ERIDU - miasto boga mądrości :
Eridu, to jedno z najstarszych miast Sumeru. Pierwotnie znajdowało się nad brzegiem morza, było więc pierwszym skrawkiem lądu, jaki widzieli powracający z dalekiego rejsu żeglarze. Możliwe też, że to właśnie tu wylądowali pierwsi Sumerowie, szukający nowej ziemi do osiedlenia.
W Eridu swą siedzibę miał Enki, bóg słodkich wód abzu, mądry opiekun rodzaju ludzkiego. Jego świątynia była jednym z najważniejszych i najstarszych osrodków kultu. Do tej pory archeolodzy odkopali XVIII warstw, czyli 18 "wersji" domu Enkiego. Najstarsza powstała przed rokiem 4000.
UR - stolica XXI wieku :
Ur ma podobnie stary rodowód, jak Eridu, i powstało przed rokiem 4000. Pierwotnie mogło być miejscem zebrań ludności z okolicy. Pierwotna nazwa miasta, Urim, jest tłumaczona jako skarbiec, co właśnie może określać pierwotną funkcję tego miejsca. Po dziś dzień plemiona pasterskie z Bliskiego Wschodu praktykują zwyczaj przechowywania cennych zasobów w tajnym lub obronnym miejscu pod opieką nielicznych strażników, podczas gdy całe plemię wyrusza na coroczną wędrówkę. Niewykluczone, że właśnie takie były początki Ur i innych miast, które przekształciły się w potężne ośrodki władzy, zaczynając "karierę" jako dwie chałupy z placem zebrań starszyzny.
W XXV w. w Ur rządziła dynastia, której królowie zostali pochowani w słynnych, bogato wyposażonych grobowcach. To stamtąd pochodzą takie skarby, jak hełm Meskalamduga, złota korona, naszyjnik ze złotych liści, koziołek oraz sztandar z Ur. Stamtąd pochodza także nieznalezione nigdzie indziej w Sumerze pochówki służących, z których wielu miało skrępowane kończyny.
Do największej chwały Ur doszło w XXI w., kiedy to stało się stolicą imperium. Pokonując Lagasz i Elam, król Urnammu mógł się nazywać Królem Sumeru. Królestwo III dynastii z Ur trwało ponad 100 lat. W tym czasie Ur było stolicą świata, stale upiększaną przez następców Urnammu.
Po najeździe Elamitów i powstaniu nowych królestw w Mezopotamii, Ur miało się całkiem nieźle. Było jednym z głównych miast Babilonii jeszcze przez półtora tysiąca lat.
Poniżej widać miasto otoczone murami oblewanymi przez Eufrat. Można zobaczyć też Port Północny, centrum religijne z ziguratem i świątynią Nanny (Sina), a także pałac królewski.
Zigurat (zikkurat) to jedna z charakterystycznych budowli Mezopotamii. Niewątpliwie najsłynniejszym jest Wieża Babel, ale pierwsze powstały tysiące lat wcześniej. Jest wiele przypuszczeń, co do celu wznoszenia takich wielkich budowli. Także co do tego, skąd wziął się sam pomysł, nie ma zgodności wśród badaczy. Na szczycie ziguratu znajdowała się świątynia, w której raz do roku odbywały się obrzędy. Niektórzy mówią o "świętych zaślubinach", podczas których bóg współżył ze swą ziemską wybranką.
Domy sumeryjskie, szczególnie te należące do bogatrzej cząści społeczeństwa, nie różniły się zbytnio od współczesnych. Oczywiście były conajwyżej piętrowe, nie miały zazwyczaj kanalizacji, czy bieżącej wody, no i rzecz jasna nie było prądu. Ale w każdym były stół, krzesła, łóżka, naczynia stołowe i kuchenne, czyli wszystko co trzeba.
[ Dodano: 2006-03-01, 14:40 ]
BABILON
Babilon, jedno z najsłynniejszych miast świata, miał dość skromniutkie początki. Jako mieścina położona w strategicznym miejscu, bo w przesmyku między Eufratem a Tygrysem, rozwijał się głównie jako przystanek dla karawan. W czasach III dynasti z Ur nazywał się Ka-Dingir, czyli "Brama Boga", i był przeciętnej wielkości miasteczkiem.
Po rozpadzie ostatniego państwa sumeryjskiego nazwę zmieniono na akadyjskie Bab-Ilu, a rządy rozpoczeła dynastia, która przez 200 lat starała się przetrwać wśród potężnych sąsiadów, aż w końcu na tronie zasiadł Hammurabi. Sprytną polityką, posługując się sojuszami i zdradą, a gdy trzeba to armią, pokonał sąsiadów i po 40 latach panowania umarł jako władca całej Mezopotamii. Od tego czasu Babilon na wieki pozostał wielką metropolią, chociaż Babilonii różnie się wiodło.
Prawdziwą stolicą świata Babilon został w VI w., kiedy król Nabuchodonozor II rządził Mezopotamią, Syrią, Palestyną i Egiptem. To z tamtego okresu chwały, który trwał zaledwie 70 lat, pochodzi legenda o Babilonie, mieście bezprawia i rozpusty, mieście nauki i czarnoksięstwa. Wtedy też właśnie trwała niewola babilońska Izraelitów.
Po zajęciu Babilonu przez Persów, został on jedną ze stolic państwa, potem gościł jeszcze Aleksandra, aż wreszcie pogrążył się w ruinie, gdy w III w. Eufrat zmienił swój bieg...
Pokazany plan Babilonu ukazuje budowle z VI w. Wspaniała panorama również pochodzi z tego okresu. Na pierwszym planie Droga Procesyjna z Bramą Isztar, za nią po prawej pałac i Wiszące Ogrody, a w tle Wieża Babel.
Centrum religijne Babilonu było oczywiście ośrodkiem kultu ważnym dla całego kraju, a nawet dla całego regionu. Największa świątynia, Esangila, była domem Marduka, Władcy Nieba. Jego awans na to zaszczytne stanowisko jest oczywiście nierozerwalnie związany z awansem samego miasta. Marduk, niegdyś podrzędne bóstwo, dzięki świetnej pracy propagandowej kapłanów Babilonu został wywyższony ponad Ana, Enlila, Enkiego i Szamasza. Można o tym przeczytać w babilońskim eposie "Enuma Elisz", który opowiada o walce Marduka z potężnym potworem, wzbudzającym ponoć lęk nawet wśród największych bogów, z wyjątkiem Marduka, oczywiście. Wieża Babel pokazana na rycinie, oraz na obrazku w rogu, pełniła ważne funkcje podczas obrzędów, szczególnie podczas Święta Nowego Roku. Wtedy to król z Wielkim Kapłanem Marduka udawał się na jej szczyt, by rozmawiać z bogiem.
Źródło:http://www.urnammu.republika.pl
