Miasta zatopione przez wodę zawsze wzbudzają sensację. W poniższym wątku nie będę opisywała podwodnych miast Pakistanu, Zat. Kambajskiej, Yonugani.Powstało tyle artykułów o tych ruinach,że nie chcę się powtarzać.
W powyższym temacie chcę opisać ruiny miast zatopionych w Morzu Śródziemnym.Niewiele się pisze o nich w prasie, niewiele mówi się w TV. Praktycznie nie prowadzi się tam badań archeologii podwodnej. Trudno też powiedzieć, w jakim czasookresie woda pochłonęła dany obszar ziemi.Badania geologiczne nie są godne uwagi dla historyków.
Ibrahim Darwish, z egipskiego Departamentu Starożytności twierdzi, że na zachód od Aleksandrii, poczawszy od ruin Heraklionu na zachód od Sollom, znajduje się ok. 35 zatopionych stanowisk, co oznacza ok. 120 mil podwodnych megalitów.
Strona internetowa greckiego Ministerstwa Kultury podaje,że zatopione megality znajdują się przy wyspach Plytra, Platygiali, Astakos i Abdera ; ruiny są w pobliżu Epidauros niedaleko Aten. Zatopione miasto przy wyspie Elafonisi, ok. 60 mil na płn. zach. od Krety, dopiero zaczeto dokładniej fotografować.
Podwodne ruiny przy Elafonisi to 21 akrów gęstej megalitycznej zabudowy z siatką ulic przypominającą mykeńskie ruiny na lądzie.Rozległe podwodne ruiny przy wybrzeżu Libanu również czekają, aby je dokładnie sfotografować; niewielu ludzi miało okazję oglądać zatopione ruiny miast Sydon i Jarmuta.
Na pewno część tych miast zatonęła w czasie licznych trzęsień ziemi nawiedzające te rejony. Ale powolny przybór mórz został uwieczniony w legendach. Przytoczę podanie /za Diodorem Sycylijczykiem/ z Samotraki, wyspy w płn. części Morza Egejskiego.
"Mieszkańcy, których zaskoczył potop, schronili się w wyższych częściach wyspy. Morze wciąż podnosiło się coraz wyżej, więc modlili się do swych bogów, a kiedy się uratowali,aby upamietnić ocalenie, ustawili kamienie graniczne wokół całej wyspy i poświęcili ołtarze, na których do dzisiejszego dnia składają ofiary."
Z przytoczonego fragmentu możemy wywnioskować,że starożytni mieszkańcy Samotraki przeżyli podniesienie się poziomu morza o ograniczonej skali, jakie nastąpiło w przeszłości wyspy.
Wiele podwodnych stanowisk przy wybrzeżu płd. Hiszpanii / w pobliżu miast Chipiona, Rota, Huelva i Tarifa / przypomina te, które wciąż znajdują się na lądzie w Niebla, musiały więc zostać zbudowane w tym samym czasie ok. 2000 roku p.n.e.
Ale nie tylko Morze Śródziemne zatapiało wybrzeża i miasta. Na płytkim dnie Morza Północnego,ok. 60 mil na płn-zach. od niemieckiego miasta Bremerhaven i ok. 5 mil na wschód od wyspy Helgoland, znajdują się legendarne ruiny Basilei. Nurkowie widzieli megalityczne ruiny pałacu tego miasta-państwa z epoki lodowcowej. Ruiny te są podobne do wzniesionych z wielkich, poligonal- nych bloków murów zatopionych przy wybrzeżach południowej Hiszpanii i Grecji oraz przy płn, wybrzeżu Egiptu.
Ruiny zatopionego miasta-państwa znajdują się podobno na dnie brytyjskiej zatoki Cardigan przy wybrzeżu Walii / podwodne ruiny Cantre'r Gwaelod/, a także na wyspach Scilly i w okolicach Kornwalii /ruiny Lyonesse/.
Oczywiście, trudno ocenić bez badań naukowców, w jakim czasie miasta te zatonęły. Być może,epoka lodowcowa zakończyła się znacznie później,niż zakłada to oficjalna nauka. Zatopione zabytki czekają pod wodą na to, by ktoś je sfotografował i opisał, i nastepnie wyjaśnił ich istnienie w odniesieniu do końca epoki lodowcowej.
Link :
Tajemnice epoki lodowcowej - James I. Nienhuis
Użytkownik kpiarz edytował ten post 18.02.2011 - 13:01
To tylko ułamek, wycinek. Jest dużo więcej takich miast-wysp i też przybrzeżnych cywilizacji zatopionych tsunami. Ja znam co najmniej 3 takie cywilizacje, oprócz Atlantydy. Ale im więcej Pan będzie dostarczał informacji, tym lepiej, co ciekawe, niemal wszystkie lub wszystkie ginęły w falach tsunami lub trzęsienia ziemi. Jest kilka elementów zbieżnych, gdyby Pan zechciał drążyć temat co do powodów ich zatonięcia, okoliczności, bogactwa mieszkańców, byłoby świetnie.
Dodał bym Winetę . Wg Adama z Bremy (ok. 1050 - po 1081 - daty orientacyjne) – niemieckiego kronikarza i geografa .. Za Lucicami … biegnie rzeka Odra, najobfitsza z rzek Słowiańszczyzny. W jej ujściu leży przesławne miasto Jumne ( Winieta ), nader uczęszczane przez barbarzyńców i Greków. Ponieważ na chwałę tego miasta wypowiada się rzeczy wielkie i i zaledwie godne wiary, chętnie dorzucę kilka słów godnych opowiedzenia. Jest to rzeczywiście największe z miast, jakie są w Europie. Zamieszkują je Słowianie łącznie z innymi narodami, Grekami i barbarzyńcami; także i sascy przybysze otrzymują prawo zamieszkania, byleby tylko przybywając tam nie występowali z oznakami swego chrześcijaństwa. ..
noxili, dałeś dobry przykład zatonięcia miasta w czasach nam stosunkowo bliskich, bo co to jest 800 lat ? Są 2 teorie, które tłumaczą zniszczenie przez morze Winety.Pierwsza, to stopniowe przybieranie wody, a druga, tu zacytuję " Kiedy jednak okolo lat 1202 i 1216, skorupa Ziemi doznala owych skokowych poslizgów spowodowanych dzialaniem ziemskiego pola magnetycznego napietego eksplozją kolo Tapanui jak sprezyna gigantycznego zegara, potezne fale tsunami wzbudzane owymi raptownymi poslizgami skokowymi zmyly Winete z powierzchni Ziemi".
Druga teoria zgadza się z legendami o bezbożnym życiu mieszkańców Winety i odpowiednim ukaraniu tego miasta przez Boga. Jak było naprawdę, tego chyba się nigdy nie dowiemy.
Chciałem dodać swoje 5 groszy do dyskusji, przede wszystkim chodzi mi o zniszczenie Winety, ale widziane nieco z innej strony. Nie wiem czy ktoś zauważył, że trzęsienia ziemi i usytuowanie wulkanów niejako zarysowują kontury płyt tektonicznych, ale nie wiem ilu z was wie, iż taką płytę mamy również na terenie Polski i właśnie biegnie ona poprzez okolice istnienia Winety?
Sejsmolodzy zapewniają, że duże trzęsienia ziemi Polsce nie grożą, bo nasz kraj leży z daleka od granic płyt tektonicznych, a zdarzające się trzęsienia ziemi to reakcja na wyciągnięcie ogromnej masy ziemi i składowanie jej w innym miejscu – tłumaczy sejsmolog.
Lecz z innej strony wiadomo, że Polska dzieli się na pięć odrębnych rejonów sejsmicznych z, których można dodatkowo wyodrębnić podjednostki Śląska oraz Zapadliska Przedkarpackiego. Najbardziej aktywne sejsmicznie są pogranicza słowackie i czeskie. Wiąże się to z młodym wiekiem Karpat oraz stosunkowo dużą sejsmicznością Masywu Czeskiego - jednostki tektonicznej, której północną granicę stanowią Sudety.
W drugiej połowie XVIII wieku w rejonie śląskim wystąpiła seria wstrząsów, z których trzy (w latach 1785-1786) uważa się za najsilniejsze w historii Polski. Gdyby wystąpiły dziś, mogłyby uszkodzić budynki. Uważa się, że trzęsienia na terenie Śląska związane są z aktywnością Masywu Czeskiego. Świadczy o tym duża głębokość źródła tych wstrząsów, oceniana na 25-40km.
Trzęsienia odnotowano również w polskich Karpatach. Stosunkowo silne wstrząsy miały miejsce w 1992 i 1993 roku w rejonie Krynicy Górskiej. Cztery z nich spowodowały drżenie szyb w oknach i kołysanie żyrandoli, a w kilku wypadkach na wet zarysowanie tynków. Nieco słabsza seria wstrząsów wystąpiła w 1995 roku na Podhalu. Z powodu tych zja wisk Instytut Geofizyki PAN utrzymuje obserwatorium w Niedzicy koło Czorsztyna, ukierunkowane przede wszystkim na sejsmiczność lokalną.
W Polsce wystąpiło wiele naturalnych wstrząsów sejsmicznych Zjawiska te są rejestrowane na terenie naszego kraju Wstrząsy wywoływane przez górnictwo występują lokalnie (Górny Śląsk, Legnicko-Głogowski Okręg Miedziowy oraz rejon Bełchatowa) i są rejestrowane przez sieci górnicze
Sporadyczne doniesienia o wstrząsach sejsmicznych dochodzą również zpółnocno-wschodniej Polski, jak np. z 1909 roku z rejonu Gołdapi. W 1997 roku wraz z moją koleżanką z Instytutu, Martą Wojdyńską, przeprowadziliśmy badania mające na celu odszukanie słabych zjawisk sejsmicznych w zapisach stacji w Suwałkach. W rezultacie znaleźliśmy około 20 słabych, nieodczuwalnych przez ludzi wstrząsów, które pojawiły się w ciągu niespełna pięciu miesięcy nie dalej niż 40 km od stacji. Niewykluczone, iż zjawiska takie występują i w większych odległościach, jednakże ze względu na niewielką amplitudę drgań aparatura nie wyłowiłaby ich z tła szumu sejsmicznego. Nie wiadomo, skąd się biorą. Jedna z prawdopodobnych teorii mówi o ciągłej "pracy" warstw podłoża, będącej reakcją na jej odprężenie po ustąpieniu lądolodu kilkanaście tysięcy lat temu.
Najspokojniejszym rejonem Polski pod względem sejsmicznym jest platforma zachodnioeuropejska (paleozoiczna). Nieliczne doniesienia o wstrząsach w tym rejonie dotyczą prawdopodobnie zjawisk, które miały epicentrum w Sudetach lub poza granicami Polski.
Polska, pod względem tektoniczno-geologicznym leży w strefie przejściowej pomiędzy Europą Zachodnią i Wschodnią. Znajduje się na styku trzech wielkich struktur geologicznych Europy:
Prekambryjska platforma wschodnioeuropejska, będąca najstarszą częścią Europy, obejmuje wschodnią i północno-wschodnią Polskę (stanowi około 30% obszaru). Przez terytorium kraju przebiega jej zachodnia granica, wzdłuż tzw. strefy Tornquista-Teisseyre'a (jest to zespół uskoków przecinających skorupę ziemską), która biegnie przez: Koszlin, Chojnice, Toruń, Warszawę i Krasnystaw. Platforma posiada charakter płytowy, tzn. stanowi ją krystaliczne podłoże (leżące na głębokości od 500 do 2 000 m) przykryte warstwą skał osadowych powstałych w późniejszych okresach geologicznych. Obszar ten został uformowany w prekambrze ze skał magmowych i metamorficznych (głównie gnejsów, bazaltów i granitów) i od tamtej pory nie podlega ruchom górotwórczym. W jej obrębie wyróżnia się trzy obszary wyniesień i trzy obszary obniżeń:
Strefa T-T (strefa Tornquista-Teisseyre'a, strefa Teisseyre'a-Tornquista, strefa Gutercha) - strefa tektoniczna o szerokości około 100 km, rozdzielająca trzy duże europejskie jednostki strukturalne - prekambryjską krystaliczną Platformę Wschodnioeuropejską, paleozoiczną platformę zachodniej Europy i fałdową strefę karpacką.
Strefa T-T rozciąga się od Półwyspu Jutlandzkiego do wybrzeża Morza Czarnego, na terenie Polski przebiega od Kołobrzegu po Przemyśl. Składa się z serii równoległych głębokich uskoków i rozłamów, niektóre z nich sięgają powierzchni nieciągłości Moho.
Na terenie Polski i państw przyległych wielką zagadką pozostaje wciąż strefaTornquista-Teisseyre'a - część gigan-tycznej krawędzi tektonicznej, biegnącej od Morza Północnego po Morze Czarne. Jej nazwa pochodzi od nazwisk odkrywców: niemieckiego uczonego Alexandra J. H. Tornquista (1868-1944) oraz polskiego geologa Wawrzyńca Teisseyre'a (1860-1939). Podobne strefy na świecie są często źródłami trzęsień ziemi, jak w przypadku Turcji, która leży na granicy płyt afrykańskiej i euroazjatyckiej. W strefie T-T, płyty tektoniczne wydają się tak dobrze ze sobą "sklejone", że nie dochodzi do silniej-szych wstrząsów.
Strefa T-T oddziela zachodnioeuropejską platformę paleozoiczną od wschodnioeuropejskiej platformy prekambryjskiej. Grubość skorupy ziemskiej, wynosząca około 32-35km dla platformy paleozoicznej i około 42-45 km dla platformy prekambryjskiej, w rejonie strefy T-T może wynosić na wet ponad 50 km, co na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie rowu tektonicznego. Wrażenie to jest jeszcze silniejsze, jeśli wziąć pod uwagę grubość pokrywy skał osadowych, która w strefie T-Tdochodzi do 20 km, wobec najwyżej kilku kilometrów na obydwu platformach. Natura strefy Tornquista-Teisseyre'a jest przedmiotem dyskusji wśród geologów i geofizyków. Dawniej panował pogląd, iż stanowi pozostałość po strefie ryftowej [patrz: Rozwój oceanów, "WiŻ" nr 8/1998], podobnej do dzisiejszego Wielkiego Rowu Afrykańskiego, która czynna była w zamierzchłych erach. Twierdzono, że z czasem aktywność sejsmiczna w tej strefie wygasła zupełnie, a sama strefa została pokryta warstwami osadowymi i przestała być zauważalna na powierzchni.
Aby sprawdzić m.in. tę hipotezę, Instytut Geofizyki PAN, współpracując z wieloma zagranicznymi instytucjami, przeprowadził w 1997 roku serię głębokich sondowań sejsmicznych (w projekcie Polonaise, pod kierownictwem prof. Aleksandra Gutercha). Jedno z sondowań przebiegało wzdłuż linii biegnącej od okolic Chemnitz (Niemcy) poprzez Leszno, Toruń i Suwałki w kierunku Wilna, a więc przecinało strefę T-T. Polegało ono na odpalaniu dużych ładunków wybuchowych i rejestracji wywołanych w ten sposób fal sejsmicznych. Oprócz głównego kierunku przeprowadzono sondowanie w kilku kierunkach pomocniczych.
W projekcie tym wykorzystano ponad 600 kompletów polowej aparatury sejsmicznej, wypożyczonej niekiedy z najdalszych zakątków globu, bo żadna instytucja na świecie nie dysponuje taką ilością sprzętu pomiarowego. Chociaż szczegółowa analiza zebranego materiału wymaga długiego czasu, dotychczas uzyskane rezultaty wskazują na głęboką asymetrię budowy strefy T-T. Świadczyć to może na korzyść hipotezy kolizyjnej, która powstała na podstawie obserwacji z głębokich sondowań sejsmicznych, przeprowadzanych na obszarze pomiędzy Niemcami, Danią a Szwecją. Według tej hipotezy strefa T-T jest miejscem kolizji dwóch dawnych płyt litosferycznych (zwanych Baltica i Avalonia), które zostały częściowo nasunięte na siebie, a nie, jak dotychczas sądzono, dawną strefą ryftową. W rejonach takich nasunięć występują z reguły pasma górskie. Czyżby więc w odległych erach geologicznych istniało wielkie pasmo biegnące na skos przez cały obszar dzisiejszej Polski, dziś całkowicie zrównane przez erozję z powierzchnią Ziemi i pokryte osadami? Znalezienie odpowiedzi na to pytanie może stanowić interesujące zadanie dla przyszłych badaczy, jeśli, oczywiście, hipoteza kolizyjna znajdzie potwierdzenie w dalszych badaniach.
Chociaż dane o wstrząsach z terenu strefy T-T są stosunkowo skąpe, w XX wieku kilkakrotnie odnotowano takie zjawiska. Ziemia zatrzęsła się w 1909 roku na Pomorzu Zachodnim, w 1926 koło Piotrkowa Trybunalskiego, a w 1932 wystąpił spektakularny rój sejsmiczny - równoczesne wstrząsy w okolicy Płocka, na Podlasiu oraz pomiędzy Kielcami a Jędrzejowem. Ze starszych danych znane jest trzęsienie z 1606 roku z rejonu Tuczna. Należy tu podkreślić, że wszystkie te zjawiska należą do wstrząsów historycznych; za takie bowiem uważa się w sejsmologii zjawiska nie zapisane instrumentalnie, czyli zbyt słabe dla nielicznych wówczas obserwatoriów.
W obliczu danych historycznych trudno wydać jednoznaczny osąd co do sejsmiczności strefy T-T. Próba poszukiwania lokalnej aktywności sejsmicznej, przeprowadzona w oparciu o tymczasową stację sejsmiczną "Czajcze" koło Piły, dała wynik negatywny (stacja istniała w okresie sierpień 1997-czerwiec1998). Inne badania wskazują raczej na małe prawdopodobieństwo występowania zjawisk sejsmicznych na tym obszarze - rozkład naprężeń w skorupie ziemskiej wydaje się tu dość równomierny.
Link http://archiwum.wiz....99/99103000.asp
Płyta Wschodnia I Zachodnia http://www.sciaga.pl...e/dodatki/4592/
Polska http://www.sgp.org.p...zpl/gwtzpl.html http://www.sciaga.pl...yty_tektoniczne
Przemieszczanie się płyt tworzy trzęsienia Ziemi http://www.polskatim...t.html?cookie=1
Płyta tektoniczna http://pl.wikipedia....yta_tektoniczna
Płyta Europejska http://pl.wikipedia....ta_eurazjatycka
MAPA ŚWIATA http://upload.wikime...ctonics_map.gif
Wulkany w Kanadzie http://gsc.nrcan.gc....es/tecenv_e.php
The Early Earth and Plate Tectonics
