Tytanowe zagadki
Pytanie brzmi: czy atmosfera Tytana jest stale „podtrzymywana” przez jakieś źródło gazu, jeśli tak to jak efektywnie? Czy proces jej formowania był jednorazowy? Skoro tak, to kiedy cząsteczki wchodzące w jej skład „ulecą” w przestrzeń kosmiczną? Gdyby się tak stało księżyc Saturna zmieniłby się nie do poznania.
Odpowiedzi na te jak i inne pytania nurtują dr Vasili Dimitrova, którego praca zastanie przedstawiona na EPSC (European Planetary Science Congress). Metan odgrywa główną rolę w formowaniu powierzchni księżyca, jest również głównym składnikiem jego atmosfery. Aby utrzymywał się jego stały poziom muszą istnieć jego źródła. Kluczową kwestią z pewnością okaże się rozwikłanie pewnego problemu. Polega on na określeniu pierwotnych złóż metanu na poziomie, który umożliwiłby jego przedostanie się na powierzchnię. Jak się okazuje ważne jest określenie jak jego cząsteczki były przechowywane w okresie formowania się rezerw metanowych.
Metan w postaci cząsteczkowej potrafi przetrwać w specjalnym „opakowaniu” z cząsteczek wody. Ta zamarzając tworzy strukturę sześcienną, rzadziej heksagonalną. Drobinki te z kolei układają się w zorganizowaną większą kostkę. Nie wszystkie jednak drobinki - sześciany są obsadzone cząsteczkami metanu, istnieją też takie zbudowane jedynie z samej wody. Maksimum wydajności generowania struktur notuje się dla temperatury bliskiej zera w bezwzględnej skali temperatur. Niestety historia ewolucji Tytana nie jest dość dobrze znana, stąd nie znane są dokładne ilości złóż metanu.
Pod powierzchnią Tytana znajduje się substancja składająca się z wymieszanego amoniaku, metanu i wody i jest ona najprawdopodobniej zamarznięta. Poniżej znajduje się warstwa zamarzniętej wody, która z kolei otacza skaliste jądro. Praca astrofizyków oraz zbierane danych sondy Cassini -Huygens pozwolą być może odpowiedzieć na nurtujące pytania.
Źródło: www.astronet.pl
