Witam.
Nie dla każdego pomoc oznacza coś dobrego.
Np. osoba bardziej zwracająca uwagę na poczucie godności, pomoc czy współczucie może odebrać jako coś negatywnego, jako atak i oznakę traktowania jako osoba słabsza. Wtedy jesteś zła, czynisz tej osobie krzywdę w perspektywie tej osoby.
Ktoś buduje przez powiedzmy kilkadziesiąt lat siebie jako osobę silną i niezależną wtedy pojawiasz się ty ze współczuciem i burzysz to co ta osoba z trudem zbudowała.
Chodzi mi o to że życie i sposób na jego przejście nie bardzo można sprowadzić do jednej definicji i wzoru postępowania, co więcej wydaje mi się że nie ma takiej potrzeby, ponieważ cały urok życia, a przynajmniej według mnie polega na spontaniczności i luźnym podejściu do idei i systemy przekonań, no bo co mi po życiu i doświadczaniu, przeżywaniu skoro wszystko mam określone przed faktycznym doświadczeniem czegokolwiek.
Dlatego też jestem trochę w opozycji do pomysłu by pomagać zawsze, każdemu i wszędzie, ale bardziej w kontekście planowania moralności niż faktycznej jej manifestacji w życiu.
Innymi słowy tego co dobre, a co złe nie zaplanujesz w sposób absolutny i niezależny, no chyba że w swojej perspektywie, w swoim mniemaniu, ale wtedy to już jest egocentryzm.
