18 odpowiedzi w tym temacie

[PWU]

Witam.
Mam pytanie,może nie paranormalne,ale jak radzicie/radziliście sobie z zakończeniem związków.
Ja osobiscie nie radzę sobie i pomimo dwóch lat od tego czasu jestem w przysłowiowej pupie.

[bomej]

Dla mnie to też zawsze jest ciężkie, często wtedy nadużywam alkoholu(co jest ultra głupie, no ale cóż). Po czasie doszedłem do wniosku że na kobiety najlepszym lekarstwem są... kobiety. Nigdy całkowicie się nie wyleczyłem, ale mi to najlepiej pomaga.

Wysłane z mojego SM-N9005 przy użyciu Tapatalka

[bilindab]

Piszesz, że trzyma Cię dwa lata. Spokojnie - może i dłużej. Czasami nie rozumiemy, że rozstania są częścia relacji między ludźmi. Daj sobie czas i nie oceniaj się źle za to, że to w tobie tkwi. Mimo wielu doświadczeń z tym, że ktoś mnie lub ja kogoś "zostawiam" i upływu czasu - nadal noszę to wszystko w sobie. To składa się na coś co nazywamy bagażem doświadczeń, to w jaki sposób traktujemy innych:) Cała sztuka w tym, żeby nie pozwalać temu by Cię zżerało. Najważniejsze, bez względu na to kto i co komu zrobił złego - to wybaczyć. Wybacz jej i powoli zacznie się to w Tobie rozpływać, a i zrobi się  przy okazji miejsce w Tobie dla kogoś kto będzie bardziej tego wart Trzymaj się. Wrażliwce górą !

[michaelx]

Absolutnie zgadzam sie z przedmówcami. przyznam iz po przeczytaniu tego co piszesz - jak to wciąż nie umiesz sobie z tym poradzić itd poczułem sie troche lepiej. Kilka lat temu i ja rozstałem się z kimś dla mnie ważnym i powiem Ci że moment zakończenia pamiętam i chyba zapamiętam do końca życia. Pomimo upływu lat oraz nowego i szczęśliwego związku na samo wspomnienie odzywa się zadra w sercu i trochę pobolewa. Trzeba dac sobie czas, to najlepszy lekarz w takich sprawach i starac sie za siebie nie oglądać. My wrażliwce tak mamy że jesteśmy troche jak psy. Raz go kopniesz i zawsze będzie to pamiętał.. Głowa do góry PWU, życzę szczęścia i powodzenia w budowaniu nowej relacji..

[PWU]

Nie życzę Jej źle i nie żałuję tych wspólnych chwil,a gdybym mógł cofnąć czas i tak nic bym nie zmienił. Niemniej jednak już nigdy nie zaufam kobiecie i dałem sobie z nimi spokój raz na zawsze.

[RobSpooky]

zacznij w coś grać, znajdź jakieś hobby, coś co cie wciągnie i przede wszystkim nie wracaj do tego, jeśli znajdziesz inne priorytety i nie będziesz myślał o tym w kółko (bo i tak to nic nie zmieni) to następna "miłość" przyjdzie sama a ty już doświadczony po rozstaniu będziesz mógł obrać inne podejście wobec swojej nowej dziewczyny, pozdrawiam.

Użytkownik RobSpooky edytował ten post 15.10.2015 - 19:48

[PWU]

Cóż mam co robić i hobby też się znalazło, a najsmutniejsze jest to,że Ona właśnie, była tą miłością, która sama przyszła.

[D.B. Cooper]

... uuuuf, już myślałem, że ktoś się rozstaje z forum i chce się z nami tym podzielić.

[Zaciekawiony]

Czasem sytuacja między ludźmi staje się tak ciężka, że rozstanie to najlepsze co można zrobić. Widzę to po siostrze, która w zeszłym roku rozstała się z chłopakiem, z którym chodziła od 9 lat. Pod sam koniec kłócili się codziennie a gdy tylko siostra znikała na dzień lub dwa, on upijał się w jakimś barze aż do nieprzytomności. A poszło o różnicę charakterów i wzajemną kontrolę, z czasem coraz bardziej restrykcyjną.

[PWU]

Najgorsze w tym jest, że wszystko rozumiem i układam sobie w glowie,a to i tak wraca codzień do mnie jak zły sen. W zaden sposób Jej nie nękam i wogóle,a dobija mnie udawanie, że wszystko jest ok.

[Panjuzek]

Czas leczy rany. Banalne? Nie sądzę. Skup się  na swoich pasjach, nie szukaj pocieszenia, po prostu źyj.

[PWU]

Wiem i żyję normalnie,ale wspomnienia przychodzą i wtedy jest ciężko naprawdę.

[Nate]

Polecam Eckhart Tolle - "Potęga teraźniejszości"

[Lili]

rozstania zazwyczaj są ciężkie i towarzyszą temu różnorakie emocje, ale jedno mogę ci powiedzieć już-nie, to nie była TA jedyna, inaczej byście byliby ze sobą poza tym nie ma czegoś takiego jak ta jedyna, to wytwór hollywodzkich produkcji i romansideł przykro mi, ale to zostawmy, bo to temat rzeka. podstawowy błąd jaki robisz to taki, że wciąż o niej rozpamiętujesz, nie potrafisz się uwolnić od myśli od niej, a dlaczego? bo nadałeś jej ogromną wartość w swoim życiu. uzależniłeś swoje szczęscie od niej, a żeby tworzyć dobry, zdrowy związek, szczęście trzeba odnaleźć w sobie samym, tak, żeby można było się nim dzielić. jesli natomiast dzieje się tak, jak u Ciebie-wtedy jest niekończące poczucie straty, co za czym idzie-zły nastrój etc. powinieneś wyznaczyć więc granice tego, być konsekwentnym, nie na siłę zajmować się bzdurami, ale poznać siebie, rozwijać się i przede wszystkim-zaniżyć w swojej głowie jej wartość. zrozumieć, że to nie koniec świata i nie ulegać temu nagminnemu, uporczywemu myśleniu. podejrzewam, że masz dość niską samoocenę, bo tacy ludzie najczęściej uzależniają swoje szczęście/nastrój od innych osób. popracuj nad tym. jest pełno fachowej literatury, nie daj się zakleszczyć w myśleniu, że już nic lepszego Cię nie spotka i pamiętaj, ze tylko my sami kierujemy naszym życiem i decydujemy jak ono w większości będzie wyglądać powodzenia