Jak często zastanawiamy się, co jest wokół nas prawdą, a co fałszem? Czy myślimy o tym, co jest dla nas dobre, a co złe? Czy w ogóle poszukujemy czegoś w życiu i w rzeczywistości, która nas otacza? Czy dostrzegamy w sobie chęć poznania i rozwoju naszego światopoglądu, nie wspominając już o kształceniu duchowości? Jeśli nie, to warto by było zastanowić się nad tym, kim jesteśmy i jaka jest nasza rola. Człowiek nie został stworzony tylko do automatycznej pracy, ale również (a może przede wszystkim) do ciągłego kształcenia swojej osobowości i odkrywania świata. Jak niewielu jest wokół nas prawdziwych naukowców i badaczy. Jak bardzo społeczeństwo zapatrzone jest we wzorce postępowania i przymus zarabiania na swoje przeżycie. Stąpamy po ziemi wykonując codzienne schematyczne czynności i nie mamy nawet czasu zastanowić się nad czymś, czego nie znamy lub nie rozumiemy. W pewnych sprawach nadal nasz umysł wypełniony jest pustką. Przyzwyczajeni do naszego trybu życia, pomijamy kwestie, które dotyczą naszej egzystencji, w takim samym stopniu, jak nasza praca. Tymczasem w dużej mierze są to sprawy dla naszego życia najistotniejsze. Szkoła życia, jaka jest nam ofiarowana, nie uwrażliwia nas w pełni na ciekawość i próby dogłębnego poznania rzeczywistości. Nie wnikamy w to, co ukrywa przed nami świat ani w mechanizmy rządzące jego funkcjonowaniem. Jeśli w ogóle myślimy, że jest coś, czego powinniśmy się dowiedzieć, to często naszą bierność tłumaczymy sobie brakiem czasu. Tak bardzo pochłaniają nas sprawy codzienności, że zaprzestajemy wszelkich poszukiwań, a nawet nie przychodzi nam do głowy to, że można by samemu dokonać jakichkolwiek odkryć. W tym pędzie przez życie jesteśmy zmuszeni, przez samych siebie, do przyjmowania wszystkiego, co jest nam wpajane już od dziecka. Nie mamy możliwości aby cokolwiek ocenić i zastanowić się dogłębnie nad sensownością informacji, które nas zasypują. Nawet jeśli słyszymy sprzeczne poglądy, wybieramy te, które w jakiś sposób najbardziej utkwiły w naszej pamięci. Być może ze względu na przystępny, czy przyjemny sposób przekazywania czyichś teorii, na dobrze przeprowadzony proces reklamujący albo na wyższość czyjegoś autorytetu. Często poglądy przyjmowane są bardziej przez naszą wiarę niż zmysł obiektywnej oceny sytuacji. Zwykle nasz brak wiedzy zastępujemy wiarą, która jest o wiele prostsza w realizacji od dociekliwości i kształcenia się. O wiele łatwiej jest przecież przyjąć coś za prawdę niż samemu poszukać odpowiedzi. Łatwiej uwierzyć niż zrozumieć. Po mimo tego, że czasem ciężko jest dać czemuś wiarę, to jednak jest to prostsze niż odkrycie tego samodzielnie.
Jak często zadajemy sobie pytanie, co jest dla nas naprawdę najlepsze i jakie wzorce postępowania są dla naszego życia najkorzystniejsze? Czy zastanawiamy się, jakie czynniki wpływają na nasz byt najbardziej? Jakie są przyczyny naszych niepowodzeń i sukcesów? Co wpływa na nasze zdrowie fizyczne i psychiczne? Dlaczego ludzie w pewnych sytuacjach postępują tak, a nie inaczej? Jakie są mechanizmy, które determinują nasze życie? Dlaczego myślimy inaczej niż pozostali i jakie są przyczyny niemożności dojścia do porozumienia z innymi ludźmi? Takie pytania powinny nieustannie zmuszać nas do refleksji. Powinny pobudzać w nas chęć do samodzielnego poszukiwania naszego miejsca w społeczeństwie i zrozumienia samych siebie. Najważniejszą rzeczą jest dla nas uzyskanie świadomości tego, kim naprawdę jesteśmy i czym powinniśmy się kierować, jako ludzie. Najistotniejszym wynikiem takich poszukiwań jest bowiem uświadomienie sobie przyczyn rzeczy, a to właśnie jest największą mądrością, jaką możemy osiągnąć. Tylko dzięki mądrości i prawdziwej chęci zdobywania wiedzy jesteśmy w stanie rozumnie kierować naszym życiem. A wszystko po to, aby nasze czyny były jak najkorzystniejsze dla nas i dla innych. By dokonywać rozsądnych decyzji i w razie konieczności wybierać jak najmniejsze zło. Takie postępowanie jest jedynym pewnym sposobem na zmianę swojego życia, aby w końcu cieszyło nas ono pod każdym względem.
Źródło: Portal Myślącej Młodzieży
