3 odpowiedzi w tym temacie

[Asieńka]

Jak uwodzi zło

Jak przebiega proces uwodzenia zwykłych ludzi przez zło? Jak sytuacja sprawia, że normalni, mili ludzie czynią rzeczy, o które nigdy by siebie nie podejrzewali?

Philip G. Zimbardo


Po jednej stronie Hitler, Eichmann, Stalin, Mao Tse Tung – ludzie będący uosobieniem zła. Po drugiej Ghandi, matka Teresa, Martin Luther King, Irena Sendlerowa – bohaterowie czyniący dobro. Dzieli ich nieprzepuszczalna, jak sądzimy, granica.

Wierzymy, że gdzieś po tej dobrej stronie jesteśmy my. Wprawdzie nie bohaterowie, ale zwykli, mili, raczej dobrzy ludzie. Tacy, którzy nie skrzywdzą innych, nie zadadzą im bólu, nie poniżą. Czy tak jest naprawdę wyjaśnia w rozmowie z „Charakterami” PHILIP ZIMBARDO.
Philip Zimbardo, słynny amerykański psycholog, dowodzi, że co do istoty zła mylimy się, i to podwójnie. Mylimy się sądząc, że jest ono cechą, i że jest ono obce naszej naturze. Że nikt i nic nie przeciągnie nas na złą stronę, bo nie mamy takich skłonności, nie jesteśmy przecież zdolni do okrucieństwa. Wierzymy, że zło czynią tylko źli ludzie: sadyści, psychopaci, okrutnicy. Jednak codzienne życie pokazuje – a wiele eksperymentów z psychologii społecznej to potwierdza – że najczęściej zło czynią zwyczajni ludzie. I wynika ono z pokusy, z danej sytuacji. Możemy całe życie przeżyć i nie dowiedzieć się, do czego jesteśmy zdolni, bo nigdy nie znajdziemy się w pewnych sytuacjach. Sytuacja bywa jak choroba, czasem trudno jej nie ulec. Jak trafnie zauważył Stanisław Jerzy Lec „na drodze najmniejszego oporu zawodzą najsilniejsze hamulce”. Tym bardziej, że zarażanie złem dokonuje się stopniowo. Krok po kroku poddajemy mu się, zazwyczaj nieświadomi tego, co się z nami i wokół nas dzieje. A zło często nie wygląda na to, czym rzeczywiście jest. Ubiera się w piękne ramy idei, ukrywa we frazesach. Kusi w nieoczekiwanych momentach, poprzez tych, którym ufamy. I nie wymaga od nas żadnych czynów. Bo wystarczy nic nie robić, gdy komuś obok dzieje się krzywda. Philip Zimbardo pokazuje krok po kroku, jak przebiega proces uwodzenia zwykłych ludzi przez zło. Jak sytuacja sprawia, że normalni, mili ludzie czynią rzeczy, o które nigdy by siebie nie podejrzewali.

Dorota Krzemionka: – Czym jest zło i skąd się bierze? Czemu tak wielu jest nim zafascynowanych?
Philip Zimbardo: – Świat wypełniony jest dobrem i złem od zawsze. Według mnie zło rodzi się z potrzeby władzy, dominowania nad innymi. Polega na intencjonalnym wykorzystywaniu posiadanej władzy po to, by umyślnie krzywdzić ludzi, szkodzić im: albo fizycznie – ranić, torturować, zabijać, albo psychologicznie – poniżać, niszczyć ich przekonania, religię. Większość z nas, niestety, daje się uwieść władzy – uczuciu mocy, przewagi nad innymi, którą władza daje. To nie samo zło, lecz władza nas fascynuje, władza nad ludźmi czy naturą, i proces jej wykorzystania w jakiś nowy sposób. Mężczyźni częściej czynią zło, bo częściej posiadają władzę. Ale jeśli kobiety postawimy w podobnych sytuacjach, to – jak pokazuje przykład Abu Ghraib – są tak samo agresywne.

– Czy sama władza deprawuje? Z jednej strony mamy Hitlera, z drugiej Mahatmę Gandhiego. Co ich różni?
– Wolę myśleć o złu bardziej jako o działaniu niż jako cesze. Stawiam tezę, że nie ma złych ludzi. Są zwyczajni ludzie, czasami nawet dobrzy, którzy w jakimś okresie swojego życia, w pewnej sytuacji, są kuszeni, deprawowani lub wciągani w popełnianie zła... Oczywiście, w przypadku Hitlera, Stalina albo Mao Tse Tunga, ich złe czyny skumulowały się tak, że myślimy o nich jako złych osobach. Często w psychologii, a także w religii, psychiatrii czy prawie, przyjmuje się hipotezę dyspozycji, czyli przekonanie, że zło tkwi w osobie. Taka dyspozycyjna teoria zła była podstawą inkwizycji – zła upatrywano w czarownicach. Dziś też skłonni jesteśmy zakładać, że na świecie istnieją ludzie źli i ci dobrzy, a między nimi istnieje nieprzepuszczalna bariera. Wierzymy, że jesteśmy po dobrej stronie barykady i nic nigdy nie przeciągnie nas na drugą stronę, a ci, którzy stoją po tej drugiej stronie, zawsze tam pozostaną. Według mnie jest to błędny pogląd. Nie doceniamy wagi sytuacji społecznej. Zakładamy, że ludzie zawsze są tacy sami i że są tacy, jacy są, z powodu genów czy osobowości. To prawda, że nasza natura ukierunkowuje nas, ale sytuacja ma potężny wpływ na to, kim się stajemy.

– W pewnych sytuacjach, jak dowodzi Pana stanfordzki eksperyment więzienny, kontekst sytuacyjny – na przykład anonimowość albo maska – sprzyja ujawnieniu się ciemnych stron.
– Nie wierzę, że ludzie mają swoje ciemne strony i sytuacja wydobywa je na światło dzienne. Według mnie ludzie są mozaiką dobra i zła. Zło jest obecne w każdym z nas. Każdy z nas ma potencjał, by być dobry albo zły. Granica między złem a dobrem jest przepuszczalna. A sytuacja podkreśla bardziej te dobre lub złe elementy.

– Czyli w pewnych sytuacjach zwykli, mili ludzie mogą przekształcić się w oprawców? Podobną tezę sformułowała Hannah Arendt, pisząc o banalności zła.
– Arendt próbowała zrozumieć, dlaczego Adolf Eichmann dokonywał tak potwornych czynów, gdy był szefem obozu w Auschwitz. Dowiedziała się, jaki był, zanim tam trafił. I wszystko świadczyło, że był normalny. Przerażająco normalny. Żaden z przesłuchujących go psychologów, psychiatrów, nie odkrył w nim nic szczególnego. O ludziach, którzy dokonują zła, chcemy myśleć jako o potworach o skrzywionych twarzach, których powinniśmy unikać. A zło wygląda tak samo jak my, jak nasz brat, sąsiad czy osoba, która siedzi obok w autobusie. Nie możemy się na nie przygotować. Oto Eichmann, który w jednych warunkach jest dobrym mężem i ojcem, w innych – morduje dwa miliony ludzi. Jak to możliwe? On po prostu wykonywał swoją pracę. Decydował o tym, jakich chemików zatrudnić, jak zorganizować działanie krematoriów, co robić z pozostałościami z pieców. Zachowywał się jak biznesmen, biznesmen od śmierci. A poza obozem znowu był normalny. (…)

– Swoją nowa książkę zatytułował Pan „Efekt Lucyfera”, nawiązując do apokryficznej opowieści o transformacji, jakiej doznał ukochany anioł Boga, Lucyfer – czyli niosący światło – stając się szatanem. Jak się dokonuje ta transformacja w ludziach?
– Zawsze jest ona stopniowa. Robisz jedną małą rzecz źle, a potem drugą, trochę gorszą. I kolejnego dnia jeszcze gorszą. A potem zupełnie w tym toniesz. Zło kroczy po równi pochyłej małymi krokami.

Czytaj więcej


Źródło kiosk.Onet.pl Charaktery

[PTR]

Źródłem przeszkadzających uczuć które prowadzą do cierpienia i przysłowiowego "zła" zawartego w temacie jest nieprawda, złudzenie "ego", poczucie oddzielenia.
Dobre uczucia wyłaniają się natomiast z prawdy, z nieskrępowanej przestrzeni, z jedności...

[Asieńka]

PTR mądre słowa.
Stoimy w cieniu bo wydaje nam się bezpieczny, nie oślepia daje ochłodę, ale za razem nie dostrzegamy dobra bo w cieniu brak dobrej widoczności i choć daje ochłodzenie nie ma w nim światła, które jest niezbędne do życia.
Wychodząc do światła doznajemy oślepienia pali nas, a wystarczy iść z światłem i wówczas przestaje nas oślepiać i sami tworzymy troszkę cienia. Powstaje równowaga, której nie osiągniemy stojąc w cieniu.