Skocz do zawartości


Zdjęcie

Lechici => Lachy => Polachy => Polacy


  • Zaloguj się, aby dodać odpowiedź
11 odpowiedzi w tym temacie

#1

Cait Sith.
  • Postów: 685
  • Tematów: 159
  • Płeć:Nieokreślona
  • Artykułów: 3
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

*
Popularny

Lechici => Lachy => Polachy => Polacy

 

 

 

Po arabsku natomiast słowo Lah ma dodany przedrostek określony Al i stąd wziął się słynny Allah, co znaczy dosłownie “ten Bóg” / “Bóg właściwy”. Dlatego Lahestan po arabsku również znaczy Kraj Boga/Bogów(...)
 

 

 

 

Kim są Polacy?

 

 

 

1582r9h.jpg

 

 

 

Na podstawie faktów jak i drobnych szczegółów można w przybliżeniu zrekonstruować zarówno naszą antyczną historię jak i system wierzeń. Jest to trudne, bo zmieniono nam naszą tożsamość, naszą nazwę jak i nasze rodzime wierzenia i kulturę. Polska (Lechia – przed katolicka nazwa Polski) ma dość dobrze udokumentowaną historię przez średniowiecznych kronikarzy. Wszystkie antyczne mapy zachodnie pokazują Europe podzieloną między dwa mocarstwa. Cesarstwo Rzymskie i (białą plamę) Imperium Lechitów w którego skład wchodziły słowiańskie plemiona:

 

 

 

 

25jv51j.jpg

 

 

 

 

Wandali,
Wenetów,
Gotów,
Polan,
Alanów,
Sarmatów
i Scytów.

 

 

 

A napisali o tym w formie dłuższych historii lub wzmianek tacy pisarze jak:

 

 

Thietmar – X wiek,
Prokosz – X w.,
Gall zwany Anonim – XII w.,
Helmold – XII w.,
Cholewa – XIII w.,
Wincent Kadłubek – XIII w.,
Boguchwał – XIII w.,
Dzierżwa – XIV w.,
Jan Długosz – XV w.,
Marcin Kromer – XVI w.,
Adam Naruszewicz – XVIII w.,
Antoni Małecki – XIX w.
i wielu innych zagranicznych kronikarzy antycznych.

 

 

 

 

Jednoznacznie twierdzą, ze LECHIA to antyczna nazwa Polski z przed chrztu w 966 r. Nazwy Polski (Lechia) używane przez obcych kronikarzy to:

 

 

perskie – Lachestan,
litewskie – Lenkija,
tureckie – Lehistan,
ormiańskie – Lehastan,
węgierskie – Lengyelország.

 

 

Polaków nazywano także wszędzie Lechitami na ziemiach które są dalekie od kultury łacińskiej czyli:

 

 

tureckie Lehce,
ruskie Lachy,
węgierskie Lengyel,
rumunskie Leah,
Ledianin u Serbów.

 

 

 

Słowo Lah/Leh, obecnie pisane jako Lech i jest utożsamiane z naszym Państwem od starożytności. Starożytna nazwa grecka naszego Państwa to Lachia (kraj Panów), po ukraińsku nadal zwie się nas Lachami, stąd powiedzenia: “Strachy na Lachy” oraz “Pamitaj Lasze, szo po Wislu, to nasze”. Litwini, mimo osiemsetletniej indoktrynacji chrześcijańskiej oraz pięćsetletniej wspólnej państwowości z Polską, nigdy nie zmienili nazwy Polski na chrześcijańską i do tej pory Polska po litewsku to Lenkija (Lęchija), a Polak to Lenkas. Węgrzy zwą nas Lengyel i jest to połączenie dwóch słów: Lech i Angyel (Pan i Anioł), a nasze państwo zwą Lengyelorszag, co dosłownie oznacza Państwo Panów Aniołów. Ważne jest, by zrozumieć, że są to wszystkie narody ościenne Polski, które nie były chrześcijańskie w momencie zmiany nazwy Lechia na Polska i właśnie z tego powodu jej nie zmieniły. Czechy i Niemcy były chrześcijańskie i natychmiast zmieniły nazewnictwo na chrześcijańskie.

 

W świecie nazwa Lechia pozostała do dziś u narodów niechrześcijańskich. I tak po turecku Polska to Lehistan, a po persku i arabsku to Lahestan. Warto zauważyć, że słowo “stan” oznacza po persku po prostu “państwo” (i w tej formie przeniknęło do innych języków) i jest dość popularne w regionie: Kirgistan, Pakistan, Uzbekistan, Afganistan, Kazachstan, Turkmenistan itp. Zawsze składają się z części oznaczającej naród + państwo np. Turkmenistan to Państwo tureckich mężów, a Lehistan oznacza państwo Lachów.

 

 

Podobnie jak słowo Laszka(obecnie znane jako laska) oznaczało nic innego jak Polka. Sami Polacy od najdawniejszych czasów nazywali siebie Lechitami. Słowo „Polacy” użyto dopiero po raz pierwszy w XV wieku, wcześniej używano „Polanie” w łacińskiej formiePolani, Poleni, Poloni, które pojawiło się po raz pierwszy na przełomie X i XI wieku w żywocie starszym św. Wojciecha, prawdopodobnie spisanym w Rzymie między 999 a 1001 rokiem. Polonia (Polska) to katolicka/łacińska nazwa naszego kraju. Co ciekawe, że w innych ościennych językach np. czeskie lech znaczy pan, wielmoża czyli Polacy (Lechici) zwani byli przez swoich sąsiadów Panami, wolnymi ludźmi, szlachetnie urodzonymi (podobnie jak Ariowie szlachetnie urodzeni). W Sanskrycie Lech oznacza tyle, co pan, władca, król, pasterz czy bóg.

 

 

Lechistan to państwo panów lub państwo bogów lub państwo pasterzy. Po persku do dzisiaj słowo Lah oznacza pana, boga i pasterza. Warto odnotować, że słowo Leh/Lah znajduje się również na inskrypcjach na wielu Kurhanach w Europie i Azji. Oznacza się w ten sposób, że grobowiec należy do Władcy. W całym regionie bliskowschodnim rdzeń LACH jest widoczny. Po hebrajsku słowo “Lah” ma ta same znaczenia i brzmi Elah. W liczbie mnogiej to Elahim, a w wersji staro-hebrajskiej brzmi Elohim.

 

Co bardziej gorliwi chrześcijanie znają to słowo bardzo dobrze, jest ono użyte w Biblii (hebrajskiej) ponad 2700 razy na nazwanie Boga lub Bogów (bo jest to liczba mnoga). Podczas czytania Biblii słowo JHWH tłumaczone na Polski jako Jehowah czytane jest właśnie jako Elohim (Panowie, Bogowie), ponieważ Żydzi wierzą, że nie są godni wymawiania słowa JHWH. Nie przypadkowo w Biblii zwie się ludzi owieczkami, bo słowo Elohim oznacza też pasterzy. Po arabsku natomiast słowo Lah ma dodany przedrostek określony Al i stąd wziął się słynny Allah, co znaczy dosłownie “ten Bóg” / “Bóg właściwy”. Dlatego Lahestan po arabsku również znaczy Kraj Boga/Bogów.

 

 

To własnie nazwy Lechia/Lechici czy Lachy/Lechistan używano na wczesnym etapie rozwoju naszej rodzimej historii, która zaczyna się od panowania pierwszego jej króla Kraka i jego linii rodowej, a kończącą się na Popielu. Pierwsze wzmianki średniowiecznych kronikarzy mówią własnie o państwie Lechitów ze swoją stolicą Wawel. Okres panowania Kraka jaki podają średniowieczni kronikarze to 400 roku p.n.e.

 

 

 

2nr3bcx.jpg

 

 

 

Kurhanowe kopce (mogiły) Krakajak i jego córki Wandy pierwszych władców Lechii, usypane przez poddanych stoją do dzisiaj w Krakowie, dawnym Wawelu stolicy państwa Lechii, nazwanej później Krakowem na cześć pierwszego władcy Kraka, którego mieszkańcy starożytnej Lechii traktowali jako ojca narodu i założyciela państwa. Niektórzy językoznawcy nawet porównują Wawel do Babel (wieży) i Babilonii wcześniejszego Sumeru i początków cywilizacji i wiążą ją z początkiem cywilizacji słowiańskiej.

Kolejnym władcą Lechii a raczej władczynią była Wanda (Wenda). Mieliśmy też takową królową Wandę kilka tysięcy lat temu, córkę Kraka. Krak miał dwóch synów, ale z powodu ich śmierci, królową Lechitów została jego jedyna córka Wanda (Wenda), nasza rodzima królowa, dziewica znana w całej Lechii i po zagranicami z urody, i mądrości a nawet sił nadprzyrodzonych, która dziewictwo wyżej stawiała od małżeństwa, pomimo, że Laszka Wanda dalece przewyższała wszystkich zarówno piękną postacią jak, i powabną wdzięków, i wiedzą, i mądrością. To od jej imienia wywodzi się nazwa rzeki Wandal (obecnej Wisły) jak i ludu zamieszkującego jej brzegi Wandale. Jakie dzisiaj ma znaczenie słowo wandal i jakim siłom od zawsze przeszkadzało nie rozwijam.

 

 

 

ivdeeu.jpg

 

 

Lechia, tajemnicze Lechici Imperii, jak zwie ten twór państwowyJohann Uphagen, pisząc o tajemniczymSlavici Foederis Imperatorem, które potwierdza XIX-wieczny historyk Bielowskidowodzi, że wspominany organizm państwowy ongiś istniał. Było to ogromne imperium, będące jedyną ogromną siłą zdolną przeciwstawić się rosnącej potędze Cesarstwa Rzymskiego. W wyżej wymienionych kronikach średniowiecznych Polskich również opisane są potyczki z Cesarstwem Rzymskim, a nawet z Aleksandrem Wielkim co potwierdzają i uwiarygadniają nie polskie, a obce kroniki jak np. czeskie. Wg nich wielki i dzielny lud Lechitów żyjący na terenach obecnej Polski stworzył ogromne państwo od Łaby po Ural, które toczyło liczne walki z Rzymianami.

 

 

Co za tym przemawia?

 

 

Ogromne dziedzictwo historyczne, które znajdujemy w innych kronikach wczesnośredniowiecznych. Przemawiają za tym także: opisy antycznych wypraw geograficznych poświęconych badaniu tych terenów, opis prowincji Lechickich np. pióra Adama z Bremy (żyjącego w latach 1050-1081 r.), wydarzenia z okresu panowania cesarza Nerona, zachowane nazwy toponimiczne z czasów starożytnych. Lechici (Wandale) toczyli zaciekłe walki przez kilkaset lat z Cesarstwem Rzymskim jak i Bizantyjskim, i były momenty gdzie łupili, i władali nie tylko Cesarstwem Rzymskim ale i Afryką. A dokładniej po przełamaniu oporu legionistów na Renie i najechali rzymskie państwo. Złupili Galię (czyli obecną Francję) i Hiszpanię, przeprawili się do Afryki i tam założyli państwo na terenie obecnej Tunezji. Ślady tego rajdu podboju Wandali możemy odnaleźć w samej nazwie Andaluzja, „Wandaluzja”, czyli kraju Wandali, choć sami Wandalowie od dawna już tam nie zamieszkują. Dopiero w 534 roku rozbił ich i rozproszył cesarz Justynian. Przejście po Europie południowej Lechitów odbyło się „przy świadkach”. Ich najazdy odnotowali dwaj ówcześni dziejopisarze: Prokopiusz, oraz żyjący w Italii Jordanes. Odbył się również katastrofalny dla Bizancjum najazd Słowian na Bałkany w VI w. który był skutkiem kolejnych wojen Justyniana, ze Słowianami czego bez naszej słowiańskiej Lechiady wyjaśnić się nie da i tu nie obyło się bez nich. To że armia Lechitów ZAWALIŁA ŚWIAT RZYMSKI jest kazusem bizantyjskiej cenzury, która zakazała pisania o Wandalach, aby nie wywoływać paniki. Świadczy o tym relacja Prokopa z Cezarei o zdobyciu przez armię słowiańską miasta Toperos nad Morzem Egejskim, miasto było bronione przez regularną armię bizantyjską a Słowianie, po zdobyciu tej twierdzy, wymordowali 25 tysięcy mężczyzn.

 

 

Kim więc jest ten tajemniczy lud Słowian? Lud który podbijał antyczną Europę którego obecna nauka traktuje jako „prymitywnych niepiśmiennych dzikusów”, którym cywilizacje podarowała dopiero Rzymsko-katolicka kultura? Kim są te „prymitywne dzikusy” którzy kilka tysięcy lat temu posiadali starożytne huty żelaza, np. świętokrzyskie dymarki czy starożytny metalowy przemysł rzemieślniczy przerabiający wytopiony metal na broń lub narzędzia powszechnego użytku? …mówiący językiem „niesłychanie barbarzyńskim”, jak pisał o Słowianach bizantyjski historyk Prokopiusz z Cezarei, kronikarz wojen za cesarza Justyniana.

 

 

Na dodatek ostatnie badania genetyczne gdzie zbadano DNA Słowian, pokazały, że zamieszkują oni swoje ziemię od kilku tysięcy lat. Mało tego, okazało się bowiem, że Polacy, Lechici, Wandale zamieszkują swoją ziemię już od ponad 10 tys. lat i posiadają inną podhaplogrupę niż reszta Słowian – Y-DNA R1a1a7. Na podstawie tychże badań naukowców zachodnich okazało się, że Polska posiada przeszło 10 700 lat egzystencji w rejonach Wisły, Zbrucza i Dźwiny. Na tych terenach bowiem odkryto masową obecność haplogrupy R1a1a7. Dotąd uważano, że wszyscy Słowianie pochodzą od Indoeuropejczyków z haplogrupą R1a1, i przybyli do Europy ze Wschodu a na ziemie polskie dotarli ze środkowej Ukrainy.

 

 

 

 

A może było odwrotnie i to my chodziliśmy pierwsi po ziemi, a nasi przodkowie na podbój Wschodu i wyruszyli z tej części świata?

 

 

I jak to się ma do nauki czy religii, która głosi,że człowiek został stworzony i istnieje na ziemi 6 tysięcy lat? Czy sprawozdanie biblijne z Księgi Rodzaju o pojawieniu się pierwszych ludzi 6000 lat temu można traktować poważnie w świetle badań współczesnej nauki? Jeśli tak, to chyba my Polscy (Lechici) powinniśmy być narodem wybranym jako najstarsza cywilizacja chodząca po ziemi. Może owe rajskie jabłko, najpopularniejszy owoc w Polsce rosło u nas a nie w strefach podzwrotnikowych gdzie najpopularniejszymi owocami są cytrusy czy banany lub drzewa oliwne. 

 

 

Tak, w formie ciekawostki.


  • 6



#2

Zaciekawiony.
  • Postów: 8137
  • Tematów: 85
  • Płeć:Mężczyzna
  • Artykułów: 4
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

*
Popularny

A źródło? Wygląda mi na Białczyńskiego albo jakiegoś innego rodzimowiercę.

 

 

Starożytna nazwa grecka naszego Państwa to Lachia (kraj Panów),

Proszę podać starożytne greckie źródło mówiące o państwie Lachia w środkowej Europie.

 

 

Węgrzy zwą nas Lengyel i jest to połączenie dwóch słów: Lech i Angyel (Pan i Anioł),

A w jakim języku były te słowa od których rzekomo utworzono węgierską nazwę? Końcówka -el występuje w języku hebrajskim i znaczy tyle co "boski" 'pochodzący od boga". To by była strasznie dziwna sytuacja aby Madziarowie utworzyli nazwę pewnego kraju od połączenia słów z języka rosyjskiego i hebrajskiego.

Autor uprawia naiwną etymologię dopasowując sobie to co mu pasuje do tezy.

 

Owi "lachowie" jak określają nas na wschodzie to określenie urobione od Lędzian, plemienia żyjącego kiedyś na pograniczu Polsko-Ukraińskim. Nazwa przygranicznego plemienia stała się nazwą którą określano wszystkich mieszkańców tych ziem, analogicznie jak u nas od nazwy małego bawarskiego plemienia Suaben zaczęto wszystkich Niemców nazywać Szwabami.


  • 9



#3

skittles.
  • Postów: 1323
  • Tematów: 8
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

Z tego co wiem wspomniana haplogrupa pojawiła się na bliskim wschodzie (najczęściej podaje się rejon kaukazu) i stamtąd się rozprzestrzeniła na wschód i na zachód, a nie w wyniku podbicia azji przez słowian.

 

Podobnie podana etymologia słowa "kraj" to jakiś żart, słowo to nie pochodzi na pewno od "raju", raczej od "krajania" i oznaczało pierwotnie po prostu "skrawek" jakiegoś terenu.


  • 0



#4

Zaciekawiony.
  • Postów: 8137
  • Tematów: 85
  • Płeć:Mężczyzna
  • Artykułów: 4
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

*
Popularny

 

Co ciekawe, że w innych ościennych językach np. czeskie lech znaczy pan, wielmoża czyli Polacy (Lechici) zwani byli przez swoich sąsiadów Panami, wolnymi ludźmi, szlachetnie urodzonymi (podobnie jak Ariowie szlachetnie urodzeni).

Słownik Polsko-Czeski, zapytanie "pan":

 

pan m
pán mpan młody ženich mPan X Pan X Proszę pana! Pane!

bóg Pan Bóg Bůh m, pánbůh m
bawić się Dobrze się pan(i) bawi? Bavíte se (dobře)?
być Kim pan(i) jest? Kdo jste?
chcieć Co chce pan(i) przez to powiedzieć? Co tím myslíte?, Co tím míníte?
chcieć Czego pan(i) chce? Co chcete?
chcieć Czy chciałby pan/chciałaby pani coś do picia? Nechcete něco k pití?
cieszyć się Cieszę się, że cię/pana/panią widzę. Rád tě/vás vidím.
czekać Czekam na pana/panią/was. Čekám na vás.
czuć się Jak się pan(i) czuje? Jak se cítíte?
do Do czego to panu/pani potrzebne? Na co to potřebujete?
ewentualnie Czy mógłby pan ewentualnie...? Mohl byste prosím...
jak Jak pan(i) sobie życzy. Jak chcete.
jak Jak się pan(i) nazywa? Jak se jmenujete?
który Który pan(i) sobie życzy? Který chcete?
mieć Co ma pan(i) na myśli? Co tím myslíte?, Co tím míníte?
miło Miło z pana/pani strony. To je od vás milé.
może Może ma pan(i) rację. Možná máte pravdu.
móc Mógłby mi pan pomóc? Mohl byste mi pomoci?
mówić Czy może pan(i) mówić głośniej? Můžete mluvit víc nahlas?
mylić się Myli się pan(i). Nemáte pravdu.
napić się Czego się pan(i) napije? Co si dáte k pití?
odprowadzić Czy odprowadzi mnie pan(i) na dworzec? Doprovodíte mě na nádraží?
ogień Czy ma pan(i) ogień? Můžete mi zapálit?
podać Czy może mi pan podać sól? Podal byste mi sůl?
potrzymać Czy może mi to pan(i) potrzymać? Můžete mi to podržet?
powiedzieć Co chce pan(i) przez to powiedzieć? Co tím myslíte?, Co tím míníte?
poznać Miło mi pana/panią poznać. Těší mě., Rád vás poznávám.
prawo Nie ma pan(i) do tego prawa. Na to nemáte právo.
prośba Mam do pana/pani prośbę. Mám na vás prosbu.
przyjść Czy przyjdzie pan(i) po mnie na lotnisko? Přijdete mi naproti na letiště?
przysługa Czy mogę pana/panią prosić o przysługę? Udělal byste pro mne něco?, Uděláte mi laskavost?
racja Ma pan(i) rację. Máte pravdu.
racja Nie ma pan(i) racji. Nemáte pravdu.
robić Co pan(i) robi? Co to děláte?
skąd Skąd pan(i) jest? Odkud jste?
słodzić Słodzi pan(i)? Sladíte?
szanowny Szanowny Panie (zwrot formalny) vážený pan(e)
szukać Szukam pana... Hledám pana...
ulubiony Jaka jest pana/pani ulubiona potrawa? Jaké je vaše oblíbené jídlo?
uprzejmy Czy byłby pan tak uprzejmy i... Byl byste tak hodný a...
wdzięczny Byłbym wdzięczny, gdyby pan mógł... Ocenil bych, kdybyste mohl...
widzieć Cieszę się, że cię/pana/panią widzę. Rád tě/vás vidím.
wypaść Wypadł panu/pani portfel. Vypadla vám peněženka.
wyspać się Wyspał się pan? Jak jste se vyspal?
zatrzymać Nie zatrzymam pana/pani długo. Dlouho vás nezdržím.
życzyć Czego pan(i) sobie życzy? (do klienta) Co si přejete?
życzyć Jak pan(i) sobie życzy. Jak chcete.
muž muži panowie
bavit se Bavíte se (dobře)? Dobrze się pan(i) bawi?
být Kdo jste? Kim pan(i) jest?
cítit se Jak se cítíte? Jak się pan(i) czuje?

http://slowniki.ling...l/Czesko-polski

 

Tak że wygląda na to, że Pan to po czesku "Pán" a nie żaden tam "Lach". Nawiasem mówiąc forma "pan" jest w czeskim bardzo oficjalną wersją, stąd Czesi się z nas śmieją że my tak wszystkim "panujemy" jakbyśmy byli na jakiejś uroczystości.

 

W Sanskrycie Lech oznacza tyle, co pan, władca, król, pasterz czy bóg.

Wedle słownika sanskrytu:

Lakh - jednostka liczebności 100 000, podobne znaczenie ma Laksza które znaczy też "cel, ofiara"

 

Słownik sanskrycko-angielski.

Król - bhuupa, mahiipate, mahipaala, nRipa, raajanh

Pan (Lord) - prabhu, adhipati, adhipaa, Bhagavaran (w znaczeniu Boga), Ishwara, naath

panujący, monarcha, król (sovereign) - adhipaa, paalaka, raaja

bóg - bhagavath, BrahmaNi, Deva, devaM, iisha, paramesha

http://dictionary.ta...dictionary.aspx

 

I znów nie ma tu żadnego "lacha".

 

No ale niestety tego typu autorzy już tak mają. Wydaje się że tekst pięknie udowadnia starożytną potęgę polskojęzycznych Słowian a gdy wgryźć się w szczegóły, to nie jest tak pięknie.

 

http://www.astro.uni...anskrytu.htm#xL


  • 6



#5

Padael.

    Tauri

  • Postów: 1017
  • Tematów: 73
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

Oj, tam, oj , tam, ale opowieść jest przyjemna, tylko nieprawdziwa.


  • 0



#6

xeophyte.
  • Postów: 151
  • Tematów: 5
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja zadowalająca
Reputacja

Napisano

Ale zaraz, tzn, że jak 1% całości się komuś nie zgadza tzn, że wszystko jest bzdurą? I gdzie jest źródło tego tekstu, forumowicz jest autorem?


  • 0

#7

Zaciekawiony.
  • Postów: 8137
  • Tematów: 85
  • Płeć:Mężczyzna
  • Artykułów: 4
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

Jeśli ten 1% to twierdzenie, na którym opiera się reszta wywodu, to tak. W tym przypadku twierdzeniem jest to, że Lechia miała stanowić starożytną nazwę państwa Polskiego a Lach pierwotną nazwę własną przedchrześcijańskich Polaków. Opierając się na tym autor śledzi słowa na literę L w różnych językach starożytnych aby dowieść że jesteśmy jedną z najstarszych cywilizacji. Jeśli więc obali się to twierdzenie, poprzez pokazanie że Lechia to określenie dotyczące Lędzian i obali się dowody przez wykazanie że podane słowa w sanskrycie nie brzmią wcale "lech" to końcowy wniosek zostaje obalony i jedyne co zostaje to poboczne domysły.


  • 0



#8

MEfi..
  • Postów: 412
  • Tematów: 3
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja bardzo dobra
Reputacja

Napisano

Stek bzdur, wymysłów i banialuków. Szkoda czasu na odpisywanie na takie wypociny...


  • 0



#9

Kronikarz Przedwiecznych.

    Ten znienawidzony

  • Postów: 2247
  • Tematów: 272
  • Płeć:Mężczyzna
  • Artykułów: 8
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

Proszę podać źródła, jestem trzecią osobą, która o to prosi. 


  • 0



#10

Zaciekawiony.
  • Postów: 8137
  • Tematów: 85
  • Płeć:Mężczyzna
  • Artykułów: 4
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

Część akapitów zapewne stąd:

http://wspanialarzec...ta.pl/tag/lach/


  • 0



#11

Cait Sith.
  • Postów: 685
  • Tematów: 159
  • Płeć:Nieokreślona
  • Artykułów: 3
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

A źródło? Wygląda mi na Białczyńskiego albo jakiegoś innego rodzimowiercę.

 

 

Starożytna nazwa grecka naszego Państwa to Lachia (kraj Panów),

Proszę podać starożytne greckie źródło mówiące o państwie Lachia w środkowej Europie.

 

 

 

 

Herodot "Dzieje"

 

Odnośnie Lechów z Lechistanu Persowie w V w. przed Chrystusem podają że to koalicja Scytów dowodzona przez Lechów wymordowała Dariuszowi Wielkiemu milionową armię perską, a sam Dariusz ledwo uszedł z życiem, co też opisuje Herodot w „Dziejach”. Takiego szczęścia nie miał wcześniej Cyrus Wielki, który zginął kiedy całą siłą uderzyła na niego Lechia z sojusznikami.

 

Persowie piszą, że Cyrus Wielki wybrał się na wyprawę wojenną, żeby podbić Massagetów, bo tak nazywano wcześniej Rosjan, w wielkiej bitwie pokonał Massagetów i wziął do niewoli ich wodza, syna królowej Massagetów Tomirydy, wtedy Tomiryda poprosiła innego swojego syna, króla królów wszystkich Ariów, Pierona, o pomoc. Persowie podkreślają że król Lechistanu, władca wszystkich Scytów, Pieron, używał takiego samego tytułu królewskiego jak Cyrus Wielki, czyli król królów wszystkich Ariów.

 

 

Król Lechistanu, Pieron, używający tytułu: Król Królów wszystkich Ariów.

 

Król królów Pieron nadciągnął z całą Wielką Scytią i w strasznej bitwie wyrżnął całą perską armię z Cyrusem na czele. O wojnie tej pisał też w V w. przed Chrystusem ojciec historii nowożytnej Grek Herodot w „Dziejach”, więc go przytoczę.

 

 

Herodot „Dzieje” Księga Pierwsza strona 99

 

 

„Tomirys na wiadomość o losie wojska i syna posłała herolda do Cyrusa i kazała mu to powiedzieć:

 

„ Zwróć mi syna i odejdź bezkarnie z tego kraju, aczkolwiek trzecią część wojska Massagetów okryłeś hańbą, jeżeli tego nie uczynisz przysięgam ci, na boga Słońca pana Massagetów, że ja ciebie, choć jesteś nienasycony, krwią nasycę.”

 

Cyrus jednak na te powtórzone mu słowa wcale nie zwrócił uwagi. Tomirys widząc że Cyrus jej nie usłuchał, zebrała całą swoją potęgę, i wydała mu bitwę. Przez długi czas walczący dotrzymywali sobie placu i żadna ze stron nie chciała ustąpić, w końcu jednak Massageci wzięli przewagę, większa część wojska perskiego poległa, a także sam Cyrus zginął po dwudziestu dziewięciu ogółem latach panowania. Tomirys napełniła bukłak krwią ludzką, i szukała wśród poległych Persów zwłok Cyrusa, a znalazłszy je, wsadziła jego głowę do bukłaka, lżyła trupa i wyrzekła nadto te słowa:

 

„Tyś mnie zniweczył choć żyję i zwyciężyłam cię w bitwie boś mego syna podstępem wziął do niewoli, za to ja ciebie, jak ci zagroziłam, krwią nasycę.”

 

 

Z wielu opowieści, jakie krążą o końcu życia Cyrusa, ta wydała mi się najbardziej prawdopodobna. Massageci noszą taką samą odzież i wiodą ten sam tryb życia co Scytowie, są konnymi i pieszymi żołnierzami, ćwiczą się bowiem w obu rodzajach walki, są łucznikami i kopijnikami, mają też zwyczaj nosić dwusieczne topory. Złoto im spiż ogólnie jest u nich w użyciu, do wszystkiego bowiem co dotyczy lanc, grotów i toporów używają spiżu, co zaś należy do okrycia głowy, pasów i rzemieni to to zdobią złotem, tak samo koniom dookoła piersi nakładają spiżowe pancerze, uzdy zaś, munsztuki i szory zdobią złotem, żelaza i srebra zupełnie nie używają. Z bogów czczą tylko Słońce ,któremu ofiarują konie, sens tej ofiary jest taki: najszybszemu z bogów poświęcają najszybsze ze wszystkich stworzeń.”

 

 

 

 

Węgrzy zwą nas Lengyel i jest to połączenie dwóch słów: Lech i Angyel (Pan i Anioł),

A w jakim języku były te słowa od których rzekomo utworzono węgierską nazwę? Końcówka -el występuje w języku hebrajskim i znaczy tyle co "boski" 'pochodzący od boga". To by była strasznie dziwna sytuacja aby Madziarowie utworzyli nazwę pewnego kraju od połączenia słów z języka rosyjskiego i hebrajskiego.
Autor uprawia naiwną etymologię dopasowując sobie to co mu pasuje do tezy.

 

 

 

 

Węgrów chcesz uczyć węgierskiego? Serio?

 

 

 

Polak, Węgier, dwa bratanki, i do szabli, i do szklanki (węg. Lengyel, Magyar – két jó barát, együtt harcol, s issza borát) 

 

 

 

Nazwa litewska Polaka Lenkas i węgierska Lengyel (czytaj Lendjel), niewątpliwie podług p. Karłowicza dowodzą, że w nazwisku Lachów istniała niegdyś nosówka, że więc wymawiano pierwotnie nie Lach ale Lęch, co także dowodziłoby, że wyraz jest rdzennie polskiego pochodzenia. Że w kronikach ruskich pisano ЛАХђ (Lęch), to nie może służyć za dowód, bo w miejscach i czasach, gdy te kroniki pisano, znak А nie miał już brzmienia nosowego, czego dowodem jest i to, że tamże również wyraz ten pisano ЛІΛХђ (Ljachъ)

 

 

 

Owi "lachowie" jak określają nas na wschodzie to określenie urobione od Lędzian, plemienia żyjącego kiedyś na pograniczu Polsko-Ukraińskim. Nazwa przygranicznego plemienia stała się nazwą którą określano wszystkich mieszkańców tych ziem, analogicznie jak u nas od nazwy małego bawarskiego plemienia Suaben zaczęto wszystkich Niemców nazywać Szwabami.

 

 

Coś Ci się pomieszało :)

 

 

Długosz powiada bardzo trafnie i jasno:

 

„Lechitowie, ci zwłaszcza, którzy na polach siedzieli, zostali przez inne pokrewne sobie drużyny, koczujące po lasach, nazwani Polanami, t. j. od pól mieszkańcami, a ta nazwa tak się potem między ludźmi utarła, że dawne nazwisko (Lechitów) poszło w zapomnienie, a naród i kraj wszystek począł mianować się Polską“. Rzecz bardzo prosta i naturalna, że gdy Lachowie leśni zaczęli karczować lasy na pola, zostawali przez to samo Polakami. Dochowały się tylko ich prastare nazwy w językach sąsiadów, więc od zachodnich Polan z nad Warty utrwaliła się na zachodzie Europy nazwa Poloni, a od Lachów, ku wschodowi mieszkających, nazwała naród polski Lachami Litwa, Ruś i wszystkie narody Wschodu.

 

W pojęciu też Nestora nazwa Lachów była ogólną dla całej grupy plemion lechickich, a nazwy inne poszczególnemi. Z tego widać jasno — powiada uczony Małecki w dziele swojem o Lechitach — że cała grupa narodu Lachów rozpadała się na dwie kategorje:

 

1) Lachów z poszczególnemi nazwami: Polan, Łęczycan, Mazowszan i Pomorzan,

 

2) Lachów, poprzestających na tem jednem nazwisku, jakimi byli Lachowie małopolscy, zamieszkujący krainę krakowską, sandomierską i lubelską. Ostatnią pamiątką po zamianie nazwy Lacha na Polaka zostały stare nazwy wiosek nie na Rusi, ale w okolicach rdzennie polskich, np.: Lachowiec w pow. Płońskim, drugi Lachowiec i Lachowo na Mazowszu łomżyńskiem, Lachowskie w pow. Wieluńskim. Wieś drobno-szlachecka Truskolasy w Łomżyńskiem ma przydomek Lachy i wieś Złotorja nad Narwią nazywa się także w jednej połowie Lachy, a w drugiej Litwa.

 

Dialekty lechickie to grupa blisko spokrewnionych ze sobą dialektów w obrębie języków zachodniosłowiańskich. Ich historia pokrótce przedstawia się następująco: ze Słowiańszczyzny wyodrębniły się trzy grupy językowe: grupa południowosłowiańska, wschodniosłowiańska i zachodniosłowiańska. W okresie od VII do IX wieku grupa zachodniosłowiańska rozpadła się na dwie podgrupy etniczno-językowe: lechicką i łużycką, a w IX w. w jej skład weszła trzecia podgrupa: czesko-słowacka. 
Na podgrupę lechicką składały się trzy – wewnętrznie zróżnicowane – zespoły plemienne: 1) połabski, 2) pomorski, 3) polski. Połabianie tworzyli dwa zespoły: Połabianie zachodni (Obodrzyce i Drzewianie) zajmowali zachodnią i środkową dzisiejszą Meklemburgię, okolice Lubeki oraz w pobliżu dzisiejszego Hanoweru obejmowali również lewy brzeg Łaby; Połabianie wschodni (Wieleci) zasiedlali wschodnią Meklemburgię, obszar ówczesnej północnej Marchii Brandenburskiej i Pomorze Szczecińskie. Pomorzanie (Słowińcy i Kaszubi) zajmowali obszar dzisiejszego polskiego Pomorza Środkowego i Gdańskiego. Polski zespół obejmował Polan (Wielkopolska), Mazowian (Mazowsze), Ślężan (Śląsk) i Wiślan (Małopolska). A zatem Słowianie mieszkający w Meklemburgii i na Pomorzu Szczecińskim to Połabianie (wschodni), którzy posługiwali się dialektem połabskim. Dialekty połabskie oraz pomorskie i polskie powstały w wyniku różnicowania się podgrupy językowej lechickiej, czyli tzw. dialektów lechickich. Dialekty połabskie były więc bliższe dialektom polskim niż łużyckim, czeskim czy słowackim, ponieważ dłużej stanowiły wspólnotę językową. 

 

 

Termin „dialekty lechickie” jest nadrzędny w stosunku do „dialekty połabskie”, „dialekty polskie” (z których powstał język polski), „dialekty pomorskie”.

http://sjp.pwn.pl/sl...i/lechicki.html

 

 

 

Nestor czołowy historyk Ruski:

 

„Polanie tedy, żyjąc z osobna, jakośmy rzekli, byli rodu słowiańskiego i nazwali się Polanami, i Drewlanie wywodzili się z tychże Słowian, i nazwali się Drewlanami; Radymicze zaś i Wiatycze — z Lachów. Było bowiem dwu braci u Lachów — Radym, a drugi — Wiatko; i przyszedłszy, siedli: Radym nad Sożą, i od niego przezwali się Radymicze, a Wiatko siadł z rodem swoim nad Oką i od niego przezwali się Wiatycze. I żyli w zgodzie Polanie i Drewlanie, i Siewierzanie, i Radymicze, i Wiatycze, i Chorwaci. Dulebowie zaś mieszkali nad Bugiem, gdzie dziś Wo-łynianie, a Ulicze i Tywercy siedzieli nad Dniestrem, sąsiadując z Dunajem. Było ich mnóstwo, siedzieli bowiem nad Dniestrem aż do morza, i są grody ich i do dnia dzisiejszego; dlatego Grecy nazywali ich Wielką Scytią.”

„Po zburzeniu zaś wieży i po rozdzieleniu narodów zajęli synowie Semowi wschodnie kraje, a synowie Chamowi — kraje południowe, Jafetowi zaś zajęli zachód i kraje północne. Od tych zaś siedemdziesięciu i dwóch narodów był naród słowiański, z plemienia Jafetowego — Norycy, którzy są Słowianie.
Po mnogich zaś latach siedli byli Słowianie nad Dunajem, gdzie teraz ziemia węgierska i bułgarska. I od tych Słowian rozeszli się po ziemi i przezwali się imionami swoimi, gdzie siedli na którym miejscu. Tak więc przyszedłszy, siedli nad rzeką imieniem Morawa i przezwali się Morawianami, a drudzy Czechami nazwali się. A oto jeszcze ciż Słowianie: Biali Chorwaci i Serbowie, i Chorutanie. Gdy bowiem Włosi naszli na Słowian naddunajskich i osiadłszy pośród nich ciemiężyli ich, to Słowianie ci przyszedłszy siedli nad Wisłą i przezwali się Lachami, a od tych Lachów przezwali się jedni Polanami, drudzy Lachowie Lutyczami, inni — Mazowszanami, inni — Pomorzanami.

 

 

 

''Lechia is the historical and/or alternative name of Poland, still present in several European languages: Lenkija in Lithuanian, Lengyelorszag in Hungarian, Lehistan in Turkish and Lechistan in some Central Asian and Middle Eastern nations (notably Persia – Iran).''


''Divi Leschi Genus Amo'' - `I love the divine race of the Lechites' (ie Poles). 

 

 

 

Na koniec

 

Są wiersze…” ”To błazeństwo!”~”Są też Polskie dzieje”.”Bodajbyście wisieli na haku, złodzieje, Żeście, w wieczne swój naród podając pośmiechy, Powyrzucali z kronik i Wendy, i Lechy…”

 

 

”Chudy literat”

 

 

 

 

I jak już napisałam wcześniej, temat wrzucony w formie ciekawostki, być może kogoś zainteresuje historią. 

 

Żródło :

 

http://lechistanpl.b...olacy-cz-1.html

http://www.hcfor.pl/...chy-polacy.html


  • 1



#12

Zaciekawiony.
  • Postów: 8137
  • Tematów: 85
  • Płeć:Mężczyzna
  • Artykułów: 4
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

U Herodota nie pada nazwa Lech. Podejrzewam że autor zrobił coś podobnego jak we wcześniejszym poście - uznał że jakaś nazwa oznacza Lechitów i potem pisał o starożytnych kronikach opisujących Lechitów (tylko nigdy pod tą nazwą).

 

Nestor nazywał Lachami wszystkich Słowian żyjących na zachód od Grodów Czerwińskich, a w ramach ich wymieniał różne plemiona w tym Polan. Zatem Polanie należeli do Lachów, ale Lachowie nie byli Polanami. Jest to więc taka sytuacja jak ze Szwabami - utarło się mówić tak na wszystkich Niemców w sytuacji gdy nazwa wzięła się od pewnego plemienia żyjącego w Bawari z którym swego czasu toczyliśmy bitwy.

 

 

Nazwa litewska Polaka Lenkas i węgierska Lengyel (czytaj Lendjel), niewątpliwie podług p. Karłowicza dowodzą, że w nazwisku Lachów istniała niegdyś nosówka, że więc wymawiano pierwotnie nie Lach ale Lęch, co także dowodziłoby, że wyraz jest rdzennie polskiego pochodzenia.

Tym samym wywodzenie węgierskiej nazwy polaka od słów "lech" i "anioł" upada, bo końcówka słowa nie pochodzi od Angyla. Nie trudno zauważyć podobieństwo "lendjela" i "lędziela" co tym mocniej wspiera hipotezę, że nazwa którą określa się polaków dotyczyła pierwotnie Lędzian, żyjących na pograniczu Polsko-Ukraińskim. Lech to dawne Lęch czyli zgrubienie pierwotnego Lędziana lub Lędzia, tak jak Stach jest zgrubieniem Stanisława a łycha zgrubieniem łyżki. Ludy mieszkające na wschodzie nazywały mieszkańców tych ziem Lęchami w znaczeniu pejoratywnym i się przyjęło.

Lędzianie mieszkali długi czas na terenach na południe od obecnej Polski, a więc w Czechach i na zachodniej Ukrainie, w IX wieku znaleźli się pod panowaniem państwa Wielkomorawskiego. I w tym czasie mieli kontakt z Madziarami, wówczas jeszcze plemieniem wędrującym, które ostatecznie osiadło i utworzyło węgry. Dopiero w X wieku wraz z rozszerzaniem się wpływów Moraw, Lędzianie powędrowali na północ i pod koniec tegoż wieku zostali włączeni do państwa Mieszka.

W efekcie Lęchami zaczęli nazywać Polaków mieszkańcy tych państw, które sąsiadowały z Lędzianami i wiedziały że ci powędrowali na ziemie Polan.

 


Użytkownik Zaciekawiony edytował ten post 13.10.2015 - 10:01

  • 1





Użytkownicy przeglądający ten temat: 1

0 użytkowników, 1 gości oraz 0 użytkowników anonimowych