Bardzo ciekawy artykuł na ten temat z Newsweeka.
Interesujące spostrzeżenia i wnioski - można się nie zgadzać ale myślę, że warto przeczytać.
Ksiądz czarownik Bashobora z Ugandy to dobrze przygotowany projekt.
Ksiądz czarownik z Ugandy to dobrze przygotowany projekt. Sprzedaje nad Wisłą, bo zapewnia Polakom to, czego i tak szukają: dużą dawkę emocji i obcowanie z rzeczywistością magiczną.
Ksiądz John Baptist (czyli: Jan Chrzciciel) Bashobora pochodzi z Ugandy. Jego biografia jest jak scenariusz filmu, co nieweryfikowalna - złożona z elementów. Już jako dziecko miał bawić się z odprawianie mszy świętej. Jego ojciec zabił matkę, ale John przebaczył mu.
Bashobora sprawdza się jako oferta dla Afrykańczyków. W wielu miejscach wciąż zamiast do lekarza idzie się do czarownika. Świat zakorzeniony w afrykańskiej tradycji jest urządzony magicznie: gdy dzieje się coś złego, np. przychodzi choroba, winne są złe duchy, które trzeba przepędzić albo przebłagać. Skoro na miejscu jest przedstawiciel kultu, którego bóstwo jest bardzo silne (w końcu rządzi całym światem), warto się do niego zwracać. Dlatego facet, który posługuje się podobnym kodem kulturowym jest o wiele skuteczniejszy, niż zwykły ksiądz, który chciałby nawracać „po europejsku”.
„Katolicki czarownik z Ugandy” sprawdza się także nad Wisłą. Sam John Bashobora, kiedy po raz pierwszy przyjechał do Polski dziwił się, że praktyki okultustyczne są tutaj tak popularne. Kościelni egzorcyści nie ustają w wysiłkach, by przekonać wiernych, że horoskopy, tarot, Harry Potter, a nawet joga - mają podłoże szatańskie i są bardzo niebezpieczne duchowo. Polacy, jak można wnioskować z popularności szkół jogi i telewizyjnych wróżek, choć z „zabobonów” się śmieją, dość masowo w nie wierzą.
Bo Polacy uwielbiają czarowników i wszelkich uzdrowicieli. Bioenergoterapeuci w PRL przyjmowali w kościołach i salkach parafialnych. W latach 70. zapełniał je pochodzący z Kanady Clive Harris. Dostał od Kościoła wilczy bilet, gdy przyznał, że jego działalność opiera się na kontaktach z demonami. Dzisiaj zaangażowani w jego promocję księża mówią, że „to był błąd”.
W 1989 r. ulice wyludniały się, a ludzie zasiadali przed telewizorami, by słuchać monotonnego głosu Anatolija Kaszpirowskiego. Rosyjski hipnotyzer i były bokser miał leczyć raka, alkoholizm i szeroki zestaw innych dolegliwości. Jego hipnotyzujące spojrzenie i „adin, dwa, tri” weszło do kanonu kultury.
Potem ogromną popularność zyskał rodzimy Zbigniew Nowak, z wykształcenia technik przemysłu drzewnego. „Ręce, które leczą” - show, podczas którego energetyzował wodę przez telewizor oglądały miliony ludzi, a do jego ośrodka medycyny alternatywnej w podwarszawskiej Podkowie Leśnej ustawiały się długie kolejki. Ludzie płacili absurdalne pieniądze za 40 min. przedstawienia, podczas którego Nowak przekazywał energię z kosmosu. Dzisiaj Nowak prowadzi swój show w Superstacji i nadal „energetyzuje wodę”, ale już w HD.
Ostatnio moda na bioenergoterapeutów-showmanów jakby mniejsza, ale łaknienie magii w narodzie nie ustaje. Właściciele gabinetów „medycyny naturalnej” oraz wszelkiej maści wróżki głodu nie cierpią (choć mamy w Polsce rzekomo ponad 90 proc. katolików). Polski Kościół Katolicki natomiast przerzucił się z promowania „leczenia energią kosmosu” na „charyzmaty uzdrawiania”. Tłumy gromadzi Helen Quinlan, która „przyjęła stygmaty Chrystusa w niewidocznej postaci” (czyli ma na ciele rany, których nie widać) i „żyje wyłącznie Eucharystią” (nie je i nie pije, a przyjmuje tylko kościelny opłatek). Popularna jest Myrna Nazzour, której ukazywała się Matka Boska, a podczas objawień ciało Myrny wydzielało oliwę z oliwek (jak podkreślają katolickie portale: o niewielkiej zawartości cholesterolu).
Podobnie jest z Johnem Bashoborą. Jego show na Stadionie Narodowym nie było pierwszą wizytą w Polsce. Wcześniej bywał wielokrotnie w kościołach, zawsze gromadząc tłumy szukających uzdrowienia. I za każdym razem dawał zebranym to, czego chcieli. John Bashobora dostaje podczas nabożeństwa sygnały z nieba, co obwieszcza zebranym: „właśnie 79 kobiet dostało możliwość poczęcia dziecka”, „25 osób przestało mieć problemy z żołądkiem”, a „kobieta w białej koszuli została uzdrowiona z bólu szyi”. Ksiądz John lubi także opowiadać o wskrzeszeniach, które dokonały się przy jego udziale. Nie jest pewne, czy wskrzesił więcej osób, niż sam Jezus w Biblii.
Trudno jednoznacznie stwierdzić, że wszyscy Ci obdarzeni „charyzmatami” ludzie są oszustami, ale też nie ma przekonujących dowodów na prawdziwość ich opowieści i skuteczność działań, wykraczająca poza zjawiska naturalne (jak np. placebo). Próby krytycznego zweryfikowania tych, jak to się zazwyczaj określa, „świadectw” niestety bardzo często kończą się tak, jak w filmie dokumentalnym „Duch” sprzed kilku lat. Dokument (emitowany w Telewizji Publicznej) opowiada m.in. o fenomenie Bashobory. Wszystkie historie opowiadają sami zainteresowani bądź ich współpracownicy - tak jakby niezależna weryfikacja uwłaczała godności przeżycia religijnego.
Autorzy filmu, choć na katolickich festiwalach filmowych obsypani nagrodami, nie pokusili się choćby sprawdzenie faktów. W filmie jest poruszająca scena „uzdrowienia” kilkuletniej dziewczynki. Kościół pełen ludzi, długa kolejka czekających na osobisty kontakt z księdzem (to ponoć zwiększa szanse). Podchodzi kilkuletnia dziewczynka z matką. Matka mówi, że dziewczynka od urodzenia nie widzi na lewe oko. Ksiądz kładzie dziecku dłonie na głowie, po chwili pyta, czy jest lepiej. Dziewczyna odpowiada tylko „tak”. Bashobora dopytuje: czy jest lepiej? Przestraszone dziecko ponownie potwierdza: tak, jest lepiej, po czym ucieka. Co miało odpowiedzieć zestresowane sytuacją dziecko, filmowane przez kamerę i słuchane przez kilka tysięcy zebranych w kościele osób? Nawet, gdyby jej się nagle pogorszyło - i tak odpowiedziałaby, że jest lepiej. Druga historia wydarzyła się w Afryce, w ośrodku prowadzonym przez Bashoborę. Młoda dziewczyna opowiada, jak pewnej nocy nogi odmówiły posłuszeństwa. Amputowano jej pięty (to dowód na wysoką jakość afrykańskiej medycyny). Po modlitwie z Bashoborą - wstała z łóżka, co uznano za rzecz nadprzyrodzoną. Opisane objawy sugerują co prawda jakieś porażenie nerwu, które mogło ustąpić wskutek np. silnych emocji wywołanych modlitwą, ale nikt nie zadaje takich pytań.
W wielu miejscach Afryki, gdzie jedyna szansa na opiekę lekarza to kontakt z jakimś ośrodkiem misyjnym, przekonywanie, że „Jezus uzdrawia” ma praktyczny wymiar. Ludzie prezentujący magiczny sposób myślenia wybiorą „katolickiego czarownika” - a przy okazji zostaną otoczeni opieką lekarską. Ale w Polsce lekarze narzekają, że pacjentów po wizycie u „duchowego uzdrowiciela” trudniej przekonać do kontynuowania leczenia, „bo przecież był cud”. Statystyk nikt nie prowadzi, trudno więc policzyć tych rzekomo uzdrowionych, którym choroba wraca, gdy opadną emocje.
Psychiatrzy nazywają rzecz wprost: duchowe uniesienia to niegroźne dla psychiki stany emocjonalne. Są nawet ujęte w międzynarodowej klasyfikacji chorób pod symbolem F44.3. Wojciech Staszewski w ostatnim numerze „Newsweek Polska” podaje przykład ludzi z czasów Powstania Warszawskiego, którzy uciekając przed łapankami albo bombardowaniem, pod wpływem silnego stresu, wstawali z wózków.
Wielka popularność Johna Bashobory świadczy też o słabości polskiego Kościoła Katolickiego, który musi sprowadzać „zagraniczne gwiazdy”, żeby zapełnić stadion ludźmi chcącymi się pomodlić. W uczestnikach wydarzeń takich, jak „Jezus na stadionie” tkwi wielka potrzeba wielkich emocji oraz kontaktu z rzeczywistością naprzyrodzoną. Ale wiara w to, że ksiądz z Afryki podniesie ręce, krzyknie coś i na wezwanie Duch Święty zacznie działać i uzdrawiać - to typowe myślenie magiczne. Niewiele różni się od Zbigniewa Nowaka, przez którego przepływa kosmiczna energia.
źródło
autor: Maciej Gajek
I kto tu kota ogonem wywala? Zażarcie go bronisz to udowodnij, że pomaga - ale tego zrobić nie możesz, bo on nie pomaga. Z takimi kłamcami trzeba na ostro, bo wykorzystują ludzi, dając im złudną nadzieję na wyzdrowienie a dobrze wiedzą, że tego nie potrafią zrobić. Więc skoro ten człowiek mówi i ogłasza wszem i wobec, że uzdrawia a Ty go bronisz, to proszę mi pokazać to o co Cię prosiłem w poprzednim poście. Nie my sobie wymyśliliśmy i coś mu zarzucamy, tylko on oficjalnie twierdzi, że pomaga ludziom - więc niech pokaże dowody. Powinno mu na tym zależeć, bo przecież to dałoby mu jeszcze większy rozgłos.
