Historia wydarzyła się w XIX wieku. Mąż mojej praprababci był na wojnie, a więc moja praprababcia nie pracowała i nie miała pieniedzy. Po śmierci męża nie miała się gdzie podziać. Sytuacja materialna nie pozwalała jej by wynająć dom. Dobrzy ludzie pozwolili jej zamieszkać w komórce obok domu. W komórce tej stał kominek. Zawsze gdy chciało się położyć na nim drewno aby było dobre do spalenia zawsze drzewo spadało. Jednym razem drzewo uderzyło ją w głowę. Działo się to tak długo, dopóki nie przeprowadziła się wraz ze swoim nowym mężem do jego mieszkania.
Następna historia...
Dotyczy ona mojej prababci. Moje babci i moi dziadkowie już spali (byli jeszcze nieduzymi dziećmi) a moja prababcia szyła tkaninę z lnu przez niemal całą noc. Około godziny 12.00 (ponieważ jako jedyni w wiosce mieli zegar) moja prababcia zuważyła że lampa naftowa przestała się palić, gdy ponownie ją zapaliła zgasła ona ponownie.
Stodoła była bardzo blisko ich domu. Na górze dom miał miał deski na których było ułożone siano. Moja prababcia słyszała na nich głośne odgłosy kroków. Wystraszona zamilkła, po czym zapaliła ponownia lampę. Kroki zamilkły, jednakże po kilku chwilach lampa jeszcze raz zgasła. Można było ponownie usłyszeć odgłosy kroków. Moja babcia się obudziła (miała wtedy 13 lat) i podeszła do swojej mamy. Także usłyszała przedziwne kroki. Zapaliła nerwowo lampę, jednakże ta już nie zgasła a kroki ustąpiły. Działo się tak przez następne trzy noce, po czym ustąpiło to na zawsze.
