Archeolodzy oświadczyli, iż znaleźli sporą starożytną osadę wykorzystywaną przez ludzi, którzy zbudowali Stonehenge.
Źródło: BBC News
Tłumaczenie: Ariel
Prace wykopaliskowe w Durrington Walls, nieopodal legendarnego Salisbury Plain, odsłoniły pozostałości pradawnych domostw.
Wydaje się, iż owi ludzie zamieszkiwali te tereny sezonowo, wykorzystując je do uczt rytualnych i ceremonii pogrzebowych.
W pradawnych czasach, osada ta mogłaby być zamieszkana przez setki ludzi, co czyni ją największą odnalezioną neolityczną wioską w dziejach Wielkiej Brytanii.
Oto gdzie ówcześni chodzili na imprezy - można rzec, iż był to pierwszy w historii otwarty festiwal – twierdzi Mike Parker Pearson z Sheffield University
Odnalezione mieszkania datowane są na okres czasu pomiędzy 2600 a 2500 rokiem przed narodzeniem Chrystusa, jest to jednocześnie ten sam przedział, w którym zostało zbudowane Stonehenge. „W miejscach gdzie stały domy, odkopaliśmy znajdujące się na podłogach obrysy skrzyniowych łóżek, drewnianych szaf czy też kredensów,” powiedział archeolog Parker Pearson z Sheffield University. Twierdzi, iż opiera tę opinię na fakcie, iż owe siedziby miały dokładnie ten sam układ, co neolityczne domy odnalezione na wykopaliskach Skara Brae w Orkney.
Naukowcy łącznie odkopali osiem siedzib należących do osadnictwa Durrington. Jednakże równocześnie zidentyfikowali wiele innych prawdopodobnych siedzib, wykorzystując w tym celu specjalistyczny sprzęt do badań geofizycznych. Archeolodzy uważają iż może się tam znajdować co najmniej sto domostw. Zgodnie z opinią profesora Parkera Pearsona, ażdy z nich mierzył około 5 metrów. Domostwa zbudowane były z drewna, posiadając ubite z gliny klepisko w centralnej części. Archeolodzy odnaleźli mające 4600 lat rupiecie pokrywające podłogi owych domów.
„Jest to, jak do tej pory, najbogatsze – mówiąc to mam na myśli najbardziej zagracone – miejsce z tego okresu znalezione w Wielkiej Brytanii” zakomunikował, w wywiadzie udzielonym dla BBC News, profesor Parker Pearson.
„Nigdy nie znaleźliśmy takich ilości ceramiki, kości zwierzęcych i krzemienia”. Badacz z Sheffield University uważa, iż prawdopodobnie osada zamieszkana była tylko przez część roku. Pokłada wiarę w tym, iż Stonehenge i Durrington wykształciły się w religijny kompleks wykorzystywany do celów rytualnych. Uważa on, iż przyciągały one neolityczną ludność z całego regionu, która przybywała na ogromne uroczystości w środku zimy, na których spożywano kolosalne ilości jadła. Kości były następnie rozrzucane na podłogi domostw.
„Owe „graty” nie są przeciętnymi pozostałościami domowymi. Brakuje tutaj ręcznych wyrobów do oczyszczania zabudowań dla zwierząt, jak i brakuje dowodów pracy przy zbiorach upraw. Kości zwierząt rzucano obgryzione jedynie do połowy. Dlatego właśnie nazywamy to zbiorową uroczystością. Tu właśnie przychodzili na imprezy – można powiedzieć, iż był to pierwszy otwarty festiwal.”
„Świńskim tropem”
Osada Durrington posiada swój własny krąg, jednak ten zrobiono z drewna. Ten starożytny krąg odkryto w 1967 – na długo przed tym nim wykopaliska ujawniły jakiekolwiek domostwa. Oba kręgi powiązane są ze zdarzeniami z kalendarza astronomicznego – jednak nie tymi samymi.
Stonehenge związany jest z zachodem słońca podczas zimowego przesilenia, gdy zaś drewniany krąg z Durrington wiąże się z jego wschodem. To doskonale pasuje do teorii świętowania w środku zimy, która to jest potwierdzana przez analizę znajdowanych w tych miejscach zębów świń.
„Jedną z rzeczy jakie możemy powiedzieć po analizie świńskich zębów jest to, iż większość z nich zarzynano w dziewiątym miesiącu. I jednocześnie sądzimy, iż warunki chowu pozwalały jedynie na jeden miot młodych w roku - zawsze miał on miejsce wczesną wiosną.” mówi Parker Pearson. „Prawdopodobnym jest, iż obecność na stanowisku zębów świń niespełna rocznych świadczy o tym, że były one zarzynane późną zimą - prawdopodobnie w obliczu zbliżających się w Durrington i Stonehenge obchodów związanych z dniem przesilenia zimowego.
W odosobnionej strefie, oddalonej w głąb doliny, Julian Thomas z Manchester University, odkrył kolejne neolityczne domostwa, każde otoczone przez drewniany płot oraz kanały.
Poświęcony pomnik
Ale w przeciwieństwie do domostw znalezionych w dalszej części doliny, w tych nie było żadnych śmieci ani gratów. „Początkowo myśleliśmy, iż zostały one wypłukane” powiedział profesor Thomas. Jednakże obecnie badacze uważają, iż te domostwa celowo utrzymywano w czystości i mogły być one domami przywódców, znachorek lub kapłanów. Z drugiej strony, mogły one być również poświęconymi miejscami, gdzie ludność przychodziła aby wypełniać rytuały.
Profesor Parker Pearson uważa iż celem obchodów w Durrington było świętowanie życia i doprowadzenie zmarłych do rzeki przenoszącej do życia po życiu, podczas gdy Stonehenge było upamiętnieniem i miejscem spoczynku dla niektórych ze zmarłych. Po uczcie, (spekuluje Pearson), ludzie szli wzdłuż drogi aby doprowadzić zmarłych do rzeki Avon, przepływającej w pobliżu Stonehenge. Następnie szli wzdłuż głównej „alei” Stonehenge w kierunku nagrobka, gdzie palono zwłoki i dokonywano pochówku wybranych zmarłych. „Dla tych ludzi Stonehenge było miejscem, gdzie komunikowali się z duchami tych, którzy zmarli i których czcili”, powiedział badacz z Sheffield.
Stonehenge był największym cmentarzyskiem na terenie Wielkiej Brytanii w tamtym czasie, zawierającym około 250 prochów pochodzących z kremacji.
Jednakże, inni archeolodzy twierdzą, że są problemy z wyznaczeniem wieku samego Stonehenge, ponieważ kamienny krąg był odbudowywany i modyfikowany wielokrotnie.
Stało się więc, że archeologiczny materiał był wkopany i wygrzebany przy licznych okazjach, czyniąc bardzo trudnym przyporządkowanie daty do oryginalnej konstrukcji.
