Przeglądając tematy na forum przypomniała mi się pewna historia, opowiedziana przez moją nauczycielkę z II klasy szkoły podstawowej. Nie wiem jakim cudem pamiętam to zdarzenie tak szczegółowo, choć mimo wszystko ta opowieść na dobre zainteresowała mnie zjawiskami niewyjaśnionymi.
Pamiętam, że świeciło wtedy słońce. Był to więc kwiecień bądź maj. Nasza, starsza już, nauczycielka rozmawiała z nami. Wiedząc oczywiście, jak dzieciom w naszym wieku potrzebne jest wygadanie się, konwersacja z osobami starszymi. Rozmowa zaczęła się niewinnie, prawdopodobnie od ocenienia jednej z prac plastycznych. Rozwinęła się jednak bardziej i usłyszeliśmy od wychowawczyni historię, która zmieniła mój światopogląd.
Dostała ona kiedyś obraz od uczennicy. Słoneczniki w wazonie, trochę podobne do tych Vincenta van Gogha, tyle, że wykonane kolażem. Przyjechała ona do swojego domu, gdzie obecnie pomieszkiwała jej babcia. Nauczycielka chciała powiesić obraz za oknem [ właściwie przed oknem, ale mniejsza ], jednak jej babunia zdecydowała, że obraz wisieć będzie nad etażerką. Kłuciły się one o to, gdzie kolaż ten ma wisieć. Trwało to dobre kilka dni, lecz babcia wrócić musiała do swojego mieszkania. Wnuczka postawiła w końcu na swoim i obraz wisiał za oknem. Upłyneły dwa, trzy dni i moja wychowawczyni otrzymała telefon świadczący o tym, iż jej babunia nie żyje. Pół tygodnia po telefonie działy się dziwne zjawiska. Może nie tyle paranormalne, co dość dziwne. Przez cały tydzień nie wiało. Było całkowicie bezwietrznie i dość słonecznie. O godzinie dwunastej w podłudnie [ Pamiętam ten szczególik, babcia umarła o dwunastej w nocy] okiennica zaczynała stukać, otwierać się i zamykać z ogromną siłą, aż w końcu obraz [Który był przed oknem, także podczas otwacia można było o niego zachaczyć.] spadł. I działo się o tylko raz w ciągu dnia, właśnie o dwunastej i trwało cztery dni. W końcu nauczycielka przestawiła obraz nad etażerkę i na tym zjawisko to się skończyło. Teraz jak na to patrzę, sceptycznym okiem, to wychowawczyni mogła trochę podkolorować historię, gdyż mógł to być zwykły przeciąg czy coś w tym guście. Choć, wiecie jak jest dziećmi. Nawet w tak mało prawdopodobną historię potrafią uwierzyć. Jednak zmieniło to moje życie. Zaczełam wtedy zwracać większą uwagę na świat, który mnie otacza.
I tak poza tematem to wybaczcie za błędy ortograficzne/interpunkcyjne/stylistyczne.
