Śmierć — przejście do nowego życia?
Śmierć, podobnie jak narodziny, uważa się za kolejny etap wędrówki człowieka — za przejście ze świata widzialnego do niewidzialnej dziedziny zamieszkanej przez duchy zmarłych. Wielu wierzy, że kto nie dopełni określonych obrzędów lub rytuałów pogrzebowych, ten rozgniewa duchy przodków, mające rzekomo moc karania i nagradzania żywych. Takie poglądy wywierają ogromny wpływ na przebieg pogrzebu.
Ceremonie te, urządzane z myślą o zjednaniu przychylności zmarłych, często wyzwalają całą gamę emocji — od rozpaczy, wyrażanej zawodzeniem nad ciałem, po radosne świętowanie, gdy pogrzeb się skończy. Wydarzeniu temu zwykle towarzyszy wielka stypa, na której często przebiera się miarę w jedzeniu i piciu oraz tańczy przy głośnej muzyce. Ze względu na znaczenie pogrzebu nawet najuboższe rodziny są gotowe na największe wyrzeczenia, byleby tylko zebrać pieniądze na „godny pochówek” — nawet kosztem wpadnięcia w długi i inne kłopoty. Jakie zwyczaje pogrzebowe stoją w sprzeczności z Pismem Świętym? Można do nich zaliczyć nocne czuwanie przy zwłokach, składanie ofiar płynnych, przemawianie do zmarłych i kierowanie do nich próśb, organizowanie uroczystych rocznic pogrzebu oraz inne zwyczaje wynikające z wiary w nieśmiertelność duszy. Takie przynoszące Bogu ujmę praktyki są „nieczyste” i opierają się na „tradycji ludzkiej”, nie zaś na Bożym Słowie prawdy (Izajasza 52:11; Kolosan 2:
.Jaki jest stan umarłych?
Biblia bardzo wyraźnie opisuje stan umarłych. Powiedziano w niej: „Żyjący są świadomi tego, że umrą, lecz umarli nie są świadomi niczego (...) Przeminęła też ich miłość i ich nienawiść oraz ich zazdrość (...) Nie ma pracy ani snucia planów, ani poznania, ani mądrości w Szeolu [wspólnym grobie ludzkości] — w miejscu, do którego idziesz” (Kaznodziei 9:5, 6, 10). Czciciele prawdziwego Boga od dawna rozumieją tę podstawową prawdę biblijną. Wiedzą, że dusza może umrzeć lub zostać zgładzona (Ezechiela 18:4). Nie wierzą też w duchy zmarłych (Psalm 146:4). W czasach starożytnych Bóg surowo nakazał swemu ludowi wystrzegać się rytuałów i zwyczajów wynikających z przeświadczenia, że zmarli są świadomi i mogą wywierać wpływ na żyjących (Powtórzonego Prawa 14:1; 18:9-13; Izajasza 8:19, 20).
Również chrześcijanie w I wieku trzymali się z daleka od wszelkich tradycji powiązanych z religią fałszywą (2 Koryntian 6:15-17).
Dobrze tyle o umarlych. Ale czesto mozna sie spotkac z osobami ktore rzekomo mialy kontakt z duchami... ale skoro 'umarli nie są świadomi niczego' kim lub czym sa te duchy??
Jak juz na pewno przeczytales/as wyzej prawda o stanie umarlych jest jasno przedstawiona w Biblii. Jak zapewne wiesz kto oszukal pierwsza pare ludzka klamliwymi wypowiedzialmi o smierci? Szatan, Diabel zwany rowniez Gogiem z Magog (...ale sie popisuje
zaprzeczyl Boskiemu ostrzezeniu, ze nieposluszenstwo spowoduje smierc (1 Moj. 3:4; Obj. 12:9). Oczywiscie po pewnym czasie okazalo sie, ze zgodnie z zapowiedzia Boga ludzie umarli. Kto wobec tego, logicznie rzecz biorac, ponosi odpowiedzialnosc za pojawienie sie pogladu, jakoby ludzie w gruncie rzeczy wcale nie umierali, gdyz jakis pierwiastek czlowieka dalej zyje po smierci ciala? Takie oszustwo pasuje do Szatana Diabla, ktorego Jezus nazwal 'ojcem klamstwa' (Jana 8:44; 2 Tes. 2:9,10). Przekonanie, ze zmarli zyja w innej dziedzinie oraz ze mozna sie z nimi kontaktowac, nie wyszlo ludziom na dobre. Wprost przeciwnie, Objawienie 18:23 (NW) mowi, ze praktykami spirytystycznymi Babilonu Wielkiego ' zostaly wyprowadzone w blad wszystkie narody '. Spirytystyczna praktyka rozmawiania ze zmarlymi to w rzeczywistosci perfidny podstep, a jego ofiary nawiazuja kontakty z demonami ( aniolami ktorzy samolubnie zbuntowali sie przeciw Bogu), czesto slysza niepozadane glosy i bywaja napastowani przez te zle duchy.
