23 odpowiedzi w tym temacie

[Wędrowiec]

Brawo za odwagę. I nie jesteś w tym sam (sama?). Myślę, że takich ludzi jest coraz więcej - i będzie ich przybywać, To jedyna nadzieja dla rasy ludzkiej - i dla tej zmiany, co musi nastąpić.

Ludzie nie mogą być sobie wrogami - i zapewne większość to podświadomie czuje. I nie może być tak, że jedni ludzie wyrzucają żywność na śmietnik - a inni umierają z głodu...

[Connor]

Ciężko się czytało post. Generalnie masło maślane. "Jeśli możesz pomóc, to pomagaj, bo masz możliwość pomocy, w związku z czym- pomagaj". Jakoś nie widzę sensu filozofowania w temacie pomocy innym. Zasada jest prosta: Chcesz pomóc? Pomóż. I tyle.

Piszesz, że można pomóc nie oczekując na gratulacje czy lepsze miejsce w kolejce do Nieba. Ale... dlaczego nie? Czy jeżeli ktoś pomaga innemu w oczekiwaniu na jakieś gratulacje, "swoje pięć minut" w TV, czy odwdzięczenie się, to jest jakimś materialistą, a jego pomoc jest gorsza? Według mnie nie ma znaczenia czy ktoś pomaga oczekując czegoś w zamian, czy nie.

[Wędrowiec]

Ciężko się czytało post. Generalnie masło maślane. (...)

Wow! Jestem pod wrażeniem! A kolega ma chociaż odrobinę empatii dla innych żyjątek? Może nie tych maślanych? A może stołek za wysoki, to nie dostrzega maluczkich?

Ręce opadają...

[Connor]

A kolega ma chociaż odrobinę empatii dla innych żyjątek?

Oczywiście, że mam empatię. Daj spokój, brzmisz jakbyś nigdy nawet muchy, albo komara nie zabił.

Może nie tych maślanych?

Chyba wziąłeś to zdanie zbyt dosłownie. Takie jest po prostu powiedzenie- masło maślane i dotyczyło sposobu napisania postu.

A może stołek za wysoki, to nie dostrzega maluczkich?

Nie, krzesło na którym teraz siedzę ma standardowe wymiary krzesła. Trochę siedzenie odpada, bo śrubki się zluzowały.

Post czyta się ciężko, bo nie jest rozbity na akapity i nie ma polskich znaków.

Ręce opadają...

Ale dlaczego? Co konkretnie w moim poście jest nie tak, skoro, upraszczając, zgadzam się z autorką tematu?

[Kocica]

Kiedyś też rozważałam podobny temat do twojego.
Moim zdaniem pomagamy zawsze dla jakichś osobistych korzyści. Żeby oczyścić sumienie, poczuć się lepiej, z chęci bycia osobą dobrą. To są w gruncie rzeczy egoistyczne pobudki. Czasem nawet nieświadomie oczekujemy czegoś w zamian - chociażby przychylności boga.
Czasem takie akty dobroci wykonujemy ze względu na to, że to los był dla nas łaskawy, albo po to, żeby nasza karma była lepsza i mamy tego świadomość. To nie jest czysty altruizm. (co nie znaczy, że nie ma sensu)
Po prostu chcemy żyć w lepszym świecie dla siebie - uważamy, że w takim świecie żyje się lżej, fajniej, przyjaźniej, dlatego staramy się taki świat stworzyć dookoła nas.

Nie zrozum mnie źle, takie postępowanie jest dobre, bo w gruncie rzeczy każdy z nas tworzy wokół siebie taki mini światek zależności i balansu dobra i zła. Zdajemy sobie sprawę, że im więcej osób będzie postępowało podobnie do nas, tym ten mini światek dobra i pomocy innym będzie większy niż ten drugi, dlatego chcemy i stajemy się jego częścią.

[Gamebitt]

Sądzę, iż altruizm jest podstawą ludzkiej cywilizacji, choć odkryto, iż nawet u zwierząt występują zachowania tego typu. Badania dowodzą, że może być to przystosowanie ewolucyjne, które pozwala na utrzymanie stabilnej społeczności. Gdyby ludzie sobie nie pomagali, nie powstałyby żadne złożone struktury społeczne, ponieważ, jak wiadomo, zawsze istnieje część ludzi, która zdana jest na łaskę innych. Tak było od wieków i uwidacznia się szczególnie dzisiaj w formie będącej przystosowaniem do obecnych warunków. Zachowania altruistyczne pozwalają na przetrwanie, które dziś już może nie wymaga tyle wysiłku co kiedyś. Dzięki zdobyczom cywilizacyjnym nie musimy się mierzyć z problemami, które dotyczyły naszych przodków.

Kolejnym powodem, dla którego jesteśmy dla siebie mili, jest właśnie zadowolenie. Udowodniono, że takie działania pobudzają ośrodki przyjemności w mózgu i skłaniają nas do powtarzania naszego zachowania. Przypomina to trochę działanie narkomana, który dąży do ciągłego zaspokojenia. Czy jednak nie jest to w takim razie przejaw egoizmu?

Z problemem nieuzasadnionej pomocy wiąże się pewne zaskakujące spostrzeżenie. Niektórzy twierdzą, że przez praktykowanie altruizmu stali się bardziej współczujący, chociaż wcześniej nie wykazywali takich cech. Może to być poszlaka uwiarygodniająca stwierdzenie, iż rodzimy się jako istoty altruistyczne, a czynienie dobra sprawia, że jesteśmy bardziej szczęśliwi, co umacnia nas w takim postępowaniu.
Brak współczucia wydaje się być w tej sytuacji niewiadomą, chociaż jeśli teoria o uczeniu się altruizmu jest prawdziwa, to istnieje jeszcze nadzieja dla ludzkości.

Użytkownik Gimbt edytował ten post 24.08.2013 - 16:01

[Manajuma]

Wg wielu psychologów altruizm pojawia się głownie tam, gdzie są jakieś korzyści, niekoniecznie materialne.
Nasi przodkowie pomagali sobie nawzajem i łączyli się większe gromady nie z potrzeby czynienia dobrych uczynków, tylko dlatego, że w większej grupie łatwiej było przetrwać.

Jesteśmy egoistami i każdy żyje tak, by to on i jego bliscy mieli dobrze, reszta się nie liczy. To często wychodzi przy okazji różnych klęsk żywiołowych. W czasie powodzi w Polsce ludzie sobie nie pomagali, ale podpływali kajakami do innych domostw by zaoferować chleb czy butelkę wody za 15zł. Przykładów można mnożyć. Poczytajcie sobie relację ludzi, którzy przeżyli Huragan Katrina albo jakąkolwiek inną klęskę. Człowiek jest ludzki w ludzkich warunkach, a kiedy ich nie ma staje się barbarzyńcą. Tak było kiedyś i tak jest teraz.

Wyjątkiem są takie kraje jak np. Japonia gdzie klęski jak Fukushima pokazały jak daleko kulturowo odstajemy od takich krajów. My wychowani w naszej kulturze jesteśmy niewiele bardzie cywilizowani niż nasi przodkowie przed setkami lat.
Jeśli jutro zniknęłyby instytucje, które nas kontrolują takie jak Policja to nie minęłoby wiele czasu, a trzeba by było montować kraty w oknach.

Altruizm nie leży w naszej naturze.

[pishor]

Rozwijajac nieco temat - jesli sprawia mi przyjrmnosc rozmowa z kims, jesli cieszy mnie czyjas obecnosc, jesli podziwiam czyjas madrosc, doceniam towarzystwo - dlaczego nie wyrazic tego?

Idea jak najbardziej słuszna. Ale czy warta zakładania tematu? Tym bardziej pt. "Jeżeli mogę POMÓC" ?
Sugerowałbym : '' Jeżeli mogę PODZIĘKOWAĆ"
Tym bardziej, że:

I zupelnie nie widze powodu zeby nie podziekowac Mag za jej obecnosc tu, za jej przecudnie ciepla, zlocista energie ktora mnie tu przyciagnela. Zeby nie powiedziec (moje: to chyba też wyraz wdzięczności ?) Aidil ze podziwiam jej swiatlo, ktore jest promieniem morskiej latarni wskazujacym droge zblakanym wedrowcom. Zeby nie wyrazac radosci (moje: nie widzę tu niesienia POMOCY - w dalszym ciągu podziekowania) ze spotkania z madrymi, wrazliwymi, niezwyklymi ludzmi ktorych spotykam na swojej drodze. Wlasciwie spotykam glownie takich, innych staram sie zrozumiec.

I bardzo jestem ciekawa opinii, refleksji, innych punktow widzenia na temat: jezeli moge cos zrobic dla kogos, dlaczego tego nie zrobic. Najmniejsze cos to zawsze wiecej niz nic.

Mam refleksję na temat bezinteresownej POMOCY innym ale odnoszę wrażenie, że to nie jest temat, w którym mógłbym ją wyartykułować...
Zgadzam się z Connorem (chociaż jego avatar nie leży mi wybitnie) - masło maślane (ale napisane z pasją - to fajne jest). Myślę, że kilka PW do zainteresowanych osób odniosłoby większy skutek...
Niemniej - tekst był długi i pisany z uczuciem. To rzadkość teraz, więc ode mnie +.
Wracając do tematu...
Zdarza mi się robić coś bezinteresownie... Dlatego, że mogę, dlatego, że chcę, dlatego, że umiem...Chociaż, nie ukrywam, że głównie ludziom, których (z jakichś - różnych powodów) lubię... Rzadko otrzymuję "dowody wdzięczności". I chociaż nie robię tego (co robię) dla nich, to ich brak jakoś mnie uwiera... Mówię tu o zwykłym : dzięki, doceniam, że ci się chciało (wyrażonym w prostej formie - thx).
Robię to, bo lubię, mi się chce itd. Ale nie nie jestem wyznawcą teorii, że to procentuje na zasadzie: Co dobrego uczynisz innym, powróci do ciebie (synu) w zwielokrotnionej łaskawości...
Tyle moich refleksji w temacie...

[Wędrowiec]

(...)
A mowie glosno dlatego ze zbyt czesto milczymy do siebie.

Nie chcę się odnosić do wypowiedzi poprzedników, a szczególnie do jakiegoś moderatora. Musiałbym sięgnąć do Goebelsa, a tego nie chcę.

Nikt nie musi się w ogóle odnosić do tego tematu - chyba, że mu wstyd. Brak akapitów? Źle napisane? Cyrk... Szkoda komentarza.

Nikt też nikogo nie zmusza do pomocy komukolwiek. Ale może warto? Jeśli choćby do jednej osoby dotrze to przesłanie - to już sukces. Jeśli pomimo dyktatury pieniądza uda się pomóc choćby jednemu człowiekowi - to też będzie sukces.

Boicie się o swój byt? Swoich bliskich? Siebie samego? Zatem posłuchajcie - i wyciągajcie wnioski. A reszta jest milczeniem...

Altruizm nie leży w naszej naturze.

Altruizm jest naszą naturą...