Szukam i szukam odpowiedniego tematu, ale tylko ten pasuje (trzy po trzy, no ale) do mojego przypadku.
safjskadjsakljd
Rok temu przeszłam paraliż senny. Bałam się, ale to było NIC (NIC!) w porównaniu z tym, co przeszłam tej nocy. Nie mam pojęcia, co to było. Jak zwykle, śniły mi się chore rzeczy, trzymałam w ręku czarnego królika, a jakieś dziecko zbierało z dywanu potłuczone szkło (rozbiłam butelkę, jeśli dobrze pamiętam) i powiedziało, że jeśli ja to zrobię, to czeka mnie jakaś klątwa, nie mogę, bla, bla, bla. I w tym momencie sen się zatrzymał, bo usłyszałam, że ktoś wchodzi do mojego pokoju i otwiera szufladę. Pytam: 'kto to?'. Chciałam się podnieść z łóżka i pogonić typa (podejrzewałam, że to mój brat), usiadłam na skraju łóżka, przez zmrużone oczy widziałam czarną postać, trochę się przestraszyłam, próbuję się podnieść i... jakbym wypadła z ciała. Nie, jakby mnie z niego WYRWAŁO. Ciało zostało na łóżku, a ja wyleciałam, nie mogłam złapać równowagi. Zamiast wstać - spadłam na podłogę (nad podłogę?!), zaczęło mną rzucać, jak próbowałam się podnieść, czułam, że nade mną stoi ta postać, wyginało mnie we wszystkie strony. Widziałam dokładnie swój pokój (na oknie mam jeszcze świecącą choinkę, więc jest dość jasno), czarny przedpokój (w tą stronę zaczęło mnie ciągnąć), łóżko, SIEBIE, w głowie burdel, bałam się, byłam pewna, że się obudziłam i nie mogłam nic zrobić. Próbowałam krzyczeć - nic, głos mi uwiązł w gardle. Myślałam, że tam umrę, gdzieś w przestrzeni, powietrzu, ujwigdzie. Nie jestem wierząca, z góry zaznaczam, ale jedyne, głupie, co wpadło mi do głowy - odmówić jakąś modlitwę. 'Dobra, co znam...' i z takim naprawdę szczerym przerażeniem zaczęłam w głowie recytować 'Ojcze nasz...' i nagle mną szarpnęło, wyprostowało i zaczęłam 'lecieć' (tak, zdaję sobie sprawę z tego, jak to brzmi) i zaczęło mnie 'nakierowywać' (tak sprostowało) w stronę łóżka, coś mnie zaczęło tam przyciągać. Widziałam siebie i nagle POCZUŁAM siebie w sobie i wtedy mogłam otworzyć oczy. W szoku wstałam, otworzyłam tą zasraną szufladę i sprawdziłam czy wszystko jest. Potem szok, położyłam się do łóżka. Po chwili doszłam do wniosku, że w sumie to jestem śmiertelnie przerażona, serce zaraz mi gdzieś wyskoczy, zabrałam poduszkę i spieprzyłam do dużego pokoju, gdzie śpi matka. Notabene, kanapę zajmował już mój brat, który twierdzi, że tu straszy i, mimo że jest dorosły, prawie co noc tam śpi, bo się boi.
Ee, czy ktoś się na tym zna, albo coś słyszał na ten temat i może mi wytłumaczyć, o co chodzi? Paraliż senny, cokolwiek innego to było... Teraz boję się siedzieć we własnym pokoju (a raczej uchodzę za człowieka o żelaznych nerwach).
Użytkownik stupidkid edytował ten post 17.01.2012 - 21:18
![:]](https://www.paranormalne.pl/public/style_emoticons/default/pleased1.gif)
