0
Komentuj na forum
Nie mam fobii, jeśli chodzi o pająki, ale wydają mi się raczej niezbyt przyjemne. I nie chciał bym na przykład zostać zamknięty w małym pomieszczeniu wypełnionym tysiącami małych pająków domowych, które zaczęły by po mnie chodzić i dostawać mi się do uszu, nozdrzy i ust (brrrr). Technika, która zostanie przed Tobą za moment przedstawiona, została stworzona przez Bandlera, może być naprawdę przydatna, jeśli na przykład cierpisz na fobię w skutek wypadku, który zdarzył się w Twoim dzieciństwie. Rezultaty tego procesu powinny być takie, że będziesz się czuł tak jak wcześniej (!), ale nie będziesz już odczuwał strachu przed daną rzeczą.
Użyłem tego na przyjacielu, który cierpiał na arachnofobię (fobię na pająki). Po sześciu tygodniach od wykonania tego ''zabiegu'' otrzymałem od niego telefon, w którym usłyszałem, że właśnie ma przed sobą pająka złapanego metodą szklanka - pocztówka i nie musi już być w drugim pokoju. Był w stanie normalnie funkcjonować w otoczeniu tego pająka, nie panikując. To jest właśnie cel tego remedium na fobie: łatwe usunięcie irracjonalnego, paraliżującego strachu i zastąpienie ich normalnym, zbalansowanym, zdrowym sposobem reagowania. Jeśli boisz się psów, nie chcesz zastąpić fobii z równą strachowi miłością do psów; chcesz osiągnąć taki stan umysłu, gdzie możesz bez strachu przebywać w ich otoczeniu i się ewentualnie nimi zajmować.
Technika ta może się wydawać dosyć dziwna, ale pozwól mi wytłumaczyć na podstawie czego ona jest. Być może mam fobię palców (nie mam), ponieważ kiedy byłem bardzo mały, moja mama zamknęła mnie w pokoju pełnym palców (nie zrobiła tego) i zacząłem panikować, odczuwając niesamowity strach (nie zacząłem). Teraz, kiedy tylko widzę jakiś palec, zaczynam odczuwać wewnętrzny strach (nie odczuwam). Jest to jakby naciśnięcie dźwigni, ponieważ kiedy widzę palec, odsyła mnie to do tego emocjonalnego stanu (Nie odsyła), jaki odczuwałem przebywając w tym pokoju i zaczynam kojarzyć (nie zaczynam) to właśnie z tym uczuciem. Podświadomość jest zawsze ze mną, aby mnie ostrzec i pomóc się chronić (nie jest). W wypadku strachu przed psami (NIE), która powstała po ugryzieniu psa w dzieciństwie, możesz sobie wyobrazić, że podświadomość działa tutaj jako mechanizm ochronny. Twoje instynktowne reakcje zawsze próbują działać mając na uwadze Twoje dobro, ale czasem mogą trochę ''przegiąć''. Stwierdzają, że poradzisz sobie lepiej w ogóle nie mając do czynienia z daną rzeczą, więc następujący proces polega na tym, że nieświadomie bardzo mocno zapamiętujesz odczucia bardzo związane ze spotkaniem się z daną rzeczą (zwierzęciem).
Jeśli nie masz fobii, użyj następującej techniki do pozbycia się jakiegokolwiek wspomnienia limitującego Cię w jakiś sposób, bądź powodującego złe samopoczucie. Nie usunie to tego wspomnienia, ale będziesz sobie o wiele łatwiej radził z nim i nie będzie miało ono nad Tobą aż takiej kontroli. Być może będziesz chciał, aby ktoś przeprowadził razem z Tobą ten 'zabieg' i być może lepiej będzie, abyś nauczył się na pamięć całej tej sekwencji zanim zaczniesz. I jeszcze zanim zapomnę, najlepiej jest nie używać tej techniki, jeśli masz jakieś fobie związane z kinem. Mam nadzieję, że uda Ci się wykorzystać tą technikę w efektywny sposób.
1. Zamknij oczy i spróbuj poczuć się jak najbardziej komfortowo, jak najbardziej tylko możesz. Wyobraź sobie, że wchodzisz do kina, mijasz stanowisko z popcornem, wchodzisz do sali projekcyjnej i zajmujesz miejsce (możesz skorzystać np. z wizualizacji kina, w którym byłeś).
2. Za chwilę obejrzysz film Twojego wspomnienia, które prowadzi to fobicznej reakcji na daną rzecz. Co więcej - film ten nie będzie wyglądał tak jak to się stało - wyobraź sobie to wspomnienie jako czarno-biały stary film, w którym Ty grasz główną rolę. Film będzie odtwarzany w małym prostokącie na środku ekranu. Będzie on bardzo mały, aczkolwiek będziesz mógł go widzieć. Jakość filmu również nie będzie za dobra, będzie przypominała stare filmy nieme. Nie będzie żadnych dźwięków podczas projekcji, aczkolwiek będzie podkład muzyczny. Muzyka ma być komiczna, coś z Twojego ulubionego serialu - jak np. muzyka z Benny Hilla, Mappetów czy też Monty Pythona. Pamiętaj, że będziesz oglądał siebie na ekranie.
3. Zanim zaczniesz oglądać film, wyobraź sobie sytuację, w której wiesz, że jesteś mocny, silny i wspaniały. Może to być cokolwiek - od robienia wspaniałego spaghetti do bycia gwiazdą popu. Pozwól, aby ta siła i energia, którą odczuwałbyś robiąc właśnie tą rzecz, przeszłą przez całe Twoje ciało i wypełniło je po brzegi tą energią. Zrelaksuj się i zapamiętaj te uczucia - musisz być w takim właśnie stanie, kiedy będziesz oglądał film.
4. Na ''Start'' zaczniesz oglądać film. Ale jeszcze nie. Nad salą jest mała salka projekcyjna. Jeśli w jakimś wypadku potrzebujesz jakiegoś dystansu od filmu, możesz wyjść z ciała i polecieć właśnie tam i obejrzeć siebie samego, oglądającego film. Film będzie grał od początku do końca i będzie opowiadał właśnie to wspomnienie, przez które masz kłopoty. Będzie czarno-biały i poniszczony. Na końcu zatrzymasz go na ostatniej klatce. Gotowy? START!
5. Już koniec? Dobrze! Teraz trzymaj na oczach obraz tej ostatniej klatki, ostatniego momentu. Opuść siedzenie i poleć w stronę ekranu, wejdź w niego. Spotkaj samego siebie. Pogratuluj sobie odwagi i tego, że udało Ci się przeżyć to całe zdarzenie (albo powiedz cokolwiek innego, co jest na miejscu po starciu na życie i śmierć z psem). Teraz wejdź w Twoje młodsze ja i spójrz jego/jej oczami.
6. Mimo, iż jesteś już na końcu filmu, spraw aby wszystko stało się kolorowe. Za chwilę film zostanie przewinięty przy pełnej prędkości, z Tobą w środku, widzącym wszystko z pierwszej perspektywy. Ta sama muzyka, która towarzyszyła Ci przez cały seans, będzie dalej grać. To zakończy cały proces. Gotów? Pełen kolor, przewijanie, widzisz wszystko z pierwszej perspektywy! START!
7. Dobrze! Możesz już otworzyć oczy. Świetnie. Teraz możesz sprawdzić czy już odczuwasz pełny komfort i czy dalej myśląc o tym strasznym przeżyciu z dzieciństwa, odczuwasz strach? Czy czujesz, że to zniknęło? Czy to możliwe, aby to było aż tak proste?
Co teraz robisz? Następną fazą jest zakorzenić Twoje nowe ''ja'' w tym wspomnieniu jak i w rzeczywistości. Spowodować, abyś czuł się komfortowo i szczęśliwie w czasie teraźniejszym. Jeśli miałeś fobię związaną z psami, idź do znajomych, którzy mają psa i postaraj się z nim może jakoś pobawić albo po prostu go pogłaskać (jeśli oni mają właśnie takiego psa, którego można pogłaskać), jeśli czujesz się na tyle komfortowo.
To jest bardzo ważna faza: musisz się zaznajomić z Twoją nową reakcją (albo jej brakiem), aby ta reakcja zaczęła być jak najbardziej naturalna.
Jeśli spróbowałeś wykonać ten 'zabieg' i nic się nie stało, sprawdź czy rzeczywiście zaangażowałeś się w to aż tak bardzo. Jeśli robiłeś to sam, może poproś kogoś o pomoc - pomoże Ci to w koncentracji. Naprawdę widziałem niesamowite rzeczy osiągane przez ludzi, dzięki tej właśnie technice. Być może jest tak dlatego, że fobie są właściwie bardzo łatwe w pozbyciu się ich.
Powodzenia!
Tłumaczenie: Kaiochin
Paranormalne.pl
źródło: Derren Brown - Tricks of the mind
Nie mam fobii, jeśli chodzi o pająki, ale wydają mi się raczej niezbyt przyjemne. I nie chciał bym na przykład zostać zamknięty w małym pomieszczeniu wypełnionym tysiącami małych pająków domowych, które zaczęły by po mnie chodzić i dostawać mi się do uszu, nozdrzy i ust (brrrr). Technika, która zostanie przed Tobą za moment przedstawiona, została stworzona przez Bandlera, może być naprawdę przydatna, jeśli na przykład cierpisz na fobię w skutek wypadku, który zdarzył się w Twoim dzieciństwie. Rezultaty tego procesu powinny być takie, że będziesz się czuł tak jak wcześniej (!), ale nie będziesz już odczuwał strachu przed daną rzeczą.
Użyłem tego na przyjacielu, który cierpiał na arachnofobię (fobię na pająki). Po sześciu tygodniach od wykonania tego ''zabiegu'' otrzymałem od niego telefon, w którym usłyszałem, że właśnie ma przed sobą pająka złapanego metodą szklanka - pocztówka i nie musi już być w drugim pokoju. Był w stanie normalnie funkcjonować w otoczeniu tego pająka, nie panikując. To jest właśnie cel tego remedium na fobie: łatwe usunięcie irracjonalnego, paraliżującego strachu i zastąpienie ich normalnym, zbalansowanym, zdrowym sposobem reagowania. Jeśli boisz się psów, nie chcesz zastąpić fobii z równą strachowi miłością do psów; chcesz osiągnąć taki stan umysłu, gdzie możesz bez strachu przebywać w ich otoczeniu i się ewentualnie nimi zajmować.
Technika ta może się wydawać dosyć dziwna, ale pozwól mi wytłumaczyć na podstawie czego ona jest. Być może mam fobię palców (nie mam), ponieważ kiedy byłem bardzo mały, moja mama zamknęła mnie w pokoju pełnym palców (nie zrobiła tego) i zacząłem panikować, odczuwając niesamowity strach (nie zacząłem). Teraz, kiedy tylko widzę jakiś palec, zaczynam odczuwać wewnętrzny strach (nie odczuwam). Jest to jakby naciśnięcie dźwigni, ponieważ kiedy widzę palec, odsyła mnie to do tego emocjonalnego stanu (Nie odsyła), jaki odczuwałem przebywając w tym pokoju i zaczynam kojarzyć (nie zaczynam) to właśnie z tym uczuciem. Podświadomość jest zawsze ze mną, aby mnie ostrzec i pomóc się chronić (nie jest). W wypadku strachu przed psami (NIE), która powstała po ugryzieniu psa w dzieciństwie, możesz sobie wyobrazić, że podświadomość działa tutaj jako mechanizm ochronny. Twoje instynktowne reakcje zawsze próbują działać mając na uwadze Twoje dobro, ale czasem mogą trochę ''przegiąć''. Stwierdzają, że poradzisz sobie lepiej w ogóle nie mając do czynienia z daną rzeczą, więc następujący proces polega na tym, że nieświadomie bardzo mocno zapamiętujesz odczucia bardzo związane ze spotkaniem się z daną rzeczą (zwierzęciem).
Jeśli nie masz fobii, użyj następującej techniki do pozbycia się jakiegokolwiek wspomnienia limitującego Cię w jakiś sposób, bądź powodującego złe samopoczucie. Nie usunie to tego wspomnienia, ale będziesz sobie o wiele łatwiej radził z nim i nie będzie miało ono nad Tobą aż takiej kontroli. Być może będziesz chciał, aby ktoś przeprowadził razem z Tobą ten 'zabieg' i być może lepiej będzie, abyś nauczył się na pamięć całej tej sekwencji zanim zaczniesz. I jeszcze zanim zapomnę, najlepiej jest nie używać tej techniki, jeśli masz jakieś fobie związane z kinem. Mam nadzieję, że uda Ci się wykorzystać tą technikę w efektywny sposób.
1. Zamknij oczy i spróbuj poczuć się jak najbardziej komfortowo, jak najbardziej tylko możesz. Wyobraź sobie, że wchodzisz do kina, mijasz stanowisko z popcornem, wchodzisz do sali projekcyjnej i zajmujesz miejsce (możesz skorzystać np. z wizualizacji kina, w którym byłeś).
2. Za chwilę obejrzysz film Twojego wspomnienia, które prowadzi to fobicznej reakcji na daną rzecz. Co więcej - film ten nie będzie wyglądał tak jak to się stało - wyobraź sobie to wspomnienie jako czarno-biały stary film, w którym Ty grasz główną rolę. Film będzie odtwarzany w małym prostokącie na środku ekranu. Będzie on bardzo mały, aczkolwiek będziesz mógł go widzieć. Jakość filmu również nie będzie za dobra, będzie przypominała stare filmy nieme. Nie będzie żadnych dźwięków podczas projekcji, aczkolwiek będzie podkład muzyczny. Muzyka ma być komiczna, coś z Twojego ulubionego serialu - jak np. muzyka z Benny Hilla, Mappetów czy też Monty Pythona. Pamiętaj, że będziesz oglądał siebie na ekranie.
3. Zanim zaczniesz oglądać film, wyobraź sobie sytuację, w której wiesz, że jesteś mocny, silny i wspaniały. Może to być cokolwiek - od robienia wspaniałego spaghetti do bycia gwiazdą popu. Pozwól, aby ta siła i energia, którą odczuwałbyś robiąc właśnie tą rzecz, przeszłą przez całe Twoje ciało i wypełniło je po brzegi tą energią. Zrelaksuj się i zapamiętaj te uczucia - musisz być w takim właśnie stanie, kiedy będziesz oglądał film.
4. Na ''Start'' zaczniesz oglądać film. Ale jeszcze nie. Nad salą jest mała salka projekcyjna. Jeśli w jakimś wypadku potrzebujesz jakiegoś dystansu od filmu, możesz wyjść z ciała i polecieć właśnie tam i obejrzeć siebie samego, oglądającego film. Film będzie grał od początku do końca i będzie opowiadał właśnie to wspomnienie, przez które masz kłopoty. Będzie czarno-biały i poniszczony. Na końcu zatrzymasz go na ostatniej klatce. Gotowy? START!
5. Już koniec? Dobrze! Teraz trzymaj na oczach obraz tej ostatniej klatki, ostatniego momentu. Opuść siedzenie i poleć w stronę ekranu, wejdź w niego. Spotkaj samego siebie. Pogratuluj sobie odwagi i tego, że udało Ci się przeżyć to całe zdarzenie (albo powiedz cokolwiek innego, co jest na miejscu po starciu na życie i śmierć z psem). Teraz wejdź w Twoje młodsze ja i spójrz jego/jej oczami.
6. Mimo, iż jesteś już na końcu filmu, spraw aby wszystko stało się kolorowe. Za chwilę film zostanie przewinięty przy pełnej prędkości, z Tobą w środku, widzącym wszystko z pierwszej perspektywy. Ta sama muzyka, która towarzyszyła Ci przez cały seans, będzie dalej grać. To zakończy cały proces. Gotów? Pełen kolor, przewijanie, widzisz wszystko z pierwszej perspektywy! START!
7. Dobrze! Możesz już otworzyć oczy. Świetnie. Teraz możesz sprawdzić czy już odczuwasz pełny komfort i czy dalej myśląc o tym strasznym przeżyciu z dzieciństwa, odczuwasz strach? Czy czujesz, że to zniknęło? Czy to możliwe, aby to było aż tak proste?
Co teraz robisz? Następną fazą jest zakorzenić Twoje nowe ''ja'' w tym wspomnieniu jak i w rzeczywistości. Spowodować, abyś czuł się komfortowo i szczęśliwie w czasie teraźniejszym. Jeśli miałeś fobię związaną z psami, idź do znajomych, którzy mają psa i postaraj się z nim może jakoś pobawić albo po prostu go pogłaskać (jeśli oni mają właśnie takiego psa, którego można pogłaskać), jeśli czujesz się na tyle komfortowo.
To jest bardzo ważna faza: musisz się zaznajomić z Twoją nową reakcją (albo jej brakiem), aby ta reakcja zaczęła być jak najbardziej naturalna.
Jeśli spróbowałeś wykonać ten 'zabieg' i nic się nie stało, sprawdź czy rzeczywiście zaangażowałeś się w to aż tak bardzo. Jeśli robiłeś to sam, może poproś kogoś o pomoc - pomoże Ci to w koncentracji. Naprawdę widziałem niesamowite rzeczy osiągane przez ludzi, dzięki tej właśnie technice. Być może jest tak dlatego, że fobie są właściwie bardzo łatwe w pozbyciu się ich.
Powodzenia!
Tłumaczenie: Kaiochin
Paranormalne.pl
źródło: Derren Brown - Tricks of the mind
