Wprowadzenie do studiów nad teorią spirytystyczną
Wielu z nas nas interesuje się duchami. Jednak czy zwykłe zastanawianie się nad tym czy one w ogóle istnieją ma sens, jeśli nie znamy podstaw teorii spirytystycznej?
Na podstawie "Księgi Duchów" Allana Kardeca stworzyłam mały przewodnik, który pomoże Ci zrozumieć podstawowe pojęcia, podejścia sceptyków oraz zwolenników, jak i różne inne informacje, dzięki którym lepiej będzie Ci zrozumieć to dziwne zjawisko.
Spirytualizm a spirytyzm
Spirytualizm- przeciwieństwo materializmu.
Spirytyzm - związki istniejące między światem materialnym i Duchami czy istotami świata niewidzialnego.
Czytając powyższe definicje, być może nie widzisz wielkiej różnicy. Termin "spirytyzm" powstał min. dlatego by uniknąć zamieszania towarzyszącego wieloznaczności tych samych wyrazów. Zastanówmy się głębiej nad znaczeniem tych wyrazów. Zauważymy wtedy, że nie wystarczy wierzyć, iż posiada się w sobie coś poza materią by być spirytystą, ponieważ nie wynika z tego, że wierzymy także w istnienie Duchów.
Kiedy już potrafimy sprecyzować znaczenie spirytyzmu, łatwiej jest nam znaleźć informacje, które pomogą nam w dalszych przemyśleniach.
Dusza
Wiele razy w naszym życiu pojawia się pytanie: "Czym jest dusza?".
Każda religia ma inne wytłumaczenie dla duszy, oto kilka wytłumaczeń zawartych w "Księdze Duchów";
Dusza - jest zasadą organicznego życia materialnego nie posiada własnej egzystencji i przestaje istnieć, gdy życie się kończy.
Dusza- Jest pierwiastkiem inteligencji, powszechnym czynnikiem, z którego każda istota czepie jakąś część.
Dusza - jest bytem umysłowym, odrębnym niezależnym od materii, który zachowuje swą indywidualność po śmierci.
Owe trzy zastosowania wyrazu dusza dotyczą trzech odrębnych idei, z których każda wymagałaby oddzielnego potraktowania. Każdy ma racje, ustalając definicję ze swego punktu widzenia.
Nie potrafimy znaleźć jednoznacznej definicji, która odpowiadała by wszystkim. Jednak wg spirytystów najbardziej logiczną definicją jest, że:
Duszą nazywamy istotę niematerialną i zindywidualizowaną, która znajduje się w nas i żyje nadal po śmierci ciała materialnego.
Kto wymyślił duchy?
Wszystko zaczęło się już w czasach najdawniejszych, polegało to na niezwykłych hałasach czy stuknięciach bez znanej, oczywistej przyczyny. W Ameryce zjawisko to dało o sobie ponownie znać trochę później (ok. XV - XVI w.), gdzie zaobserwowano "Tanieć stolików". Początkowo manifestacje tego typu wzbudzały wielką nieufność, jednak ogromna liczna doświadczeń już wkrótce nie pozwalała wątpić jego realność.
Wirujące stoliki być może była to energia elektryczna, modyfikowana w określonych warunkach, czy przez jakiś nie znany czynnik, mogła być przyczyną tych ruchów. Ruch okrężny też nie byłby niczym nadzwyczajnych, gdyż występuje on w naturze. Jednak ruch, który wykonywały przedmioty nie zawsze był okrężny, często był przerywany i nieregularny, przypominał od energiczne wstrząsy, przedmiot był unoszony i trzymany w powietrzu.
Wielu naukowców nie zajęło się tym zjawiskiem, ponieważ w tamtych czasach było to poniżej godności ludzi wykształconych. Na szczęście pary z nich postanowiła sprawę rozwikłać, by uspokoić sumienie i okazało się, że zjawisko nie zawsze odpowiada ich nieoczekiwaniom co więcej, że nie dochodziło do niego zawsze, gdy tego chcieli.
CDN
