Aidil.
Hipnoza luksusem umysłu.
Hipnoza kojarzy się przeciętnemu człowiekowi z dziedziną, w której poddany jest władzy terapeuty. Napawa go to lękiem gdyż wydaje mu się, iż ktoś z zewnątrz przejmuje nad nim władzę, której on może się nie oprzeć. Chciałabym przybliżyć tą dyscyplinę terapeutyczną i opisać ją jako dziedzinę bliską i przyjazną człowiekowi.
.
Hipnozę definiuje się jako odmienny stan świadomości a uprecyzyjnia jako coś pomiędzy snem a jawą. Charakteryzuje się ona wzmożoną podatnością na sugestie oraz brakiem naturalnej skłonności umysłu do spekulacji.
Hipnoza jest metodą przywracania zdrowia poprzez wzmocnienie motywacji, wypracowanie akceptowanego planu działania, poznania ograniczeń wynikających z urazów psychicznych, pomaga w rozwiązywaniu problemów, jakie niesie depresja i wejrzenie w jej przyczyny.
Hipnoza, ale i autohipnoza powoduje stan otwarcia, który można z pożytkiem wykorzystywać dla zdrowia psychicznego, fizycznego oraz przyswajania wiedzy, jak też dla łatwiejszego przystosowania się do wymogów środowiska społecznego.
*
Dawnymi czasy, gdy człowiek nie rywalizował jeszcze tak zawzięcie z drugim człowiekiem, umysł jego znajdował się bardzo często w stanie tzw. otwarcia, który dzisiaj nazwalibyśmy relaksem i odczuciem radości a jest to stan bardzo bliski hipnozie, ten stan tworzył wielkie poczucie wspólnoty poprzez więź telepatyczną między jej członkami. Niczym szczególnym było przyjmowanie sugestii podawanej przez przywódcę lub osoby obdarzonej autorytetem. Nie było wtedy dyskusji, naturalnym było, że polecenie wykonywano natychmiast, bez analizowania go. Przywódca to był ktoś, kto miał przywilej i moc hipnotycznego oddziaływania na członków swojej grupy. To było działanie naturalne, akceptowane i efektywne.
W miarę rozwoju człowieka i ludzkich społeczności ludzie skonkretyzowali, i zinstytucjonalizowali wiele pojęć oraz doświadczeń. Powstała magia, pojawili się szamani i religie. Hipnozę zaczęto wykorzystywać do przeżyć typu mistycznego. Świadczą o tym ryciny wykonane w starożytnym Egipcie, Sumerze, Chinach i Indiach. Człowiek zmieniał się, lecz hipnoza pozwalała, poprzez doprowadzenie umysłu do szczególnej dyspozycji, znosić poczucie oddzielności między ludźmi, które wtedy już zaczęło istnieć. Łączyć ich w wspólnotę dającą poczucie siły, jedności i porozumienia a jednocześnie pozwalała nawiązać kontakt z duchami przodków, Bogiem i Absolutem. Rytuały w czasie, których ludzie wchodzili trans były bardzo oczyszczające dla ich psychik, dawały, często utracone, uczucie związku z innymi osobami ich społeczności oraz związku z wymiarem transcendentalnym. Stan hipnotyczny, który nie należy mylić ze snem lub somnambulizmem, był stanem szczególnej aktywności polegającym na przeżyciu maksymalnej wspólnoty i więzi społecznej. Był on normalnym sposobem odczuwania, dzięki któremu dana społeczność stanowiła zwartą i zjednoczoną wokół przywódcy grupę, gotową do działania dla wspólnego dobra.
Ludzie pierwotni bardzo łatwo wchodzili w stan transu i była to sytuacja normalna. Człowiek pierwotny miał inną psychikę niż człowiek dzisiejszy. Przede wszystkim dusza zbiorowa dawała łączność poszczególnych jednostek poprzez połączenie ich wspólną świadomością, dającą im poczucie jakby jednego organizmu. Wykluczenie kogoś z takiej wspólnoty było najcięższą karą i kończyło się śmiercią takiego wykluczonego z powodu strachu i nostalgii. Coś takiego w stanie szczątkowym spotyka się jeszcze w tradycyjnych wielopokoleniowych rodzinach żyjących wspólnie na wsi.
Hipnoza wprowadzała pierwotną społeczność w trans jednoczący wszystkich w sytuacjach szczególnych takich jak walka z żywiołem, polowania lub wojna.
Człowiek w czasie tworzenia się cywilizacji oddzielał się mentalnie i emocjonalnie od innych członków społeczności, ale w obrzędach, ceremoniach religijnych kapłani potrafili wprowadzać ludzi w trans hipnotyczny, który łączył wszystkich dawał oczyszczenie poprzez przeżycie odmiennych stanów świadomości dających kontakt z bóstwem oraz sugestie odnośnie życia, postępowania, diety, higieny itp.
Im bliżej naszych czasów tym bardziej zmieniała się natura człowieka, jego umysł stawał się coraz bardziej analityczny. Człowiek pierwotny myślał obrazami polegało to na tym, że jakąś czynność nauczył się wykonywać od starszych, którzy to umieli i zapamiętując wykonanie tego jako obraz nic nie zmieniając tak samo postępował. Innowacje wprowadzane były rzadko i poprzez przypadek. W miarę postępu cywilizacyjnego człowiek dzięki nabywaniu umiejętności analitycznego myślenia coraz bardziej się odrywał od myślenia obrazami a to pozwalało mu zdobyć dyspozycje psychiczną do tworzenia innowacji. Analityczne myślenie odrywało jednostkę ludzką od duszy zbiorowej i indywidualizowało ją. Wchodzenie w trans całej społeczności nie było już takie łatwe. Doświadczały tego grupy wybrane, które przeszły przeszkolenie, wtajemniczenie.
Hipnoza jako wiedza była w rękach kapłanów, niemal jedynej wykształconej warstwy społecznej w tamtych czasach. Wobec tłumu używano jej sporadycznie koncentrując się raczej nad jednostką. Służyła przekazywaniu wiedzy i przywracaniu zdrowia. Wiedza to były objawienia mistyczne pozwalające poznać Wszechrzecz i jej jedność. Dawało to siłę poprzez zrozumienie, że lęk wypływa z niewiedzy. Siła i brak negatywnych emocji służył zdrowiu ciała.
Hipnoza dzisiaj utraciła nimb wiedzy tajemnej. Jest dyscypliną z dziedziny psychologii. Służy przede wszystkim do porządkowania psychiki człowieka zatracającego równowagę w wyścigu po wykształcenie, pozycje społeczną oraz cofa zgubne działanie lęku ogarniającego coraz więcej ludzi nie wytrzymujących tempa życia.
Hipnoza pozwala zrozumieć siebie, odnaleźć tożsamość a przede wszystkim pozwala odzyskać radość życia i poczucie jego sensu.
*
Hipnoza jest sztuką wprowadzania umysłu w stan, w którym łatwo są przyswajane sugestie. Oczywiście należy bardzo mocno podkreślić, a jest to potwierdzone przez naukę i doświadczenie, że sugestie, z którymi się nie zgadzamy wywołują reakcję szybkiego wyjścia z hipnozy.
Tradycyjnie bardzo dobre rezultaty uzyskujemy w walce z uzależnieniami. Typowe uzależnienia jak palenie papierosów, alkoholizm i narkomanię czasy współczesne uzupełniły o bulimię, anoreksję i pracoholizm.
Hipnozę z powodzeniem stosujemy do wspomagania leczenia. Dzięki niej uzyskujemy siły psychiczne i wiarę w skuteczność terapii. Bardzo pomocna jest w zwalczaniu nerwic, maniactw, natręctw oraz depresji.
Wspaniałą dziedziną gdzie stosowanie hipnozy daje świetne rezultaty są regresingi. Pozwalają one poznać samego siebie i swoją historię. Regresing umożliwia przyjrzenie się życiu i przeszłym wydarzeniom. Możemy wszystko jeszcze raz zobaczyć i przypomnieć sobie sprawy, o których zapomnieliśmy. Proceder ten jest potrzebny by zrozumieć naszą obecną niekiedy złą postawę i zrozumieć nasze zachowanie, nawyki i stwarza to nam możliwość uczynienia korekty, naprawienia naszego postępowania oraz myślenia.
Konsekwentnie prowadzony regresing doprowadzić nas może do poprzednich wcieleń. Wiele spraw nas obecnie dotyczących ma swój początek w poprzednich wcieleniach, zrozumienie tego pomaga w rozwiązaniu obecnych problemów. Są to sprawy bogato udokumentowane w stosownej literaturze.
Podsumowując. Wiedza, jaką osiągamy w czasie regresingu pomaga nam zrozumieć obecną sytuację. Nasze zdrowie, relacje społeczne, związki z innymi ludźmi stają się zrozumiałe dzięki cofnięciu się pamięcią do dzieciństwa i do wcześniejszych wcieleń. Coś, co nasza jaźń doświadczała w poprzednich ciałach impregnuje nas i warunkuje obecnie.
Źródła i literatura:
1. Hipnoterapia i autohipnoza. Nowe sposoby leczenia stanów lękowych, bólu, stresu, depresji. Dr. Wolfgang Blohm.
2. Hipnoza i sugestia. Honorata Korpikiewicz.
3. Hipnoza i autohipnoza. Jak osiągnąć inne stany świadomości. William W .Hewitt.
4. Światopogląd Różokrzyżowców, Ezoteryczne chrześcijaństwo przyszłości. Max Heindel.
5. Kronika Akaszy. Rudolf Steiner.
6. Wielcy wtajemniczeni. Edward Schure.
