9 odpowiedzi w tym temacie

[Daniel.]

Ostatnio na forum trwała zażarta dyskusja na temat duszy/świadomości, tak więc temat mam nadzieje niektórym wiele wyjaśni.

Odkryto siedlisko świadomości

Podczas wykonywania operacji neurochirurgicznej na kobiecie cierpiącej na epilepsję, lekarze z George Washington University pobudzili obszar mózgu, który nieoczekiwanie - doprowadził do utraty jej świadomości. To niezwykłe odkrycie może rzucić nowe światło na charakter samej świadomości.

 

Wielu naukowców przekonuje, że w mózgu istnieje jeden konkretny obszar, który odpowiada za koordynację wszystkich procesów składających się na świadomość. Jeżeli tak jest w istocie, to naukowcom udało się go znaleźć, a dzięki elektrycznej stymulacji - także wyłączyć.

 

- Opisaliśmy region w ludzkim mózgu, którego stymulacja elektryczna w sposób powtarzalny prowadziła do zaburzenia świadomości. Mechanizmy neuronalne leżące u podstaw świadomości nie są w pełni zrozumiałe - powiedział Mohamed Koubeissi, szef badań.

 

Zespół Koubeissiego wprowadził do mózgu 54-letniej pacjentki elektrody, które miały zidentyfikować obszary jej mózgu, które były aktywne, gdy zbliżał się atak padaczki. Wszystkie były zlokalizowane w okolicy przedmurza (łac. claustrum), którego do tej pory nie pobudzano.

 

Przedmurze to cienka na 1-2 mm warstwa istoty szarej, leżąca między torebką ostatnią a torebką zewnętrzną mózgu. Torebka zewnętrzna oddziela przedmurze od jądra soczewkowatego, zaś torebka ostatnia oddziela je od wyspy. W obrębie przedmurza wydzielono okolice czuciową, słuchową i wzrokową. Obszar ten tworzy sprzężenie zwrotne z korą, tzw. przedmurzowo-korową pętlę neuronalną. Dokładna rola przedmurza nie jest znana, najprawdopodobniej odgrywa ona istotną rolę w komunikacji półkul mózgowych, szczególnie regionów kontrolujących uwagę. Niektórzy przedmurze porównują do dyrygenta koordynującego orkiestrą (korą mózgową). Francis Crick, jeden z odkrywców DNA, uważał przedmurze za siedlisko świadomości.

 

Centrum dowodzenia mózgu

Lekarzom z George Washington University po raz pierwszy w historii udało się "wyłączyć świadomość". Stało się to w efekcie bombardowania impulsami elektrycznymi regionów wyspy przednio-grzbietowej i przedmurza. Ponieważ zaawansowane operacje neurochirurgiczne dokonuje się na świadomych pacjentach, efekt był widoczny natychmiast. Kobieta nie reagowała ani na polecenia wizualne, ani słuchowe, a jej oddech zwolnił. W tym samym momencie, w którym zaprzestano stymulacji, pacjentka odzyskała świadomość. Eksperyment powtórzono i za każdym razem stymulacja tego samego obszaru dawała identyczne rezultaty. Co ciekawe, umieszczenie elektrod 5 mm dalej od przedmurza nie wywołało żadnego efektu.

 

Aby potwierdzić, że elektrostymulacja wpłynęła na świadomość kobiety, a nie tylko jej zdolność mówienia i poruszania, zespół poprosił ją o powtarzanie słowa "dom" i jednoczesne poruszanie palcem. Jeżeli stymulacja wpływałaby na region mózgu odpowiedzialny za ruch lub mowę, recytacja wspomnianego słowa urwałaby się natychmiastowo. Zamiast tego pacjentka mówiła coraz mniej wyraźnie i ciszej, tracąc świadomość stopniowo, jak podczas narkozy. Ponieważ w trakcie eksperymentu nie było śladu padaczkowej aktywności mózgu, naukowcy są pewni, że nie było to skutkiem ubocznym epilepsji.

 

- Chciałbym porównać to do samochodu. Samochód ma wiele elementów, bez których nie mógłby się przemieszczać - koła, silnik, paliwo. Ale jest tylko jedno miejsce, w którym można przekręcić kluczyk, sprawiające, że to wszystko działa razem. Jeżeli świadomość jest taką "stacyjką", to teraz znaleźliśmy kluczyk, który do niej pasuje - powiedział Koubeissi.

 

 

Poza odpowiedzią na kluczowe, filozoficzne pytanie - czym jest świadomość - stymulacja przedmurza może mieć także inne, bardziej praktyczne zastosowania. Neurolodzy są pewni, że w ten sposób można przywracać świadomość pacjentom cierpiącym na padaczkę, a także działać na osoby mocno zagłębione  w nieświadomości (w śpiączce). Póki co, są jednak potrzebne kolejne badania, ponieważ kobieta, u której udało się wyłączyć świadomość poprzez stymulację przedmurza, nie miała "normalnego" mózgu. Ze względu na swoją chorobę, dużo wcześniej usunięto jej hipokamp.

Wiele jednak wskazuje, że to właśnie w przedmurzu są łączone wszelkie doznania zmysłowe, myśli i wspomnienia, w coś, co nazywamy świadomością.

http://nt.interia.pl..._block=worthSee

Tak jak zawsze powtarzam - powoli, powoli i nauka będzie wyjaśniać każde kolejne nurtujące Nas zagadnienia. Mam nadzieje, że zwolennicy teorii, że świadomość to dusza czy innych takich podobnych, chociaż na chwilę się zastanowią nad powyższym tematem.

[Zaciekawiony]

Główne pytanie - świadomość czy przytomność? Ludzie śpiący są nieprzytomni, ale zarazem mogą zachować świadomość siebie.

[Gamebitt]

Ktoś za szybko tłumaczył, bo w innych artykułach jest to wyjaśnione:

When the claustrum was stimulated, the woman just stopped whatever she was doing (speaking, reading, moving) and stared blankly into space; when stimulation was removed, she continued as normal with no recollection of what had just happened.

[LayneStaleyRIP]

Daniel

 

Nawet jeżeli zaburzyli zdolność do interpretacji świata tej kobiecie do tego stopnia, to skąd możemy wiedzieć, że kiedy była nieświadoma vel nieprzytomna, była w innej rzeczywistości, ale o niej nie pamięta? To pytanie filozoficzne nie ma końca. Nauka nigdy nie udowodni tego, jak działają neurony na poziomie kwantowym jak przekazują informajce między sobą. Powoli, powoli zbliżamy się do poznania 1 % tajemnic naszego mózgu.

 

I zacytuje kogoś z interi: Co za brednie kompletne. To tak jakby naukowcy wyłączyli w radioodbiorniku moduł odpowiedzialny za przetwarzanie fal radiowych i stwierdzili że odkryli źródło fal radiowych.

 

Inny koment: Wyłączyli świadomość , czyli nie istniała. Potem włączyli i istniała. To po między wyłączeniem a jej włączeniem gdzie ta świadomość była? Bo skoro ją włączyli to musiała gdzieś być.

 

Moje mniemanie jest takie , że świadomość to potencjał, który istnieje i nie istnieje. 

Użytkownik LayneStaleyRIP edytował ten post 08.07.2014 - 15:43

[Staniq]

Jakakolwiek interpretacja stanu jej świadomości jest możliwa pod warunkiem znajomości jej stanu. Czyli jeśli była nieprzytomna nie może opowiedzieć o odczuciach związanych z tym stanem, albo jeszcze inaczej, nie można opowiedzieć o stanie, o którym się nie ma pojęcia.

[Clark Kent]

Neurochirurdzy wyłączają świadomość impulsami elektrycznymi, a Pan Kowalski wyłącza swoją świadomość na dobrym weselu. Na dodatek nie ma pojęcia, co robił wczoraj  Także poczekajmy na finał tych badań, bo całkiem możliwe, że mamy tutaj do czynienia z utratą przytomniści, a nie utratą świadomości jak słusznie zauważył Zaciekawiony.

 

 

Inny koment: Wyłączyli świadomość , czyli nie istniała. Potem włączyli i istniała. To po między wyłączeniem a jej włączeniem gdzie ta świadomość była? Bo skoro ją włączyli to musiała gdzieś być.

 

 

Też bardzo dobrze powiedziane. Jak coś można przywrócić do funkcjonalności, to gdzieś te dane muszą być zachowane. Analogicznie do awarii serwera. Spalił się dysk, tracisz dane ale masz coś takiego jak backup, czyli możliwość przywrócenia utraconych danych z innego dysku.

[Wszystko]

Przecież utrata przytomności i utrata świadomości to jest to samo. Jeśli człowiek nie wie co się z nim dzieje, nie widzi, nie reaguje, to znaczy że jest nieświadomy.

 

Wyłączyli świadomość , czyli nie istniała. Potem włączyli i istniała. To po między wyłączeniem a jej włączeniem gdzie ta świadomość była? Bo skoro ją włączyli to musiała gdzieś być.

 

śmieszne. Jak wyłączysz telewizor to ten obraz wyświetlany na ekranie gdzieś się musi znajdować? nigdzie się nie znajduje, tak samo świadomość bierze się z prawidłowego działania mózgu, jeżeli on nie działa tak jak powinien ( jest zablokowany przepływ neuroprzekaźników, uszkodzone obszary itp.) to są zaburzenia świadomości lub jej całkowita utrata.

Użytkownik Wszystko edytował ten post 16.07.2014 - 20:50

[Gamdela]

świadomość to m.in stan przytomności, stan przytomności to jeden z elementów świadomość, dla dyskusji na tym forum warto rozróżniać świadomość i Świadomość - byłoby łatwiej.

Ale wracając do artykułu - co właściwie odkryli naukowcy, jeśli nie miejsce w mózgu odpowiedzialne za utratę stanu przytomności?

Gdyby świadomie używało się słów ze zrozumieniem, nie byłoby takich baboli - bo tu - w artykule, chodzi o stan przytomności.

Użytkownik Gamdela edytował ten post 16.07.2014 - 20:52

[Nick]

Świadomość człowieka została zdefiniowana jako wiara w samoistnienie, wrażliwość, zdolność do doświadczania i odczuwania przeżyć i emocji, lecz pomimo ważnej roli, jaką odgrywa w naszym życiu, nadal nasza wiedza na jej temat jest niewielka.

 

Obecnie naukowcy twierdzą, że świadomość składa się z dwóch elementów: pobudzenia i świadomości. Pierwszy jest regulowany przez pień mózgu, ale fizyczne pochodzenie świadomości było zawsze tajemnicą. Zespół naukowców z Uniwersytetu Harvarda uważa, że ​​mogą istnieć rejony mózgu, które działają wraz z pniem mózgu, aby utrzymać przytomność.

 

Po raz pierwszy znaleźliśmy związek pomiędzy pniem mózgu, ktory odpowiada za pobudzenie a regionami mózgu odpowiedzialnymi za świadomość.” – powiedział doktor Michael D. Fox z Beth Israel Deaconess Medical Center. – „Wiele dowodów wskazuje na to, że sieć ta odgrywa ogromną rolę jeśli chodzi o ludzką świadomość.

 

Aby lepiej zrozumieć, dlaczego niektórzy pacjenci byli w stanie utrzymać przytomność mimo urazów, podczas gdy inni wpadali w śpiączkę, naukowcy zbadali 36 pacjentów z uszkodzeniami pnia mózgu. Dwunastu pacjentów było w śpiączce, a dwudziestu czterech zostało sklasyfikowanych jako osoby świadome.

 

Odkryto, że dziesięć z dwunastu nieprzytomnych osób miało uszkodzenie czołowej grzbietowo-bocznej nakrywki mostu (rostral dorsolateral pontine tegmentum), niewielkiego obszaru pnia mózgu. Jedynie jeden z 24 świadomych pacjentów miał uszkodzenia tego samego obszaru. Najwyraźniej ta niewielka część pnia mózgu jest odpowiedzialna za utrzymanie świadomości.

 

Naukowcy zbadali mapę zdrowego mózgu, gdzie mogli wskazać dwa obszary, które były związane z czołową grzbietowo-boczną nakrywką mostu. Ustalili oni, że nakrywka mostu była ściśle połączona z lewą stroną brzuszno-przedniej części wyspy i przednią częścią zakrętu obręczy. Stwierdzono więc, że powiązania między tymi obszarami prawdopodobnie odgrywają rolę w regulacji świadomości.

 

Jeśli naukowcy mają rację i poprawnie zidentyfikowali obszary mózgu odpowiedzialne za ludzką świadomość, wiedza ta okaże się bezcenna dla pacjentów w śpiączkach oraz stanach wegetatywnych, ponieważ mogłoby to prowadzić do odkrycia nowych sposobów leczenia. To kolejny przykład, jak technologia pozwala nam dowiedzieć się więcej na temat biologii.

źródło: http://innemedium.pl...y-za-swiadomosc

[Morpheus®]

W pewien sposób przypomina mi to temat mitu śmierci klinicznej. Ileż ludzi przez to "zabili"... Bo skoro śnili, to może byli szczęśliwi w "swoim świecie". Sam w młodości miałem epilepsje dość w lekkiej formie, od daaawna wyleczoną, chociaż fale mózgu dalej mam inne od większości. Dobrze ze na mnie nikt takiego eksperymentu nie robił.   

Spoiler

Każdy wierzący człowiek jest przekonany, że posiada duszę – coś niematerialnego i nieśmiertelnego, co charakteryzuje tylko istoty żywe i myślące. To właśnie dusza ma nam zapewnić życie po śmierci, gdzieś w lepszym świecie. Naukowcy od lat szukają jakiegokolwiek dowodu na istnienie duszy.

Ciekawym zjawiskiem badanym już od bardzo wielu lat jest tzw. śmierć kliniczna (ang. NDE – Near Death Experience). Przebadano tysiące osób, które twierdzą, że podczas NDE doświadczyli różnych wizji i pozaziemskich przeżyć. Niestety – najnowsze badania przeczą istnieniu NDE. Okazuje się bowiem, że paranormalne zjawiska towarzyszące NDE to „tylko” wzmożona aktywność konającego mózgu.

Czy NDE dało początek wierzeniom?

Mimo różnych kultur, religii i wierzeń – doświadczenia towarzyszące NDE są bardzo podobne i mają wiele wspólnych elementów: wrażenie opuszczenia swojego ciała, przejście wąskim tunelem z światłem na końcu, czy spotykanie nieżyjących najbliższych. NDE po raz pierwszy opisano już ponad 2 tysiące lat temu. W roku 360 p.n.e. Platon opisał w swojej księdze „Państwo” historię żołnierza, którego dusza opuściła ciało na polu bitwy i powróciła do niego na stosie pogrzebowym.

Kiedyś ludzie ocierali się o śmierć znacznie częściej niż dziś. Najprawdopodobniej to właśnie zjawisko NDE przyczyniło się do rozwoju wiary w Boga, bóstwa, czy życie pozagrobowe. Dawniej bowiem nikt nie tłumaczył sobie takich przeżyć w sposób naukowy. W wielu kulturach próbowano komunikować się z duchami przodków za pomocą różnych substancji halucynogennych. Część z nich bowiem może w podobny sposób działać na określone regiony mózgu, oraz wywoływać efekt bardzo podobny do NDE.

Zjawiska towarzyszące NDE.

Przez wiele lat sądzono, że mózg podczas NDE nie działa. Skoro mózg nie działa, to nie może ani myśleć, ani tworzyć tak żywych i wyraźnych obrazów, jakich niejednokrotnie doświadczały osoby podczas NDE. Dlatego zjawisko to przypisywano „duszy”, która żyje niezależnie od naszego mózgu. Badania jednak pokazały, że mózg nie umiera od razu po ustaniu krążenia – może funkcjonować przez kilkanaście minut, a niektóre jego obszary – znacznie dłużej.

Jednym z takich obszarów jest pień mózgu. Odpowiada on za sterowanie podstawowymi funkcjami życiowymi tj. oddychanie czy praca serca. Zawiera jednak też ważną grupę neuronów, które odpowiadają za fazę REM snu. To właśnie w tej fazie ponawiają się marzenia senne, zwane potocznie snami. Podczas NDE ten obszar pozostaje aktywny, znajdujemy się więc między jawą a snem. Nie możemy się poruszać, ale śnimy.

Ciekawym zjawiskiem jest wrażenie postrzegania świata spoza własnego ciała – tzw. eksterioryzacja (ang. Out of Body Eksperience – OBE). Wbrew pozorom, zjawisko to występuje dość powszechnie i dotyczy zazwyczaj zaburzeń związanych ze snem. Kilka lat temu przeprowadzono doświadczenie, w którym wywołano OBE sztucznie. Stymulacja zetknięcia w prawej stronie płatu skroniowego z płatem ciemieniowym mózgu (skrzyżowanie skroniowo - ciemieniowe), powoduje silne zmiany w pracy mózgu.

Osoby, które zostały poddane doświadczeniu uważały, że unosiły się nad własnym ciałem, doświadczały także różnego rodzaju halucynacji. Rejon ten odpowiada za integracje bodźców pochodzących z narządów zmysłów. Uważa się, że to właśnie dzięki niemu mamy wrażenie „lokalizacji w własnym ciele”. Na ten sam rejon działają substancje takie jak LSD, haszysz, czy ketamina – substancja używana do znieczulenia podczas operacji.

Mimo iż podczas NDE wiele doznań się powtarza, to jednak same wizje nieco różnią się od siebie. Ma to związek z naszą kulturą i religią - czyli z tym, czym od urodzenia karmiono nasze mózgi. Chrześcijanie często widzą w takich chwilach Jezusa, Japończycy opowiadają o pięknych kwiatach, które są częścią ich kultury i sztuki, hindusi widzą buddę, albo Jamę (boga śmierci), część osób uważa też, że dostali drugą szanse po to, aby wykonać jakąś ważną misję. Tak więc jak widzimy niedotleniony mózg zwykle wraca do informacji, jakie mieliśmy zakodowane od lat.

„Całe życie przebiegło mi przed oczami” - tak twierdzi wiele osób, które przeżyło NDE. Wspomnienia to także jeden z elementów NDE. Za ponowne przeżywanie wspomnień odpowiada tzw. miejsce sinawe, które znajduje się z tyłu mostu. Odpowiada ono za kontrolę produkcji noradrenaliny. Łączy się z podwzgórzem i bierze udział w wyzwalaniu reakcji stresowej, zwłaszcza po przebytych urazach. Niewątpliwie śmierć jest silnym stresem, podczas którego doświadczamy wielu emocji.

Nie bez powodu powstało także powiedzenie: „nie idź w stronę światła”. Większość osób, które przeżyły NDE doznało wrażenia, że przechodzi przez wąski tunel w kierunku światła. I tutaj mamy pewne wyjaśnienie naukowe. Widzenie tunelowe występuje bowiem w przypadku, gdy przepływ krwi i tlenu w mózgu jest znacznie zmniejszony. Zjawisko to występuje nie tylko w NDE, ale tez w przypadku niedotlenienia mózgu spowodowanego bardzo silnym strachem.

Zupełnie zaskakujące odkrycie.

Najnowsze badania przeprowadzone na szczurach pokazały, ze podczas śmierci nasz mózg wcale nie przestaje pracować – jest zupełnie odwrotnie. Amerykańscy naukowcy obserwowali pracę mózgu u 9 gryzoni, które „uśmiercano” w kontrolowany sposób. Wyniki były zaskakujące i całkowicie podważają istnienie NDE. Okazało się, że po zatrzymaniu akcji serca, mózg zaczyna działać bardziej efektywnie niż za życia. Na granicy życia i śmierci dochodzi do ostatniego, silnego pobudzenia sieci neuronów.

Za każdym razem po 30 sekundach od momentu zatrzymania serca, rejestrowano znaczący wzrost fal mózgowych gamma (o częstotliwości powyżej 30 Hz). Fale te odpowiadają za komunikację pomiędzy odległymi i niepowiązanymi normalnie obszarami mózgu. Powiązane są z odbiorem wrażeń zmysłowych i składaniem ich w jedną całość. Zatem w mózgu umierającego szczura nie dochodzi do zahamowania aktywności, ale do mobilizacji fal gamma, co powoduje neurosensoryczną falę zalewającą cały mózg.

Bardzo możliwe, ze u człowieka zachodzi podobne zjawisko. Silnie pobudzone neurony mogą powodować, że doświadczamy rozmaitych wizji. Wizja silnego i jasnego światła wskazują na silne pobudzenie kory wzrokowej. Nadal jednak nie wiadomo, dlaczego tak się dzieje. Być może silne pobudzenie mózgu jest wynikiem totalnego rozregulowania procesów życiowych. A może ostatnim wołaniem o pomoc konającego mózgu? Póki co nie ma jasnej odpowiedzi na to pytanie.
 

^{_{źródło: http://tylkonauka.pl...-prawda-czy-mit}}

 

Jest w tym sens, aczkolwiek nie zgadzam się co do OOBE, kiedy mnie wyrzuciło z ciała podczas długiego pół snu, widziałem świat w szarych kolorach, bez dźwięku, a właściwie tylko mój pokój i mnie śpiącego pode mną? plecami do tv, widziałem co idzie w tv z "lotu ptaka", to był 1 raz kiedy wpadłem w takie "coś", oczywiście z przerażenia szarpnąłem fizycznym ciałem i wróciłem, trwało to może 2 min(w sumie nie wiem) a zerwałem się z łóżka zmęczony jakbym pół dnia biegał, a co najlepsze w tv leciało dokładnie to samo co widziałem "z góry". Czy to było OOBE? nie wiem, ale na pewno coś dziwnego.