1964 ( data publikacji)
„Sport”: - jest to działalność mająca na celu podnoszenie sprawności fizycznej i jej manifestację, działalność uprawiana systematycznie, według reguł w których występuje pierwiastek współzawodnictwa i dążenie do osiągnięcia jak najlepszych wyników.
Zgromadzenie Ogólne Międzynarodowej Rady Wychowania Fizycznego i Sportu przy UNESCO – obrady w dniu 22.10.1964 r. w Tokio. Za: Młodzikowski G., Uniwersalne wartości sportu. „Sport Wyczynowy” 1979, nr 1, s. 47.
1967
Sport – działalność mająca na celu podnoszenie sprawności fizycznej i jej manifestację, uprawiana systematycznie wg pewnych reguł, w której występuje pierwiastek współzawodnictwa i dążenie do osiągania jak najlepszych wyników; wobec wieloznaczności pojęcia sport jest to tylko jedna z możliwych definicji.
Wielka Encyklopedia Powszechna PWN. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1967, t.10, s. 719.:
1973
Sport – ćwiczenia i gry mające na celu podnoszenie sprawności fizycznej.
Słownik poprawnej polszczyzny (red. naczelny – Witold Doroszewski). PWN, Warszawa 1973.
1976
Sport – to ćwiczenia i gry mające na celu podnoszenie sprawności fizycznej i jej manifestację, uprawiane wg ustalonych reguł, przy współzawodnictwie w dążeniu do osiągnięcia jak najlepszych wyników.
Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa 1976, t. 4, s. 250:
1983
Sport - ćwiczenia i gry służące podnoszeniu i nabywaniu sprawności fizycznej i wyrabianiu pewnych cech charakteru, jak wytrwałość, lojalność, nawyk przestrzegania reguł.
Słownik języka polskiego. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1983, t. III, s. 297.
1984
Sport jest procesem polegającym na doskonaleniu sprawności psychofizycznej, zaspokajającym potrzeby rywalizacji i dążenia do osiągnięcia wyników w ramach społecznie akceptowanych zasad współzawodnictwa.
Ustawa z dnia 3 lipca 1984 r. o kulturze fizycznej. Dziennik Ustaw 1984, nr 34, poz. 181, art. 1, ust. 2, pkt. 3.
1987
Sport - świadoma, dobrowolna działalność człowieka, podejmowana głównie dla zaspokojenia potrzeby zabawy, popisu, walki, a także wewnętrznego doskonalenia się w drodze systematycznego rozwoju cech fizycznych, umysłowych i wolicjonalnych. Współzawodnictwo sportowe (indywidualne i zespołowe), którego specyficzną formą jest system zawodów, ma charakter nieantagonistyczny, a warunki, w jakich się toczy i przepisy, które go określają mają na celu obiektywne i precyzyjne porównywanie walorów, zdolności i umiejętności ludzkich, zapewniając możliwość ich maksymalnego przejawiania się. Celem współzawodnictwa sportowego jest pokonywanie czasu, przestrzeni, przeciwnika lub dążenie do osiągnięcia idealnej (umownie) postaci wzorca ruchowego.
Mała Encyklopedia Sportu. Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, Warszawa 1987, t. 2, s. 439:
1987-A
Sport, świadoma aktywność człowieka, której istotę stanowią:1) indywidualne lub zespołowe współzawodnictwo ludzi (niekiedy z udziałem zwierząt) w pokonywaniu czasu, przestrzeni, przeszkód naturalnych lub sztucznych oraz przeciwnika, przy czym elementy te występują łącznie lub rozdzielnie w proporcjach zależnych od dyscypliny sportu; 2) doskonalenie walorów fizycznych, jak siła, szybkość, skoczność, wytrzymałość, zręczność i precyzja działania, równolegle do doskonalenia sił psychicznych, w tym cech woli i charakteru, zasad moralnych i umiejętności taktyczno-koncepcyjnych; 3) dobrowolność uczestnictwa; 4) podporządkowanie się regułom gry – skodyfikowanym, uznawanym zwyczajowo lub doraźnie umownym, wynikającym z istoty danej dyscypliny lub konkurencji sportu, a pod względem etycznym z zasady fair play; 5) brak bezpośrednich celów pozasportowych, jak militarnych i produkcyjnych.
Lipoński W., Humanistyczna encyklopedia sportu. „Sport i Turystyka”, Warszawa 1987, s. 312.
1992
„sport” oznacza wszelkie formy aktywności fizycznej, które poprzez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane, stawiają sobie za cel wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach
Europejska Karta Sportu - 1992 r. W: Działalność Rady Europy w dziedzinie sportu. Ośrodek Informacji i Dokumentacji Rady Europy, 1998, Biuletyn nr 2, art. 2, s. 38-39.
1996
Sport jest formą aktywności człowieka, mającą na celu doskonalenie jego sił psychofizycznych, indywidualnie lub zbiorowo, według reguł umownych.
Ustawa z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej. Dziennik Ustaw 1996, nr 25, poz. 113, art. 3, pkt. 3.
2000
Sport – to różne ćwiczenia fizyczne i gry, które wymagają sprawności fizycznej i w których ludzie uczestniczą dla przyjemności lub aby współzawodniczyć z innymi.
Słownik języka polskiego PWN. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, s. 655:
2001
Sport, proces obejmujący organizowanie aktywności ruchowej człowieka, zarówno spontanicznej, jak też zinstytucjonalizowanej, indywidualnej i zespołowej, której celem jest zaspokojenie potrzeby fizjologicznej ruchu, zabawy, a także sprawdzenia się, poznania możliwości własnego organizmu, porównania osiągnięć własnych z innymi przy zachowaniu określonych norm i przepisów ustanowionych na potrzeby walki i współzawodnictwa w sportowych praktykach, dążenia do sukcesu sportowego, finansowego, indywidualnego i społecznego (politycznego, narodowego, patriotycznego).
Nowocień J., Sport i olimpizm w systemie dydaktyczno-wychowawczym szkoły. AWF – Studia i Monografie nr 85, Warszawa 2001, s. 23-24.
2004
Sport – z założenia pokojowe współzawodnictwo, którego istotę stanowi indywidualna lub zespołowa rywalizacja (wg określonych reguł) prowadzona zgodnie z zasadami fair play oraz dążenie do osiągnięcia jak najlepszych wyników, podejmowane także m. in. w celu rekreacji i doskonalenia własnych cech fizycznych; wobec wieloznaczności pojęcia „sport” jest to tylko jedna z wielu możliwych definicji.
Wielka Encyklopedia PWN. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, t. 25, s. 454:
2010-A
Sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.
Ustawa z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie. Dziennik Ustaw 2010, nr 127, poz.857, art. 2, ust. 1.
2010-B