Opowieści o duchach w londyńskim metrze nie są niczym nowym. Od lat krążą plotki o zjawach nawiedzających wagony w całej sieci podziemnej kolei. Ten konkretny świąteczny duch pojawia się co roku na stacji Ickenham, powracając do miejsca, które ma dla niego osobiste znaczenie.

Trzęsacz to niewielka miejscowość wypoczynkowa, która przyciąga turystów na umieszczoną na wysokości 20 m n.p.m. platformę widokową. Widać z niej nie tylko morze i plażę, ale przede wszystkim ruiny gotyckiego kościoła św. Mikołaja (przełom XIV/XV w), który krok po kroku ludziom odbierała matka natura.

Podczas wiosennego festiwalu poświęconemu Xipe Totekowi (Tlacaxipehualiztli) składano ofiary z ludzi. Zmarłych obdzierano ze skóry, a kapłani oraz inni uczestnicy rytuału nosili je potem przez wiele dni. Archeolodzy znaleźli w Ndachjian–Tehuacán dziury, do których je później prawdopodobnie wyrzucano. Na stanowisku znajdowały się też 2 okrągłe ołtarze - na jednym ludzi zabijano, a na drugim obdzierano ze skóry.

„Muszę napisać ten pamiętnik w sekrecie i potajemnie. Dotyczy on mojego arktycznego lotu 19 dnia lutego w roku 1947. Przyszedł czas, kiedy racjonalność mężczyzny musi zamienić się w nicość a ten musi zaakceptować konieczną prawdę. Dokumentacja ta... prawdopodobnie nigdy nie ujrzy światła dziennego, ale muszę spełnić swoją powinność i zarejestrować tu coś dla wszystkich, do przeczytania pewnego dnia. W świecie zachłanności i wyzysku rodzaju ludzkiego nie można nadal tłumić tego co jest prawdą...”

O zdarzeniu donoszą nie brukowce, lecz na przykład lokalny magazyn Coventry Telegraph. Oto w rzece Sowe niedaleko od miasta Coventry w hrabstwie West Midlands człowiek z pobliskiego miasteczka Finham urządził sobie nieoficjalny połów. Sowe to ustronny, liczący dwadzieścia kilometrów długości ruczaj, porośnięty w większości swojego biegu drzewami po obu brzegach. Wydawałoby się, że w takim miejscu nie czeka nic innego poza ławicą kiełbi czy innych płotek, a jednak wybierający się na połów człowiek, nazywający się Will Read, był innego zdania.

Niewielka mieścina leżąca dosłownie pośrodku niczego na południu Stanów Zjednoczonych ma pewną nietypową atrakcję przyciągającą corocznie kilkadziesiąt tysięcy żądnych wrażeń turystów. Co bardziej obrotni tubylcy zdołali nawet przekuć to zainteresowanie w dość dochodową imprezę o nazwie Marfa Lights Festival, organizowaną zawsze w pierwszy weekend września od 1976 roku. Jak łatwo się domyśleć po nazwie, ma to coś wspólnego ze światłami... I jest to całkiem dobry trop, ponieważ atrakcją tą są tak zwane „światła z Marfy”.

Od czasu do czasu w historii pojawiają się opowieści, które — choć brzmią jak bajki — angażują realne społeczności, policję, media i badaczy. Tak było w Wielkiej Brytanii w latach 60. XX wieku, gdy lokalna prasa donosiła o dzieciach widzących „małych ludzi”: krasnale, gnomy, leprechauny. Choć dziś historie te wydają się anegdotyczne, stanowią fascynujący materiał do analizy tego, jak powstają zbiorowe narracje o „dziwnych” zjawiskach.

Wyznaczany przez Puerto Rico, Florydę i Bermudy, otoczony złą sławą, obwiniany za liczne wypadki morskie i lotnicze Trójkąt Bermudzki od wielu lat jest przedmiotem badań naukowców. Grupa brytyjskich badaczy postanowiła wyjaśnić jego zagadkę.

W latach trzydziestych XX wieku rodzice młodej Amerykanki meksykańskiego pochodzenia zabrali ją w odwiedziny do krewnych w małej wiejskiej wsi w górach Chihuahua w południowo-wschodniej części Meksyku. Będąc na miejscu, dziewczyna zignorowała tamtejsze zakazy i poszła badać jaskinie i szyby. W jednym z szybów dokonała wstrząsającego odkrycia: na samym końcu tunelu leżał kompletny ludzki szkielet. Spośród brudu wystawała zniekształcona ręka, połączona z jednym z ramion, a także z ciało i czaszka tak samo zniekształcone, jak ręka.

W styczniu i lutym roku 1939 tajna niemiecka ekspedycja dotarła do Dronning (lub Queen) Maud Land na Antarktydzie, najwyraźniej z zamiarem założenia w tym miejscu bazy. W latach 1943 i 1945 Brytyjczycy wystartowali z Antarktyczną tajną operacją wojenną o nazwie kodowej ‘Tabarin’. Zaangażowani w nią byli elitarni komandosi z Specjalnego Pułku Lotnictwa (SAS), tajnych brytyjskich sił specjalizujących się w operacjach poza linią wroga.

Na całym świecie znajdziemy opowieści o zaginionych miastach bogów. Przez wieki uznawano je tylko za mity i legendy, jednak odkrycie Troi czy Dwarki pokazało, że historie te mogą być prawdziwe. Na kontynentach obu Ameryk istnieje kilka relacji o niezwykłych miastach takich jak Paititi, Białe Miasto czy też El Dorado.

Bez karpia nie ma Wigilii? Jeszcze kilkadziesiąt lat temu nikt tak nie uważał. Przez ostatnie 900 lat karp to pojawiał się w jadłospisie Polaków, to z niego znikał. W Wigilię na stołach Polaków pojawiały się różne ryby, ale „tradycyjnego” karpia na dobre wprowadziła na nie dopiero ... komuna.

Kiedy dwaj mężczyźni dotarli do Eilean Mor, jeden z nich, Joseph Moore, poszedł, aby sprawdzić latarnię w poszukiwaniu trzech latarników. Ku swemu zdumieniu zauważył, że drzwi do niej są zamknięte. Po otwarciu ich kluczem wkroczył do środka i… nie znalazł nikogo z personelu. Zegar na ścianie zatrzymał się, w kominku nie palił się ogień (ślady wskazywały, że nie palono w nim od kilku dni), a na stole znajdowało się przygotowane jedzenie.

Richard Branson zakończył formalną edukację w wieku lat 16. Miał dysleksję w czasach kiedy uważano tę przypadłość za fanaberię. W biznesie poszło mu zdecydowanie lepiej niż w szkole, uruchomił kilkaset firm z czego najbardziej znane działają pod marką Virgin, w tym firma która ma obsługiwać turystyczne loty orbitalne, Virgin Galactic. Jego majątek wyceniany jest na 3 miliardy funtów.