Antyczne skarby ukryte w piaskach Afryki
Stąd swoje armie i słonie prowadził na Rzym Hannibal. Tutaj, w czasach Imperium Romanum, rodziły się fortuny z handlu zbożem. A zarobione pieniądze bogacze przeznaczali na wspaniałe budowle. Spuściznę tych czasów widać w Tunezji do dziś.
fot.http://stylzycia.new...y,375642,1.html
Słońce jest coraz niżej, kiedy wchodzimy do środka amfiteatru w Al-Dżemmie. Widok jest spektakularny: promienie wdzierają się przez niezliczone arkady, cienie padają na pokrytą żwirem i piaskiem arenę. Tak prezentuje się jedna z najlepiej zachowanych antycznych struktur na świecie.
Nic dziwnego, że arena przyciąga filmowców. To właśnie w Al-Dżemmie Ridley Scott nakręcił swojego oscarowego „Gladiatora” a Jerzy Kawalerowicz „Quo Vadis”. W obydwu przypadkach amfiteatr zagrał swojego starszego i bardziej znanego brata, to jest rzymskie Koloseum.
W porównaniu do słynnego Koloseum tunezyjski amfiteatr jest nieco mniejszy. U szczytu swojej świetności mieścił on 35 tys. widzów (amfiteatr w Rzymie – ok. 50 tys.). Większa od budowli w Al-Dżemmie była jeszcze tylko arena w Kapui, ale ta w Tunezji jest dużo lepiej zachowana. Co więcej, ciągle jest czynna. Odbywają się tam koncerty i spektakle.
fot. http://stylzycia.new...y,375642,1.html
Dziś amfiteatr w Al-Dżemmie jest przede wszystkim świadectwem bogactwa Tunezji z czasów, kiedy była prowincją Imperium Rzymskiego. Tak jak ruiny Kartaginy, które znajdziemy w dzisiejszym Tunisie. Zanim podbili ją i zniszczyli Rzymianie Kartagina była potężnym państwem, rozciągającym się aż na tereny dzisiejszej Hiszpanii. U szczytu swojej potęgi Kartagińczycy pod wodzą Hannibala najechali Italię i stanęli pod murami Rzymu, napędzając dumnym Rzymianom sporo strachu. Ostatecznie jednak to Hannibal przegrał, a niedługo później Kartagina została zdobyta, złupiona i zburzona do fundamentów.
To nie był jednak koniec miasta. Po latach Rzymianie odbudowali je i uczynili jednym z najwspanialszych w Imperium. Świadczą o tym jego pozostałości, które porozrzucane w różnych miejscach Tunisu wciąż robią ogromne wrażenie. Jeśli ktoś ma chwilę czasu, by je odszukać, to może się wybrać na wyprawę ich śladami. Jeśli nie, to na pewno trzeba zobaczyć wspaniałe termy Antoniusza. W czasach świetności było to gigantyczne miejsce spotkań i rozrywki.
Widoczna na miejscu rekonstrukcja budowli pozwala wyobrazić sobie jak wielkość tego założenia. Dość powiedzieć, że wznosiły się na wysokość niemal 30 metrów, czyli mniej więcej taką, jaką osiągają dziś ośmiopiętrowe bloki. Termy szczyciły się dziesiątkami wspaniałych marmurowych, granitowych lub porofirowych wysokich na pięć metrów kolumn. Zrobiono je w różnych stylach, między innymi korynckim i jońskim. Kolumny można podziwiać i dziś, ale żeby to zrobić, musimy udać się do meczetu w Kairouan, gdyż większość z nich została przetransportowana tam i użyta w 670 r. n.e do budowy świątyni. To zresztą całkiem dobry pretekst na odwiedzenie kolejnego miejsca z listy światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO – bo wszystkie dotychczas wymienione obiekty zostały na nią wpisane.
Podobnie jak starożytne miasto Thugga. To rozciągający się na terenie ok. 65 hektarów najlepiej w Afryce Północnej zachowany starożytny kompleks miejski. Stąpając po jego ruinach można podziwiać wspaniałe budowle, jakie kolejno pozostawili tu po sobie Kartagińczycy, Numidowie i Rzymianie. Antyczne budowle są doskonale zachowane.
Na uwagę zwiedzających zasługuje zwłaszcza mauzoleum Atebana. Jego początki sięgają drugiego wieku przed Chrystusem. Część konstrukcji grobowca była wzorowana na mauzoleum w Halikarnasie, czyli jednym z siedmiu cudów świata antycznego.
Innym wartym uwagi zabytkiem jest miejscowy teatr. Został on ufundowany przez lokalnego bogacza w drugim wieku naszej ery. Po renowacji nadal służy wielbicielom teatru – są w nim wystawiane antyczne dramaty. Oprócz tego w mieście znajdują się dobrze zachowane łuki triumfalne, łaźnie, domy mieszkalne oraz Kapitol.
Ślady świetności Thuggi znajdziemy też w muzeum Bardo w Tunisie. To tam możemy oglądać świetnie zachowaną mozaikę, ilustrację słynnej „Odysei” Homera. Przedstawia moment, kiedy statek Odyseusza przepływa obok wyspy syren. Kuszą one marynarzy śpiewem, by podpłynęli do nich bliżej. Oczywiście na własną zgubę. Odyseusz nakazał więc swoim podwładnym uszczelnić uszy woskiem, a siebie samego przywiązać do masztu, by mógł on bezpiecznie posłuchać śpiewu. Na mozaice widać, jak Odyseusz błaga niewzruszoną załogę, by go uwolniła i pozwoliła zostać wśród syren.
Podobnie oglądający mozaikę mogą mieć problem z uwolnieniem się od jej zniewalającego czaru. A warto, bo w muzeum znajdziemy dziesiątki niezwykłych antycznych skarbów.
Artykuł powstał przy współpracy z tunezyjskim urzędem ds. turystyki
źródło: http://stylzycia.new...y,375642,1.html
Użytkownik Alis edytował ten post 29.12.2015 - 10:00
