
Bariony, mezony, jądro atomowe
Napęd grawitofotonowy Według wybitnych uczonych, Dröschera i Häusera napęd grawitofotonowy może być wykonany przez umieszczenie wirującego torusa w silnym polu magnetycznym.
Rysunek (*)
Kierunek przepływu prądu w cewce powinien być taki sam, jak kierunek wirowania torusa. Materiał, z jakiego ma być wykonany torus powinien być niemetaliczny, aby uniknąć powstania prądów wirowych. Poprzez interakcję między elektronami cewki i torusa powstają fotony, które następnie rozpadają się w silnym polu magnetycznym na grawitofotony. Negatywne grawitofotony są pochłaniane przez materiał torusa.
Przewiduje się, że napęd grawitofotonowy będzie miał dwa tryby pracy: zwykły i nadprzestrzenny. W trybie zwykłym pojazd ulega przyspieszeniu w przestrzeni R4. Przyspieszenie to ma być osiągane przez absorpcję negatywnych grawitofotonów przez protony i neutrony materiału torusa. Nadwyżka pozytywnych grawitofotonów wytwarza grawitacyjną siłę odpychającą, oraz zmniejszenie masy bezwładnościowej pojazdu. Ten tryb napędowy ma być używany do poruszania się na niedużych odległościach, na przykład z Ziemi do Księżyca.
Pokonanie dużych międzyplanetarnych lub międzygwiezdnych przestrzeni wymaga przejścia w nadprzestrzeń. Przejście to ma być wykonane przy pomocy drugiego trybu działania systemu napędowego. W tym celu trzeba będzie mocno zwiększyć przyspieszenie grawitofotonowe w porównaniu do zwykłego przyspieszenia grawitacyjnego. Ma to być osiągnięte przez zwiększanie natężenia pola magetycznego w cewce nadprzewodzącej. Przejście w nadprzestrzeń pozwoli na zwiększenie szybkości pojazdu nawet do około tysiąc razy większej niż szybkość światła, oraz na dotarcie do bliskich gwiazd w ciągu kilku miesięcy. Na przykład, aby przebyć odległość z Ziemi do gwiazdy Procyon, która wynosi 3,5 parseka, wystarczy około 80 dni. Lot na Księżyc ma trwać 2 godziny plus godzina na przyspiesznie i godzina na hamowanie. Lot na Marsa ma trwać 2 godziny i 30 minut plus 17 dni na przyspieszanie (przy 1g) i 17 na hamowanie, w sumie 34 dni, kiedy lot na Procjona, gwiazdę oddalona od nas o 10 lat świetlnych ma trwać odpowiednio 11 dni plus 2 x po 34 co łącznie daje około 80 dni.
Potwierdzenie doświadczalne Obliczenia mas cząstek elementarnych według teorii Heima wykazują zadziwiającą zgodność z danymi doświadczalnymi. Teoria ta przewidziała także
istnienie masy neutrina większej od zera już w latach osiemdziesiątych dwudziestego wieku. Martin Tajmar w roku 2006 wykonał doświadczenie, w którym wykazał, że wewnątrz obracającego się pierścienia, wykonanego z nadprzewodzącego niobu, pole grawitacyjne ulega zmniejszeniu. Wymaga to jeszcze potwierdzenia przez innych badaczy, a wielu badaczy z Rosji i Japonii demonstruje efekty tego zjawiska. Wygląda więc jednak, że doświadczenia Podkletnowa i badania Kozyriewa nie poszły na marne!
Linki: (*) Rysunek także na stronie:
http://kraggouneproj...heimtheory.html http://www.andersoni...ght-travel.html Biografia Burkharda HeimaŹródło: http://www.macierz.org.pl/artykuly/nauka/HQT-teoria_heima-kwantowa_grawitacja-loty_nadswietlne.html
