Od dluższego czasu zastanawiam się nad pojęciem medytacji i nie mogę sie oprzeć wrażeniu, że to pojęcie nic dla mnie nie znaczy. Inaczej, nie jestem w stanie ani doświadczyć czegoś co mógłbym nazwać medytacją, ani dostrzec jasności bijącej od tego pojęcia w taki sposób w jaki dostrzegają tą jasność inni ludzie, w żaden sensowny, logiczny sposób. Przez dwa lata byłem w depresji, na okrągło leżąc i myśląć (albo starając się nie myśleć), ale również w żaden sposób nie przybliżyło mnie to do zrozumienia pojęcia medytacji. Kiedy zamykam oczy i staram się uspokoić myśli, po prostu nic się nie dzieje. Czasami zapadam w sen, czasami w "półsen", ale nie odczuwam, że wnosi to cokolwiek rozwijającego ani do sfery mojego intelektu, ani do sfery emocjonalnej. Rzadko pojawiają się jakiekolwiek obrazy, a swobodnie przepływające od czasu do czasu myśli nie wnoszą nic konstruktywnego do mojego życia. Zawsze dotyczą przeszłości, lub rzeczy które już przeżyłem i dobrze znam. Żadnych ciekawych wniosków. Żadnych odkryczych myśli. Żadnych "oświeceń". Kiedy próbuje sobie coś "zwizualizować", automatycznie czuję się jakbym siadał przed komputerem i zaczynał grać w grę, wyłącznie dla przyjemności. I po takim "transie" pozostaje mi wyłącznie poczucie niewykorzystanego czasu.
Leżeć, nie leżeć, myśleć, nie myśleć, otworzyć się na nicość z której wypływa nicość...
O co chodzi z tą medytacją?
