Dwadzieścia tysięcy lat temu, w samym środku Epoki Lodowcowej, gdy poziom morza był 130 m niżej niż obecnie, wspólczesne Morze Jawajskie wcale nie było morzem, ale rozległym, żyznym lądem. Potężną, porośniętą dżunglą równinę ograniczały od południa góry, które tworzą dziś wyspę Jawę a od północy góry znane z obecnych map jako wyspa Borneo. Dolina poprzecinana była siecią rzek, płynących z zachodu na wschód. Wraz z wzrostem poziomu morza – u końca Epoki Lodowcowej – ziemię tą pochłonęła morska woda.
Czy była to mityczna Atlantyda? Zamieszkana przez starożytną kulturę Nusantara? Tak przynajmniej uważa indonezyjski geolog – dr Danny Hilman Natawidjaja (wykształcony w pierwszorzędnym amerykańskim California Institute of Technology), który swoją teorię opisał w książce: “Plato Never Lied: Atlantis is in Indonesia” (“Platon nigdy nie kłamał: Atlantyda leży w Indonezji”)
Zalane obecnie przez morze tereny tworzyły południową część subkontynentu zwanego przez geologów Sundalandem. Był to prawdziwy raj na ziemi o doskonałym klimacie, który przecinała rzeka wielkości Nilu. Temperatury Sundalandu nigdy nie spadały poniżej 20 C i nie przekraczały 25 C. Nic dziwnego, że ziemia ta zamieszkiwana była od najdawniejszych czasów. Badania genetyczne prehistorycznych ludzkich szczątków wskazują na pierwsze osadnictwo na tych terenach już 60 tys. lat temu. To ich dziełem była najsłynniejsza obecnie megalityczna budowla Indonezji: Gunung Padang datowana na conajmniej 12 tys. lat temu (czyli w czasach kiedy tworzono Göbekli Tepe). Odkrycie Gunung Padang wzbudziło furię wśród historyków i archeologów, którzy wcześniej z trudem musieli przyjąć do wiadomości istnienie Göbekli Tepe. Początkowo usiłowano nawet sugerować, że jest to naturalny twór geologiczny. Później próbowano pójść na kompromis i uznać, że budowla jest znacznie młodsza niż 12 tys. lat, ale wyniki badań uzyskane przez wybitnego naukowca, wykształconego na zachodnim uniwersytecie i stosującego uznane przez Akademię metody badawcze nie pozostawiły żadnych wątpliwości. Sam Danny Hilman być może byłby ostrożniejszy ze swoimi wnioskami, gdyby nie lektura książki innego doktora geologii – kontrowersyjnego Roberta Schocha. Schoch w swojej “Forgotten Civilisation” (“Zapomniana Cywilizacja” ) przedstawił dowody na to, że początkową datę powstania naszej cywilizacji trzeba przesunąć na czas, tuż przed końcem Epoki Lodowcowej. W wyniku ożywionej naukowej konwersacji Robert Schoch udał się do Gunung Padang (zaproszony tam przez Hilmana) w połowie grudnia 2013 r. by przekonać się na własne oczy z czym mamy tu do czynienia.
Gunung Padang oznacza w dosłownym tłumaczeniu “Wzgórze Łąk”. W języku sundajskim oznacza także “Wzgórze Światła” lub “Górę Oświecenia”. Do dziś wielu mieszkających u jej podnóża ludzi uważa Gunung Padang za miejsce święte. Wzgórze wznosi się na wysokość 885 m.n.p.m. a megalityczny kompleks zajmuje ostatnie 150 metrów wysokości. Zbudowano je wykorzystując do tego celu powstałe naturalnie ciosy kolumnowe – unikalny twór geologiczny, występujący zaledwie w kilku miejscach na świecie, idealnie nadający się do tworzenia nawet gigantycznych struktur. Lawa, dzięki której powstaly takie ciosy – stygnąc kurczyła się – tworząc wielokątne (najczęściej sześciokątne) słupy. Słupy te zawsze powstają w pozycji pionowej, natomiast w Gunung Padang tworzą poziome ściany, co od razu wskazuje, że nie może to być wynik działań sił natury. Podobne ciosy słupowe zastosowano do zbudowania Nan Madol na wyspie Pohnpei w Mikronezji. Kamienne słupy z wielkim znawstwem materiału były oddzielane od siebie i tworzono z nich budowlę, która wyglądem przypominała piramidę schodkową, którą w Indonezji nazywa sie punden berundak. Kamień z którego powstały kolumny to andezyt, który – nawet jeśli uderzyć dłonią – szybko wpada w wibrację wydając dźwięk podobny do dzwonu.
ciosy slupowe
Budowniczowie Gunung Padang doskonale wiedzieli jaki efekt chcą osiągnąć tworząc nie tylko kształt piramidy, ale budując kamienne pionowe mury i dachy nad pomieszczeniami.
Ciekawe jest to, że do dziś nie odnaleziono kamieniołomu, z którego pochodziły słupy. Istnieje wszakże możliwość, że punden berundak powstał dokladnie na jego miejscu i budowniczowie wykorzystali cały, dostępny im materiał i nie zostawiając po sobie śladu oryginalnej geologicznej struktury.
prawdopodobnie tak wyglądała megalityczna osada 12.500 lat temu
Obecnie w budowli Gunung Padang można wyróżnić pięć osobnych poziomów tworzących tarasy. Dzięki radarowi penetrującemu ziemię odkryto wewnątrz piramidy szereg komnat. Największa z nich o wymiarach 15m x 10m znajduje się w samym geometrycznym centrum budowli i jest położona 30m pod szczytem wzgórza. Dr Hillman odkrył także istnienie innych komnat poniżej tej centralnej. Wiele z nich uległo jednak zawaleniu
tarasowata budowla wyglądem zbliżona do piramidy
. Aby zbadać wiek budowli dowiercono się do jednej z mniejszych komnat, która położona była ok.11 m pod powierzchnią ziemi. Pobrana z niej organiczna próbka, zbadana metodą radiowęglową dała sensacyjny wynik wskazujący, że stworzono ją ok 20 tys. lat temu! Próbki pobrane z głębokości 3-4 m zbadane tą samą metodą wskazywały na czas 10-9.5 tys. lat p.n.e co koresponduje z końcem Epoki Lodowcowej i opuszczeniem budowli przez jej mieszkanców. Do tej pory rajskie tereny o lagodnym klimacie gwałtownie się ociepliły, z nieba zaczął padać gęsty, tropikalny deszcz, wzmogła się aktywność tektoniczna ziemi i coraz częściej zaczęły wybuchać wulkany, podpalając ognistą lawą wielkie połacie lasów i upraw, dusząc ludzi swoimi wyziewami. I jakby tego było mało, ludzie zaczęli umierać jak muchy, narażeni na podwyższone promieniowanie po gwaltownych, skierowanych w stronę Ziemi koronalnych wyrzutach masy na Słońcu. Jednym słowem był to kataklizm i to o biblijnych proporcjach. Przez jakiś czas ludzie próbowali ukrywać się w zbudowanych wewnątrz struktury kamiennych komnatach, ale kiedy zaczęły się one zapadac jedna po drugiej – miejsce to zostało opuszczone na zawsze. Być może coś podobnego – jednak na mniejszą skalę przytrafiło się twórcom Göbekli Tepe, bo wiele słupów tworzących kamienne kręgi okazała się być połamana a następnie wzniesiona na nowo. Robert Schoch uważa, że być może w tym samym czasie doszło do gwałtownego wietrzenia Sfinksa, który być może również został zbudowany w tych samych czasach, w których kwitło Göbekli Tepe i Gunung Padang.
Schoch w Gunung Padang
Biorąc te wszystkie argumenty pod uwagę możemy dziś z całą pewnością powiedzieć, że wysoko rozwinięta, nieznana nam, przedpotopowa cywilizacja istniała na Ziemi aż do ok. 9700 r.p.n.e, kiedy to została doszczętnie zniszczona przez ogromny, kosmiczny w swoich źrodłach kataklizm, którego efektem był błyskawiczny koniec Epoki Lodowcowej i wzrost poziomu morza o conajmniej 100 m. Badania nad Gunung Padang są intensywnie wspierane przez indonezyjski rząd, który w budowli a także starożytnej kulturze Nusantara widzi mityczne początki indonezyjskiego narodu, czerpiąc z tego faktu narodową dumę. Dr Danny Hilman Natawidjaja prowadząc badania nad Gunung Padang ma do swej dyspozycji najnowocześniejszy sprzęt badawczy, odpowiednią ilość pieniędzy i właściwy rodzaj wiedzy, co sprawia, że jest kimś o odpowiednich kwalifikacjach potrzebnych do właściwej oceny megalitycznego fenomenu na wyspie Jawa. Śmiałym teoriom sprzyja także niepokorna postawa Indonezji wobec Zachodu a wraz z nim Akademii, ktora ma tutaj niewielkie pole do popisu by storpedować kolejne dowody na istnienie cywilizacji, o której nie ma obecnie nawet wzmianki w podręcznikach do historii.
Ruiny megalitów z Gunung Padang :
Źródło : http://nowaatlantyda...jska-atlantyda/
Zdjęcia : internet
