Nie miałem na myśli żadnych ludzi pokroju Sitchina. Napisałem w sensie ogólnym.
Jak nie ma się czego złapać to łapiemy się Sitchina tak?
Sitchin pierwszy mi do głowy przyszedł. Absolutna większość środowiska naukowego postępuje wsposób jaki opisałem. Polecam książkę
Niepewność wiedzy - Czy nauce można wierzyć? R.G.A. Dolby'ego.
No według Ciebie napewno nie bo takie pojęcie mają tylko naukowcy i fizycy jak Ty
Na podstawie tego co piszesz śmiem tak twierdzić. Jeśli jest inaczej, oświeć mnie.
No wskazanie faktów dotyczących środowiska naukowego napewno wymaga naukowego podejścia
Jeli mam traktować ten tekst jako coś więcej niż osobistą refleksję (frustrację?) autora, to przynajmiej znamiona czegoś takiego by się przydały.
Nie to,że nie lubię. On mnie bawi tak naprawdę. Czemu? Sceptycy są tylko motywacją dla myślących inaczej, by Ci mogli udowodnić swoje racje. Sceptycyzm = ograniczenie, negowanie. Nie myl fanatycznego sceptycyzmu z niedowierzaniem.
Wiesz co, śmieszne równości przytaczasz. Proszę przeczytaj proponowaną przeze mnie książkę, bo sfrustrowane wypowiedzi pseudonaukowców na temat sceptycyzmu to niezbyt dobra podstawa.
Co do ludzi myślących inaczej, dlaczego do tej pory nie udało im sie wykazać niczego takiego, po czym by kopary wszystkim naukowcom opadły do samej ziemi. Jedyne co mają do zaoferowania to tylko nieustanne odtwarzanie jednej i tej samej płyty i nieustanne kręcenie się cały czas w kółko.
I tak nie zrozumiesz jaki mam w tym cel. Widzisz; Einstein był wyjątkowy. Miał w sobie coś czego brakuje Tobie i wielu innym sceptykom a jego słowa tylko mnie w tym upewniają.
Einstein był wyjątkowy. Wydedukował teorię bardziej fantastyczną niż wszyscy starożytni astronauci i latające spodki razem wzięte i bardzo szybko ją udowodnił. Nie można tego samego powiedzieć o żadnym pseudonaukowym zagadnieniu.
No mógł nie wyrywać i udokumentować w kilku tomach całość tych wszystkich absurdów.
Na absurdy pseudonauki jedna biblioteka by nie starczyła.
Zapewne Ty byś był niesamowicie stronniczy pisząc książkę na temat teorii Sitchina.
Wiesz, akurat mam doświadczenie w lekturze ksiażek naukowych, popularnonaukowych jak i pseudonaukowych. W swoim życiu byłem po obu stronach barykady. I wiem jak naukowcy piszą o pseudonauce i vice versa.
Zawsze, kiedy czytam książkę wytykającą błędy pseudonauk spotykam się z rzetelnym analizowaniem problemu. Przytaczane są obszerne cytaty z książek, rozpatrywane są one pod wieloma kątami. Robi się rachunek za i przeciw i na podstawie tego ostatecznie wysuwa się konkluzję.
A co robi pseudonaukowiec w swojej książce o nauce? Pisze, że nauka jest fe, że naukowcy są ograniczonymi, tępymi i zarozumiałymi ludzmi i że on wie lepiej, tylko nikt jego "oczywistości" nie chce zaakceptować. A znalezienie cytatów przedstawiających argumenty strony przeciwnej to wyzwanie graniczące z niemożliwością.
Burgin jak najbardziej dostrzega sukcesy nauki i jest w pełni świadom ich korzyści... Ukazuje natomiast pewne mankamenty, które istnieją w tym środowidku...
Cóż, nie zmienia to faktu, że z nieukrywanym zadowoleniem przyjmuje każdą nieprawidłowość, która ujawnia się w środowisku naukowym.
A z czego bierze się krytyka?? Z niedoskonałości...
Nie ma rzeczy doskonałych na tym świecie.
Tekst tyczy się (chyba każdy zdążył już to załapać) problematyki środowiska naukowego...
...opisanej w wyraźnie stronniczy sposób.
