37 odpowiedzi w tym temacie

[pdjakow]

No przecież człowiek nie rodzi się ateistą.

Człowiek odizolowany od urodzenia od wpływu jakichkolwiek religii oraz informacji o nich, prawdopodobnie albo będzie ateistą, albo wymyśli sobie setkę bogów - każdy od czego innego. Pod warunkiem, że w ogóle będzie sobie tym zaprzątał myśl.

[Aidil]

No przecież człowiek nie rodzi się ateistą. Zawsze jest jakaś przyczyna, która prowadzi do ateizmu, chociaż nie wiem jakby się tego wypierać. Ja to nazywam buntem jednostki.

Zadałaś mi trochę dziwne pytanie.
Przecież wiadome jest, że jeśli człowiek staje oko w oko z jakimś wyzwaniem, to wiara w wszechświat, czy w co on tam sobie wierzy, dodaje mu w jakimś tam stopniu sił.
A to kto ma klapy na oczach i co kogo ogranicza to inna sprawa. Nie wszyscy wierzący to ciemnogród, tak jak nie każdy ateista to jakichś super kolo, któremu się wydaje że odkrył amerykę i brak w nim wiary nie ogranicza go w żaden sposób. To jest takie pitu pitu bez sensu.

Ja osobiście wolę wierzyć w siebie, chociaż mam świadomość że jestem częścią źródła będąc zarazem nim samym. Wyznanie wiary wobec źródła to w moich oczach taka podpora, jakiegoś rodzaju hamak dla duszy. To normalka, bo jak się w tym ciele totalnie utraciło poczucie jedności z źródłem i ze wszystkim innym to uczucie tego nieswoja chce się czymś wypełnić. Jeśli o mnie chodzi to nie mam z tym problemu. Źródło wszędzie jest, ale skupiam się na sobie. Wiara w siebie jest najważniejsza bez poszukiwań autorytetów, co nie musi się wiązać z wyparciem istnienia źródła, bo to jest równoznaczne z wyparciem siebie samego. Także ateiści mają nad czym myśleć.

Uważam, że takie wywyższanie się ateistów nad wierzącymi jest groteską. W zasadzie cała ta planeta pełna ludzkich form to jeden wielki ciemnogród.

Człowiek przede wszystkim rodzi się, a to czy w coś wierzy jest kwestią środowiska w którym się rozwija.
Wiara w coś może zostać rozwinięta lub nie.
Dlaczego zrobiłeś paralelę wiary katolików do wiary w to że posiadane umiejętności lub zaangażowanie doprowadzają do celu.
To jest przecież manipulowanie słowem wiara.

Powiadasz wywyższanie się ateistów nad wierzącymi jest groteską a jak nazwiesz to - że prawdziwym polakiem jest tylko - polak katolik.

Użytkownik Aidil edytował ten post 11.10.2013 - 12:36

[pdjakow]

Człowiek odizolowany od urodzenia od wpływu jakichkolwiek religii oraz informacji o nich, prawdopodobnie albo będzie ateistą, albo wymyśli sobie setkę bogów - każdy od czego innego. Pod warunkiem, że w ogóle będzie sobie tym zaprzątał myśl.

Ale człowiek nazywający siebie ateistą odizolowany od tych informacji nie jest. A Ci potencjalni nieskażeni informacjami będą odczuwali intuicyjnie źródło oraz poczucie jedności z nim oraz z całym otoczeniem jakie są wstanie zaobserwować.

Skąd wiesz? Widziałeś jakiegoś takiego "nieskażonego informacją"? Przecież nawet w największej głuszy wśród najprymitywniejszych plemion od dziecka przekazuje się wierzenia starszego pokolenia.

[Aidil]

Husar Zakłada się że ateizm zionie pustką. Czyli wszystko poza jest pełnią? która nie ogranicza i jest nią wiara w coś tam?


Przecież sam akt w to że się w coś wierzy ogranicza, kwestionuje, szufladkuje.

Wiara przeczy i ogranicza poznawanie i poznanie.

Użytkownik Aidil edytował ten post 11.10.2013 - 12:47

[Zaciekawiony]

Nie spotkałem jeszcze ateisty twierdzącego że w nic totalnie nie wierzy; z reguły ich niedowiarstwo dotyczy obiektów kultów religijnych i mistycznych, a więc bogów, aniołów, duchów, demonów, wróżek i koboldów, mogą jednak na przykład wierzyć że postępują słusznie albo że właściwe są zasady którymi się kierują. Nie szufladkuj jeśli nie lubisz szufladkowania.

[Aidil]

Aidil, pustką nazywam tylko pozę jaką przybierają ateiści. To tylko zarzekanie się, że totalnie w nic nie wierzą, chociaż pewnie są przypadki skrajne, gdzie ateista dostrzega tylko i wyłącznie smród cywilizacji i nic poza nią. Tak owszem, jest to szufladkowanie, aczkolwiek można to robić z poczuciem wyższości lub robić to w sposób analityczny czyli określający, bez podtekstów.

Na potrzeby dyskusji przyjmijmy że ateista posiada podobne poczucie wyższości jakie posiada je prawdziwy polak-katolik.

[Zaciekawiony]

Zaszufladkowałeś ateistów do grupy pustych pozerów którzy albo udają że w nic nie wierzą, albo w nic nie wierzą i są puści; pokazałem że z ateistami jest inaczej. Jeśli więc nie lubisz szufladkowania to nie idź na łatwiznę i nie szufladkuj

[Aidil]

Zaciekawiony, mnie też ludzie szufladkują. Nic z tym nie zrobię, bo to wynika z oryginalności jednostek, które zawsze będą miały własną wizję a w wielu przypadkach pojawią się grupy o zbliżonych wyobrażeniach. Taka jest nasza natura, indywidualne wyobrażenia.

Aidil, mam do Ciebie pytanie. Skąd wzięłaś stwierdzenie, że tylko Polak katolik to prawdziwy Polak?

Nie wiem czy wrzucając w - szukaj - powyższą frazę - automat znajdzie. Nie mniej jednak była cytowana jakiś czas temu jako jedna z głównych cech - prawdziwego polaka.
Przywołałam tylko zdanie które ze sloganu stało się manifestem dosyć dużej grupy.

Użytkownik Aidil edytował ten post 11.10.2013 - 13:29

[Aidil]

Wiara w coś jest przeciwieństwem pewności.
Wierzę że tam coś jest.

Silni w wierze - znaczy to że mocno wierzą że tam coś jest?
Jeśli fundamentem jest wiara że coś tam jest to dziwna to wiara i jeszcze dziwniejsze potrzeby mają jej wyznawcy.

Użytkownik Aidil edytował ten post 12.10.2013 - 11:11