Dziękuję, że uważasz, że jestem normalny. Choć w moim odczuciu codzienne wydarzenia tylko z pozoru są przejawem dobra czy zła, to nie takie proste. (przepraszam, lubię ten przykład Uwielbiam koty i uważam, że są dobre, czy w oczach myszy są dobre?
Jeśli kot jest zły, dlatego że je myszy to cała nasza rzeczywistość jest zła. Organizm zjada organizm, takie są odwieczne prawa natury. Zakładając, że mysz miałaby tak rozwiniętą świadomość, że potrafi określić cokolwiek "złym", to myślę, że ten kot nie byłby wcale taki zły. Czy ty uważasz wilki i niedźwiedzie za złe, bo mogą cię zeżreć gdy ciemną nocą wpadniesz bezbronny do ich lasu? Czy robactwo które zajmie się tobą po śmierci jest złe? Czy burze i tsunami są złe? Dlaczego miałyby być złe? Taka jest już natura i myślę, że aby móc coś nazwać złym, musi być to zrobione świadomie. Także mianem złych możemy określić głównie osobniki naszego gatunku albo obcych którzy chcą nam zniszczyć planetę dla zabawy.
Zwierzęta robią wszystko instynktownie, nie czynią zła świadomie, więc nie mogą być złe.
Wracając jednak do tematu. Po prostu jesteś zwykłym szarym człowieczkiem w tym matriksie, a prawdę odkryć mogą tylko wybrańcy.
Oczywiście żartuję, ale może i coś w tym jest. Ze zjawiskami paranormalnymi jest na ogół tak, że nie da się udowodnić ich istnienia i jeśli sam ich nie doświadczysz to masz prawo wątpić, szczególnie że pewnie nie raz słyszałeś różne dziwne historie o wątpliwej wiarygodności. W pewnym momencie chyba każdy człowiek z otwartym umysłem zadaje sobie pytanie czy to wszystko czasem nie jest kompletną bzdurą. Wiem coś o tym, sam czasem wątpię, mimo że... stoję po drugiej stronie barykady.
W moim życiu wydarzyło się wiele dziwnych rzeczy, które nijak się mają do stereotypowych historyjek o latających szklankach i w sumie nie chwaliłem się tym nigdy na forach, bo to jest zbyt skomplikowane i zbyt prywatne, a przede wszystkim doskonale wiem, że nikt by w to nie uwierzył i nic by mi nie dało publikowanie tego w internecie. I niby wiem co się wydarzyło, niby nikt mi tego odebrać nie może, ale to wszystko działo się jakiś czas temu, byłem wtedy małym dzieciakiem, a jak wiadomo dzieci lubią sobie podkolorować pewne historie. Czas minął, dorosłem i stałem się strasznym sceptykiem.
I kiedy już wiedziałem ile bzdur udało mi się wcisnąć, pomyślałem sobie, a może jestem tylko świrem który sobie coś ubzdurał i choruje na schizofrenie? Czasem dopadają mnie takie myśli i może nawet bym sam w to uwierzył, gdyby nie to, że nie byłem sam z tymi doświadczeniami i są osoby które potwierdzą to co widziałem. I to nie było tak, że ja sobie gadałem, a ktoś inny temu świrowi przytaknął. Poprosiłem tą osobę by opowiedziała o tych zdarzeniach od początku, jakby mówiła to obcej osobie. Wszystko pokrywało się z moją wersją, Więc niby sprawa jest oczywista, dziecięcą wyobraźnię można odrzucić. Jednak po głębszych przemyśleniach i przypomnieniu sobie wielu innych wydarzeń mogę być pewien, że to nie jest mój wymysł. I chyba bym zwariował, gdyby nie ci ludzie którzy widzieli to co ja.
I w sumie piszę i piszę po nocach, aż zapomniałem do czego tak naprawdę zmierzam. Nie wiem co mogę ci powiedzieć, ale patrząc po sobie wiem, że gdy zaczynasz żyć monotonną codziennością zaczynasz wątpić nawet w to co widziałeś kilka godzin temu i chwilę później zapominasz o zdarzeniu nie zastanawiając się nad tym. Więc chyba jedyne co mogę ci polecić, to zamiast "kusić los" zacznij zwracać uwagę na te codzienne najdrobniejsze sprawy i ich sens, a może dostrzeżesz w nich coś dziwnego co zaprowadzi cię gdzieś dalej...
Użytkownik Ban edytował ten post 09.07.2012 - 01:57
) w wannie, a to powiewająca firanka mimo zamkniętego okna. Jednak to wszystko były tylko opowieści kogoś za pośrednictwem kogoś itd. itp.
