5 odpowiedzi w tym temacie

[Zbeeanger]

Akta Pegasusa

 

 

       Gene ‘Chip’ Tatum, ex-agent CIA i członek ultratajnej grupy, ryzykując życiem swoim i swojej rodziny ujawnia szokujące fakty oraz nazwiska ważnych osobistości kontrolujących międzynarodowy handel narkotykami.

 

      Członek Specjalnej jednostki Powietrzno- desantowej w Wietnamie mający za sobą 25 lat służby jako tajny agent CIA, pilot amerykańskich sił zbrojnych podczas inwazji na Grenadę, pilot związany z aferą Iran-Contrast latający samolotami z ładunkiem kokainy oznaczonej jako leki, a także członek supertajnej, międzynarodowej grupy uderzeniowej (hit-team) G-7 Pegasus… poznajmy Gene’a Tatuma, przez przyjaciół nazywanym ‘Chipem’.

 

       Jego historia rozpoczyna się od delikatnych i tajnych - więc mało znanych – operacji sił specjalnych w Kambodży, poprzez działalność w Grenadzie zaliczaną do czarnych operacji, a także udział w aferze Iran-Contrast Olivera Northa i w międzynarodowej grupie uderzeniowej, ‘Chip’ był świadkiem tego wszystkiego, o czym teraz opowiada.

 

       Tatum twierdzi, że wie, gdzie jest pies pogrzebany. Zdaje sobie doskonale sprawę, ze jego wyznania łączą ówcześnie urzędującego i byłych prezydentów USA, a także szereg wysoko postawionych urzędników rządowych oraz innych ważnych osobistości z brudną, wręcz zbrodniczą, działalnością, na którą składają się między innymi: zamachy, szantaże, wymuszenia, nielegalny handel bronią i kokainą oraz pranie brudnych pieniędzy.

 

       ‘Chip’ mieszkaniec Florydy, przeobraził się w demaskatora po aresztowaniu go w 1995 roku pod zarzutem zdrady. Oskarżenie to było równie zaskakujące, jak i niedorzeczne, w związku z czym odstąpiono od niego zamieniając je na zarzut oszustwa, co drastycznie zmniejszyło jego wagę. Sąd uznał go winnym i skazał na 15 miesięcy więzienia. W marcu 1996r. przedstawiono mu dodatkowy zarzut o spiskowanie w celu defraudacji. Kolejny raz uznany został winnym i osadzony w więzieniu federalnym w stanie Georgia, gdzie odbywał łączną karę 27 miesięcy pozbawienia wolności. Procesy te wzbudziły zainteresowanie prasy jego osobą, co zaowocowało artykułem na jego temat, który ukazał się 4 maja 1996 roku w wychodzącej w Tampie na Florydzie gazecie ‘Tribune’.

 

        W czasie procesu wyłoniło się wiele pytań, na które brak odpowiedzi. Jego obrońca odmówił powołania któregokolwiek z 80 świadków, których nazwiska podał mu Tatum. Później jego adwokat wyznał, że zrobił tak pod wpływem nacisków ze strony Departamentu Obrony USA. Tatum twierdzi, że pierwsze oskarżenie zostało spreparowane w celu zdyskredytowania jego osoby w związku z jego rezygnacją z udziału w Operacji Pegasus. Drugie oskarżenie traktuje z większym sceptycyzmem i powagą.

 

       Wystąpienie Tatuma z Pegasusa wynikało z jego odmowy zneutralizowania jednej z czołowych postaci sceny politycznej USA w czasie wyborów prezydenckich w roku 1992. Tatum oświadczył, że nie weźmie „udziału w żadnych politycznych mordach ani jakichkolwiek innych działaniach, których ofiarami byliby amerykańscy obywatele”. Wyjaśnił ponadto, że w roku 1994 w czasie konferencji telefonicznej z udziałem Olivera Northona, Felixa Rodrigueza i nieżyjącego już Wiliama Colby’ego z CIA ostrzeżono go, że mogą go spotkać przykrości, jeśli nie odda kompromitujących dokumentów i taśm, które zatrzymał sobie na czas ‘emerytury’. Z pewnością doskonale wiedział co zrobił, bo gdyby to zrobił, zapewne byłby ‘skończony’ w bardzo ekstremalny sposób – właśnie tego rodzaju działania były specjalnością grupy Pegasus, której sam był kiedyś członkiem.

 

       Biorąc pod uwagę to żądanie, Tatum zgodził się przyznać do winy zarzuconej mu na podstawie sfabrykowanego oskarżenia o zabójstwo i odbyć karę 12 miesięcy więzienia – miało to przyczynić się do zniszczenia jego wiarygodności na wypadek, gdyby zdecydował się kiedykolwiek powiedzieć to, co wie. Uwięzieni go z powodu drugiego oskarżenia, a zwłaszcza sześciomiesięczny wyrok nałożony na jego żonę, Nancy, sprawiły, że postanowił opowiedzieć o swoim życiu, w czasie którego przez 30 lat służył w charakterze agenta operacyjnego ‘od czarnej roboty’, oraz ujawnić i zniszczyć tym sposobem dowódczą strukturę Pegasusa.

 

Zapraszam do śledzenia tej ciekawej a za razem mrocznej historii, jeśli jesteście zainteresowani.

Tłumaczenie na podstawie The Pegasus File David G. Guyatt.

Użytkownik Zbeeanger edytował ten post 18.03.2014 - 17:19

[Zbeeanger]

Operacja ‘Czerwona Skała’

 

       Tatum opisał początki swojej wojskowej kariery i proces wdrażania w delikatne i tajne operacje. Całość wspomnień zamieścił w nie wydanym jeszcze opracowaniu pod tytułem ‘Operacja Czerwona Skała’.

 

       W lutym 1970r. wstąpił do lotnictwa, gdzie przeszedł szkolenie spadochronowe, a następnie kurs wymykania się prześladowcom (obecnie możemy zobaczyć podobne działania, na Discovery Złapać Szpiega – polecam przyp. tłum.), przetrwania w dżungli i na morzu, a także techniki nurkowania. Następnie przydzielono go razem z sześcioma innymi kolegami do Combat Controllers (oddział komandosów sił powietrznych), gdzie zdobył bordowy beret sił specjalnych. Po pewnym czasie został przeniesiony do bazy sił powietrznych Tinker w Oklahomie, a stamtąd trafił do Fort Bragg w Północnej Karolinie (siedziby Zielonych Beretów) gdzie został przeszkolony w posługiwaniu się materiałami wybuchowymi plastik C4, minami, bronią nuklearną, chemiczną oraz biologiczną, wprowadzono go w arkana operacji elektronicznych i psychologicznych.

 

       W grudniu 1970r. wysłano go do Południowej Azji w stopniu Airman First Class, gdzie służył jako radiooperator na pokładzie samolotu należącego do jednostki Forward Air Control (FOC), która wchodziła w skład Task Force Alpha w Nakhon Phanom w Tajlandii. Następnie dołączył (jako przymusowy ochotnik) do Zespołu Czerwona Skała (Team Red Rock). Zespoł składał się z ośmiu komandosów Zielonych Beretów, trzech członków oddziału Fok (Navy Seals) marynarki wojennej oraz dwóch kowbojów, jak określa się paramilitarnych specjalistów z CIA. Po wcieleniu do tego zespołu Tatuma składał się on z 14 specjalistów i był przeznaczonych do zadań zlecanych bezpośrednio przez Biały Dom.

 

       W styczniu 1971r. odbyła się finalna odprawa zespołu, której dokonał generał Alexander Haig, na którą przybył także szef komórki CIA w Sajgonie, William Colby, nazywany przez członków zespołu Mr Peeperem z powodu podobieństwa do postaci popularnej komedii. Haigh i Colby przedstawili zespołowi plan operacji podkreślając jego szczególną wagę i tajność. Prezydent Nixon próbując załagodzić wewnętrzny opór przeciwko coraz bardziej niepopularnej wojnie szukał sposobu na wycofanie personelu USA z Południowo-wschodniej Azji. Wycofanie go maiło przyczynić do powstania wojskowej próżni i w konsekwencji do upadku sił południowo-wietnamskich, co nastąpiło.

 

 

       Nixon w tamtych latach prowadził także tajną wojnę w Kambodży i Laosie. W Laosie kurcząca się grupa współplemieńców Meo wspierana nieoficjalnie przez wysłany tam przez należącą do CIA spółkę Air America amerykański personel prowadził walkę przeciwko przeważającym siłom północno-wietnamskiej armii. W Kambodży było podobnie, jej również zgodnie z zasadą domina również groziło wpadnięcie w orbitę wpływów komunistycznego Północnego Wietnamu. Nixon miał nadzieję, że próżnię powstałą po wycofaniu tajnego personelu amerykańskiego wypełnią narodowe siły kambodżańskie. Lol Nol, przywódca Kambodży, uporczywie opierał się jednak dyplomatycznym zabiegom administracji nixona, która namawiała go do działania, starając się zabezpieczyć jego interesy, gdyż miała świadomość z nikłych szans jego przetrwania w obliczu rosnących w siłę Czerwonych Khmerów i Wietnamu Północnego przy jednoczesnym braku wsparcia ze strony lotnictwa amerykańskiego.

 

       Plan ten powstał w najwyższym szczeblu administracji Nixona. Zespół Czerwona Skała miał wkroczyć potajemnie do stolicy Kambodży, Phnom Penh, i zaatakować lotnisko oraz wojskowe i cywilne zakłady w celu zniszczenia wszystkiego co się da. Plan zakładał, że zespół zostanie zrzucony na spadochronach na przedmieściach Phnom Penh prowadząc przed sobą wziętych do niewoli północno-wietnamskich saperów. Wietnamscy saperzy mieli być poświęceni, a ich ciała znalezione na miejscu akcji przez kambodżańskie wojsko. Rozwścieczony Lon Nol miał dojść do wniosku, że za akcją stoi Północny Wietnam. Dzięki takiej operacji sądzono, że ta usztywni stanowisko Lon Nola, który będąc marionetką USA i nie mając do kogo zwrócić się o pomoc poprosi Stany Zjednoczone o sprzęt, konieczny do wzmocnienia swoich sił i kontynuowania walki.

 

       Członkom zespołu nie powiedziano jednego, że oni również mają być poświęceni przez swojego prezydenta, który miał zamiar w ten sposób zagwarantować sobie, że kulisy całej operacji nie ujrzą światła dziennego. Zadaniem przyłączonych do zespołu członków plemienia Montagnard (potocznych Yardów) będących na żołdzie CIA było zlikwidowanie wszystkich członków zespołu i ukrycie ich ciał. Atak był udany, zaś czujność i podejrzenia członków zespołu w stosunku do Yardów zapobiegła ich likwidacji. Korzystając z nabytych w czasie szkolenia umiejętności ‘ogłupienia przeciwnika i ucieczki’ zespół postanowił przedrzeć się w kierunku granicy wietnamskiej, a następnie do znajdujących się tam oddziałów amerykańskich.

 

       Wypadki zmniejszyły liczebność zespołu do ośmiu członków. Wkrótce wszyscy zostali wyłapani przez żołnierzy Północnego Wietnamu i poddani straszliwym torturom przez chińskich i rosyjskich specjalistów od przesłuchań. Ostatecznie tylko Tatumowi i jeszcze jednemu koledze z zespołu udało się przeżyć.

 

       Szef delegatury CIA, William Colby, poddał Tatuma w czasie jego rekonwalescencji badaniu, po czym oświadczył mu, że w przyszłości będzie trzymany blisko Agencji. Rekrutacja do CIA otworzyła przed nim drzwi do przyszłych czarnych operacji. Od tego miejsca jego życie uległo radykalnej zmianie.

 

Supertajny agent CIA

 

       Przez następne 10 lat Tatum wykonywał różne tajne zadnia i brał udział w wielu mrocznych operacjach. Przez pewien czas pracował w bazie sił powietrznych Homestead (stan Floryda), gdzie pełnił funkcję NCIOC wieży kontrolnej stacji namiarowej oraz stacji MARS. Prezydent Nixon był częstym bywalcem tej bazy, podczas swoich wizyt w Key Biscayne (odpowiednik Białego Domu na Florydzie). Większość danych dotyczących tego okresu pozostaje nieudostępniona z uwagi na ich ściśle tajny charakter.

 

       Tatum został przeniesiony do północnych Włoch z zadaniem odwiedzania pogranicznych miast Jugosławii i Włoch. Colby liczył, że do tego młodego żołnierza sił powietrznych będą próbować się zbliżyć różni ludzie w celu wydobycia od niego ciekawych informacji. Głownie chodziło o skontaktowanie się z obcymi agentami i dyskretne zebranie danych na ich temat i ich zadań. ‘Chip’ otrzymał później zadanie infiltracji Jugosławii w celu zebrania informacji na temat ewentualnych sukcesorów ówczesnego prezydenta Jugosławii Tito. Tatuma wysyłano również na poszukiwanie zaginionych żołnierzy amerykańskich wziętych do niewoli w Wietnamie.

 

       W 1976r. Tatum działał z terenu jednostki łączności OLAB w Lamar (stan Kolorado). Jego kontaktem terenowym był Don Holmes, dyrektor banku oszczędnościowo-pożyczkowego Valley. Tatum stał się jego kurierem, jeżdżąc miedzy Lamar I Springfield w Kolorado z aktami różnych transakcji. Z Lamar został przeniesiony do bazy sił powietrznych MacDill (Tampa Floryda).

 

       Na krótko przed przeniesieniem do MacDill zadzwonił do niego Colby i poinformował go, odchodzi ze stanowiska dyrektora CIA, w związku z czym i on powinien zakończyć swoją karierę i współpracę z Agencją. Colby wyjaśnił mu, że utrzymywanie z nią współpracy przy jego nieobecności w Agencji może stanowić dla niego pewne zagrożenie, ze względu na potężnych wrogów których miał w Waszyngtonie. Wrogami byli Nixon, Kissinger i Haig. Ich wrogość była związana z jego rolą jaką odegrał w ucieczce z niewoli po Operacji Czerwona Skała.

 

       Tatum wziął sobie to ostrzeżenie do serca i zerwał współpracę z CIA. Później, w roku 1979, zażądał przeniesienia swojej osoby w szeregi rezerwistów sił powietrznych, co też uczyniono. Po opuszczeniu czynnej służby przeniósł się do Gunnison w Kolorado, gdzie zatrudnił się u Bo Calloway’a, właściciela ośrodka narciarskiego Crested Bute. Rozmowa w celu przyjęcia go do pracy w ośrodku została zaangażowana przez Colby’ego.

 

       W 1980r. odwiedziło go dwóch mężczyzn, którzy powiadomili go, że został ponownie powołany do służby wojskowej, lecz nie do lotnictwa, ale do sił lądowych. Chip został wysłany do wojskowej szkoły pilotażu śmigłowców w Fort Rucker, skąd został oddelegowany do 160 Batalionu Powietrznego Sił Specjalnych W Fort Campbell (stan Kentucky). Wkrótce potem batalion ten połączył się z innymi tworząc jednostkę o nazwie Task Force 160.

 

MD-500 Defender

 

       W tej właśnie jednostce Tatum odegrał tajemniczą role podczas inwazji na Grenadę. Fotografia, na której widać go na tle śmigłowca MD-500 Defender stojącego na piaszczystym przylądku Grenady, ukazała się w gazecie Courier-Journal z Louisville. Sam Tatum nie chce mówić na ten temat, stwierdzając że ‘nie było mnie tam’, podobnie jak w przypadku Kambodży ‘nie byłem w Kambodży’.

 

       W tym czasie był w czynnej służbie dla 160 Skrzydła Lotniczego Sił Lądowych stacjonujących w Fort Campbell. Co ciekawe, nie tylko ten helikopter (marki Hughes) nie znajdował się na wyposażeniu sił lądowych USA, ale nawet 160 Skrzydło oficjalnie nie istniało. Dziennikarz Jim Malone z Courier-Journal uważa że ten fakt jest bardzo zastanawiający. Jest w posiadaniu dokumentów stwierdzających że 160 Skrzydło stacjonuje w Fort Bragg (Północna Karolina) siedzibie słynnych sił specjalnych Zielonych Beretów. Malone dodaje – ‘Jego zadanie polega na przewożeniu zespołów Delta na miejsce tajnych misji’.

Użytkownik Zbeeanger edytował ten post 21.03.2014 - 06:03

[Zbeeanger]

Kampania przeciw-kokainowa

 

       W roku 1983 Colby ponownie nawiązał kontakt z Tatumem i powiadomił go, że wkrótce zgłosi się do niego - człowiek o nazwisku North. Jak się później dowiedział, był to Oliver North – naczelny kreator kampanii anty-nikaraguańskiej. Poza prowadzeniem tajnej wojny North związany był ze znacznie brudniejszymi zadaniami.

 

 

       W czasie trwania Contragate miały miejsca dobrze udokumentowane działania polegające na nielegalnym, hurtowym handlu bronią i przemycaniu narkotyków. Cykl demaskatorskich artykułów opublikowany jesienią 1996r. pod jednym tytułem The Dark Alliance na stronach Mercury-Post gazety wychodzącej w San Jose, wskazuje bezpośrednio na CIA i administrację Regana jako tych, którzy przymykali oczy na masowy szmugiel kokainy. Same artykuły sugerują, że eksplozja krakowej kokainy w Los Angeles była rezultatem działalności przywódców operacji Contras pospołu z narkotykowymi hurtownikami, którzy dorobili się w ten sposób ogromnych fortun. Obecnie obowiązująca wersja mówi, że działalność ludzi związanych z operacją Contras była prowadzona przez nich na własną rękę bez wiedzy i zgody ich mocodawców z CIA oraz tzw. Enterprise’ui (Przedsiębiorstwa) pułkownika Northa. Wersji tej przeczą niezbite dowody, które prowadzą w różnych kierunkach. Jeden z tych dowodów, wyciąg z dziennika Northa, wskazuje wyraźnie, że wiedział on doskonale o przemycie kokainy.

 

       W zdecydowanej opozycji do tych zaprzeczeń stoi stwierdzenie Tatuma, że Przedsiębiorstwo Northa nie tylko zakładało fabryki kokainy i kierowało kolumbijskimi kartelami, ale również opracowało sposoby masowego transportu narkotyków do USA. Ciekawym jest, że nie jest on odosobniony w tych oskarżeniach. Część ludzi zaangażowana w działalność pułkownika Northa postanowiła w końcu ujawnić publicznie to co wie na ten temat. Jak można było się spodziewać prawie wszyscy demaskatorzy byli ścigani, a następnie osadzeni w więzieniu. Niektórzy z nich zmarli, a inni uciekli i ukryli się. W aferę Contras była wmieszana również, jak twierdzi Tatum, tajna grupa Pegasus.

 

       W lutym1985 roku Tatum pilotował loty Dustoff (Medevac) na zlecenie 3/498 Kompanii Medycznej Armi USA stacjonującej w Fort Stewart w stanie Georgia. Dwie załogi, w tym załoga Tatuma, zostały przeniesione w tym celu do bazy lotniczej Palmerola w Hondurasie. W każdym locie byli obecni pilot, drugi pilot, szef załogi i medyk. Kiedy zapoznali się ze sobą, zlecono im odbycie lotu transportowego na rzecz Joint Task Force Bravo. Wcześniej, w roku 1984, Tatum zinfiltrował na polecenie Olivera Northa ową kompanię 3/498. Tatum kontaktował się z nim używając kodu ‘Jake’ – North kontrolował 160 Skrzydło i brał udział w taktycznym planowaniu czarnych operacji w czasie inwazji na Grenadę.

 

       Podczas czasie lotu do La Ceiba w Hondurasie 15 lutego poinstruowano go, aby nawiązał łączność ze swoim miejscowym ‘kontaktem’, majorem Felixem Rodriguezem, który okazał się później jedną z głównych postaci afery Iran-Contras. Rodriguez poinformował go, że przy okazji organizowania  transportów medycznych na rzecz armii ma dodatkowo wspomagać tajne misje Pegasusa, które – jak zostało mu oświadczone – były nadrzędne w stosunku do innych zadań. W tym celu podano mu tak zwany łańcuch dowódczy, to znaczy trzy osoby, które były uprawnione do autoryzacji misji Pegasusa.

 

       Od tego momentu oprócz rozkazów Olivera Northa i Felixa Rodrigueza miał wykonywać polecenia Amirama Nira, byłego agenta Mossadu i zarazem doradcy wiceprezydenta Busha. Wsparcie lotnicze dla operacji  Pegasusa pochodziło z bazy lotniczej Ilopango w Hondurasie ‘siedziba należąca do CIA linii lotniczej Corporate Air Service’ oraz licznych obozów Contras położonych w górach i dżungli wzdłuż nikaraguańsko-honduraskiej granicy. Wspólną cechą wszystkich przyszłych misji Pegasusa był transport „wielkich, białych termosów z i do obozów Contras”.

 

       26 lutego 1985 roku Tatum i jego załoga otrzymali polecenie dostarczenia dwóch osobników do jednego z większych obozów Contras na granicy Hondurasu. Według dziennika pokładowego byli to Bill Cooper i Buzz Sawyer pracownicy Corporate Air Service. Po ich spotkaniu z przywódcami Contras Tatum otrzymał opieczętowany termos ważący 91kg ( 200 funtów) opatrzony napisem szczepionka z poleceniem dostarczenia go na samolot transportowy sił powietrznych typu C-130, który miał czekac na niego na lotnisku La Mesa w Hondurasie. Dwaj członkowie załogi wyładowujący termos przypadkowo upuścili go a pieczęc uległa złamaniu. W środku znajdowało się ponad 100 woreczków kokainy. Tatum ponownie opieczętował termos, poczym śledził jego załadunek na pokład C-130, który odleciał w kierunku Panamy.

 

       W drodze powrotnej do bazy lotniczej Palmerola w Hondurasie Tatum skontaktował się z Northem i opowiedział mu o swoim odkryciu. ten odpowiedział mu że to zdobycz wojenna, którą Sandiniści produkują i sprzedają, aby finansować swoje uzbrojenie. North zakończył rozmowę stwierdzając – ta kokaina zostanie przekazana sądom na świecie jako dowód – przeciwko Sandinistom.

 

       Wydarzenie to zastanowiło Tatuma, gdyż do złudzenia przypominało jego wcześniejsze misje, które odbywał w latach 1983-1984, kiedy stacjonował w fort Campbell w stanie Kentucky jako pilot do zadań specjalnych. W tym czasie regularnie przewoził do bazy sił powietrznych Little Rock w Arkansas podobne białe termosy oznakowane napisem Leki. Dwukrotnie przewiózł identyczny ładunek na lotnisko Mena w Arkansas. Dostawy termosów medycznych do bazy Little Rock były odbierane przez doktora Dana Lassitera, bliskiego współpracownika ówczesnego gubernatora Arkansas, Billa Clintona.

 

       Tatum postanowił udokumentować swoje odkrycie w celu zabezpieczenia sobie spokojnego przejścia na emeryturę. Później dokumentował już wszystkie loty wykonywane na rzecz Pegasusa nanosząc uwagi na odwrocie dziennika lotów.

 

       Ten okres był dla niego bardzo trudny, z uwagi na to, że musiał lawirować miedzy trzema mocodawcami. Pilotował tajne loty w ramach wojskowej służby czynnej, odbywał loty na rzecz CIA wykonywane na zlecenie Wojskowej Grupy A (jedna z komórek CIA) mającej swoją siedzibę w ambasadzie Tegucigalpa w Hondurasie i w rezultacie zwerbowania go w roku 1986 przez Colby’ego latał pod jego kierunkiem oraz Olivera Northa i Georga Busha w misjach dla Pegasusa.

 

 

       W czasie działań na terenie Hondurasu Tatum wykonał wiele misji. Odbierając i przewożąc termosy zawierające kokainę było zadaniem rutynowym. Dodatkowo jego zadaniem była infiltracja nikaraguańskiej przestrzeni powietrznej (jak wspomina Tatum: infiltracja jakiegokolwiek kraju nie jest trudnym zadaniem, a zagraniczne mocarstwa dały by wiele, aby dowiedzieć się jak to się robi) i lądowanie w bazie lotniczej Bluefields z dostawami, które były umieszczane następnie na pokładach cywilnych samolotów C-123 i C-130. Po zakończeniu tego zadania, otrzymał kolejny przydział, tym razem był to krótki pobyt w Kolumbii, gdzie oddelegowano go do udziału w Wojnie narkotykowej prowadzonej przez DEA (Drug Enforcement Administration). Tam bardzo szybko zorientował się, że DEA jest bardzo mocno zaangażowana w rozprowadzanie narkotyków.

 

Lista ‘Boss Hog’

 

       Jedną z najbarwniejszych osób wplątanych w przemyt kokainy z Kolumbii przez Honduras do Panamy, a następnie do Stanów Zjednoczonych był Barry Seal. Seal latał wieloma samolotami dostarczającymi broń do Południowej Ameryki i zabierając w drodze powrotnej do USA kokainę – wszystko w imieniu Przedsiębiorstwa pułkownika Northa. Głównym portem lotniczym wypadowym, była Mena w Arkansas.

 

       Skarb CIA, Seal, został później aresztowany i stał się informatorem DEA. Przed zamordowaniem go w roku 1986 (rzekomo przez siepaczy kartelu z Medelin w zemście za donoszenie na nich), Seal głośno przechwalał się, że posiada dowody na udział wysoko postawionych osobistości ze sfer rządowych, łącznie z ówczesnym wiceprezydentem Bushem, w Przedsiębiorstwie zajmującym się przemytem narkotyków.

 

       Tatum poznał wkrótce Seala i bardzo szybko stali się bliskimi przyjaciółmi. Pewnego razu był obecny na spotkaniu z udziałem Northa, Rodrigueza, Nira i generała Alvareza z Hondurasu, podczas którego North powiedział, że wiceprezydent Bush ma zamiar sprowadzić coś z Kolumbii swojemu synowi. Następnie rozmowa zeszła na temat rosnącej aktywności Barry’ego Seala. Kiedy Tatum dowiedział się później o jego śmierci, nie miał wątpliwości, kto za nią stał. Z tej rozmowy wynikało jasno, że wiceprezydent Bush, gubernator Clinton i jego trzej przełożeni siedzą po uszy w narkotykowym interesie, który przynosił im krociowe zyski. Uczestnicy spotkania nie wiedzieli jednak, że Seal wcześniej podał Tatumowi listę nazwisk wysoko postawionych osobistości zaangażowanych w narkotykowy interes. Seal przezwał ich Boss Hog (przywódcze świnie). Tatum utrzymywał tę listę w ścisłej tajemnicy. Zawiera ona jedynie nazwiska wraz z błędami – w takiej postaci, w jakiej otrzymał ją Tatum. W nawiasach podano poprawną pisownię nazwisk oraz pełnione w tym czasie funkcje.

 

      

       Większość nazwisk z listy jest dobrze znana badaczom i dziennikarzom zajmującym się aferą Contragate. Przypuszczenia w sprawie byłego prezydenta Busha z biznesem narkotykowym nie są wcale nowe i pochodzą z wielu źródeł. Fakt, że Bush ułaskawił późnym wieczorem w noc wigilijną Bożego Narodzenia 1992r., kilka tygodni przed przejęciem władzy przez Billa Clintona, wielu swoich doradców, którym groził proces kryminalny i możliwość uwięzienia, wywołał w wielu osób niesmak. Gdyby zostali oskarżeni, z pewnością wskazaliby również na niego.

 

Boss Hogs – (Przywódcze Świnie)  USA

• Casey (William Casey, dyrektor CIA)
• Clair-George (Clair Elroy, George, szef Sił Zadaniowych CIA na Amerykę Środkową)
• Bush (wiceprezydent George Bush)
• Kissinger (dr Henry Kissinger, przewodniczący Kissinger Associates, były sekretarz stanu USA, były doradca ds. bezpieczeństwa narodowego)
• Haig (generał Alexander Haig, były sekretarz stanu)
• Greg (Donald Gregg, były doradca wiceprezydenta Busha ds. bezpieczeństwa narodowego, ambasador USA w Korei Płd., domniemany Kontroler wspólnie z williamem Caseyem przywódcy Panamy, Manuela Noriegi)
• Clairage (Duane Dewey Clarradge, CIA)
• Fernandez (Joseph Fernandez, szef placówki CIA na Kostarykę)
• North (podpułk. Oliver North, współpracownik Narodowej Rady Bezpieczeństwa)
• Singlaub (John Singlaub, tajny operator CIA)
• Colby (William Colby, w latach 1973-1976 dyrektor generalny CIA)
• Secord (Richard V. Secord, specjalista CIA od czarnych operacji)
• Weld (William Weld, szef wydziału kryminalnego Departamentu Sprawiedliwości USA, wg. specjalnego inspektora Senatu, Jacka Bluma, narzędzie do blokowania senackich dochodzeń w sprawie narkotyków)
• Rodriguez (Felix Rodriguez, oficer CIA pozostający w ścisłym kontakcie  z wiceprezydentem Bushem)
• Peroot ( generał Peroot, Wywiadowcza Agencja Obrony)

Użytkownik Zbeeanger edytował ten post 21.03.2014 - 17:36

[Zbeeanger]

Pegasus – pranie brudnych pieniędzy

 

       Opowieść Tatuma prowadzi nas jeszcze głębiej w ciemne zakamarki władzy, chciwości i korupcji. W roku 1986 Tatum opuścił Honduras i założył w Watertown w stanie Nowy York (niedaleko macierzystej bazy 10 Dywizji Górskiej mieszczącej się w Fort Drum), firmę zajmującą się praniem pieniędzy. Jej siedziba nie została wybrana przypadkowo. to położenie dawało mu dostęp do telefonicznych bazy w Fort Drum, gdzie został oddelegowany do 140 Skrzydła Cherokee zajmującego się przewozami personelu i zaopatrzenia przez kanadyjską granicę pod ścisłą kontrolą radarową. jego związek z tymi spółkami trwał od roku 1986 aż do 1990. Cała ta operacja nadzorowana była przez Pegasusa.

 

       W Watertown Tatum miał cywilną osłonę w postaci trzech spółek budowlanych; American National Home Builders, American Constructors i American Homes. Funduszy na ich założenie dostarczył Henry Hyde, polityk republikański z Illinois znany jako specjalista CIA od czarnych pieniędzy. Hyde uruchomił w tym celu w banku Key (Watertown), linię kredytową w wysokości 250000 tyś. dolarów. Mimo iż Tatum figurował we wszystkich tych spółkach jako prezes, w rzeczywistości kontrole nad nimi sprawował Ben Whittaker, prawnik z Rochester w stanie N.Y. Whittaker był, jak twierdzi Tatum, ścisle związany z Tonym Wilsonem, członkiem klanu Willsonów, właścicieli Xerox Corporation. Są to niezwykle bogaci ludzie, którzy przyjaźnią się z Rothschildami i Rockefellerami. Ponadto w latach 1985-1989 był on blisko związany z firmą South Eastern US Investment Group (SEUS) – bankiem inwestycyjnym w Savannah w stanie Georgia, a także z Irving Place Development będącą usługową odnogą Irving Bank & Trust Company (towarzystwo kredytowo-powiernicze Irving). Genialnie przeprowadzając operacje pożyczkowe spółki te prały pieniądze pochodzące z handlu kokainą.

 

 

       Tatum nie wie, dlaczego pieniądze pochodzenia narkotykowego były lokowane w Arkansas, Kolorado i Ohio. Stwierdza jedynie, że ‘ten proceder miał już tu miejsce przed moim przybyciem. Sądzę, że chodzi tu o lokalne prawa bankowe i o to, czy Bush miał lub nie w swojej kieszeni odpowiednich ludzi w danej okolicy’. W Arkansas pierwszoplanową postacią związaną z praniem pieniędzy był niejaki Jack Stephens. Stephens, właściciel Worthen Bank & Trust Company (towarzystwo powiernicze Worthen), ściśle kooperował z  Billem Clintonem. Tatum twierdzi że: Clinton otrzymywał pieniądze i dzielił je między Stephensa i Lassistera, którzy je następnie ‘prali’. Spółka Stephensa (Worthen Bank & Trust Company) była wykorzystywana w charakterze gwaranta udzielającego ‘hurtowych’ linii kredytowych.

       Dalej Tatum wyjaśnia, że Enterprise (Przedsiębiorstwo) otrzymywało w zamian za broń dostarczaną Contras narkotyki. Surowy produkt w postaci liści koki był dostarczany przez Kolumbijczyków. Liscie prasowano w duże sześcienne bele i przewożono do Nikaragui oraz Hondurasu. Cały towar był sprzedawany na pniu, zaś dostawa do USA była ‘gwarantowana’.

 

       Pieniądze z tych transakcji przelewano do Panamy pod kontroloą Noriegi. Część z nich prano na miejscu i w innych krajach. Resztę przesyłano do Arkansas, Ohio i Kolorado. W dalszym etapie brudne pieniądze prano przy pomocy pożyczek ‘na wynos, aranżowanych przez banki i dealerów hipotecznych’, które sprzedawano potem w ramach normalnych transakcji US Federal Mortgage Securities (federalne zabezpieczenia hipoteczne US), której właścicielami są Fannie Mae i Freddie Mac. Cały proces prania trwał od sześciu miesięcy do roku i po jego zakończeniu brudne pieniądze zmieniały się w dobrą, amerykańską walutę.

 

       System nie został wybrany ani arbitralnie, ani przypadkowo. Na początku w ramach eksperymentu posłużono się niewielkim przedsiębiorcą z Kansas nazwiskiem Carl I.Brown (CIB), który udzielał pożyczek pod zastaw nieruchomości. Następnie włączano do tego większe spółki, a potem ogólnokrajowe. Według planu Pegasusa wszystkie one miały być po pewnym czasie, w roku 1996, wykupione przez bank Japonii. Eric Brown, syn założyciela CIB, był bardzo zaangażowany w te machlojki. Ponaddto zamieszane w nie były wg Tatuma trzy inne przedsiębiorstwa: US Homes, Plute Homes i Richmond Homes. Wszystkie one osiągnęły wielki sukces, realizując ‘american dream’, jak to określił ówczesny wiceprezydent Bysh na jednym z wieców w roku 1987.

 

Pegasus – mordy polityczne i neutralizacje

 

       Tatum podaje wiele interesujących szczegółów dotyczących roli Pegasusa. Sądzi że Pegasus powstał w czasie rządów Eisenhowera jako tajna grupa wewnątrz CIA, której zadaniem było śledzenie poczynań tej agencji i informowanie w tym prezydenta. W pewnym momencie ( prawdopodobnie po zamordowaniu prezydenta Kennedy’ego), Pegasus ‘uwolnił się’ spod bezpośredniej kontroli rządu i wszedł pod kontrolę międzynarodowej Rady Dyrektorów, w której składzie, jak przypuszcza Tatum, w dalszym ciągu zasiadają George Bush i Henry Kissinger.

 

       Dyrektorzy Pegasusa spotykają się raz w roku na tajnym konklawe, które odbywa się po zebraniu G7. Grupę tę tworzą przedstawiciele różnego rodzaju agencji wywiadowczych z całego świata. Są tam reprezentanci US DEA, CIA, Bureau of Alcohol, Tobacco i Firearms (AFT), agenci brytyjskich, izraelskich, tureckich i duńskich służb specjalnych, a także ‘inni ludzie, którzy wykonywali różne zadania na rzecz Pegasusa’. Misją Pegasusa jest dostosowanie przywódców i kręgów finansowych całego świata do naszych amerykańskich standardów i polityki.

 

       Jednym z obowiązków Tatuma był transport Archer Teams (Zespół Łuczników – to czteroosobowe grupy uderzeniowe). Przewoził je swoim helikopterem do miejsca przeznaczenia. Twierdzi, że Enrique Bermudez został zamordowany w roku 1991 przez zespół Pegasusa, dodając, że: strzelono mu w tył głowy, gdy szedł ulicą… strzał padł z odległości 150 jardów (ponad 137m). Bermudez, znany pod pseudonimem Dowódca380, był wysokim rangą dowódcą Contras. Tatum doznał złamania dwóch żeber, kiedy dostał się pod ogień lekkiej broni maszynowej w czasie tego zamachu.¹

 

       Po zakończeniu wojny w Nikaragui Bermudez chciał zająć wysokie stanowisko w nowym rządzie. Odsunięty przez prezydenta Chamorro Dowódca380 starał się wywrzeć presję na Georg’a Busha, aby wstawił się za nim, grożąc mu jednocześnie, że w przeciwnym razie ujawni jego rolę w aferze kokainowej. Według Tatuma to właśnie Bush wydał rozkaz zlikwidowania go.

 

       Kolejną ofiarą mordu politycznego wykonanego przez Pegasusa był generał Gustavo (dr Gus) Alvarez Martinez, współpracujący naczelny dowódca sił zbrojnych Hondurasu. Alvarez został zamordowany w roku 1989, ponieważ rościł sobie pretensje do większego udziału w zyskach z handlu kokainą. Tatum brał osobiście udział w likwidacji Amirama Nira, byłego agenta izraelskiego Mossadu, który występował pod nazwiskiem Pat Weber. Zabito go w obawie, że może ujawnić prawdę, wkrótce po tym, jak senacka podkomisja wezwała go do złożenia zeznań. Zginął na pokładzie swojego samolotu zestrzelonego rakietą odpaloną z helikoptera pilotowanego przez Tatuma.

 

Patrząc od lewej A. Martinez, R. Reagan, S. Cordoba i G. Bush

 

       Inne neutralizacje graniczą wręcz z fantazją. Pewien osobnik, którego nazwisko musi z wielu względów pozostać nieznane doznał mrożących krew w żyłach przeżyć. Uprzedzam czytelników, że to, co teraz przeczytają, nie jest przyjemne. Dla wygody osobę tę będę nazywał panem X lub po prostu X.²

 

       Pan X był przywódcą jednej z największych grup Contras utworzonych przez CIA. Niedawno zeznawał przed Senacką Komisją ds. Służb Specjalnych. Poprzednio był szefem południowoamerykańskiej filii jednej z największych amerykańskich firm produkujących napoje orzeźwiające. Zeznając przed komisją senacką uparcie twierdził, że nic mu nie wiadomo o zaangażowaniu CIA w handel narkotykami, dodając przy tym, że tolerowanie takiej działalności byłoby absolutnie niezgodne z jego zasadami. Niemniej – mówi Tatum – pan X został zwerbowany do CIA przez ówczesnego jej dyrektora, Williama Caseya, przy udziale Olivera Northa.

 

        Kiedy w roku 1990 nikaraguański przywódca, Daniel Ortega, ogłosił ‘wolne wybory’, X przyjął to z entuzjazmem. Zaczął zabiegać o lukratywną posadę i w tym celu zwrócił się z prośbą do prezydenta Busha o zapewnienie mu stanowiska w nowym rządzie jako nagrody za lata pracy na rzecz CIA i Enterprise. Owa prośba była tak sformułowana, że Bush nie mógł jej zignorować. Nie udzielenie mu pomocy groziło upublicznieniem przezeń faktów świadczących o udziale Busha w handlu narkotykami. Ta groźba wywołała u Busha niesmak i na początku roku 1990 Pegasus dostał zadanie zneutralizowania Ortegi.

Pan X – twierdzi Tatum – podawał się za adoratora kobiet. jego ulubieńcami były wysokie blondynki z dużym biustem. Ustalono, że jeśli się go umiejętnie zneutralizuje, to może się jeszcze okazać użyteczny. Stwierdzono, że najlepiej będzie go zastraszyć.

       Postanowiono użyć do tego celu skopolaminę, która znana jest również pod nazwą burundanga³ lub narkotyk voodoo. Substancja ta otrzymywana jest ze strąków pewnego krzewu, który rośnie w odległych rejonach Ameryki Południowej. W przetworzonej, sproszkowanej formie skopolamina nie posiada smaku ani zapachu. Przy właściwym podaniu wywołuje bezwzględne podporządkowanie się – posłuszeństwo, przy czym postronni świadkowie nie są w stanie niczego zauważyć . Co więcej ofiara niczego nie pamięta, co się z nią działo, w czasie gdy była pod jej wpływem.

 

 

       Tatum twierdzi, że bardzo ważne jest właściwe jej dozowanie, ponieważ przedawkowanie może doprowadzić do zgonu ofiary. bywały przypadki, że ofiara pozostawała pod wpływem burundangi nawet przez trzy tygodnie. Dokładna dawkę najłatwiej podać w roztworze wodnym, w którym sproszkowana skopolamina rozpuszcza się bardzo szybko. Równie dobrą metodą jest podanie jej w papierosie, po którego wypaleniu zaczyna działać już po 20 minutach.

       Pan X został zaproszony do spędzenia weekendu jako gość Busha w eleganckim apartamencie hotelowym. Funkcje gospodarza pełnił oficer, weteran służb specjalnych, będący od 18 lat w spoczynku. Na początku podano koktajle a następnie smakowite dania najlepsze z karty. Po posiłku odprowadzono go do gabinetu podstawionej przez CIA blond sexbomby. Pan X już w czasie koktajli, które podano przed posiłkiem, wchłonął odpowiednią dawkę skopolaminy. Przez cały czas zalecał się do owej blondynki i wkrótce poszli razem do sypialni, gdzie były zainstalowane wcześniej ukryte kamery wideo. Wszystko to rejestrowała kamera wideo. Rozbierającego go powoli blondynka ujawniła całą pełnię jego męskości. Następnie pan X został poproszony, aby w rewanżu wykonał fellatio. Pan X ochoczo wyraził na to zgodę, po czym te intymne czynności zarejestrowała kamera.

       Tatum twierdzi, że ta blondynka była w rzeczywistości męską prostytutką, która została wynajęta w barze w Nowym Jorku i jeszcze tego samego dnia zabita.

Dwa tygodnie później pana X – zupełnie nieświadomego wydarzeń tamtego wieczoru – odwiedzili w Nikaragui goście, którzy zaprezentowali mu kopię owego nagrania wideo i przekazali odpowiednie instrukcje. Tatum uważa, że X nie dopuścił aby ktokolwiek obejrzał to nagranie: Ujawnia ono nie tylko to, że jest on homoseksualistą, ale również jego satanistyczne upodobania i sadystyczne skłonności. Podobno rozpłakał się, gdy zmuszono go, aby oglądał klatka po klatce, jak zabija swoją homoseksualną kochankę, a następnie bierze udział w niewyobrażalnie odrażającym rytuale o kanibalistycznym charakterze.

Zneutralizowany pan X stał się jednym z najważniejszych członków rządu nikaraguańskiego i to w kilka tygodni po tych wydarzeniach.

 

¹)Rany te odniósł w czasie ewakuacji zespołu, sześć godzin po wykonaniu zadania, kiedy dostali się w ogień artylerii przeciwlotniczej podczas lotu na małej wysokości nad granicą. Tatum miał na sobie dwa Kevlary(lekkie kamizelki kuloodporne), które pochłonęły energię pocisków

²)Tatum podał mi nazwisko tej osoby, dobrze znanego polityka. poprosił mnie również o rozważenie ewentualności usunięcia tego fragmentu z mojego artykułu, z różnych i zrozumiałych powodów. postanowiłem jednak zachować go, jako że dotyczy on znaczącego wyznania.

³)Na podstawie informacji uzyskanych z innych źródeł mogę potwierdzić, że narkotyk burundangi wywołuje zarówno amnezję, jak i trans typu zombie, w którym ofiara zachowuje się jak automat, wykonując wszystkie wydane jej polecenia. Dr Camilo Uribe, szef kliniki toksykologicznej w Bogocie stwierdził, że ‘to coś w rodzaju chemicznej hipnozy’.

Użytkownik Zbeeanger edytował ten post 22.03.2014 - 05:25

[Zbeeanger]

Narzędzie tajnego rządu

 

       Różne polecenia prezydentów, które stały się zaczynem tajnych operacji z udziałem Tatuma i innych osób, są bardzo znaczące, ponieważ to one doprowadziły do powstania tajnego rządu w rządzie. Jest to potężna siła kryjąca się za plecami oficjalnego, demokratycznego rządu. Niektórzy nazywają ja Ośmiornicą (The Octopus). Działalność tej grupy obejmuje handel narkotykami, nielegalny transfer najnowszych rodzajów broni, pranie brudnych pieniędzy na masową skalę oraz uderzenia lub dostosowania mające na celu wskazanie drogi, po której mają się poruszać różne indywidua o trzęsących się kolanach.

 

       Był rok 1981, kiedy to według Tatuma ‘prezydent Reagan podpisał National Security Decision Derective nr 3 (NSDD-3), która upoważniała wiceprezydenta do kierowania Special Situation Group (SGG). SGG stanowiła oddział National Securiy Council (NSC). Jedną z formacji mającyhc wspierać SSG była Terrorist Incident Working Group (TIWG), stworzona w kwietniu 1982r. na mocy podpisanej przez Reagana dyrektywy NSDD-30. Grupa ta składała się z przedstawicieli CIA (dyrektor), Departamentu Obrony, FBI, NSC oraz innych instytucji w zależności od potrzeb.

 

       Tatum wyjaśnia, że celem TWIG było bezpośrednie wspieranie SSG (wiceprezydent). W kwietniu 1984r. Reagan zaaprobował NSDD-138, co spowodowało rozszerzenie kompetencji TWIG i upoważniło ją do tworzenia podgrup. To właśnie za sprawą NSDD-138 powstała Operation Sub-Group (OSG), w skład której weszli przedstawiciele NSC, DoD, FBI oraz wywiadu zagranicznego. Służyła ona do przeprowadzania operacji z pominięciem rutynowych procedur stosowanych przez agencje wywiadowcze, wojskowe i policyjne. OSG powołano do życia w lutym 1986r.

       Po opisaniu treści prezydenckich dyrektyw umożliwiających prowadzenie tajnych operacji, Tatum podał szczegóły dotyczące jądra OSG.

 

       Byłem pracownikiem operacyjnym OSG od kwietnia 1986 do stycznia 1992r. Wykonując zadania z ramienia OSG sprawozdania z nich składałem bezpośrednio do OSG, żadne meldunki nie szły ani do CIA, ani do DIA. To narzędzie ‘tajnego rządu’ budowane przez Busha w latach 1981-1986 przechwytywało wartościowych ludzi z CIA, specjalnych jednostek operacyjnych DoD i z sektora prywatnego. Don Gregg, doradca wiceprezydenta Busha ds. bezpieczeństwa państwa, powołując się na klauzulę prywatnego sektora włączył do OSG brytyjskich i izraelskich przedstawicieli służb specjalnych. Do pewnego czasu nazywałem te grupę ‘Pegasus’ starając się, nie ujawniać, kim oni są, dopóki nie poczułem, że stąpam po bezpiecznym gruncie. Chociaż większość zadań wykonywanych przez OSG-2 objętych jest tajemnicą państwową, samo istnienie tej grupy już nią nie jest

.

       Do czasu ujawnienia tych szczegółów przez Tatuma nikt nie wiedział, że istnieje więcej niż jedna OSG. Faktycznie Tatum ujawnił istnienie trzech OSG. OSG-1 kierował Ted Shackley i była to nasza grupa antynarkotykowa. OSG-2 była grupą antyterrorystyczną, zaś OSg-3 naszą grupą wyrównawczą. Na początku Tatuma przydzielono do OSG-2 która dowodził pułkownik Oliver North. trzeciej grupie OSG-3, przewodził Richard Secord. Po ujawnieniu roli Olivera Northa w aferze Contragate w roku 1987 dowództwo nod OSG-2 przekazano Secordowi. W tym samym czasie Tatuma mianowano dowódcą OSG-3.

       Wszystkie trzy OSG odpowiadały przed osobami zasiadającymi w TWIG. Generał Colin Powell reprezentował Departament Obrony, William Casey – CIA, zaś Donald Gregg – NSC.

       Faceci z FBI przychodzili i odchodzili – oświadczył Tatum – wyglądało na to, że nie mogą znaleźć nikogo odpowiedniego. Reprezentantem brytyjskich służb specjalnych był Sir Colin Figure. początkowo był on szefem MI-6 (wywiad brytyjski), później, w roku 1986, został minowany na Koordynatora ds. Bezpieczeństwa - było to jedno z najbardziej eksponowanych stanowisk w rządzie Margaret Thatcher. Odszedł w roku 1989. Interesy Izraela aż do chwili zlikwidowania go w roku 1988 przez zespół Łuczników pod dowództwem Tatuma – na żądnie wysoko postawionych osobistości tego kraju – reprezentował Amiram Nir.

 

       Każda z tych sześciu osób mogła samodzielnie zarządzić akcję. Dodatkowo zrobić to mógł również George Bush.

 

       Niemałe znaczenie miała również okazjonalna obecność w TWIG Lorda Chalfonta. Ten brytyjski arystokrata pełnił w niej w latach 1986-1990 rolę doradcy do spraw Środkowego Wschodu.

 

       Po zwerbowaniu ‘Chipa’ Tatuma do OSG skierowano go do północnej części stanu Nowy Jork, gdzie założył cały szereg stanowiących przykrywkę do tajnych działań firm. Jedną z nich była Cedar Shores Estates, Inc. która stanowiła jego bazę operacyjną przez sześć kolejnych lat.

       Być może to tylko przypadkowy zbieg okoliczności, że nazwa tej firmy jest podobna do Cedar Holdings, brytyjskiej spółki, która związana była z byłym skarbnikiem brytyjskiej Partii Konserwatywnej, Lordem (Alistairem) McAlpine’em. Publicysta Peter Jones w swojej dotychczas nie wydanej książce analizuje pewne szczegóły interesów prowadzonych przez tę Szarą Eminencję Partii Konserwatywnej i zarazem czołowego masona. niemało uwagi Jones poświęcił również powiązaniom wielu przedsiębiorstw, które są jego zdaniem zamieszane w różnego rodzaju podejrzaną działalność. Wśród nich znalazła się na przykład spółka o nazwie Leisure Circle, która miała niejasne związki z Sir Johnem Cuckneyem, jedną z centralnych postaci występujących w Dochodzeniu Scotta w sprawie sprzedaży broni do Iraku.

       Te wszystkie związki są bardzo niewyraźne, podobnie jak operacje Tatuma w północnej części stanu N.Y., które obejmowały także przerzuty najnowocześniejszej broni przez granicę do Kanady. Równie dobrze znane są związki Olivera Northa z operacjami nielegalnego handlu bronią i praniem brudnych pieniędzy poprzez bank BCCI (Bank of Credtit and Commerce International) z siedzibami na Wyspach Normandzkich i w Londynie. Pranie brudnych pieniędzy było jednym z głównych zajęć pułkownika Olivera Northa.

 

Oszustwo o kryptonimie ‘Superbills’

 

       Jedna ze znanych Tatumowi operacji dotyczyła kantu znanego jako Superbills lub Supernotes.Wiele lat wcześniej przed opisanymi wydarzeniami, w końcu lat 60-tych i na początku 70-tych, CIA udostępniła potajemnie szachowi Iranu zestaw matryc, przy pomocy których można było drukować studolarówki. Dostarczono mu również prasę do druku wklęsłego. tego rodzaju prasa wytłacza w papierze unikalny dla dolarów, dający się wyczuć palcami relief. Szach otrzymał ponadto odpowiednie farby oraz papier, które umożliwiły druk idealnych kopii amerykańskich dolarów. Wyjeżdżający w pośpiechu Z Iranu, zostawił tam zarówno matryce, jak i prasę. Jak twierdzą niektórzy eksperci, wszystko to znajdowało się w mennicy w Teheranie.

 

       Według Tatuma afera z ‘superbanknotami’ została zaaranżowana w pierwszej połowie lat 80-tych przez wiceprezydenta Busha, Manuela noriegę z Panamy i przywódców Iranu. W tym czasie w Banco Nacional de Panama (Centralny Bank Panamy) znajdował się depozyt kokainowego króla Pablo Escobara, który wynosił 8 miliardów dolarów amerykańskich. Cała ta suma została ‘pożyczona’ Georg’owi Bushowi. Jej połowę, 4 miliardy, przewiezione samolotem do Iranu, gdzie wymieniono ją na podrobione banknoty w stosunku 1 prawdziwy za 2 fałszywe. w drodze powrotnej luk bagażowy Boeninga 707 zawierał dwie palety, na których znajdowało się po 4 miliardy dolarów. Boening wylądował w bazie lotniczej Howard lub Albrook w panamie, gdzie obie palety wyładowano pod ochroną panamskich żołnierzy. Podrobione banknoty złożono w Banco Nacional de Panama na koncie Escobara w miejsce prawdziwych. Pod żadnym pozorem nie mogły one opuścić sejfu bankowego, ponieważ groziło to dewaluacją amerykańskiej waluty wywołaną zalewem fałszywych banknotów. Sprawa nie dopuszczenia do ich wprowadzenia na rynek miano zająć się później.

       Drugą połowę dobrych pieniędzy Escobara oddano w ręce Nany DeBusii, wnuka pierwszego demokratycznego przywódcy Gujany. Wybrany przez dyrektora CIA, Williama Caseya, DeBusia miał zająć się ich praniem na dużą skalę i umieszczaniem ich na różnych kontach, z których mogli pobierać je zarówno ówczesny wiceprezydent George Bush, jak i William Casey.

       Następna faza operacji polegała na odzyskaniu 4 mld. dolarów wymienionych z Irańczykami na ‘superbanknoty’. Dokonano tego dostarczając im sprzęt wojskowy, broń, amunicję i części zamienne. Ta część transakcji prowadzona była przez pułkownika Olivera Northa z polecenia Williama Caseya z CIA.

Rezultat tych skomplikowanych operacji był dwojakiego rodzaju. Po pierwsze, w wyniku sprzedaży broni CIA zyskała 4 mld. USD na finansowanie swoich przyszłych czarnych operacji bez potrzeby oglądania się na dotacje Kongresu i jego nadzór. gdyby coś się wydało, to , jak powiada Tatum: CIA zawsze mogła podać jako źródło swoich funduszy transakcje sprzedaży broni do Iranu. Pewna część tej sumy została wykorzystana na wsparcie Contras, natomiast reszta zniknęła w czeluściach ultra-czarnej dziury tajnych transakcji Firmy.

       Drugim rezultatem były skutki wynikłe z działalności Nany Debusii, który rozpoczął pranie pozostałych 4 mld USD w różnych bankach, włącznie z Bankiem Watykańskim. Na opłacenie tych transakcji oraz za swoje usługi DeBusia mógł wziąć prowizją w wysokości 200 mln USD. Pozostałe 3,8mld rozlokował w różnych bankach na całym świecie. Operacja ta prowadzona była pod kontrolą George’a Busha i Williama Caseya.

Cała operacja została zakończona pomyślnie, z wyjątkiem pewnych niezbędnych czystek, do których doszło w następujących latach:

 

1. W wyniku wojny narkotykowej toczącej się między Stanami Zjednoczonymi i Kolumbią Pablo Escobar stał się w roku 1989 celem ataku. W obawie o swoje życie zbiegł do swojej kryjówki. Znaleziono go dopiero w roku 1993 i zastrzelono w trakcie policyjnej obławy. Nakręcony przez brytyjską telewizję film dokumentalny pokazuje, że Kokainowy Król został zastrzelony podczas próby ucieczki, w chwili gdy był prawdopodobnie zupełnie bezbronny. Kampania przeciwko Escobarowi uniemożliwiła mu podjęcie 8 mld USD podmienionych na superbanknoty. Po jego śmierci ilość i jakość transportu kokainy z Kolumbii znacznie wzrosła, co zadaje kłam propagandzie związanej z Wojną Narkotykową.
2. W roku 1989 w wyniku amerykańskiej inwazji na Panamę ujęto generała Noriegę, po czym przewieziono go do Stanów Zjednoczonych, gdzie go oskarżono, osądzono i osadzono w federalnym więzieniu. Cała ta akcja miała na celu uciszenie go.
3. Następnie oskarżono Nane DeBusię i wytoczono mu 32 procesy, włącznie z procesem o oszustwa bankowe, co skutecznie zamknęło mu usta.
4. Nieco wcześniej, w roku 1987, z powodu guza mózgu (nieszczęśliwy zbieg okoliczności) zmarł dyrektor CIA William Casey – kilka dni przed swoim wystąpieniem przed senacką komisja do spraw afery Contragate.

       Według Tatuma tylko jedna osoba wyszła z tego wszystkiego bez szwanku – George Bush, który przejął kontrolę nad sumą 3,8 mld wypranych dolarów. Oczywiście CIA utrzymało kontrolę nad pozostałymi 4 mld uzyskanymi w wyniku oszukańczej operacji.

Warto podkreślić, że przebieg tej operacji został potwierdzony przez inne źródło, którego wiarygodność nie podlega wątpliwości. Osoba ta przebywała w Teheranie w czasie tych wydarzeń, po czym w związku z tą aferą została skierowana w inne miejsce. Ponadto ujawniono, że Banca Nazionale dle Lavoro (BNL) był bardzo mocno zaangażowany w przekręt z superbanknotami. Co więcej, nie ulega żadnym wątpliwościom, że stanowił on część Enterprise’u Olivera Northa, a właściwie jednej z OSG podległej TIWG.

       W tym miejscu nasuwa się pytanie, co George Bush zamierzał zrobić ze swoją częścią czarnego funduszu wynoszącą 3,8 mld USD? Jaki był ostateczny cel całej tej operacji? być może część tych pieniędzy przeznaczył on na swoja kampanię prezydencką po zakończeniu drugiej kadencji Reagana? Może użył ich na finansowanie innych, nie mniej lukratywnych, przedsięwzięć. A może chodziło o zastrzyk finansowy przeznaczony na inne jego wielkie przedsięwzięcie, o którym wspominał Tatum, czyli realizację zamiarów i celów dotyczących Nowego Porządku Świata.

Kopia opracowania dotyczącego owych zamiarów i celów, którą Bush dał Tatumowi, przewiduje utworzenie Korporacji, której celem jest ‘…stworzenie centralnej sieci informacyjnej, opracowanie analitycznych podstaw strategii o charakterze międzynarodowym w celu zapewnienia ekonomicznej stabilizacji i porządku na świecie’. Opracowanie to obejmuje cztery główne zagadnienia:

1. Centralizacja informacji.
2. Analiza danych przez wyspecjalizowanych w danym regionie analityków.
3. Opracowanie przez międzynarodowych ekspertów zaleceń na podstawie raportów analityków.
4. Opracowanie podstawowego planu rozwoju świata i stabilizacji ekonomicznej.

Korporacja miała być własnością prywatną i zarządzana przy pomocy rady dyrektorów składającej się z 12 członków wybieranych co roku przez udziałowców. Korporacja ma składać się z pięciu departamentów: Zasobów Danych, Politycznego, Gospodarczego, Wojskowego i Środowiska.

Użytkownik Zbeeanger edytował ten post 22.03.2014 - 16:46

[Zbeeanger]

Plany odejścia na emeryturę

 

       Począwszy od roku 1985, kiedy Tatum po raz pierwszy zdał sobie sprawę z tego, ze Enterprise (Przedsiębiorstwo) zajmuje się przemytem narkotyków, zaczął gromadzić dokumenty oraz taśmy, zarówno audio, jak i wideo, jako zabezpieczenie swojej emerytury. Wiedział doskonale, że nawet najtajniejsi agenci nie przetrwają długo w czymś, co można przyrównać do nieczystej gry w pokera na bardzo wysokie stawki.

       W roku 1992 prezydent Bush kazał mu zneutralizować kandydata na prezydenta, Rossa Perota, ale Tatum odmówił wykonania tego zadania, dając Bushowi kopię kompromitującej go taśmy i oświadczając, że nie zostanie ona udostępniona opinii publicznej, jeśli on, jego rodzina i Perot zostaną zostawieni w spokoju. Powiedział mu również, że kopie tej taśmy zostały umieszczone w sześciu różnych miejscach na całym świecie, i dodał: Jeśli nie skontaktuję się z posiadaczami tych taśm do określonej daty każdego roku, to mają oni przesłać je na podany na opakowaniu adres. Tatum zakończył tę rozmowę, stwierdzając: Kiedy przekazywałem te pakiety dałem ich odbiorcom proste i jasne polecenie, że jeśli zażądam ich zwrotu, mają wówczas wysłać je na podany adres. Miało to zapobiec jego torturom i próbom wymuszenia na nich ich zwrotu.

 

Pełna lista ‘Przywódczych świń’

 

Najbardziej wyróżniającą się osobą w dziedzinie transportów narkotykowych jest jednak Tatum. Wcześniej podana została lista nazwisk wysoko postawionych osobistości amerykańskich, którą przed swoją śmiercią przekazał Tatumowi Barry Adler Seal. Seal nazwał ją Listą Przywódczych świń (Boss Hogs List). Obejmuje ona czołowe osobistości z jedenastu krajów, które kontrolują według Seala światowe rynki narkotykowe. Poniżej podano pełną listę przywódczych świń  w jej oryginalnym brzmieniu z błędami w pisowni, w takiej formie, w jakiej Tatum zapisał ją na tylnej stronie dziennika lotów.

 

PEŁNA LISTA ‘PRZYWÓDCZYCH ŚWIŃ’

 

SALWADOR : Duarte, Balestaros, Maty

MEKSYK : Bracia Salinas, Alberago

KOLUMBIA: Ochoa, Leder, Navarro, Richardo, Duran, Sarmiento

NIKARAGUA : Colaro, Borge, Bermudez ; Dowódcy: Fernando, Franklin, Martin, Chamoro, Pastora, Nora(kobieta), Lacayo

KOLUMBIA : Ochoa, Leder, Navarro, Richardo, Duran, Sarmiento

ARABIA SAUDYJSKA : Fahd, Książę B (Tatum sądzi, że chodzi tu o księcia Bandara)

IRAN : Gorba

PANAMA : Noriega i jego brat, Harrari

HONDURAS : Suazo, Cordoba, Alvarez

IZRAEL : Rabin, Kimchi, Nir,(P. Ben lub gwatemalski[sic!]dostawca broni do Izraela), Harrari

USA : Casey, Bush, Kissinger, Haig, Gregg, Clairage, Fernandez, North, Clair George, Singlab, Colby, Secord, Weld, Rodriguez, Peroot;

POSZCZEGÓLNE STANY :

Arkansas- Clinton, Young

Luizjana- Edwards(kumpel Barry’ego), rodzina Marcellas

Kentucky- przekupiony gubernator

NIZNANY KRAJ POCHODZENIA : Santa Cruz, Echeverii, Bolinik

 

Pełny krąg

 

       I w ten oto sposób opowieść ‘Chipa’ Tatuma zatoczyła pełny krąg. W marcu 1996r. Tatum napisał do byłego dyrektora CIA, Williama Colby’ego. Colby jak już wspomniano wcześniej, był tym, który skaptował Tatuma do CIA w roku 1971 i uczynił z niego tajnego agenta operacyjnego. Od tego momentu Tatum poczuł sympatię do tego superszpiega, który stał się z kolei jego mentorem. Tatum poprosił Colby’ego o napisanie wstępu do swojej książki Operation Red Rock, którą skończył wcześniej. Była jednak jeszcze jedna przyczyna napisania do byłego DCI (dyrektora CIA).

 

       Cztery lata wcześniej, kiedy Tatum zrezygnował z dowodzenia OSG, zgodził się przyznać do winy w poważnym procesie, który mógł doprowadzić do zniszczenia jego wiarygodności. Stanowiło to część jego strategii, której celem było zachowanie życia, bowiem zdawał sobie doskonale sprawę z tego, że każdy, kto wycofuje się z zespołu, nie może liczyć na długie życie. To, że zgromadził namacalne dowody (nagrania wideo i audio oraz inne informacje) w charakterze ubezpieczenia na życie, wzmocniło jego pozycję w negocjacjach. W tym czasie nie planował ujawnić niczego z tego, co obecnie wyjawił. Jego oferta została przyjęta i odsiedział w więzieniu nieco ponad rok. I na tym ta sprawa miała się zakończyć.

 

       Jednak po odsiedzeniu wyroku, a więc spełnieniu warunków umowy, ponownie go aresztowano, a także jego żonę, Nancy, i wysunięto przeciwko nim kolejne zarzuty. Ta niegodziwość mocno go rozwścieczyła i w liście do Colby’ego napisał:

 

Zawsze dotrzymywałem w stosunku do pana słowa. Powiedziałem, że sam się zdyskredytuję. I nie potrzeba mi do tego pańska pomoc, jednak oskarżenie Nancy o zbrodnię oraz mniemanie, że się na to zgodzę, to już za wiele.(…) Wiem, że to North i Rodriguez stoją za tym. Czyżby zapomniał pan ich ostrzec, że nie będę siedział z założonymi rękami?(…) Nie winię pana o to, jestem jednak rozczarowany, że pozwolił pan, aby ‘szumowiny’ narzucały panu swoją wolę!(…) Druga książka, nad którą zacząłem już pracować, będzie opisywała moje poczynania od roku 1980 do chwili obecnej. Opiszę w niej nie tylko operacje, w których brałem udział, ale również harmonogram wdrażania NWO (New World Order) i zaplanowanych akcji.(…) I podam nazwiska. Muszę odseparować pana od tych ludzi!.

 

Dalej opisał, w jaki sposób doprowadzi do przyjęcia dowodów w zbliżającym się procesie, i ostrzegł, że w przypadku ich odrzucenia z powodu ich tajności:

 

(…) Specjalny Oskarżyciel będzie musiał zbadać te dowody, a taśmy magnetowidowe nie kłamią. Posiadam również zdjęcia i nagrania audio z pewnego spotkania, które stanowią dodatek do tych taśm wideo. Z uwagi na szacunek, jaki do pana żywię, trzymałem do tej pory pańskie nazwisko z dala od tego wszystkiego, ale jeśli pan sam nie odżegna się od tych terrorystów, nie będę miał wyjścia i ujawnię również pański udział. Tak czy inaczej grupa ta zostanie obnażona albo przez komisję śledczą. W każdym przypadku będą skończeni!

 

Swój list Tatum kończy słowami:

 

Panie Colby, zrobił pan zbyt wiele dla tego kraju, aby pozostać pozbawionym czci w sposób, jaki stanie się to w przypadku tych ludzi.

 

       Niecałe dwa miesiące później były DCI, William Colby zaginął. Jego ciało znaleziono w poniedziałek 6 maja 1996r. Później podano, że zginął w wyniku wypadku, który wydarzył się podczas przejażdżki łodzią typu ‘canoe’ po rzece Wicomico w stanie Maryland. Tatum oraz wielu innych ludzi wątpi w prawdziwość tego wyjaśnienia. Colby przez całe życie bał się wody. Dobrowolne wejście do łodzi, nie mówiąc już o ‘canoe’, stało w sprzeczności z jego charakterem.

Mimo że jego śmierć traktowana jest oficjalnie jako wypadek. Nie jest to jednak dla Tatuma niespodzianką, który oświadczył mi, mówiąc: Wiedziałem, że członkowie OSG są kuloodporni – od czasu gdy o jednym z naszych celów, który miał 25lat, powiedziano, że zmarł na atak serca. Nazywał się Al.-Jarrah. Ale to już zupełnie inna historia.

 

Postscriptum

      

       O godzinie 15.00 w piątek 4 kwietnia 1997r, niedługo po opublikowaniu pierwszej części tego artykułu przerwano Tatumowi popołudniową drzemkę i kazano mu stawić się przed naczelnikiem więzienia, w którym przebywał. poinformowano go, że zostaje zwolniony ze skutkiem natychmiastowym, mimo iż nie minęła nawet połowa jego 27-miesięcznego wyroku. Stało się to w wyniku odwoławczego posiedzenia sądu, który uznał wyrok sędziego Adamsa za sprzeczny z prawem.

 

David Guyatt