Skocz do zawartości


Zdjęcie

Jak zbudowaliśmy II RP ( bez pieniędzy z unii europejskiej )


  • Zaloguj się, aby dodać odpowiedź
10 odpowiedzi w tym temacie

#1

Cait Sith.
  • Postów: 685
  • Tematów: 159
  • Płeć:Nieokreślona
  • Artykułów: 3
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

*
Popularny

II RP: Nasza duma
 

 

Międzywojenna Polska Jest dla nas wzorem. dowodem na to, że Polacy mogą osiągnąć sukces ( bez pieniędzy z unii europejskiej )

 

 

eis1fq.jpg

 

Mapa administracyjna Polski Eugeniusza Romera z 1937 r., wydana przez Książnicę – Atlas (Lwów–Warszawa)

 

 

Gdyby w 1918 czy 1919 r. bukmacherzy przyjmowali zakłady, które z państw Europy ma najmniejsze szanse na przetrwanie, Polski pewnie nawet nie braliby pod uwagę. Nikt nie postawiłby bowiem na nas złamanego grosza. Rychły upadek wskrzeszonej Rzeczypospolitej wydawał się pewny. Przede wszystkim katastrofalna była jej sytuacja strategiczna. Z jednej strony szykujący się do marszu na Europę bolszewicy, z drugiej dyszący żądzą odwetu za „wersalskie upokorzenie" Niemcy.

 

 

Sowieci i Niemcy doskonale zdawali sobie sprawę, że największym kapitałem II RP były jej młode, patriotyczne elity. I dlatego po podboju rzeczypospolitej obaj okupanci z taką determinacją przystąpili do ich eksterminacji

 

 

Niewiele lepiej wyglądała gospodarka. Kraj był spustoszony przez front wschodni wielkiej wojny. Polacy – którzy od 120 lat nie mieli własnego państwa – desperacko próbowali zbudować armię i administrację.

 

Co więcej, musieli połączyć w jedno całkowicie różne terytoria, które do niedawna znajdowały się w granicach trzech państw zaborczych. Zadanie to wydawało się być ponad ludzkie siły.

 

Co zrobili Polacy? Na początek przetrzepali skórę niemal wszystkim sąsiadom i solidnie rozepchnęli się łokciami na mapie. Zbrojnie oderwali od Niemiec Wielkopolskę i spore połacie Śląska. Litwinom odebrali Wileńszczyznę, a Ukraińcom Galicję Wschodnią. A wreszcie pobili hordy Tuchaczewskiego i Budionnego, które swój podbój świata musiały zakończyć już na przedpolach Warszawy.

 

 

Jedno z trzech

 

 

Potem Polacy zabrali się do roboty. Pomimo wrogości ze strony sąsiadów i wielkiego kryzysu, który w Polsce miał wyjątkowo silny przebieg, zjednoczyli, skonsolidowali i zmodernizowali kraj. Zbudowali Centralny Okręg Przemysłowy, Gdynię i zrealizowali szereg innych wielkich projektów. Ku zaskoczeniu świata pod koniec lat 30. Polska nie tylko wyszła na prostą, ale miała także wszelkie widoki na to, aby stać się liczącym się światowym graczem. Wszystko to przerwała wojna...

 

 

2cd71i8.jpg

 

Port Gdynia, Gdynia - 1930 rok / fot. domena publiczna

 

 

Czy II Rzeczpospolita była państwem idealnym? Oczywiście nie. Kraj ten miał swoje wady, żeby wymienić tylko obszary biedy na wschodzie kraju, których nie udało się zlikwidować. Drastyczne spory polityczne czy głupią i krótkowzroczną politykę wobec obywateli narodowości innych niż polska. A wreszcie fatalne kierownictwo polityczne, które przejęło schedę po marszałku Piłsudskim i lekkomyślnie doprowadziło państwo do katastrofy.

 

Mimo to międzywojenna Polska jest państwem, z którego jesteśmy dumni. Państwem, które pozostaje dla nas niedoścignionym wzorem. Podobnie jak tworzący ją ludzie, którzy tak bardzo różnili się od obecnych Polaków. Dwudziestolecie międzywojenne – mimo że zakończyło się dla nas tak tragicznie – jest okresem wielkiego sukcesu Polski. Aby to zrozumieć, należy cofnąć się do samego początku i zobaczyć, z jakiego punktu startowali w roku 1918 nasi poprzednicy.

 

Twórcy II RP mieli przed sobą znacznie trudniejsze zadanie niż twórcy jej następczyni w roku 1989. Zacznijmy od I wojny światowej, która właściwie znajduje się poza obszarem zainteresowań dzisiejszych Polaków. Polska, jako państwo, nie brała w niej udziału, wydaje się więc, że konflikt ten nas nie dotyczył. Nic bardziej mylnego. Jego front wschodni przebiegał bowiem przez nasze ziemie i była to dla Polski prawdziwa katastrofa.

 

Melchior Wańkowicz w swojej słynnej książce „Sztafeta" spróbował podsumować, jakie straty przyniosła nam wielka wojna. Na terenach, które miały wejść w skład II RP, zniszczono ponad 1,8 mln budynków, 56 proc. taboru kolejowego, 63 proc. dworców, 2,4 tys. mostów, 78 warsztatów kolejowych, 100 mln korców zboża i produktów rolnych. Na 4,5 mln hektarów zaprzestano upraw, wyrżnięto 4 mln sztuk bydła, wysiedlono 3 mln ludzi. Wyliczać tak można by długo – skala zniszczeń była kolosalna.

 

– Wincenty Witos w swoich wspomnieniach opisywał, że w niektórych miejscach na ziemiach wschodnich nie pozostał kamień na kamieniu.

 

- Przecież przez to terytorium front przechodził pięć razy – mówi historyk prof. Wojciech Roszkowski.

 

Do tego należy dodać olbrzymi upływ krwi. W armiach zaborczych, o czym właściwie dzisiaj się nie mówi, zginęło kilkaset tysięcy Polaków – dodał.

 

To, że Polakom w tej sytuacji udało się wystawić potężną armię i jeszcze wygrać wojnę z bolszewikami, rzeczywiście graniczyło z cudem. – Generał Aleksander Litwinowicz napisał, że stworzenie polskiego wojska było największą improwizacją w dziejach wojskowości. W listopadzie 1918 r. w jego szeregach służyło 5 tys. ludzi, a latem 1920 r. w polu biło się już milion żołnierzy – podkreśla Roszkowski.

 

Gdy w roku 1922 ostatecznie ustaliły się granice Polski, liczyła ona 388 634 km kw., czyli o 76 tys. więcej niż obecnie. 66,9 proc. tego terytorium wchodziło wcześniej w skład zaboru rosyjskiego, 20,6 proc. należało do Cesarstwa Austro-Węgierskiego, a 12,5 proc. do Cesarstwa Niemieckiego. Jedyną cechą, która łączyła te ziemie, był fakt, że mieszkali na nich Polacy. Poza tym niemal wszystko je różniło.

 

Zdecydowanie łatwiej wyliczyć podobieństwa niż różnice. Te zabory to były trzy różne światy, trzy różne cywilizacje. Zabór pruski był zorganizowany zdecydowanie najlepiej. Potem był austriacki, a najgorzej było w zaborze rosyjskim – mówi prof. Andrzej Sowa. – Rozwój infrastruktury to jednak tylko jedna z różnic. Mieszkańcy trzech zaborów mieli różne doświadczenia, tradycje, język i mentalność.

 

 

 

Teoria rozbitego lustra

 

 

Podstawowym problemem, przed jakim stanęli twórcy niepodległej Polski, była komunikacja. Przede wszystkim koleje, które po prostu do siebie nie pasowały. Po zaborcach pozostały bowiem dwa rodzaje torów (szerokie w Rosji, wąskie w Niemczech i Austro-Węgrzech) oraz trzy systemy hamowania. Nie mówiąc już o innej sygnalizacji. Aby przejechać całą Polskę, na początku musiano więc się przesiadać. Dopiero w połowie lat 20. udało się całkowicie zunifikować całą sieć torów.

 

 

axjguo.jpg

 

Luxtorpeda uważana na symbol świetności kolei II RP (Wikipedia/public domain)

 

 

W zaborach obowiązywały różny czas, różne kodeksy prawne, a nawet inny ruch kołowy. O ile w Niemczech i Rosji jeżdżono po prawej stronie, o tyle w państwie Franciszka Józefa obowiązywał ruch lewostronny. Jadąc z Warszawy do Lwowa, w pewnym momencie trzeba było zmienić stronę jazdy, aby uniknąć zderzenia czołowego. – Oczywiście wywoływało to olbrzymie zamieszanie – mówi dr Marek Deszczyński z Uniwersytetu Warszawskiego. – Problem stanowiły również samochody. Część miała kierownice po prawej stronie, a część po lewej. Jeszcze inne, na wszelki wypadek, robiono od razu z kierownicą pośrodku. Wtedy pasowały zarówno na ulice Poznania, Warszawy, jak i Lwowa.

 

Na terenie Polski w 1918 r. w obiegu było sześć walut. Marka niemiecka, marka Ober-Ostu, marka polska wydawana już w Warszawie przez stworzone przez Niemców władze, korona austriacka, rubel carski oraz tzw. kierenka. – Powoli, wraz z postępem polskich wojsk i przyłączaniem kolejnych prowincji, dołączano je do strefy marki polskiej. Przypominało to nieco obecne rozszerzanie strefy euro – opowiada Deszczyński. Dopiero w 1924 r. do obiegu wprowadzono złotówkę.

 

Powstanie Polski doprowadziło również do rewolucji w stosunkach handlowych. – To szerszy problem dotyczący całej Europy Środkowo-Wschodniej. Przed wielką wojną w tym rejonie świata znajdowały się trzy wielkie organizmy państwowe, trzy wielkie rynki. Rosyjski, austro-węgierski i niemiecki. Po jej zakończeniu na ich miejscu powstało wiele znacznie mniejszych państw, z własnymi granicami i cłami, które stanowiły poważne bariery dla handlu. To teoria rozbitego lustra – mówi dr Deszczyński.

W ten sposób wielkopolscy fabrykanci nie mogli już sprzedawać swoich wyrobów w Niemczech, a Żydzi z Wilna wysyłać swoich towarów do Odessy i innych części olbrzymiego rosyjskiego imperium. Nie dość, że zostali odgrodzeni od swoich tradycyjnych rynków granicami, to jeszcze Niemcy prowadzili z Polską wojnę celną, a Sowiety właściwie nie kupowały za granicą przedmiotów codziennego użytku.

 

 

Kozły na dywanie

 

 

Wszystko to sprawiło, że koniunktura dla Polski była wręcz fatalna. Wystarczy wspomnieć, że na początku deficyt budżetowy II RP pięciokrotnie przekraczał wpływy do Skarbu Państwa. Dopiero na tym tle widać, że praca, którą wykonali Polacy do 1939 r., była wręcz tytaniczna. Kraj, który został najechany i rozebrany przez III Rzeszę oraz Związek Sowiecki, był już państwem w pełni ujednoliconym. Z prężną, szybko rozwijającą się gospodarką, przyzwoicie uprzemysłowionym i dysponującym jedną z najsilniejszych armii świata.

 

Choćby przykład przemysłu wojennego. Wyprodukowany pod koniec lat 30. polski bombowiec Łoś był jedną z najnowocześniejszych i najlepszych tego typu maszyn na świecie. Tylko pięć krajów miało możliwości technologiczne, żeby zbudować podobnie zaawansowany i nowoczesny samolot. Kupować łosie chcieli od nas Belgowie, Duńczycy, Estończycy i Finowie. Na jakim poziomie stoi obecnie nasz przemysł wojskowy i innowacyjność naszej gospodarki, nie trzeba chyba pisać.

 

 

dlkhv7.jpg

 

Bombowiec Łoś model w Mielcu / fot. domena publiczna

 

 

 

– Jak na warunki, które mieliśmy, spisaliśmy się znakomicie. Z trzech odrębnych części powstał jeden sprawnie działający organizm. Organizm, który się rozbudowywał i modernizował. Gdynia, COP, plany kolejnych reform Eugeniusza Kwiatkowskiego – mówi prof. Andrzej Sowa.

 

– O upadku Rzeczypospolitej zdecydowały czynniki zewnętrzne. Oczywiście nie wszędzie było tak cudownie. W niektórych obszarach wiejskich sytuacja była bardzo trudna. Mimo to II RP była krajem, który się gwałtownie rozwijał. Gdyby nie wojna, bylibyśmy obecnie na znacznie wyższym poziomie cywilizacyjnym. Gdy porównuje się dwa dwudziestolecia: 1918–1939 i obecne, tamto wcale nie wypada tak blado. Nasi przodkowie startowali ze znacznie trudniejszej pozycji wyjściowej, a osiągnęli naprawdę bardzo dużo – dodał.

 

– Nie ma wątpliwości, że II RP udała nam się lepiej niż III – wtóruje mu prof. Roszkowski. – Poczta, koleje, lasy państwowe, banki, urzędy, administracja. Wszystko to po 1918 r. należało zbudować od nowa. W 1989 r. odziedziczyliśmy to po PRL i musieliśmy tylko zreformować. Rozmiar pracy, jaką wykonano w latach 1918–1939, był więc znacznie większy. A jej efekty znacznie lepsze – podkreślił.

We wspomnianej „Sztafecie" Melchior Wańkowicz opisał następującą opowieść pewnego starego działacza społecznego: „Wracam właśnie od X, który został dyrektorem banku. Co za szyki, co za sale, woźni, sekretarze! Wchodzę do jego wspaniałego gabinetu, a ten marynarkę zdjął i po dywanie kozły fika.

– Cóż ty się tak cieszysz?

Stanął przede mną zziajany, oczy mu błyszczą i powiada: – Jakbyś ty zaczął od pasania bydła, a teraz dostał taki fajny bank, tobyś się też cieszył.

Jesteśmy wszyscy nieco jak ów dyrektor i myśląc o starcie Polski – cieszymy się".

 

 

Męty na wierzch

 

 

Wydaje się jednak, że to wcale nie osiągnięcia gospodarcze czy cywilizacyjne były największym sukcesem II RP. Był nim raczej kapitał ludzki. Czyli to, co rozumiemy dziś pod pojęciem „człowieka przedwojennego". Przez armię, urzędy, szkoły i uniwersytety niepodległej Polski przeszły miliony ludzi. Wszystkie te instytucje przyczyniły się nie tylko do unifikacji narodu – w 1918 r. Polak z Wileńszczyzny często nie był nawet w stanie zrozumieć, co mówi do niego Polak z Wielkopolski – ale wytworzyły pewien etos.

Centralnym punktem odniesienia tego etosu było pojęcie państwa jako najwyższego dobra. Oczywiście i wówczas byli ludzie traktujący Polskę jako dojną krowę, którą należy wykorzystać do obłowienia się i rozwoju własnej kariery, była to jednak postawa potępiana i ostro zwalczana. A nie reguła, tak jak to ma miejsce w III Rzeczypospolitej.

 

Prawdopodobnie dziś hrabia Maurycy Zamoyski, który w 1919 r. został posłem odrodzonej Rzeczypospolitej w Paryżu i nie tylko zrzekł się pensji, ale jeszcze zbudował za własne pieniądze gmach poselstwa, zostałby uznany za „frajera" albo w najlepszym przypadku za dziwaka. W II RP elity – ale nie tylko – były jednak wychowane w postawie służebnej wobec społeczeństwa.

 

O elitach tych niech świadczy choćby format czołowych polityków II i III RP. Z jednej strony Józef Piłsudski, Roman Dmowski, Wincenty Witos, Ignacy Daszyński, Walery Sławek czy Władysław Studnicki, z drugiej... chyba nawet nie warto pisać. Kolosalną różnicę widać również w poziomie kultury osobistej, w poziomie artystycznym pisanych wówczas i dziś książek. Wartości, które dla tamtych ludzi były święte, dziś są w Polsce wyszydzane.

 

Czy pan wie, co przed wojną znaczyło być żołnierzem?! – mówił mi kiedyś Mieczysław Herod, weteran kampanii wrześniowej i bitwy pod Monte Cassino, kawaler Virtuti Militari. – Polacy kochali wojsko. Mundur i czapka z orzełkiem wzbudzały największy szacunek – opowiada. Gdy w III RP słyszałem, że ludzie nie chcą iść do wojska, to nie mogłem tego zrozumieć. W II RP zawsze było więcej chętnych, niż armia mogła przyjąć – dodał.

 

Dziś euforię salonów wzbudziła gwiazdeczka estrady, która stwierdziła, że jeżeli wybuchnie wojna, to ona „natychmiast ucieka za granicę"...

 

Według profesora Roszkowskiego to dzięki patriotycznemu i obywatelskiemu wychowaniu w II RP młodzi Polacy zdali egzamin podczas straszliwych lat 1939–1956.

 

– Pokolenie lat 1918–1920, ludzie ukształtowani w niepodległej Polsce, byli najlepszym naszym pokoleniem w XX w. Bez niego nie byłoby Państwa Podziemnego, żołnierzy wyklętych i innych form oporu wobec okupantów. Niestety do roku 1989 dociągnęły tylko strzępy tego pokolenia – powiedział prof. Roszkowski.

 

Sowieci i Niemcy doskonale wiedzieli bowiem, że największym kapitałem II RP były jej elity. I to dlatego po podboju Polski z taką determinacją zabrali się za ich systematyczną eksterminację. Z jednej strony Katyń, z drugiej Palmiry. Z jednej Kołyma, z drugiej Auschwitz. Zarówno dla komunistów, jak i dla narodowych socjalistów było oczywiste, że aby okiełznać Polskę, należało pozbawić ją głowy.

 

To właśnie zagłada elit jest jednym z głównych powodów, dla którego naród polski jest obecnie tylko cieniem narodu, zamieszkującego w latach 20. i 30. mniej więcej to samo terytorium. Pewien stary Polak, który całe dwudziestolecie międzywojenne spędził w Tarnopolu, powiedział mi kiedyś:

 

– Stalin przebudował nasze społeczeństwo tak, że na wierzch wypłynęły męty. Pomimo upływu trzech pokoleń nadal borykamy się ze skutkami tej społecznej inżynierii.

 

Niestety miał rację.

 

 

http://www.historia..../artykul/872988

 

 

 


  • 10



#2

PWU.
  • Postów: 93
  • Tematów: 2
Reputacja neutralna
Reputacja

Napisano

Zakrawa na kpinę, że CHistoryk, prezydent Komorowski pohukuje o "złotym okresie".
  • 2

#3

owerfull.
  • Postów: 1320
  • Tematów: 5
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja dobra
Reputacja

Napisano

Moje miasto powstało dzięki budowie COP i nie wiem czy to jest jakieś wielkie osiągnięcie. W ogóle socjalistyczne rozwiązania nigdy mi nie imponowały. II RP to mit, nic z tego nie wyszło, ale warto docenić te czasy, bo intelektualnie znacznie przewyższają III RP, chociaż co ciekawe nie pod względem ustrojowym - mimo wszystko. 


  • 1

#4

NTM.

    Nie dotykaj mnie...

  • Postów: 444
  • Tematów: 6
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja Nieszczególna
Reputacja

Napisano

@Trzyanstka

 

Władysław Studnicki

 

Zdecydowanie nie był p. Studnicki jakiegokolwiek akceptowanego formatu. A już szczególnie potracił p. Studnicki wszelkie formaty po swoich licznych apelach o niemiecko-polską współprace w okresie drugowojennej niemieckiej okupacji i próbach kolaboracji z hitlerowcami.

 

– Jak na warunki, które mieliśmy, spisaliśmy się znakomicie. Z trzech odrębnych części powstał jeden sprawnie działający organizm. Organizm, który się rozbudowywał i modernizował. Gdynia, COP, plany kolejnych reform Eugeniusza Kwiatkowskiego – mówi prof. Andrzej Sowa.

 

Pewne odrębności utrzymały się do samego końca II RP (np. nie udało się do końca ujednolicić prawa cywilnego [toto prawo od małżeństw, umów, własności nad rzeczami etc.], chyba poza zobowiązaniami nie udało się kodyfikacji doprowadzić do końca, a i te dokończono dopiero jakoś w połowie lat 30-tych). Należy także pamiętać, że we "wspaniałej" II RP zdarzały się regularne zamieszki i bunty ludności na tle socjalnym (np. w Krakowie w '23, powstanie leskie z '32 i inne - to był jeden z czynników ułatwiających podburzanie przeciwko Polsce obywateli o niepolskim pochodzeniu), a jakby nie patrzeć, aż tak źle po roku '90 nie było, żeby wybuchły zamieszki z prawdziwego zdarzenia (jeżeli oczywiście odejmiemy pijanych górników i 11 listopada, ale to i tak drobnostki).

 

Do tego dodałbym nierealną politykę zagraniczną (do pewnego momentu nasze państwo oczekiwało... otrzymania kolonii zamorskich), wprost idiotycznie prowadzone zbrojenia (zgoda, parę fajnych projektów mieliśmy, ale te nierealne idiotyzmy w rodzaju ORP Gryfa jednak IMHO przeważały, szczególnie po uwzględnieniu kosmicznego wręcz udziału wydatków na zbrojenia w budżecie państwa... toć my w '39 nawet mobilizację spartoliliśmy, plan wojny z Niemcami był praktycznie pisany na kolanie, kampanię wrześniowa przegraliśmy na całej linii... ok, ona była nie-do-wygrania, ale można było jednak Niemcom więcej krwi napsuć i jednak rząd z Wodzem mogli nie zwiewać za granicę w połowie imprezy) i zwyczajnie niedotrzymywanie paktów i umów (niemal wszystkie układy z Ukraińcami żeśmy olali) i jakiś bardzo, ale to bardzo głupi stosunek do Rosji Bolszewickiej w trakcie rokowań ryskich.

 

Jak nie zapomnę i znajdę czas, to chyba też popełnię artykuł o II RP, ale IMHO III RP > II RP (choćby patrząc po bankach - serio, teraz mamy jeden z lepszych sektorów bankowości w Europie) i opanowaniu problemu inflacji.


Użytkownik NTM edytował ten post 22.03.2015 - 20:37

  • 0

#5

Cait Sith.
  • Postów: 685
  • Tematów: 159
  • Płeć:Nieokreślona
  • Artykułów: 3
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

Wiadomo, że II RP nie była krajem idealnym. Nie mogła być. 123 lata zaborów i I wojna światowa na to nie pozwoliły. Te 20 lat wolności, które mieli ówcześni ludzie rządzący moim zdaniem wykorzystali w 120 %.  Niedawno obchodziliśmy 25 - lecie wolności. Patrząc na dokonania z tamtych lat i z tych teraz doskonale widać różnicę.


  • 0



#6

PWU.
  • Postów: 93
  • Tematów: 2
Reputacja neutralna
Reputacja

Napisano

Dokładnie bilans 25 lecia nie przedstawia się imponująco, a co do banków to mają się tak jak ich centrale w świecie. Pieniądze, które miały być na Grecję (także z Polski) poszły na ratowanie banków w Niemczech i Francji.

Użytkownik Paweł Łapiński edytował ten post 23.03.2015 - 01:00

  • 0

#7

Shay.

    Herszt Bandy

  • Postów: 356
  • Tematów: 33
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

@NTM


Krytykujesz Studnickiego( jakiegokolwiek by stosunku do niego samego czy koncepcji nie mieć) w obliczu rządów durni, którzy dopuścili do wojny na dwa fronty.


Wojna na dwa fronty dla Polski zawsze kończy się w Warszawie.



Zamieszek po 1989 w Polsce nie było z dwóch powodów- po pierwsze( paradoksalnie) dzięki Stalinowi staliśmy się bodaj najbardziej homogenicznym narodowościowo państwem w Europie.


Po drugie wmówiono nam bycie" agresywnym". I robimy wszystko, by na takich nie wyglądać. Na Zachodzie gdy się coś społeczeństwu nie podoba to płoną dzielnicę- u nas była" tragedia narodowa" o jeden wóz- dobrych w swoim fachu, bo dobrym- socjotechników udających telewizję. Jako" horror" pokazuje się, kilku wyrostków rzucających kostką brukową w policję- gdzie" zamieszki" kończą się z chwilą użycia przez policję armatek wodnych.


Mówi się o naszej" bezkrwawej"( w cudzysłów, bo jeśli ktoś uważa, że bez stanu wojennego, morderstw politycznych i internowań nie byłoby wyswobodzonej Polski, to nie warto podejmować dyskusji) rewolucji jako o sukcesie, kiedy to, że nie powywieszaliśmy zdrajców na latarniach w Warszawie w 1989 i 1990 było naszą największą tragedią i ciągnie się do dzisiaj.


Pierwszy" niekomunistyczny" premier, Tadeusz Mazowiecki może i chciał dobrze, ale zapewniając komunistom bezkarność, oddając im służby i media liczył, iż za swoją" działkę" dadzą Polsce spokój. Kto oddaje władze za darmo? Przeliczył się i to również- nie tyle ciągnie się za nami do dzisiaj- co jest naszą dzisiejszą rzeczywistością.


Co do polskiego sektora bankowego, bo to mnie bardzo zastanowiło- co masz na myśli, pisząc, iż mamy" jeden z lepszych sektorów bankowości w Europie"?

 

Ile z tych banków jest w polskich rękach? Bo obawiam się, że masz na myśli to, iż np. funkcjonuje u nas mnóstwo zagranicznych banków, które nie mają w Polsce nawet klientów, ale przez niskie koszty pracy mają tutaj" centrale". 

 

 

Sukces równie wielki jak ten, że w kranie płynie ciepła woda, na rogu każdej większej ulicy mamy Lidla a na półkach są towary. Może nie uwierzysz, ale jeszcze kilka lat temu nasi( pożal się Boże)" politycy" świętowali to ostatnie jako sukces, mówiąc, że to ich zasługa.
 

 

Nic nie było w stanie ich przekonać, że polska gospodarka rozwija się nie dzięki, a pomimo ich wysiłkom.


Co do elit- II RP miała wspaniałych ludzi, " elity" III RP widzę jako połączenie Trybsona, matki Madzi, cwaniaków z TVN, aferzystów i zwykłych idiotów siedzących w Sejmie. Tak- uważam, że jest tam więcej idiotów niż oszustów, bo nawet na oszusta trzeba mieć minimum instynktu samozachowawczego, tak, by nie kalać własnego gniazda.


Jeśli cokolwiek chciałbym odzyskać z II RP- to nie przemysł, nie" ducha", nie terytorium nawet. Chciałbym mieć tutaj z powrotem tych wspaniałych ludzi.

Tylko tyle, i aż tyle.


  • 2

#8

NTM.

    Nie dotykaj mnie...

  • Postów: 444
  • Tematów: 6
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja Nieszczególna
Reputacja

Napisano

(krótko, bo zaraz lece na autobus, do reszty się odniose jutro-pojutrze)

 

@Shay:

 

Zamieszek po 1989 w Polsce nie było z dwóch powodów- po pierwsze( paradoksalnie) dzięki Stalinowi staliśmy się bodaj najbardziej homogenicznym narodowościowo państwem w Europie.

 

Wymienione przeze mnie rozruchy/powstania za II RP nie były wywołane kwestiami narodowościowymi (bo niby jaka mniejszość się zbuntowała w Krakowie w roku '23? To było wystąpienie robotnicze, trochę podobne do tego w '56 w Poznaniu). Akurat dużej rewolty na tle narodowościowym II RP poza okresem walki o granice, właściwie nie doświadczyła, nigdy nie doszło np. do masowego powstania Ukraińców.

 

A III RP jak najbardziej miała zamieszki z udziałem mniejszości (np. pogrom mławski z czerwca '91)..

Co do polskiego sektora bankowego, bo to mnie bardzo zastanowiło- co masz na myśli, pisząc, iż mamy" jeden z lepszych sektorów bankowości w Europie"?

 

 

Mamy jeden z lepszych sektorów bankowych, bo:

 

-mamy jeden z lepszych nadzorów nad nim (AFAIR aż do momentu przejęcia SKOK-ów pod nadzór KNF-u żadna instytucja bęące pod nadzorem KNF nie ogłosiła bankructwa),

 

-mamy, wbrew bzdurnej propagandzie, całkiem sporo banków polskich (choćby największy bank w Polsce [PKO BP wraz z Inteligo] jest polski, cała grupa Getin wraz z Idea Bankiem jest polska, i chyba koło 100% banków spółdzielczych jest polskich [stanowiących miażdżącą większość, bo jest ich prawie sześćset w porównaniu do około 40-50 banków komercyjnych]). Jeżeli chodzi o liczbę podmiotów to jest bezwzględna dominacja podmiotów polskich, jak to jest kapitałowo to nie wiem, ale twierdzenie, że "wyprzedano wszystkie banki" jest zwyczajnie głupi. Jak ktoś chce mieć pieniądze w polskim banku to nie ma z tym najmniejszego problemu.... choć, muszę przyznać, oferta banków czysto polskich zazwyczaj mi nie odpowiada i dlatego moją kasa obraca Deutsche Bank na spółkę z ING i mBankiem. Dodatkowo, od jakiegoś czasu można zaobserwować ekspansję banków polskich kosztem banków obcych (np. wykup banku Nordea przez PKO BP).

 

-mamy zdrową strukturę sektora bankowego: ponad 600 podmiotów, z czego tylko 40-50 jest bankami komercyjnymi (banki komercyjne to np. PKO BP, Santander, Deutsche Bank, ING, Getin, Noble Bank etc.), największe i najważniejsze banki wyemitowały swoje akcje na krajową giełdę papierów wartościowych, stress-testy niemal wszystkie banki przechodzą bez problemu. Poza spartolonym rynkiem kredytów hipotecznych wszystko jest cacy.

 

-i last but not least: ten cały majdan jest w miarę nowoczesny. Głownie dlatego, ze cała infrastrukturę budowaliśmy od zera, wiec od razu nowocześnie.

 

Biorąc pod uwagę, od czego zaczynaliśmy w latach '80 (NBP robiący wszystko, Pekao SA od operacji zagranicznych, PKO BP i parę banków lokalnych wydzielonych jakoś w okresie przełomu z NBP) to jest znakomicie. Nie jestem pewien, ale tacy Węgrzy chyba nie mają już żadnego "dużego" banku w swoich rękach...

 

Sukces równie wielki jak ten, że w kranie płynie ciepła woda, na rogu każdej większej ulicy mamy Lidla a na półkach są towary. Może nie uwierzysz, ale jeszcze kilka lat temu nasi( pożal się Boże)" politycy" świętowali to ostatnie jako sukces, mówiąc, że to ich zasługa.

 

O ile pamiętam, ukazywano to jako "sukces Polski". I owszem, jest to sukcesem, bo jest to po okresie kiedy mieliśmy ocet na półkach, ale był to ocet nasz, socjalistyczno-ojczyźniany :-)


  • 0

#9

Cait Sith.
  • Postów: 685
  • Tematów: 159
  • Płeć:Nieokreślona
  • Artykułów: 3
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

Lista banków w Polsce - na niebiesko te polskie :

 

Alior Bank SA   
Bank BPH SA   
Bank DnB NORD Polska SA
BGŻ SA   
Bank Gospodarstwa Krajowego   
Bank Handlowy w Warszawie SA
Bank Millennium SA   
Bank Ochrony Środowiska SA   
Bank Pocztowy SA

Bank Polska Kasa Opieki SA   
Bank Zachodni WBK SA   
BNP Paribas Bank Polska SA
BRE Bank Hipoteczny SA   
mBank   
Credit Agricole Bank Polska SA
Deutsche Bank Polska SA   
Euro Bank SA   
Fiat Bank Polska SA
Getin Bank SA   
Getin Noble Bank SA 
  
ING Bank Śląski SA
Invest Bank SA   
Kredyt Bank SA   
Mercedes-Benz Bank Polska SA
Meritum Bank ICB SA   
Nordea Bank Polska SA   
Pekao Bank Hipoteczny SA
Polbank EFG SA   
PKO Bank Polski SA   
Rabobank Polska SA
Raiffeisen Bank Polska SA   
RCI Bank Polska SA   
Santander Consumer Bank SA
Sygma Banque Societe Anonyme SA   
Toyota Bank Polska SA   
Volkswagen Bank Polska SA
Bank Polskiej Spółdzielczości SA   
Bank of Tokyo-Mitsubishi UFJ SA   
Credit Suisse (LUXEMBOURG) SA
Danske Bank A/S SA Oddział w Polsce   
Dexia Kommunalkredit Bank Polska SA   
DZ Bank Polska SA
FCE Bank Polska SA   
FM Bank SA   
HSBC Bank Polska SA
Idea Bank SA   
Ikano Bank GmbH (Sp. z o.o.)   
Nykredit Realkredit A/S SA
Polski Bank Przedsiębiorczości SA   
RBS Bank (Polska) SA   
SGB-Bank SA
Skandinaviska Enskilda Banken AB (SA)   
Societe Generale SA Oddział w Polsce   
Svenska Handelsbanken AB SA
BNP Paribas SA Oddział w Polsce   
Deutsche Bank PBC SA   
Narodowy Bank Polski


Użytkownik Trzynastka edytował ten post 23.03.2015 - 14:48

  • 0



#10

owerfull.
  • Postów: 1320
  • Tematów: 5
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja dobra
Reputacja

Napisano

Nie wiem, dla mnie to nie ma znaczenia do kogo należy. Ja nie wyznaję zasady "co nasze to lepsze", przynajmniej nie w ekonomii :D Jedyne z czym się zgodzę to z tym: 

Co do elit- II RP miała wspaniałych ludzi, " elity" III RP widzę jako połączenie Trybsona, matki Madzi, cwaniaków z TVN, aferzystów i zwykłych idiotów siedzących w Sejmie. Tak- uważam, że jest tam więcej idiotów niż oszustów, bo nawet na oszusta trzeba mieć minimum instynktu samozachowawczego, tak, by nie kalać własnego gniazda.

 

 

Teraz tylko odrzuciliśmy w większej części (moim zdaniem za mało) socjalizm, bo wiadomo, że on nie działa.


  • 0

#11

NTM.

    Nie dotykaj mnie...

  • Postów: 444
  • Tematów: 6
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja Nieszczególna
Reputacja

Napisano

@Trzynastka:

 

Alior Bank SA  
Bank BPH SA  
Bank DnB NORD Polska SA
BGŻ SA  
Bank Gospodarstwa Krajowego  
Bank Handlowy w Warszawie SA
Bank Millennium SA  
Bank Ochrony Środowiska SA  
Bank Pocztowy SA
Bank Polska Kasa Opieki SA  
Bank Zachodni WBK SA  
BNP Paribas Bank Polska SA
BRE Bank Hipoteczny SA  
mBank  
Credit Agricole Bank Polska SA
Deutsche Bank Polska SA  
Euro Bank SA  
Fiat Bank Polska SA
Getin Bank SA  
Getin Noble Bank SA  
ING Bank Śląski SA
Invest Bank SA  
Kredyt Bank SA  
Mercedes-Benz Bank Polska SA
Meritum Bank ICB SA  
Nordea Bank Polska SA  
Pekao Bank Hipoteczny SA
Polbank EFG SA  
PKO Bank Polski SA  
Rabobank Polska SA
Raiffeisen Bank Polska SA  
RCI Bank Polska SA  
Santander Consumer Bank SA
Sygma Banque Societe Anonyme SA  
Toyota Bank Polska SA  
Volkswagen Bank Polska SA
Bank Polskiej Spółdzielczości SA  
Bank of Tokyo-Mitsubishi UFJ SA  
Credit Suisse (LUXEMBOURG) SA
Danske Bank A/S SA Oddział w Polsce  
Dexia Kommunalkredit Bank Polska SA  
DZ Bank Polska SA
FCE Bank Polska SA  
FM Bank SA  
HSBC Bank Polska SA
Idea Bank SA  
Ikano Bank GmbH (Sp. z o.o.)  
Nykredit Realkredit A/S SA
Polski Bank Przedsiębiorczości SA  
RBS Bank (Polska) SA  
SGB-Bank SA
Skandinaviska Enskilda Banken AB (SA)  
Societe Generale SA Oddział w Polsce  
Svenska Handelsbanken AB SA
BNP Paribas SA Oddział w Polsce  
Deutsche Bank PBC SA  
Narodowy Bank Polski

 

Lista stara (sprawdź, kiedy przestał istnieć Kredyt Bank... i kilka innych banków z tej listy), błędna (np. Idea Bank jest bankiem polskim, z grupy Getinu) i niekompletna, bo z prawie 600 [sześciuset, sześciu setek, pięćdziesięciu tuzinów]) banków spółdzielczych jest tu tylko kilka. Bez urazy, ale jak interesujesz się tematyką rynku finansowego i banków, to polecam czytanie stron KNF-u na początek, a nie jakieś dziwne miejsca w necie, z których ta lista wypłynęła. Co komu przeszkadza kilka banków zagranicznych to nie wiem: mamy wolny rynek, mamy przepływ kapitału, banki zagraniczne pojawiają się w Polsce, a polskie banki pojawiają się za granicą (np. jeden z największych banków Ukrainy (Kredobank) jest w rękach PKO BP, grupa Getin inwestuje na Białorusi, a nawet coś w Niemczech by się znalazło).

 

Aha, i NBP to nie jest bank działający na rynku tak jak inne banki. Nie ma sensu umieszczać go w takich zestawieniach.

 

#II RP i jej "cudowność".

 

Taaaak, elity były wspaniałe, a czym przekonujemy się czytając o ich pięknych "występach" w czasie tzw. sejmokracji, zakończonej puczem wojskowym w maju 1926 (to ile nam wytrzymała ta przedwojenna demokracja?). Afery gospodarcze (dojlidzka, żyrardowska), wspomniane już tarcia na tle społecznym kończące się krwawo, co chwila upadające rządy (do przewrotu majowego było ich ok. 15) a potem trzynaście lat mniej lub bardziej operetkowej dyktatury wojskowej zakończone fatalnie poprowadzoną kampanią wojenną (nawet mobilizacji w '39 nie ukończyliśmy).

 

Osobiście nie widzę w II RP właściwie nic przewyższającego III RP, jeżeli wyjmiemy początkowy okres formowania się państwa. Chaos legislacyjny był chyba większy niż obecnie, uchwalenie jednolitych kodeksów i ustaw (zobowiązań, cywilnego, karnego) mających na celu ujednolicenie prawa na terenie państwa nastąpiło dopiero po wielu latach pracy, niekiedy krótko przed wojną (kodeks handlowy w połowie lat trzydziestych, trochę wcześniej kodeks karny). Co jak co, ale unowocześnienie ustawodawstwa po roku '89 poszło nam dosyć szybko (jakość podobna do tego przedwojennego, czyli średnia). II RP właściwie z wszystkimi sąsiadami miała "na pieńku" (no, poza Rumunią i trochę Łotwą), a jednak obecnie udało nam się jako-tako dogadać z prawie wszystkimi państwami ościennymi i tak dalej, jest sporo rzeczy, które jednak obecnie wyszły lepiej. Oczywiście, w dzisiejszej Polsce można by poprawić całkiem sporo, ale generanie nie mozna powiedzieć, żeby teraz sytuacja była gorsza od tej przedwojennej.

 

A nazwanie bezcelowej proniemieckości Studnickiego "koncepcją" jest, IMHO, lekką przesadą ;-)


  • 0



Użytkownicy przeglądający ten temat: 0

0 użytkowników, 0 gości oraz 0 użytkowników anonimowych