Rosalind Franklin bywa często nazywana najbardziej zapomnianym naukowcem XX wieku. Gdy jej koledzy otrzymywali nagrodę Nobla, ona już nie żyła. Jest rok 1962. Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny otrzymuje trójka ludzi: Francis Crick, James Watson i Maurice Wilkins. Ich odkrycie zostaje uznane za jeden z naukowych kamieni XX wieku. To, za co wyróżniono wspomnianą trójkę, określono mianem podwójnej helisy DNA. Struktury ludzkiego genomu, czyli zespołu podstawowych informacji charakteryzujących funkcjonowanie organizmu żywego. Wejrzenie w głąb DNA było jak zajrzenie do kolebki życia, na drugą stronę lustra rzeczywistości. Za oficjalną fasadą krył się personalny dramat. Wśród podziękowań jakie wygłosili Crick z Watsonem zabrakło bowiem wspomnienia o pewnej osobie, która w zasadniczy sposób przyczyniła się do odkrycia struktury DNA. Owa osoba już nie żyła, więc zwycięscy naukowcy nie uznali za stosowne jej honorować. Tą osobą była Rosalind Franklin. Na szczęście dla prawdy oraz standardów moralnych, w latach 60-tych brytyjska prasa funkcjonowała już jako czwarty filar władzy i dziennikarze szybko dotarli do prawdziwych korzeni noblowskiego sukcesu.
Czytaj więcej na forum
