Witajcie.
Jestem Relax. Na tym forum jestem nowy, choć może paru z was zna mnie z innych stronek. Zajmuję się duchami od czterech długich lat. Wiele nocy zarywałem, by zdobyć nagrania, zdjęcia lub jakiekolwiek dowody. W tym miejscu opiszę najwiarygodniejszy przypadek, jakiego doświadczyłem.
Byłem wtedy u babci na wsi, więc nie szukajcie tego miejsca w moim rodzinnym Radomiu. Łaziłem po cmentarzu z oczywistych powodów około 21. W pewnym momencie usłyszałem płacz. Możecie mnie uważać za lalusia, ale ten dziecięcy, zagubiony płacz sprawił, że włosy stanęły mi dęba. To dziecko było zagubione...nie mogło znaleźć matki, rodzinny...Takie małe, a samotne w obcym, wrogim świecie...
Ale to nie wszystko. Miałem ze sobą oczywiście latarkę, więc zacząłem oglądać groby. Cmentarzyk jest malutki, więc nie zajęło mi to wiele czasu.
Nagle poczułem jak krew ścina mi się w żyłach. Na jednym z nagrobków dostrzegłem liczby, które do tej pory wywołują u mnie paniczny strach. Dwuletnie dziecko. Zmarło śmiercią tragiczną, dnia 16 lipca 1972 roku. Co w tym dziwnego? Ta historia wydarzyła się 16 lipca.
Naturalnie miałem ze sobą aparat i dyktafon. Niestety, obiektyw mojej cyfrówki pozostał ślepy. Dysponuję za to nagraniem, na którym przez kilka sekund słychać ten płacz i ciche szuranie.
Było to w 2006 roku. Zachodni spirytyzm jest moim zajęciem od 2004 roku. Dwa długie lata czekałem. A i do tej pory nie doświadczyłem czegoś równie niesamowitego. Zaznaczam jednak, ze dysponuję prymitywnym dyktafonem (to jeden z tych najpierwszych cyfrowych), więc nie wrzucę nagrania na kompa. Jeśli jednak ktoś jest zainteresowany, dysponuję innymi ciekawymi materiałami.
