Wszystko dookola buchnelo plomieniami. Garstka ciagle jeszcze zywych Maorysow z panika rzucila sie do pobliskiej rzeki, jednakze do wody dotarlo juz zaledwie kilku z nich. Ci nieliczni ktorzy przezyli szerzaca sie zaglade z trwoga opowiadali pozniej swoim nastepcom jezace wlosy opowiesci o oceanie plomieni jaki rozciagal sie od horyzontu po horyzont i ogarnial wszystko dookola, o huraganie jaki zdzieral powierzchnie gleby i jak brzytwa zgalal pnie ogromnych drzew totara tuz przy korzeniach, o ognistej grzybiastej chmurze jaka palila ich skore, o goracym pyle rozsadzajacym pluca, o rozpalonych do czerwonosci kamieniach wielkosci budynkow jakie z gwizdem nadlatywaly gdzies z nieba, o ogromnych falach wzburzonego oceanu wdzierajacych sie gleboko w lad, oraz o wielu latach niespotykanego zimna, ulew, powodzi, glodu, chorob, smierci i rozkladu jakie nadciagnely potem. Czytaj więcej na forum
