Nie znalazłem tego tematu na forum, więc postanawiam coś o tym napisać:
Bardzo rzadkim zjawiskiem są ludzie wręcz naładowani bardzo silnym ładunkiem elektrycznym, współczesna medycyna nadal nie jest w stanie tego wytłumaczyć.
Dr Ashcraftnie miał styczność z dziewczyną, która według opowiedzianych mu historii naładowana była prądem o wysokim napięciu. Chcąc samemu się przekonać wysunął rękę w stronę dziewczyny po czym ją dotknął, natychmiast padł na ziemie jak porażony i zaczął się miotać, jakby został „kopnięty” przez prąd. Jennie Moran, sprawczyni tego wypadku, mieszkała blisko miejscowości Sedalia, w stanie Missouri. W 195 roku była kruchą, nerwową nastolatką. Ta niezwykła „moc” ujawniła się u Jennie po osiągnięciu 14 roku życia, wtedy to dziewczyna stałą się „żywą baterią”, a napięcie w jej ciele było tak wysokie że gdy dotykała pompy z jej palców szły iskry, które były tak mocne iż sprawiały ból niewinnej dziewczynie, nieprzyjemna była także styczność innej osoby z Jennie. Nie trzeba dodawać iż dziewczyna nie miała za wielu przyjaciół. Wielokrotnie doświadczyła wrażenie iż jest przeklęta. Jej problem znikł wraz z zakończeniem się okresu dojrzewania, stała się normalną dziewczyną, nawiązującą bez jakichkolwiek problemów kontakty z innymi ludźmi.
W dokumentacji medycznej i w prasie zanotowano inny przypadek kobiety-baterii. Była nią Carolme Ciare z Bondon, w stanie Ontario. W 1877 roku, kiedy miała siedemnaście lat, była zdrową dziewczyną, ważącą 58 kilogramów. Mieszkała z rodzicami i sześciorgiem rodzeństwa. Pewnego razu zachorowała, zaczęła przerażająco chudnąć. Chociaż lekarze nie wykryli u niej żadnej choroby, dziewczyna wciąż traciła na wadze aż spadła poniżej 40 kilogramów. Wkrótce dziewczyna zaczęła cierpieć na dziwne ataki podczas których jej ciało stawało się sztywne, wbijało czy w jeden punkt i godzinami mamrotała o odległych miejscach, w których nigdy nie była. Zdarzenia te budziły lęk i niepokój wśród rodziny i przyjaciół dziewczyny gdyż wiedzieli oni, że Carolme nigdy nie opuściła rodzinnego miasteczka. Po półtoraroku dziewczynie zdawało się polepszać, lecz nadal czekano na jej powrót do zdrowia psychiczny jak i fizyczny. Gdy skończył się jeden koszmar rozpoczął się kolejny, dziewczyna stała się istnym magnesem, oprócz tego bezpośrednie dotknięcie jej ciała groziło porażeniem przez prąd. Tak jak w przypadku Jennie Moran, przeklęte napięcie elektryczne zniknęło, kiedy Caroline osiągnęła wiek dojrzały. Dokumenty dotyczące choroby złożono w Towarzystwie Medycznym w Ontario latem 1879 roku jako sprawę odłożoną ad acta.
W 1890 roku szesnastoletni Louis Hamburger przyjechał studiować farmację na uniwersytecie w Maryland. Jego zdolność przyciągania metalowych przedmiotów szybko uczyniła go sławną postacią na wydziale. Nauczyciele szybko ściągnęli specjalistów w dziedzinie fizyki i medycy, ci pierwsi jak i drudzy by zdumieni zdolnością chłopaka do utrzymywania ciężkim metalowych przedmiotów na końcówkach palców.
Naładowanie elektrycznością, które sprawiło tyle kłopotu Jennie Moran, Caroline Ciare i Louisowi Hamburgerowi przypominało chorób,na jaką zapadł Frank McKinstry z Joplin, w stanie Missouri, około roku 1889. Napięcie elektryczne, które wytwarzał Frank było niezależne od jego woli i nasilało się rano, kiedy był wyspany i wypoczęty. Potem w ciągu dnia stopniowo znikało. Szczególnie w zimne dni , w które zwykli ludzie gromadzą energie elektryczną w sobie w większym stopniu niż normalnie, Frank był tak naładowany że chodzenie sprawiało mu trudność „ czułem się jakbym chodził po wielkim lepie na muchy”. On również był badany przez lekarzy, a potem zapomniany, ponieważ, jak we wszystkich opisanych tu przypadkach, medycyna zebrała tylko dowody, nie udzielając żadnego wyjaśnienia.
Temat mojego autorstwa, znajduję się także na nieznane.pl gdzie jestem moderatorem. Nie złamałem regulaminu autorem tekstu jestem ja.
