Po II wojnie światowej, gdy zachodni misjonarze zaczęli penetrować dżungle i pojedyncze wyspy Papui Nowej Gwinei, pojawiły się relacje o latającym stworzeniu zwanym Ropen ("latający demon"), które później zostało opisane. Opisywany jako stworzenie aktywne nocą, Ropen posiadał dwa wielkie nietoperzopodobne skrzydła, długie ciało z ogonem "podobnym kształtem do diamentu", dziobem wypełnionym zębami i ostrymi jak brzytwa szponami. Ropeny zamieszkiwały podobno jaskinie wysp Nowej Brytanii i Umboi, znajdujących się w Archipelagu Bismarcka. Raporty zaliczały Ropena do rodziny Rhamphorhynchus. Skrzydła pterodaktyli z tego gatunku miały rozpiętość do ok. 1,5 metra. Tak, jak kenijski Kongamato, Ropen szczególnie upodobał sobie ludzkie mięso.
Carl E. Baugh z Creation Evidence Museum poprowadził dwie ekspedycje na Nowej Gwinei. Zaobserwował on podczas jednej z tych ekspedycji jednego z Ropenów przy użyciu nocnego wizjera oraz wykonał zdjęcie wielkiego śladu zlanezionego nazajutrz u wybrzeży wyspy.
