Jesteśmy czyjąś własnością? Teoria o Obcych-panach ludzkości
Ziemia jest czymś w rodzaju eksperymentalnego rezerwatu lub fermy należącej do Obcych, którzy kontrolują rozwój ludzkości – mówi kontrowersyjna teoria, która ma zaskakująco wielu zwolenników. Kim zatem są prawdziwi panowie Ziemi? I jakie plany mają wobec Homo sapiens?
Charles H. Fort (1874-1932) – amerykański pisarz i dziennikarz, kolekcjoner relacji o wydarzeniach dziwnych i niewytłumaczalnych uznawał, że wiele wskazuje, iż ludzie znajdują się pod kuratelą innych, dużo potężniejszych istot:
"Myślę, że jesteśmy czyjąś własnością, (…) należymy do kogoś. Swego czasu, kiedy Ziemia była jeszcze niczyja, przedstawiciele innych światów badali ją i kolonizowali, a nawet walczyli o nią między sobą, wskutek czego jest ona teraz w czyimś posiadaniu" – pisał w "Księdze wyklętych" (wyd. 1919).
O co mu dokładnie chodziło? Zdaniem Forta zjawiska nadprzyrodzone pokazują, że nadal wiemy stosunkowo niewiele o otaczającym nas świecie, a niektóre incydenty (jak spotkania z dziwnymi istotami i pojazdami nie będącymi wytworem człowieka) sugerują, że na Ziemi oprócz ludzi mieszka jeszcze inna inteligentna rasa, może nawet więcej niż jedna. Ten ktoś nie wchodzi z Homo sapiens w bezpośredni kontakt, traktując istnienie naszego gatunku jak "zło konieczne". Dlaczego?
"Załóżmy, że bylibyśmy w stanie ucywilizować gęsi, prosięta, bydło itd. Czy nawiązalibyśmy wtedy stosunki dyplomatyczne z kurami, dumnymi ze swego dziedzictwa?" – wyjaśniał Fort.
Mówiąc krótko, Obcy (czy kimkolwiek są prawdziwi "panowie Ziemi") realizują na naszej planecie swój plan, nie przejmując się ludźmi, którzy czasem ich widują. Co jednak najciekawsze, Fort nie znał terminów "UFO" ani "latający talerz", gdyż o niezidentyfikowanych obiektach latających zaczęto mówić dopiero kilkanaście lat po jego śmierci. Mimo to, na podstawie zebranych przez siebie relacji doszedł do wniosku, że na naszej planecie działają siły, dla których nie jesteśmy partnerami do rozmowy, tylko czymś w rodzaju szkodników albo królików doświadczalnych.
Ludzka ferma
Zwolennikiem teorii Forta i jej kontynuatorem (choć w nieco zmienionej formie) jest hiszpański eks jezuita Salvador Freixedo (ur. 1923) – postać niezwykle barwna i kontrowersyjna. Urodzony w religijnej rodzinie, tak jak jego brat i siostra zdecydował się poświęcić życie służbie Bogu. Pełniąc posługę w Ameryce Łacińskiej zetknął się z ogromnymi nierównościami społecznymi i patologiami w łonie Kościoła, za którego krytykę trafił w Wenezueli do więzienia.
Po wystąpieniu z zakonu, w latach 70. Freixedo zajął się swą drugą pasją, jaką było UFO i zjawiska nadprzyrodzone, na których temat zebrał mnóstwo relacji demonstrujących, że zarówno kosmici, jak i przybysze z równoległych rzeczywistości, stojący na drabinie ewolucji wyżej od człowieka, traktują Ziemię jako pole do eksperymentów i czerpania różnego rodzaju korzyści – twierdził w swojej najsłynniejszej książce "Ludzka ferma. Niewidoczni panowie Ziemi" (wyd. 1988).
"Nasz świat jest niczym miasto. Najwyższe jego partie to domena ptaków i samolotów. Potem są dachy, po których poruszają się koty. Niżej jest ulica, na której współistnieją ze sobą ludzie, psy i tak dalej. Kiedy uznamy je za różne poziomy bytu odkryjemy, że istnieje też rozległy świat rur, studzienek i przewodów, które również mają swoich mieszkańców. Niekiedy istoty z jednego poziomu przechodzą na drugi, jednak szczurowi trudno jest pojąć, dlaczego człowiek schodzi do kanału" – pisał Freixedo, tłumacząc, że równie zaskoczeni co taki szczur są ludzie napotykający Ziemian "wyższego rzędu".
Czego chcą od nas te istoty? Zdaniem Freixedo mają one bardzo zróżnicowane cele i podejście do człowieka. Niektórzy wydają się prowadzić na Ziemi wielki socjologiczny projekt o nazwie "ludzkość", sterując rozwojem Homo sapiens i odpowiadając za stworzenie religii, które eks jezuita uznał za prawdziwe "opium ludu":
"Obcy stworzyli ludziom religie, by kontrolować nasze myślenie. Wykorzystywali do tego przez tysiąclecia specjalne osoby (proroków – założycieli wielkich religii). Każda z religii wydaje się mieć określony cel, choć nie wiemy, jaki on jest w odgórnym zamyśle. Najprawdopodobniej ma to związek z mentalnym, społecznym i emocjonalnym nastrojem, jaki każda z nich tworzy" – pisał, dodając, że "przybysze" stali zarówno za aniołem Dżibrilem dyktującym Mahometowi Koran, jak i za objawieniami w Fatimie.
Cel tego odgórnego "urabiania" ludzkości przez obcą inteligencję nie jest do końca jasny, choć być może, stosując zasadę "dziel i rządź", prawdziwi panowie Ziemi dbają o to, by Homo sapiens nie wszedł na wyższy stopień rozwoju i nie zakłócił ich planów, a te mogą wiązać się np. z kolonizacją Błękitnej Planety przez ich gatunek w bliżej nieokreślonej przyszłości.
"Ziemia jest fermą" – pisał o naszej sytuacji Freixedo. "Czymś w rodzaju racjonalnie zarządzanej fermy zwierzęcej. To okrutna prawda i nic tego nie zmieni. Zwierzętom trudno podnieść bunt przeciwko hodowcom, bo ci są mądrzejsi i mogą przewidywać ich zachowania. A ponieważ ferma prowadzona jest w sposób inteligentny, zwierzęta karmi się ideologią taką, by zniechęcić je do buntu. Ale to nie wystarcza. Należy wymyślić im taki zestaw wartości moralnych, by jednostki według nich żyjące były ciągle zajęte konfliktem i walką między sobą" – podsumował.
Hipoteza zoo
Poglądy Forta czy Freixedo brzmią jak science fiction, jednak trzeba wiedzieć, że hipoteza, iż ludzkość jest obserwowana lub nadzorowana przez obcą inteligencję była także podejmowana przez naukowców. Jednym z nich był amerykański astronom John A. Ball, który w latach 70., szukając rozwiązania paradoksu Fermiego (pytającego, dlaczego do tej pory nie odebraliśmy sygnału od kosmitów), doszedł do wniosku, że Obcy mogą traktować Ziemię jak wielki rezerwat i podglądają nas, tak jak my podglądamy dzikie zwierzęta.
"Możliwe, że obce cywilizacje interesują się nami. Ich uczeni mogą nas badać. Niewykluczone nawet, że wydajemy im się ciekawi. (…) Obcy mogą nas więc dyskretnie obserwować, ale się nie mieszają. O to chodzi w hipotezie zoo" – wyjaśniał Ball.
Odmienne podejście do kwestii "nadzorców ludzkości" mają zwolennicy hipotezy uznającej wszechświat za superzaawansowaną symulację komputerową stworzoną przez istoty z równoległego uniwersum. Dyskusję na ten temat ożywił kilka lat temu fizyk Silas Beane, który twierdził, że istnieje hipotetyczna możliwość ustalenia, czy jesteśmy mieszkańcami czyjegoś komputera (choć na razie wykracza to poza nasze techniczne możliwości). Wiele komentarzy wzbudziły też opinie analityków banku Merrill Lynch, według których szanse na to, że żyjemy w symulacji wynoszą aż 20-50 procent.
"Symulowany świat, w którym żyje symulowana osoba może być tworem samowystarczalnym" – pisał o życiu w symulacji futurolog i jeden z twórców wspomnianej hipotezy, prof. Hans Moravec. "Może on istnieć jako program na komputerze, który w ciszy przetwarza dane w jakimś ciemnym zakątku, nie ujawniając żadnych informacji o bólach i radościach, sukcesach i frustracjach osoby znajdującej się wewnątrz. W symulacji zdarzenia toczą się zgodnie z wytyczoną logiką programu, który określa panujące tam prawa fizyki. Mieszkaniec symulacji przez uważne eksperymenty i dedukcję może dojść do wniosku, na czym polegają niektóre z tych praw, ale nigdy nie dowie się o (…) istnieniu samej symulacji" – dodawał.
Kim mogą być twórcy symulacji kosmosu, no i kim byliby oni dla ludzi? I czy to oni odpowiadają za tajemnicę "zasady antropicznej", która mówi, że fundamentalne stałe fizyczne zostały "dostrojone" tak, by umożliwić zaistnienie życia w znanej nam formie? Przykładowo, gdyby siła łącząca nukleony w jądro atomu była o jedną tysięczną niższa, w kosmosie istniałby sam wodór. Gdyby była o taką samą wartość wyższa, cały wodór (najpowszechniejszy pierwiastek we wszechświecie) wypaliłby się zaraz po Wielkim Wybuchu.
O kosmicznych demiurgach – bogach-informatykach, którzy zaprojektowali naszą rzeczywistość nie możemy jednak powiedzieć nic pewnego. Zdaniem uczonych mogą to być istoty z równoległego wszechświata albo, jak uznaje filozof Niklas Boström, nasi potomkowie z bardzo dalekiej przyszłości, którzy, dysponując komputerami o ogromnej mocy obliczeniowej, mogliby powołać do istnienia symulację życia swoich przodków, rozpoczynając ich historię na nowo w ramach eksperymentu o skali, którą trudno pojąć nam, ale już nie istotom, które rozwijają technikę komputerową od kilku tysięcy lat
Czy więc rzeczywiście jesteśmy czyjąś własnością w ten czy inny sposób? I czy nad naszymi głowami naprawdę realizowany jest projekt, w którym odgrywamy marginalną rolę? Konkretnych odpowiedzi niestety brak i trudno powiedzieć, czy poszukiwanie nadzorców nie jest czasem próbą zlokalizowania nieuchwytnego "Boga", tylko w innej odsłonie i pod inną nazwą…
w profilu podałeś że masz 35 lat 
