* Długość: ok. 1300 km
* Szerokość: od 50 do 160 km
* Powierzchnia: ok. 130 tys. km²
Przez jej teren przepływa rzeka Kuiseb, przez większą część roku wyschnięta. Dzieli ona Namib na dwie części. Część północna to skalista wyżyna, dochodząca na zachodzie do oceanu. Ten rejon nosi nazwę Wybrzeża Szkieletowego i jest chroniony jako park narodowy.
Południowa część ma charakter piaszczystej równiny z przemieszczającymi się półksiężycowatymi, prostymi lub gwiaździstymi wydmami. Piasek w pobliżu wybrzeża jest żółty, zaś w głębi lądu przybiera odcień ciemnoczerwony. Łańcuchy wydm przebiegają w kierunkach północ-południe i osiągają wysokość do 200 m oraz długość 50 km. Najwyższe wydmy znajdują się w środkowej części pustyni koło Sossusvlei, mają one nawet ponad 300 m wysokości[1]. W ciągu dnia temperatura piasku może osiągnąć ponad 80 stopni Celsjusza. Pustynię Namib uznaje się za najstarszą na świecie, ma ona ok. 80 mln lat. Wchodzi w skład Parku Narodowego Namib-Naukluft.
Jest to jeden z najbardziej ubogich w opady terenów na świecie. Zwykle występują tylko raz na kilka lat i tylko przez kilka dni.
Zimny antarktyczny Prąd Benguelski na Atlantyku ochładza powietrze nad oceanem, co powoduje powstawanie mgły. Dociera ona do pustyni Namib sięgając na sześćdziesiąt kilometrów w głąb lądu i niesie wilgoć, która pozwala przeżyć tutejszej faunie i florze.
Ten właśnie,najbardziej suchy region Czarnego Lądu pogrążył się w powodziach, największych od niepamiętnych czasów.
Rekordowy poziom osiągnęły rzeki Kuiseb w Namibii i Boteti w Botswanie w południowo-zachodniej Afryce.
Dane pochodzące z satelity meteorologicznego TRMM wskazują na największe sumy opadów w środkowej Namibii oraz na jej południowo-wschodnim krańcu, na granicy z Republiką Południowej Afryki.
Spadło tam nawet 70 litrów deszczu na metr kwadratowy ziemi. Tymczasem norma opadów dla całego roku wynosi zaledwie 20 litrów.
Fale powodziowe przetaczają się przez zewnętrzne części Namibu, jednej z największych pustyń piaszczystych na świecie. Mieszkańcy są świadkami zjawisk, których jeszcze w swym życiu nie widzieli.
Zdjęcia ze środkowej części pustyni ukazują olbrzymich rozmiarów chmury szelfowe, które przetaczają się nad jałowymi obszarami niosąc gigantyczne ilości deszczu. Chmury mają tak olbrzymie rozmiary, że niemal sięgają powierzchni ziemi.
Ujrzenie superkomórki burzowej nad Namibem to rzecz niesłychana. W ciągu jednej godziny potrafiło spaść kilkukrotnie więcej deszczu niż normalnie powinno przez 12 miesięcy. Ludzie nie mieli chwili na ucieczkę przed żywiołem.
Wielka woda do tej pory pozbawiła dachu nad głową 400 tysięcy ludzi, a 62 ludziom odebrała życie. Wolontariusze organizacji humanitarnych, którzy pomagają powodzianom, obawiają się wybuchu epidemii cholery, ponieważ na zatopionych terenach błyskawicznie mnożą się moskity.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Namib
http://www.twojapogo...-pustynia-namib
