Wśród ulsterskich bohaterów najbardziej zasłynęli trzej: Fergus Mac Roich, Conall Cernach, ale najbardziej Cu Chulainn. Oczywiście wszyscy oni nie są zwykłymi śmiertelnikami, lecz mają półboski status.
Fergus kojarzony był z płodnością. Stał się on pierwszym kochankiem królowej Madb, znanej z rozwiązłości oraz był partnerem bogini natury Flidais. Podobno aby zaspokoić swój apetyt seksualny potrzebował siedmiu kobiet, przy tym miał siłę siedmiuset mężczyzn, był wysoki niczym olbrzym, a podczas jednego posiłku potrafił zjeść siedem świń, siedem jeleni, siedem krów i wypić siedem kadzi trunków. Fergus posiadał miecz długości tęczy. Należał do dworu króla Conchobara z Ulsteru. Pewne wydarzenie sprawiło, iż odszedł (wraz z innymi bohaterami) na dwór bogini Madb. Bohater zginął podczas kąpieli w jeziorze razem z Madb.
Conall Cernach był synem poety Amergina i córki druida Cathbada - Fionnchaom. Conall znaczy silny jak wilk, Cernach - zwycięski. Conall, podobnie jak Fergus, miał wiele cech nadprzyrodzonych: był strażnikiem granic Irlandii, który toczył bój z każdym, kto go wyzwał i ochraniał poetów zmierzających na dwór królewski. Podobnie jak Fergus, był przyrodzonym ojcem i nauczycielem Cu Chulainna. Conall był typowym Irlandczykiem, przechwalającym się podczas uczty w zaświatach tym, że podczas snu używa zamiast poduszki odciętej głowy Connachtczyka.
fot/magia.gildia.pl
Cu Chulainn (Pies Culanna) był archetypowym, nadprzyrodzonym bohaterem. Cu był popularnym tytułem wojownika, jednak w tym przypadku ma to większe znaczenie wypływające z jego dzieciństwa. Kiedy był młodym chłopcem zabił potężnego psa boskiego kowala Culanna. Cu Chulainn zdał sobie sprawę, że źle postąpił i aby wynagrodzić stratę kowalowi, obiecał strzec jego kuźni jak pies. Jego związek z psami przewijał się przez całe życie. Zostało na niego nałożone geis - zakaz, który nie pozwalał mu spożywać mięsa psa. Poprzez złamanie geis, wydał na siebie wyrok.
grafika/Jim HTZPatrick
Cu Chulainnowi było przeznaczone krótkie, ale chwalebne życie. Był wspaniałym, potężnym i niezwyciężonym wojownikiem. Jego postać mogła się wywodzić z kultu wojowników, stając się pseudohistorycznym bohaterem. Poczęcie, życie i śmierć Cu Chulainna miały charakter nadprzyrodzony. Jego ojcem mógł być bóg Lug lub Conchobar. Bezpośredni przodkowie bohatera popełnili kazirodztwo, które dla Celtów było oznaką boskości. Narodzinom Cu Chulainna towarzyszyły narodziny koni, które przyszły na świat w tym samym momencie, co bohater. Były to dwa źrebaki: Siwek Machy i Kary Saingliu. Stały się one końmi przy jego rydwanie. Sam Cu Chulainn już od dzieciństwa posiadał nadnaturalny status.
Przybył na dwór Conchobaraw Emain Macha, rozgromiwszy po drodze królewski oddział składający się ze stu pięćdziesięciu młodych wojów. Kiedy był jeszcze małym chłopcem, domagał się broni, ponieważ usłyszał przepowiednię, że każdego, kto chwyci broń określonego dnia, czeka chwalebna przyszłość. Cu Chulainn złamał piętnaście mieczy, zanim znalazł szczególnie mocną broń, należącą do samego Conchobara. Wojownik ćwiczył rzemiosło wojenne pod okiem Scathach, nauczycielki i prorokini, która wróżyła mu przyszłość. Na wojnę wyruszał wyposażony w magiczny miecz i zbroję: Gae Bulga, co znaczy: kolczasta włócznia, która zadawała wyłącznie śmiertelne rany oraz przyłbicę, dar od boga mórz, Manannana. Woźnica Cu Chulainna posiadał moc sprawiającą, że rydwan stawał się niewidoczny.
grafika/paganXiii
Wojownik był głównym bohaterem Ulsteru w walce przeciwko siłom Connachtu. Jako jedyny z Ulsterczyków nie uległ klątwie rzuconej przez Machę, która w czasie kryzysu wywoływała słabość. Zabił w pojedynkę wielu wojowników Medb. Kiedy wpadał w bitewny szał: berserk; zniekształcały go silne skurcze. Pod wpływem berserku nie potrafił odróżnić przyjacół od wrogów, przemieniał się w potwora, jego ciało obracało się pod skórą, włosy stawały dęba, otaczała go poświata, jego mięśnie pęczniały, jedno oko było wybałuszone, a drugie zapadnięte, wydawany przez niego skowyt pobudzał duchy do wtóru, a to doprowadzało jego wrogów do szaleństwa ze strachu.
Cu Chulainn posiadał magiczną moc, która powstrzymała zbliżających się Connachtczyków, posiadał również władzę nad zwierzętami; otaczały go święte liczby: miał trójkolorowe włosy, po siedem źrenic w każdym oku i po siedem palców u rąk i nóg. Tuż przed śmiercią pod Mag Muirtheimne zauważano złowróżbne znaki: zaprzęgnięty do bitwy Siwek zaczął płakać krwawymi łzami, gdy Cu Chulainn wsiada do zaprzęgu, broń upada mu do stóp, wreszcie spotkał Praczkę u brodu płuczącą jego broń, co było znakiem zguby. Cu Chulainn poległ w walce, zabity włócznią wykutą przez Wulkana. Światło wokół jego głowy zaczęło gasnąć, a jego śmierć zapowiedziała Badb, która pod postacią wrony usiadła mu na ramieniu, by ośmielić przeciwników do zbliżenia się i odcięcia mu głowy.
Według Fergusa, pieśń, którą śpiewał Cu Chulainn w czasi konfliktu z Madb, brzmiała tak:
Coraz lepiej władam bronią,
Tchórzliwym armiom
Zadaję sławetne ciosy,
Toczę wojnę z całymi zastępami,
By zniszczyć ich największego bohatera,
Także Medb i Aililla,
Którzy wzniecają złą, czerwoną nienawiść
I czarną rozpacz kobiet
Którzy kroczą okrótnie i zdradziecko,
Depcząc swego największego bohatera,
I jego mądre, dobre rady
- srogiego wojownika prawdomównego,
Szlachetnie czyniącego
(przeł. T. Kinsella: The Tain. D 1967)
Autor:Thea/magia.gildia.pl
Źródło: magia.gildia.pl 
link: http://www.magia.gil...ter_cu_chullain
Użytkownik Staniq edytował ten post 10.04.2015 - 13:45
