Źródło: BBC News

Gigantyczny krater powstały na skutek uderzenia meteorytu miliony lat temu został odkryty na zachodniej części pustyni Egiptu.
Eksperci z Uniwersytetu w Bostonie znaleźli krater o szerokości 31 kilometrów podczas analiz nad zdjęciami satelitarnymi tego regionu.
Jest on ponad dwa razy większy od uznawanej dotąd za największą na Saharze depresji pouderzeniowej i ponad 25-cio krotnie przewyższa rozmiar słynnego Krateru Meteorytowego w Arizonie.
Amerykański zespół, który dokonał znaleziska, uważa, iż jego przepastny rozmiar „pomagał mu (kraterowi)” jak dotąd unikać odkrycia.
Struktura, posiadająca zewnętrzną obręcz otaczającą wewnętrzny pierścień, została nazwana „Kebira”, co po arabsku oznacza „ogromny”, a jednocześnie nazwa ta odnosi się do fizycznej lokalizacji krateru na północnym krańcu regionu Gilf Kebir w południowo-zachodniej części Egiptu
“Kebira prawdopodobnie unikał rozpoznania, ponieważ jest tak ogromny” mówi Dr Farouk El-Baz, szef Boston University Center for Remote Sensing, gdzie dokonano odkrycia.
“Poza tym, poszukiwanie kraterów przeważnie koncentruje się wokół niewielkich szczegółów, zwłaszcza tych które można zidentyfikować z Ziemi.
Przewagą widoku z kosmosu jest to, iż pozwala on spojrzeć nam na regionalne wzorce i tzw. wielki obraz”

Pustynne szkło
Erozja wodna i erozja eoliczna (wiatrowa) miały swój dodatkowy wkład w ukrywanie pozaziemskiego pochodzenia krateru.
Żar powstały na skutek uderzenia może być odpowiedzialny za powstanie obszernego terenu pokrytego „pustynnym szkłem”, fragmentami żółto-zielonego szkła krzemionkowego znajdowanego na powierzchni pustyni pomiędzy gigantycznymi wydmami Wielkiego Morza Piasków w południowo-zachodniej części Egiptu.
Ogromna przestrzeń krateru sugeruje, iż powierzchnia terenu mogła zostać uderzona przez meteoryt porównywalny rozmiarowo do średnicy słynnego krateru meteorytowego w Arizonie mającego 1,2 kilometra.
Uderzenie mogło spowodować pustoszące zniszczenia na przestrzeni setek kilometrów.
Dla porównania, zakłada się, iż rozmiar krateru Chicxulub w Meksyku, mającego 65 milionów lat, wynosi od 160 do 240 kilometrów szerokości i prawdopodobnie jest on odpowiedzialny za zagładę dinozaurów.