2 replies to this topic

[SapereAude]

Tematy dotyczące tej problematyki były już wałkowane wielokrotnie, ale konkretnie w takiej formie nie znalazłem. Głowiłem się w jakim dziale ten temat zamieścic, bo porusza wiele zagadnień z każdej domeny, koniec końców postawiłem go tutaj. Czy dobry wybór? Przekonania nie mam
.

Nauka, którą posiadła nasza cywilizacja jest już tak zaawansowana, że coraz więcej tez związanych z wiarą jest obalanych i znajduje naukowe wyjaśnienie, negując w nich udział sił duchowych/paranormalnych. Kiedy nauka da nam odpowiedź na podstawowe pytania, będące najczęściej kwintesencją wielu wiar i religii: Czy istnieje Bóg, dusza i życie po śmierci?
Jakie dzisiaj mamy naukowe przesłanki? Co na to fizyka? fizyka teoretyczna? neurologia, biologia, kognitywistyka i wiele innych?
Geniusz fizyki, Albert Einstein był przekonany co do istnienia istoty boskiej... miał rację, czy się mylił?
Czy wiara jest tylko próbą wytłumaczenia sobie zjawisk akurat na danym etapie rozwoju niewytłumaczalnych czy może jednak czymś więcej?
Co nauka nam mówi o myślach, świadomości, duszy? Czy nasze myśli jako impuls elektromagnetyczny w mózgu są odzwierciedleniem tego co dzieje się w duszy, czy może w najbliższym czasie, po dogłębniejszym zbadaniu wytłumaczymy to zjawisko, nie pozostawiając paranauce i religii cienia nadziei?


Uprzejmie proszę wnoszące co nieco do tematu wypowiedzi i życzę owocnej polemiki.
Pozdrawiam.

[Vaherem]

Kiedy nauka da nam odpowiedź na podstawowe pytania, będące najczęściej kwintesencją wielu wiar i religii: Czy istnieje Bóg, dusza i życie po śmierci?

Tego nie da się ani obalić, ani udowodnić. Gdyby, przykładowo, Przylecieli do nas ufole z Antaresa czy Zeta Reculi i stwierdzili, że to oni nas stworzyli w toku eksperymentów genetycznych, to cześć ludzi uzna, że po prostu nas obserwowali i próbuja przeciwko nam urzyć naszej wiary...omg, jakoś mi się to trochę pogmatfało.

Geniusz fizyki, Albert Einstein był przekonany co do istnienia istoty boskiej... miał rację, czy się mylił?

Kilka cytatów Alberta.

Koncepcja osobowego Boga jest mi zupełnie obca i uważam ją wręcz za naiwną

Doszedłem - będąc dzieckiem całkowicie niereligijnych (żydowskich) rodziców - do głębokiej religijności, która jednak miała swój nagły koniec w wieku lat dwunastu[

Jestem głęboko wierzącym ateistą. [...] Jest to poniekąd zupełnie nowy rodzaj religii.

To oczywiście kłamstwo, co czytałaś o mojej religijności; kłamstwo które jest raz po raz powtarzane. Nie wierzę w osoboweg, Boga i zawsze otwarcie się do tego przyznawałem. Gdybym jednak musiał znaleźć w sobie coś, co miałoby aspekt religijny, to byłaby to bezgraniczna fascynacja strukturą świata, jaką ukazuje nam nauka.

Hmm, co do naszych myśli - mój nauczyciel Chemii, twierdził, że za miłosć odpowiada jakaś tam amina. Nie chciało mi się wierzyć - jestem typowym romantykiem od WNM. Ta ostatnia część postu jest naprawdę ciekawa i muszę się nad nią zastanowić. Jak wymyśle coś mądrego (choć wątpie) to jeszcze coś tu napisze.

[SapereAude]

Vaherem, tak tu moja omyłka, A. Einstein nie wierzył w, jak to podkreślał, osobowego Boga, lecz w coś na podobieństwo wszechenergii; w kazdym razie w coś ponad to co zna nauka

"Nie potrafię wyobrazić sobie osobowego Boga, wywierającego bezpośredni wpływ na uczynki ludzi. (...) Moja religijność polega na pokornym uwielbianiu nieskonczenie doskonałego bytu duchowego, który przejawia się w tej drobnej cząstce rzeczywistości, jaką (...) jesteśmy zdolni ogarnąć naszym rozumem."

"Wierzę w Boga Spinozy, przejawiającego się w harmonii wszystkiego, co istnieje, a nie w Boga, który zajmował by się losem i uczynkami każdego człowieka."

Ale żeby nie zjeżdżac od razu na inne tory proszę o kontynuowanie głównego nurtu tematu