DZIWNE FORMACJE NA MARSJAŃSKIM BIEGUNIE POŁUDNIOWYM
ZAGADKOWE "LASY" NA MARSIE
Mars jak się okazuje, kryje wiele tajemnic. Czerwona Planeta przyciąga coraz więcej uwagi. Odsłania nam przy tym wiele swych tajemnic, ale wciąż nie możemy być wielu rzeczy pewni. Po Cydonii i innych, przyszedł czas na lasy na marsjańskim biegunie południowym.
Materiał prezentowany jest wraz z zaskakującymi zdjęciami.
Jednakże nie możemy mówić, iż marsjańskie lasy podobne są do ziemskich. Biologiczne życie na Marsie jest zupełnie inne niż na Ziemi i obrało swój własny tok ewolucji. Z braku lepszego terminu będę nazywał te obiekty "lasem".
Nawet jeśli większość zaprezentowanych tutaj dowodów jest mieszanką podobnych i różnych od ziemskich lasów, należy pamiętać, że dziwne obiekty z regionu marsjańskiego bieguna południowego nie są najzupełniej formą drzew, jakie znamy z Ziemi. Zdają się być raczej kolonią, która zmienia formę i funkcję poprzez rozwojowe stadia metamorficzne poczynając od przyziemnej formy, która potem wystrzeliwuje lub wyrasta na marsjańskim gruncie, a potem rozwija się w nadziemną strukturę bardzo przypominającą i być może funkcjonującą roślinność, którą niekoniecznie jest. Co więcej, ten niezwykły, jak na nasze standardy, dowód jest powtarzany wielokrotnie w różnej formie sugerując długi cykl rozwoju ewolucyjnego form życia na planecie.
Pierwszych siedem wizerunków pochodzi głównie z pojedynczego oficjalnego naukowego ujęcia MGS MOC E07-00860, ukazującego leśne formy, które mogą względnie przypominać te, które my znany z Ziemi, ale które różnią się na wiele sposobów, szczególnie skalą. Porównania te czynią rzecz łatwiejszą dla zrozumienia dla czytelnika i przygotowują na nadejście innych, znacznie dziwniejszych dowodów.
UJĘCIE #1
Zaprezentowane powyżej pierwsze zdjęcie pokazuje wiele dobrze widocznych i ściśle zagęszczonych, lecz indywidualnych form na otwartej przestrzeni, które wyglądają podobnie, ale różnią się rozmiarem. Pierwsze pytanie, które natychmiast przychodzi na myśl, gdy rozpatruje się ten dowód, to: czy te indywidualne pionowe formy są tworami geologicznymi lub gejzerami, lub czy reprezentują one coś innego.
Kluczem do zrozumienia tego jest bezpośrednie sąsiedztwo dużej ciemniejszej masy leśnej, zaś dalszy materiał udowodni, że pojedyncze formy występują w bliskiej odległości wielkich skupisk. Jak okaże się w miarę prezentowania dalszych dowodów, obiekty te są zaczątkami leśnej całości formującej się na otwartym terenie. Brak ciemniejszego materiału u ich podstaw może znaczyć, że obiekty te były przez chwilę w rozwojowym stadium. Z drugiej strony może to być forma życia nie połączona z organizmami tworzącymi kolonie.
UJĘCIE #2
Powyższy dowód z innego pasa S07-02534 ukazuje pojedynczy duży obiekt ujęty w chwili emitowania materii w powietrzu i przy ziemi, bardzo blisko jego podstawy. Ten szczególny obiekt jest duży i osamotniony. Zauważyć można, że nie posiada długiej plamy na ziemi wystrzeliwującej z jego podstawy, co wskazuje, że organizm ten uczynił to przedwcześnie, bez obecności silnego wiatru, który wymagany jest do przenoszenia wyrzucanego materiału w dalszą drogę.
Może tak być dlatego, że owe pionowe obiekty na pierwszym zdjęciu są indywidualnymi roślinami, które zaczęły wyrastać na otwartym terenie już z większych rozmiarów lasu i dlatego to roślinność, do której jesteśmy przyzwyczajeni. Można zauważyć, jak wyrastają one z jednego miejsca na ziemi rozszerzając się w wachlarzowatą formę o jasnym kolorze wraz z posuwaniem się ku górze. Porównując pierwsze zdjęcie z drugim można zauważyć, iż na pierwszym nie ma ciemnego obszaru materii znajdującej się na ziemi u podstawy tych pionowych form. Jedną rzeczą, którą można zaobserwować jest to, że nie są to żadne ruchy geologiczne lub chemiczne gejzery. Ich bliskie sąsiedztwo z gęstym leśnym obszarem w górnym prawym rogu pierwszego zdjęcia jest mocnym dowodem, co będzie wyjaśnione w miarę prezentowania następnych zdjęć.
Wielką zaletą na pierwszym zdjęciu jest wyraźne, lekko ukośne ujęcie, które dostarcza doskonały widok nie tylko na owe pionowe biologiczne formy, ale również i na ich cienie, które są na prawo, w bezpośredniej proporcji do ich wysokości a także okolic podstawy.
Zdjęcia zaprezentowane tutaj są unikalne. Większość zdjęć ukazujących podobne dowody jest nienajlepszej jakości. Na marsjańskim biegunie południowym formy przypominające drzewa są obfite i występują w wielkiej różnorodności, są jednak wizualnie trudne do dostrzeżenia z powodu złej jakości zdjęć a także różnorodności, lekko różniąc się wyglądem.
Kluczem do zrozumienia i związków jest inny dowód w górnym prawym rogu powyższego zdjęcia, gdzie znajduje się początek dużego lasu. Większą jego część widać jest na zdjęciu poniżej. Te pionowe formy życia w tym bardziej otwartym terenie reprezentują postęp i rozprzestrzenianie się lasu, który ostatecznie wypełnia luki i tworzy się, jako gęsto występującą pokrywa leśna, przez którą nie sposób dostrzec podłoża, tak jak ma to miejsce na zdjęciu poniżej.
UJĘCIE #3
Powyższe zdjęcie uzyskane z pasa E07-00860 przypomina zagęszczoną leśną roślinność. To wizerunek tego, co znajduje się pod spodem i na prawo od wizerunków ukazanych na pierwszym zdjęciu. Po prawej stronie od pokrywy leśnej znajduje się dla ukazania kontrastu między ciemniejszym i w znaczniejszym stopniu absorbującym światło pokryciem, otwarty teren. Widać, że otwarty teren odbijający światło słoneczne wygląda jak przeciwieństwo ciemniejszego lasu.
Poszycie jest nieco ciemniejsze na zdjęciu naukowym niż tutaj, ale zostało ono rozjaśnione, aby dostarczyć szczegóły modelu roślinności.
Można zauważyć, że ciemniejsza żyjąca masa ma tendencję do orientowania się w wiele równoległych rzędów, przypominających linie, zorientowanych w tym samym kierunku. Zdaje się to być cecha charakterystyczna tego szczególnego rodzaju roślinności.
Warto również zauważyć, że na otwartym terenie na krawędzi lasu po lewej stronie nie ma wzniesień ani równoległych form terenu, które mogłyby spowodować taki wzrost roślinności. Dlatego możemy bezpiecznie założyć, że ta niezwykła orientacja jest funkcją tego gatunku, a nie konsekwencją formy terenu. Możliwe jest, że istnienie takich kolonii jest w stanie zmienić strukturę terenu, na której występuje.
UJĘCIE #4
Ujęcie E07-00860 jest długim przekrojem przez szeroką puszczę, gdzie widać różne ścierające się gatunki. W lesie tym poszczególne gatunki pokrywają duże obszary gruntu i nie jest widoczne, aby mieszały się między sobą. Ujęcie nr 4, to scena poniżej ujęcia nr 3 i ukazuje ona gęsto zorganizowane rzędy roślinności widziane na ujęciu nr 3 a tu po lewej, napotykające prawdopodobnie inny gatunek, widoczny po prawej. Przynajmniej tekstura i organizacja rzędów zdają się być inne.
Oczywiście różnicę tą wyjaśnić można innymi czynnikami, które wpływają na jeden gatunek, powodując jego inny wygląd. Dla przykładu: formy po prawej mogą być starszą ścieżką zapadająca na zdrowiu, która powoduje, że wyglądają inaczej lub na starsze, inne formy. To możliwe, ale wątpliwe. Można przypuszczać, że odpowiedź na te widoczne zmiany leży w tworzeniu sobie przez te formy różnych form podłoża wewnątrz wielkich puszcz, próbując przyjąć najbardziej dogodne warunki zapewniające dogodny wzrost.
Można zauważyć, że nie widoczne jest tutaj podłoże, skryte pod pokrywą lasu, co udowadnia, że to dynamiczna forma życia, zachowująca się tak, jak wiekowe lasy na Ziemi.
UJĘCIE #5
Powyższe 5 ujęcie z tego samego pasa ukazuje scenę bardzo podobną do tej z 4. To również las, ale znów scena z dołu. Widać tutaj po raz kolejny trochę roślinności w lewym górnym rogu [typ rzędowy], reszta zaś po prawej stronie jest zupełnie inna. Znowu warto zauważyć, że te różne obiekty zdają się nie mieszać, i jeśli to prawda, to jest to coś zupełnie odwrotnego do zachowania ziemskich drzew.
Można dostrzec, że nie widoczne jest podłoże, wszystko zaś pokrywa las. Bardzo ważne, aby zauważyć, że odstępy między ciemniejszymi roślinami po prawej są w rzeczywistości nie odbijającymi światło wolnymi przestrzeniami, lecz są wypełnione i pokryte przez formy życia o jaśniejszym kolorze, wyglądające jak gęsto zwinięta winorośl, korzenie lub gałęzie.
UJĘCIE #6
Ujęcie nr 6 znów ukazuje zmiany w teksturze lasu zaczynając od lewej po prawą stronę. Zmiana jest mniej zaznaczona i bardziej subtelna, ponieważ występuje mieszanie się obydwu typów. Obiekty widoczne po lewej są nieco szersze, gładsze zaś obraz po prawej prezentuje obiekty mniejsze, umieszczone ciaśniej i guzowate. Choć jest to tu niewidoczne, ciaśniejszy i guzowaty wzór po prawej staje się bardziej widoczny wraz z posuwaniem się ku dołowi.
Znów jest to las z wieloma wyglądającymi na zróżnicowane gatunkami roślin i/lub kolonii na znacznie większą skalę, niż to, co zostało tu przedstawione. Znowu dostrzec można, że żyjące lasy pokrywają zupełnie wszystko, zakrywają cały grunt. Taka sytuacja powstaje wtedy, gdy stare lasy są pozostawoine same sobie w odpowiednich warunkach. Jedno jest pewne– ten rodzaj żyjących organizmów, rozprzestrzeniający się i rosnący, nie mógł zostać pomylony z naturalną rzeźbą tereny i jest niezwykle dziwnym faktem to, że niezależni naukowcy z NASA, JPL itp., nie byli w stanie dostrzec go.
UJĘCIE #7
Powyższe zdjęcie o numerze 7 prezentuje dół pasa, podczas gdy to zaprezentowane jako pierwsze jest umieszczone blisko środka tego bardzo długiego paska. Poruszaliśmy się w dół pasa, zbierając materiały po drodze. W rzeczywistości pas został obrócony o 90 stopni zgodnie z ruchem wskazówek zegara, ale nie miało to żadnego wpływu, poza lepszym widokiem na ukazywane formy. Górna jego część to w większości otwarty teren. Można dodać, że jakość zdjęć wraz z poruszaniem w dół staje się gorsza, zaś najgorszy punkt osiąga w zdjęciu nr 6.
Powodem, dla którego zamieszczony został obraz nr 6 jest to, że wciąż rozpoznać na nim można z łatwością niektóre z wysokich form, które kontrastują ze znacznie jaśniejszym terenem na obrzeżach gęsto zalesionego obszaru. Dolna linia lasu jest wciąż widoczna, wyraźnie zobaczyć można także bardziej jasny teren w górnej części powyżej obrazu nr 7, formujący tło. Pionowe formy nie wyglądają tak, jak na pierwszych fotografiach. Las na każdym z obrazów również wygląda inaczej. Nie ma wątpliwości, że gęsty rząd obiektów na pierwszym i drugim zdjęciu jest gatunkiem, który produkuje dobrze widoczne i unikalnie zaostrzone młode formy, podczas gdy znacznie mniej widoczne ciemniejsze formy na zdjęciu nr 7 są innymi gatunkami.
Jak na razie w pierwszej części raportu dokonana została analiza lasów z pojedynczego paska oznaczonego jako E07-00860. Zarówno na pierwszych, jak i na późniejszych zdjęciach moża zauważyć, że są a z drugiej strony nie są podobne do ziemskich odpowiedników. W rzeczywistości Mars jest zupełnym przeciwieństwem tego, o czym informuje się nas w oficjalnych komunikatach.
źródło: NPN
