Skocz do zawartości


Zdjęcie

Zwróć uwagę na to co nosisz!


  • Zaloguj się, aby dodać odpowiedź
38 odpowiedzi w tym temacie

#16 Gość_mag1-21

Gość_mag1-21.
  • Tematów: 0

Napisano

*
Popularny

Ja sie z Przemem zgadzam i oto prosze bardzo moj wklad:
Tecza-W Biblii tęcza jest symbolem przymierza pomiędzy Bogiem i człowiekiem, jest obietnicą złożoną przez Boga Noemu, że Ziemi nie nawiedzi już więcej wielka powódź (Stary Testament, Rdz 9/13).

(...) 12 Tedy rzekł Bóg: To jest znak przymierza, który Ja dawam między mną i między wami, i między każdą duszą żywiącą, która jest z wami, w rodzaje wieczne.
13 Łuk mój położyłem na obłoku, który będzie na znak przymierza między mną, i między ziemią.
14 I stanie się, gdy wzbudzę ciemny obłok nad ziemią, a ukaże się łuk na obłoku:
15 Że wspomnę na przymierze moje, które jest między mną i między wami, i między każdą duszą żywiącą w każdem ciele; i nie będą więcej wody na potop, ku wytraceniu wszelkiego ciała.(...)

Przeplatana wstazka

Dołączona grafika


Wstega Möbiusa to dwuwymiarowa zwarta rozmaitosc topologiczna istniejaca w przestrzeni trojwymiarowej (np.czaso-przestrzen)
Stylizowane przedstawienie wstegi Möbiusa jest symbolem recyklingu

Krzyz ze wstazka

Dołączona grafika

nch, ankh ("crux ansata", "krzyż egipski") w mitologii egipskiej hieroglif oznaczający życie. Ankh w starożytnym Egipcie był symbolem płodności, jego kształt miał symbolizować kobiece łono. Współcześnie niesłusznie nadaje mu się mistyczne, oraz magiczne znaczenie. Jest to jedna z form
krzyża.

Jednorozec
Jednorożec jest symbolem mądrości, inteligencji, wspaniałości, agresywności, siły, monarchii absolutnej, śmierci, czystości, łagodności, kobiecej bierności.
Jednorożec stał się w chrześcijaństwie symbolem Chrystusa, a ogólnie siły, czystości, życia zakonnego, postu, dziewictwa, krzyża, zbawienia, cnót, śmierci.
W średniowiecznym malarstwie pojawia się często temat jednorożca z Matką Boską (symbol jedności Chrystusa z Bogiem) i łowcą (symbol Ducha Świętego). Na przełomie XV i XVI wieku dodano do tego tematu motyw łowcy Gabriela z czterema ogarami - cnotami boskimi - Miłosierdzie, Prawda, Sprawiedliwość, Pokój.

Zrodlo:
Tylko Wikipedia.

Krzyz satanistyczny:

Czasami można zobaczyć krzyż z półksiężycem. Niekiedy ludzie myślą, że jest on symbolem zwycięstwa prawosławia nad islamem. Ale krzyż z półksiężycem znany był długo przed starciem chrześcijan z muzułmanami, w czasach wczesnochrześcijańskich. Półksiężyc symbolizuje również eucharystyczny kielich z Krwią Chrystusa, zmazującą ludzkie grzechy. Takie krzyże stawiane są na świątyniach, poświęconych Bogurodzicy, ponieważ księżyc, półksiężyc jest znakiem Bogurodzicy, zaś krzyż, znakiem słońca i symbolem Chrystusa.
symbol prawoslawny
http://www.beskid-ni...e/religia/krzyz

A teraz co kosciol o tych samych krzyzach pisze sam:

Symbole chrześcijańskie - KRZYŻ

Krzyż jest świętym znakiem naszego odkupienia; znakiem tym Kościół rozpoczyna wszelkie czynności, błogosławi nim i poświęca. Dlatego też wśród symboli chrześcijańskich przysługuje mu naczelne miejsce. W samym tylko Nowym Testamencie spotykamy się z wielością znaczeń krzyża. Jest on przede wszystkim symbolem śmierci, kaźni, cierpienia. W czasach przedchrześcijańskich ukrzyżowanie było najbardziej okrutną i haniebną karą. Ofiara Chrystusa uświęca to narzędzie męki. Krzyż stał się symbolem zbawienia i życia.

Dołączona grafika

W kulturach starożytnych krzyż był znakiem astronomicznym. Oznaczał słońce lub strony świata. Starożytne formy krzyża, które zostały przejęte przez chrześcijaństwo, są następujące:

1. Krzyż wpisany w koło – był symbolem światła, słońca, zdrowia i życia. Używały go zarówno ludy azjatyckie, jak i Germanowie. Chrześcijanie odnosili ten znak do Chrystusa jako Światłości świata.

2. Krzyż w kształcie greckiej litery Tau – był dla starożytnych znakiem świętym i oznaczał centrum świata oraz symbolizował panującą nad wszystkim siłę słońca.

3. Krzyż z uchwytem – to hieroglif egipski oznaczający życie. Linia pozioma z pętlą oznacza wschodzące słońce. Znak ten spotyka się na grobach Koptów (egipskich chrześcijan).

4. Krzyż złamany (swastyka) – był bardzo starym symbolem kosmicznym, kryjącym aluzję do obrotów ciał niebieskich, pór roku i dnia. W ornamentyce romańskiej był to znak chroniący przed szatanem. Od czasów nazizmu wymowa tego krzyża stała się złowroga i niesie skojarzenia negatywne.

Do krzyży chrześcijańskich należą:

5. Krzyż równoramienny lub grecki – nawiązuje do przedchrześcijańskiego krzyża wpisanego w koło.

6. Krzyż łaciński – jest najbardziej rozpowszechniony wśród chrześcijan.

7. Krzyż św. Andrzeja – przypomina kształtem drzewo męki, na którym poniósł śmierć św. Andrzej.

8. Krzyż widlasty – wyobrażał tchnienie w wodę chrzcielną. W XIV wieku przedstawiano ukrzyżowanego Jezusa na krzyżu w formie rozwidlającego się pnia.

9. Krzyż arcybiskupi lub patriarchalny – zwany jest w heraldyce krzyżem lotaryńskim. Jego górna, krótsza belka przypomina o tabliczce z tytułem winy, przybijanej nad głową skazańca.

10. Krzyż papieski – w odróżnieniu od arcybiskupiego dodano do niego trzecią belkę poprzeczną.

11. Krzyż prawosławny – jest stosowany w Kościele Wschodnim. Ukośna belka dolna symbolizuje belkę służącą skazańcowi za podporę do nóg.

12. Krzyż laskowany – umieszczany był na monetach już za czasów Merowingów.

13. Krzyż jerozolimski – laskowany z czterema krzyżykami umieszczonymi między ramionami dużego krzyża miał przypominać o pięciu świętych ranach Zbawiciela.

14. Krzyż maltański – jest heraldyczną odznaką zakonu joannitów. Jego osiem rozwidleń przypomina osiem błogosławieństw.

http://www.parafia.g...zet_40_2003.htmDołączona grafika
Oraz logo tej strony

Użytkownik mag1-21 edytował ten post 04.07.2011 - 21:54

  • 8

#17

Shi.

    關帝

  • Postów: 997
  • Tematów: 39
  • Płeć:Mężczyzna
  • Artykułów: 3
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

No to ja jako, że to bardzo bliskie mi klimaty :)

"Bad Religion"

Dołączona grafika


Logo punk rockowego zespołu z Kalifornii - nawiązuje ono do tzw. Antyteizmu. Zespół w wielu swoich utworach otwarcie krytykuje instytucje religijne.
  • 0



#18

Amontillado.
  • Postów: 631
  • Tematów: 50
  • Płeć:Mężczyzna
  • Artykułów: 21
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

*
Popularny

Przemo - bardzo dobry pomysł, jako moderator wybrnął z klasą z tego 'niezręcznego' tematu. Przyłączę się do akcji i wezmę bodaj najbardziej tajemniczy z podanych symboli - Krzyż Zamętu...

Dołączona grafika


... spotkaliście się kiedykolwiek wczesniej z takim symbolem? Większość pewnie nie. Trudno się dziwić, bo nie jest to popularny znak; raczej tajemniczy - o czym może świadczyć fakt, że jako jedyny nie ma swojego opisu (wyjaśnienia symboliki) na stronie podanej przez autora tematu. "KRZYŻ ZAMĘTU - krzyż szatański" - taką informację dostajemy. - Dlaczego niby szatański? - Bo tak. - Coś więcej?

Ano. Wyszukując w Google: "Krzyż zamętu" trafimy m.in na podobną stronę do tej podanej tu w pierwszym poście - LINK. Tam dowiadujemy się, że symbol ten nosi też inną nazwę: KRZYŻ KONFUCJUSZA. Intrygujące? Czytamy dalej: "Znak satanistyczny. Starożytny symbol rzymski podważający wartość chrześcijaństwa i boskość Boga." Zaraz, zaraz co ma Konfucjusz (bądź co bądź gość pochodził z Chin) do starożytnego Rzymu? Nie wiadomo... Nie mam pojęcia co autor miał na myśli. Prawdopodobnie mamy do czynienia z nieudolnym tłumaczeniem - w języku angielskim nie ma czegoś takiego jak "Cross of Confucius" (Krzyż Konfucjusza), a Cross of Confusion (Krzyż zamętu). Prawdopodobnie z tego wzięło się powiązanie chinskiego filozofa ze starożytnym rzymskim symbolem. Zabawne, nie? ;)

Dołączona grafika

Co do reszty - częściowo prawda. Symbol ten rzeczywiście pochodzi z Rzymu za czasów raczkującego chrześcijaństwa. Był jednak symbolem nie tyle pogardy w stosunku do chrześcijańskiego Boga, co swego rodzaju kpiny z 'poplątanych' poglądów chrześcijan (a takie wydawały się Rzymianom np. śmierć Boga za grzechy swoich wiernych). Niektóre prawdy wydawały im się niedorzeczne czy wręcz śmieszne, dlatego stworzyli coś na wzór parodii prawdziwego chrześcijańskiego krzyża.
Z czasem symbol został uznany za znak szatana i jego wyznawców. Moim zdaniem - nierozsądnie. Sataniści posługują się nim nader rzadko.

Krzyż zamętu jest raczej symbolem agnostyków. Mówiąc: "Noszę krzyż zamętu", człowiek ma na myśli "Mam wątpliwości co do tego czy Bóg istnieje." Sam symbol nie jest negacją istnienia Boga - tylko wyraża wątpliwości co do jego istnienia. Stąd zakrzywienie u podstawy tego krzyża (niedokończony okrąg - symbol niedoskonałości). Nie jest to obraza Boga czy chrześcijaństwa i ma raczej mało wspólnogo z szatanem, a co dopiero z Konfucjuszem.

Ale tak to już się utarło - co nie jest Chrześcijańskie, z pewnością jest Szatańskie....

Użytkownik Amontillado edytował ten post 04.07.2011 - 22:17

  • 6



#19 Gość_grubby

Gość_grubby.
  • Tematów: 0

Napisano

mag1-21 poruszyła temat krzyży i swastyki - omówmy sobie ten temat szerzej
najpierw krótki wstęp:

Kult Słońca to system wyznaniowy uznający słońce jako prasiłę twórczą. Słońce było centralnym punktem wielu prehistorycznych i starożytnych religii. Słońce i jego ziemski przedstawiciel ogień były wówczas jedynymi źródłami światła i ciepła, a więc życia. Było uważane za dawcę, ale też za niszczyciela życia. W konsekwencji często Słońce stawało się też symbolem nieskończoności, źródła energii i mocy życiowej, męskiego Stwórcy, prawdy i oświecenia. Największą czcią Słońce darzyły ludy żyjące w strefie umiarkowanej Ziemi, w strefie podzwrotnikowej większym kultem otaczano Księżyc. Kult Słońca znano w Egipcie, Mezopotamii, Armenii. Słońce czcili starożytni Grecy, Persowie, Aztecy i Słowianie, a także Indianie Ameryki Północnej (Taniec Słońca). Słóńce było czczone przez wszystkie plemiona aryjskie. Prawie wszędzie Słońce występowało jednak jako bóstwo bezpośrednio podporządkowane lub tożsame głównemu bogu albo stanowiąc jego atrybut. W tym ostatnim przypadku następowała często personifikacja Słońca, jako całości lub jego stanów, w formie bóstwa solarnego. Najpopularniejsi z nich to: egipski Ra, irański i indyjski, a także rzymski Mitra, nordycka Sol, słowiański Swaróg. Powszechnie uważa się, że kult słońca był punktem wyjścia wszystkich religii związanych z obrzędem całopalenia.

Dołączona grafika



Swastyka Indyjska - symbol szczęścia i pomyślności


Dołączona grafika

Swastyka(tzw. swarożyca) jako symbol solarny, znany w religiach przedchrześcijańskich



Swastyka to nie jedyny symbol solarny. Ludy indoeuropejskie używały jeszcze kilku symboli, które obecnie są mniej lub bardziej znane.

Dołączona grafika

Krzyż. Już u ludów epoki paeolitu pojawia się znak krzyża w postaci X lub +. Jest niewątpliwie symbolem solarnym, łączonym z bóstwami ognia i nieba, zabezpieczającym przed nieszczęściem. Istnieje teoria, że symbol ten był pierwotnie wyobrażeniem dwóch patyków pocieranych w celu wykrzesania ognia. Stąd tak ważny był dla ludów pierwotnych i nierozerwalnie związany był z ogniem.

Dołączona grafika

Krzyż słoneczny nazywany również Krzyżem celtyckim to koło z dwiema przeciętymi osiami. Jest to jeden z najstarszych symboli solarnych Aryjczyków. Powszechny najbardziej u Celtów, lecz szeroko używany również u Słowian i German.

Dołączona grafika

Koło swaroże to odmiana Krzyża Słonecznego. Koło spotykane było głównie u Słowian. Symbolizowało boga Swaroga. Symbol ten widnieje m. in. na Idolu zbruczyńskim. Inna nazwa to kołomir lub kołowrót.

Dołączona grafika
Triskelion celtycki.

Spirala często występowała w postaci potrójnej, określanej jako Triskelion celtycki, symbolizowała postęp i harmonię. W wierzeniach nordyckich Triskelion symbolizuje trzy rogi, w których przechowywany jest miód skaldów Odroerir.

Dołączona grafika
Triskelion z flagi
Afrykanerskiego Ruchu Oporu.

Triskelion, zwany też trykwetrą lub trystyką - krzyż podobny do swastyki, złożony z trzech jednakowych elementów: ramion, spiral, meandrów itp. tworzących cykliczny wzór geometryczny. Znaczenie triskelionu wiąże się z postępem i rywalizacją.
Występował już w sztuce starożytnej. Zachował się na flagach Wyspy Man oraz terytorium Sycylii, widoczny jest też w litewskim magnackim herbie Trąby rodu Radziwiłłów. Współcześnie używany jest także w charakterze alternatywy swastyki w postaci triskelionu z trzech siódemek jak symbol organizacji neonazistowskich.

Dołączona grafika

Ręce Boga to ideogram o solarnej symbolice używany przez Wandalów i prasłowian. Znak ten miał wzbudzać strach i przerażenie wśród wrogów. Poza Europą Ręce Boga (wprawdzie w innej stylizacji) pojawia się na indyjskich freskach, gdzie otoczone płomieniami budzi grozę wśród demonów.

Dołączona grafika

Rozeta to u Słowian symbol solarny, powszechnie stosowany jako element zdobniczy, często używany w budownictwie. Inaczej nazywana gwiazdą heksapetalną, często była ryta na belkach domów nad progiem, gdyż miała zabezpieczać od zła.

Dołączona grafika

Kołowrót nazywany także kolovrat u Słowian Wschodnich lub swarzyca u Słowian Zachodnich. Kojarzony jest z kultem Swaroga, boga nieba, słońca i ognia. Symbolizować miał pomyślność, ciepło, dobro i szczęście. Jako taki symbolizuje słońce i jest modyfikacją swastyki. Prawdopodobnie poza słowiańszczyzną nie występował w tej formie. Słowianie czasami oznaczali tym znakiem domy, aby odstraszyć zło.

Dołączona grafika

Czarne Słońce jest emblematem składającym się z trzech swastyk, których granice są odziane w okrąg formujący obraz słońca. Jest symbolem ukrytego duchowego potencjału. U Słowian symbolizowało one Peruna - boga burzy, wojny i piorunów. Symbol czarnego słońca można znaleźć jako ornament podłogi zamku Wewelsburg w Niemczech - centrum świata Himmlera.


źródło: klik; klik
Ode mnie: nie wrzucałem nic o swastyce używanej przez III Rzeszę, ponieważ każdy wie jak wygląda,ale również dlatego, że nie chcę być kiedyś oskarżany o coś czemu nie hołduję
  • 3

#20 Gość_mag1-21

Gość_mag1-21.
  • Tematów: 0

Napisano

Moze jeszcze cos dorzuce:

Symbol motyla
"Motyl - symbol duszy, szczęścia, natchnienia, lekkości, piękności i przemiany. Według jednej wersji z mitologii greckiej Atena, skuszona i przekonana poprzez Prometeusza, który ulepił człowieka, kładzie człowiekowi motyla na jezyku i w ten sposób daruje mu duszę. Również w obrazach chrześcijańskich spotykamy się z duszą, którą Bóg kładzie Adamowi na języku, przedstawianą często jako skrzydła motyla.
Oznacza transformację, przeobrażenie. Motyl może oznaczac także lekkosc i beztroskę.
To jest potezny znak nowego poczatku na wyzszym planie. Tak jak motyl wynurza sie ze swego kokonu, moze to oznaczac wynurzenie sie w pieknie i nowej swiadomosci, znaczac czas odrodzenia i transformacji.
  • 3

#21

pawaw1.
  • Postów: 604
  • Tematów: 29
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

Tęcza

Dołączona grafika

Tęcza w popkulturze

Symbol tęczy jest używany także we współczesnej kulturze, jak np. Over the Rainbow ("Ponad tęczą") w filmie z 1939 roku Czarnoksiężnik z Oz lub w piosence The Rainbow Connection ("Tęczowe połączenie") z filmu The Muppet Movie. Nazwę Rainbow ("Tęcza") nosi grupa rockowa założona w 1975 roku przez gitarzystę Deep Purple Ritchiego Blackmore'a. Tytuł RAINBOW otrzymał jeden z albumów japońskiej gwiazdy muzyki pop Ayumi Hamasaki, wydany w 2002 roku, a Rainbow albumy piosenkarek Dolly Parton (1987) i Mariah Carey (1999).

Statek organizacji Greenpeace nazywa się Rainbow Warrior ("Tęczowy Wojownik"). Został tak nazwany na cześć legendy Tęczowych Wojowników z plemienia Indian Kri, wedle której: Kiedy świat jest chory i umiera, ludzie powstaną jak Wojownicy Tęczy...[10].
Tęczowe Zloty są zlotami hipisów, którzy zbierają się z misją głoszenia idei pokoju, miłości, wolności i wspólnoty. Rainbow Family ("Rodzina Tęczy") to nazwa jednego z ruchów posthipisowskich.
W ostatnich latach tęczowa flaga została przyjęta jaka symbol międzynarodowej społeczności LGBT. Różne kolory na fladze reprezentują różnorodność środowiska LGBT. Z historycznego punktu widzenia tęczowa flaga została użyta w niemieckiej wojnie chłopów w XVI wieku jako symbol nowej ery, nadziei i socjalnych zmian. Tęczowe flagi były również używane: jako symbol pokoju (zwłaszcza we Włoszech), reprezentowały terytoria Tawantin Suyu, lub Inca, w Peru i Ekwadorze, przez społeczności Druzów na Bliskim Wschodzie jak również przez Żydowski Obwód Autonomiczny.
W Polsce tęczowa flaga była do lat 90. XX w. symbolem spółdzielczości, m.in. Powszechnej Spółdzielni Spożywców "Społem". Sekwencja kolorów występująca w tęczy używana jest również w elektronice, do oznaczania parametrów oporników, kondensatorów i innych.
Tęcza jako symbol ruchu LGBT[edytuj]

Symbol ruchu LGBT

Tęczowa flaga używana jest często jako symbol tolerancji. Utożsamia się z nią przede wszystkim ruch społeczny lesbijek, gejów, osób biseksualnych i transpłciowych.
Tęczową flagę można zobaczyć przede wszystkim na manifestacjach, w których biorą udział geje i lesbijki (np. na Paradzie Równości) oraz przy wejściach do lokali gay-friendly.

Źródło

Udjat- Oko Horusa

Dołączona grafika

UDJAT - święte oko Horusa (boga Nieba) symbolizuje przewidywanie i wszechwiedzę nabytą dzięki zmysłowemu spostrzeganiu świata. Symbolizuje i daje wieczną czujność. Oznacza także ciągłą wszechobecność bogów, którzy widzą zawsze i wszędzie - oko ma o tym przypominać. Noszone jako amulet ma chronić przed nieżyczliwym spojrzeniem bogów, zwierzchników i innych ludzi co według wierzeń mogłoby skomplikować dalsze losy.

Oko Horusa (inne określenia: "oko udżat", "oko księżycowe") – w mitologii staroegipskiej symbol odrodzenia i powracania do zdrowia.

Oczami Horusa były Słońce i Księżyc. Prawe oko to Słońce, a lewe to Księżyc. Lewe oko bóg stracił podczas walk z Setem (trwających 80 lat), ale potem dzięki magicznym zabiegom Thota je odzyskał. Oko ofiarował swojemu ojcu Ozyrysowi, zabitemu przez Setha i panującemu w Krainie Umarłych.

Dołączona grafika
Za pomocą części ciała Horusa Egipcjanie zapisywali ułamki.


Oko Horusa zwane również jako oko Udżat, chroniło ludzi i bogów przed niebezpieczeństwami. Horusa w jego walkach wspierały dwie boginie: Sępia Nechbet i Wężowa Wadżet. Zakończenie podobne jak u naszyjnika Tutanchamona.

Źródło 1
Źródło 2

Użytkownik pawaw1 edytował ten post 05.07.2011 - 09:50

  • 2



#22 Gość_mag1-21

Gość_mag1-21.
  • Tematów: 0

Napisano

Pentagram

Dołączona grafika

Pentagram był symbolem znanym już w czasach neolitu. Pentagram był znany jako Gwiazda Isztar, a później jako Gwiazda Izydy. Mistycy pitagorejscy widzieli w nim symbol doskonałości, kojarzyli go z życiem i zdrowiem. W starożytności przekonanie o właściwościach ochronnych pentagramu było tak silne, że Babilończycy często rysowali go na pojemnikach z żywnością, co miało zapobiegać jej gniciu. Dla pierwszych chrześcijan pentagram odzwierciedlał pięć ran Jezusa ze względu na 5 wierzchołków. Od XIV wieku uważany za symbol szatana, ze względu na podobieństwo do głowy kozła (odwrócony dwoma wierzchołkami do góry). W XIX wieku Eliphas Lévi podzielił pentagramy na "dobrą stronę" i "złą stronę". Za "dobrą" uznał ten odwrócony jednym wierzchołkiem do góry, za "złą" odwrócony — zwrócony dwoma wierzchołkami do góry. Pentagram zwrócony jednym wierzchołkiem do góry zwany jest Pentagramem Białym, jest on odzwierciedleniem sacrum — siły boskiej. Może również odzwierciedlać pięć zmysłów człowieka, pięć żywiołów: powietrze, wodę, wiatr, ogień i światło, oraz pięć światów: fizyczny, eteryczny, astralny, mentalny i duchowy, ukazując wyższość umysłu człowieka nad wszelkimi innymi żywiołami i zmysłami.


Biały Pentagram w okręgu (inaczej pentakl) uważany jest za amulet chroniący przed zgubnym wpływem magii oraz klątwami. Można go zauważyć na różnych talizmanach i amuletach oraz odnaleźć w wielu budowlach sakralnych, itp. Pentakl jest między innymi symbolem religii Wicca i innych tradycji pogańskich.
Najstarszy odnaleziony pentagram pochodzi z Ur - dawnego centrum cywilizacji mezopotamskiej i datowany jest na rok 3500 p.n.e. Prawdopodobnie używany był jako pieczęć królewska. Pitagorejczycy uważali go za symbol doskonałości i prawdy, gdyż odnaleźli w nim złote proporcje.
Dla manichejczyków pentagram był jednym z najważniejszych znaków ezoterycznych. Uznawali oni cyfrę pięć za świętą, odnosili ją do pięciu żywiołów (woda, ogień, powietrze, światło, wiatr). Pentagram pojawiał się także w formie ukrytej, jako pięciopalczasta dłoń. Cesarz Konstantyn używał go jako pieczęci i amuletu mającego chronić go przed złymi duchami. Pentagram jako amulet chroniący przed zgubnym wpływem magii oraz klątwami można zauważyć zresztą na różnych talizmanach oraz odnaleźć w wielu budowlach sakralnych starożytności. Pięć wierzchołków gwiazdy ma w magii ma bardzo różną symbolikę: pięć zmysłów, pięć światów (fizyczny, eteryczny, astralny, mentalny i duchowy), pięć żywiołow chińskich, cztery żywioły i duch górujący nad nimi.
Celtowie uważali, że jest to znak Bogini Podziemi - Morgany. Niektórzy Żydzi z ezoterycznych kręgów kabalistycznych widzieli w pentagramie symbol Tory - Pięciu Świętych Ksiąg.
Od XVIII w. pentagram jest rownież jednym z ważniejszych symboli masonerii i bywa interpretowany jako symbol człowieka , będącego w drodze do "odrodzenia" i "ubóstwienia". Pentagram w masonerii ukazywano jako jaśniejącą gwiazdę, z której ramion wychodzą płomienie lub promienie. Umieszczona w środku litera G oznaczała Boga (God, Gott), gnozę, geometrię. Gwiazda symbolizowała oświecenie, światło, życie, geniusz, doskonałość geometrii.


Odwrócony pentagram z imionami Lilith i Samael. Wzdłuż brzegu okręgu zamieszczone jest imię Lewiatan w j. hebrajskim
Pentagram zwrócony jednym wierzchołkiem ku dołowi zwany jest Pentagramem Odwróconym, Czarnym, lub Pentagramem Baphometha. Pentagram Baphometha przedstawia profanum - człowieczeństwo, odzwierciedla on wyższość żądz i emocji nad rozumem, jest powszechnie uważany za znak satanistyczny, chociaż często mylony z Pentagramem Białym.

Dołączona grafika


Ruch Wenus względem Ziemi

Według niektórych źródeł już w prehistorii zaobserwowano, że planeta Wenus wykonuje na nieboskłonie pentagram w ciągu 8 lat. Ruch planety na sferze niebieskiej odtwarza zmiany nachylenia ekliptyki względem horyzontu, a brak współmierności między długością roku ziemskiego i okresem obiegu Słońca przez Wenus nie umożliwia jednak uzyskania nawet toru o kształcie gwiazdy czteroramiennej. W bardzo długich okresach czasu kolejne efemerydy planety wyznaczają dwa wycinki koła o takich samych kątach wierzchołkowych. Tor gwiazdy pięcioramiennej jest również niemożliwy, gdyż planeta nigdy nie porusza się po sferze niebieskiej w kierunku zenitu, a wyłącznie w pobliżu ekliptyki. Tego szczegółu trajektorii nie odtworzyłoby także uwzględnienie nachylenia płaszczyzny orbity planety do płaszczyzny ekliptyki.
W starożytnym Rzymie planeta Wenus była symbolem bogini o tym samym imieniu. Symbol ten odnalazł się też w XV wieku jako symbol żałoby, kiedy to matka jednego z rycerzy zakonnych zmarła. Jako, iż miała na imię Wenus, jej potomek wykonał naszyjnik zawierający w sobie pentagram. Obrócił go na znak śmierci jednym ramieniem do dołu i wpisał w okrąg tak aby wierzchołki ramion wystawały poza koło. Owo koło było znakiem bliskości jaka była między zakonnym żołnierzem, a matką.

Dołączona grafika

Gwiazda Dawida nie jest symbolem religii żydowskiej, tylko znakiem, który ma wymiar narodowościowy. Jest charakterystyczny dla państwa Izrael - od 1948 roku stanowi jego godło (warto pamiętać, że najważniejszym symbolem religijnym judaizmu jest menora). Jest ona również oficjalnym symbolem państwa Izrael i jest umieszczana na oficjalnych dokumentach.
Przez Żydów zwana tarczą Dawida, w naukach ezoterycznych znana jest jako pieczęć Salomona.
Najstarszym zabytkiem gdzie występuje ten symbol jest relief z VII w. p.n.e. autorstwa prawdopodobnie Jehoszui ben Asjahu (wykopaliska w Sydonie — na pieczęci).
Niektórzy przypuszczają, iż znak ten nie ma nic wspólnego z biblijnym królem Dawidem, lecz jest znacznie starszy. Część badaczy uważa, że chodzi tu o gwiazdę Kijuna (Amosa 5:26), zwaną także gwiazdą Remfana (Dzieje Apostolskie 7:43). Obie nazwy są starożytnymi określeniami planety Saturn, której symbolem była prawdopodobnie sześcioramienna gwiazda. Werset z księgi Amosa sugeruje, iż Izraelici przejęli jej kult od Kananejczyków wraz z kultem Molocha. Dzisiejsza nazwa gwiazdy może wynikać z faktu, iż syn i następca króla Dawida, Salomon, pod koniec życia zwrócił się ku politeizmowi (1 Królewska 11:4-8) i być może wówczas kult gwiazdy Kijuna nabrał szczególnego znaczenia w starożytnym Izraelu.
W żydowskich naukach ezoterycznych heksagram znany jest pod tradycyjną nazwą pieczęci Salomona. Symbol ten sięga korzeniami aż po Daleki Wschód, gdzie znany był jako Wielka Yantra w tantryzmie hinduistycznym. Trójkąt skierowany wierzchołkiem do dołu symbolizował pradawną samicę, istniejącą przed początkiem świata. Wytworzyła ona w sobie nasienie, które wyrosło w ujawnioną męskość, reprezentowaną przez trójkąt skierowany wierzchołkiem ku górze. Heksagram symbolizuje połączenie tych dwóch pierwotnych sił. Żydowska kabała przejęła ten symbol z pełną świadomością jego charakteru płciowego, heksagram kabalistyczny pokazywał złączenie męskiego bóstwa z jego żeńską esencją Szekiną. Tym samym stosunek płciowy mężczyzny i kobiety stał się sakramentem. Na poziomie duchowym heksagram jest najwyższym symbolem zrównoważonej boskości.
Heksagram pojawia się także w przedstawieniach hinduskiej mandali, jako wyobrażenie medytacji, oraz kamiennych rzeźbach z Ameryki Środkowej, niosąc za sobą tajemnicze przesłania. W alchemii heksagram symbolizuje męską/żeńską dwoistość ognia i wody, a także cztery żywioły. W magii łączony był z egzorcyzmami.

Dołączona grafika
Glowa kozla

"W ostatniej ceremonii Dnia Pojednania, po symbolicznym oczyszczeniu świątyni izraelskiej krwią kozła dla Jahwe, arcykapłan wychodził ze świątyni i wówczas dopiero przychodziła kolej na kozła dla Azazela. Kapłan przenosił na niego symbolicznie, poprzez nałożenie rąk, zapis odpuszczonych grzechów (Kpł.16:21).
Człowiek, który przejmował kozła od arcykapłana wyprowadzał go na pustkowie. Początkowo kozła dla Azazela nie zabijano, lecz pozostawiano na pustyni, gdzie sam ginął (Kpł.16:22). Później, z obawy, aby kozioł nie zabłąkał się na zamieszkałe tereny, co byłoby złym omenem, człowiek, który go wyprowadzał strącał kozła ze skały."
Fragment ksiazki "Skarby Swiatyni" Alfred J. Palla
Kim był Azazel?Według wierzeń hebrajskich jest aniołem, który odszedł z nieba, dołączając do stronników Lucyfera. Zbuntował się przeciwko nakazowi oddania hołdu Adamowi, wypowiadając przy tym słowa: "Syn ognia nie będzie się kłaniał synowi ziemi" (aniołowie powstali z bezdymnego ognia, a Adam z gliny). Tradycja hebrajska mówiła, iż był on wynalazcą makijażu i broni białej, a także jednym z aniołów, którzy obcując z ludzkimi kobietami spłodzili olbrzymów-gigantów, na zgubę których zesłany został Potop. W późniejszym okresie zaczęto Azazela (błędnie zresztą) utożsamiać z diabłem czy też odpowiednikiem Szatana.

Użytkownik mag1-21 edytował ten post 05.07.2011 - 13:58

  • 2

#23 Gość_grubby

Gość_grubby.
  • Tematów: 0

Napisano

mag1-21 miałem właśnie dzisiaj znaleźć trochę czasu na zajęcie się sprawą pentagramu :>, ale co tam, łap plusa


Liczba Bestii - 666


Zapisywana także jako FFF (f - 6 litera w alfabecie). Liczba ta w teologiach większości wyznań chrześcijańskich jest zaprzeczeniem boskiej doskonałości ("boskie cyfry" to 1, 3 i 7), a także parodią Trójcy Świętej; wskazuje Bestię - uosobienie szatana.


Tu jest [potrzebna] mądrość. Kto ma rozum, niech liczbę Bestii przeliczy: liczba to bowiem człowieka. A liczba jego: sześćset sześćdziesiąt sześć.

św. Jan, Apokalipsa


Zarówno we wczesnym chrześcijaństwie, jak i dziś Liczba Bestii była utożsamiana z dwiema liczbami: 666 i rzadziej 616. Wiąże się to z istnieniem 2 wersji tej liczby w Apokalipsie (wiersz 18 rozdziału 13). Większość źródeł (w tym Kodeks Aleksandryjski) podaje bowiem χξϛʹ, co w greckim systemie numerycznym oznacza 666. Część manuskryptów (w tym papirus z Oksyrynchos) podaje jednak χιϛʹ (616). Prawdopodobnie rozbieżność powstała stosunkowo wcześnie w wyniku błędu kopisty.

Liczbę tę interpretowano i interpretuje się na różne sposoby – zwykle numerologicznie. Dwie najczęstsze interpretacje dotyczyły utożsamiania Bestii z Neronem (i czasem całym Cesarstwem rzymskim) lub z urzędem papieskim.
Papiestwo

Tytuł "VICARIUS FILII DEI" (z łacińskiego "Wikariusz Syna Boga") – jest to fraza użyta w Donacji Konstantyna na określenie świętego Piotra.

Dołączona grafika

Fraza ta jest kojarzona z papieżem, choć oficjalny jego tytuł, o identycznym znaczeniu, jest jednak nieco inny, Vicarius Iesu Christi i nie daje w sumie 666.

Neron

"Neron Caesar" napisany po hebrajsku נרון קסר (wym. neron kesar) zawiera spółgłoski rdzenne NRWN QSR. Odpowiednie litery hebrajskiego alfabetu wyrażają liczby wg Gematrii:

Dołączona grafika

Inne teksty z wartością 616, dawały alternatywny tytuł Nerona po hebrajsku, נרו קסר "Nrw Qsr".

Dołączona grafika

wg Wikipedii

Dodam iż osobiście uważam, że cała ta liczba 666 oznaczała Nerona - prześladowcę chrześcijan. A co to tytułu papieża jako 666 uważam, iż jest to doszukiwanie się czegoś na siłę, na 100% istnieją nazwy organizacji, firm, nazwiska osób, które da się numerologicznie zinterpretować jako liczbę bestii
  • 1

#24 Gość_mag1-21

Gość_mag1-21.
  • Tematów: 0

Napisano

Przydalby sie jeszcze:
pierscien Atlantow
jing-jang
feng shui
drzewko szczescia
Moze ktos rozpracuje te symbole, mielibysmy wtedy wszystkie. Moze Ty Grubby? Opisujesz dokladnie i widac lubisz szperac jak ja :mrgreen:
  • 0

#25 Gość_grubby

Gość_grubby.
  • Tematów: 0

Napisano

Pierścień Atlantów



Dołączona grafika


Tajemniczy pierścień atlantów zwany Atlantem, wykonany z asuańskiej kamionki, znalazł w końcu XIX stulecia w grobowcu w Dolinie Królów egiptolog markiz d'Agrain. Odziedziczył go Andre de Belizal, wybitny radiesteta i genialny pionier badań nad promieniowaniem kształtów i on odkrył jego zadziwiające właściwości.

De Balizal nie dotarł jednak do sedna jego tajemnicy, która zapewnia posiadaczowi pierścienia niewytłumaczalną nietykalność, chroniąc go przed każdą niewidzialna agresją pochodzącą z zewnątrz. Szereg doświadczeń tylko upewnił Balizala, że siłą sprawczą są i w tym wypadku fale kształtu, fale emitowane przez pewne uprzywilejowane formy, które mogą stworzyć barierę ochronną nie do pokonania. Taka bariera może zatrzymać lub zneutralizować wszystkie oddziaływania zewnętrzne, mogące zakłócić atmosferę domu, mieszkania, firmy, czy równowagę (zdrowie, powodzenie, szczęście) przebywającej tam osoby.


Pierścień Atlantów tworzy wokół ciała energetyczną tarczę ochronna, a osoby noszące ten pierścień są mniej wrażliwe na choroby i czują się znacznie lepiej. Nie należy go odstępować innej osobie, gdyż od początku jest związany ze swoim właścicielem.


Skuteczność działania pierścienia Atlantów objawia się w trzech dziedzinach:

  • pierwsza to ta, że pierścień chroni jego posiadacza przed niebezpieczeństwami i uodparnia na wpływy negatywne wszelkiego rodzaju;
  • drugą właściwością pierścienia jest jego zdolność uzdrawiania, czyli przywracania pewnych funkcji, które uległy zaburzeniom, a jednocześnie likwidowania fizycznego bólu;
  • trzecia właściwość to ta, że osoba będąca w jego posiadaniu staje się wrażliwa na pewne przesłania, których nie nigdy nie mogłaby odczuć w inny sposób. Uważany jest za potężną podporę telepatii.


Pierścień Atlantów może być wykonany z różnych materiałów, np. z miedzi, srebra czy złota, które dodatkowo korzystnie oddziałują na człowieka. Założenie pierścienia na odpowiedni palec nakieruje oddziaływanie znaku Atlantów przez meridiany, znane z akupresury, i strefy refleksogenne palców na określone partie ciała, stymulując je do prawidłowego działania.


Czyli typowa "szarlataneria", pewnie dlatego pierścień (uwaga - dostępny jest jeszcze brelok i wisiorek, ba jest nawet krzyż atlantów - b.podobny do ankh) ten znalazł się na liście znaków zakazanych. Ceny pierścieni zaczynają się od 24 zł za miedziany a kończą na złotych w cenie 188zł za gram (x 10 czy 15 to niezła sumka wyjdzie).

Ponadto oferowane pierścienie w Polsce są całkowicie odmienne od wzoru pierścienia Andre de Belizala.



źródło: klik ; klik


Jing-Jang (Yin i yang)


Dołączona grafika


Założenia

Wszystko może być opisane jako obie siły Yin i Yang.

1. Yin i Yang nie wykluczają się wzajemnie.

Wszystko ma swoje przeciwieństwo, jednak nigdy całkowite, a jedynie względne. Żadna rzecz nie jest nigdy w pełni Yin ani całkowicie Yang. Każde z nich zawiera w sobie pierwiastek swojego przeciwieństwa. Dla przykładu: zima zmienia się w lato, a "co się wzniosło - opaść musi".

2. Yin i Yang są współzależne.

Jedno nie może istnieć bez drugiego, tak jak dzień nie może istnieć bez nocy, światło bez ciemności, czy śmierć bez życia.

3. Tak Yin jak i Yang jest podzielne.

Każdy aspekt Yin lub Yang można dalej podzielić na mniejsze składowe Yin i Yang. Dla przykładu, temperaturę można określić jako gorącą lub zimną. Jednak gorąco można podzielić jeszcze na ciepło i upał, a zimno na chłód i mróz. W każdym spektrum istnieje mniejsze spektrum; każdy początek jest chwilą w czasie, więc posiada początek i koniec, tak samo jak godzina ma początek i koniec.

4. Yin i Yang wchłaniają i jednocześnie podtrzymują się wzajemnie.

Yin i Yang znajdują się zwykle w stanie równowagi - kiedy jedno wzrasta, drugie maleje. Mogą się też jednak nie równoważyć. Wyróżniamy cztery stany braku równowagi: nadmiar Yin, nadmiar Yang, niedostatek Yin i niedostatek Yang. Jednakże cały czas wzajemnie się uzupełniają: w przypadku nadmiaru Yin występuje niedostatek Yang i vice versa. Brak równowagi jest czynnikiem względnym: nadmiar Yang "wymusza" zmniejszenie się Yin.

5. Yin i Yang mogą przekształcić się w siebie nawzajem.

W pewnej konkretnej sytuacji Yin może przekształcić się w Yang i odwrotnie. Noc zmienia się w dzień, ciepło stygnie, a życie zmienia się w śmierć. Niemniej jednak i ta przemiana jest względna, jako że noc i dzień mogą ze sobą współistnieć w tym samym czasie na Ziemi widzianej z kosmosu.

6. Część Yin znajduje się w Yang, a część Yang znajduje się w Yin.

Mniejsze koła w każdym z nich służą jako:

  • przypomnienie, że zawsze pierwiastek jednego znajduje się w drugim. Tak samo jak zawsze znajdziemy odrobinę światła w ciemności (np. gwiazdy na nocnym niebie); żadna z tych cech nie jest nigdy skończona.
  • przypomnienie, że ekstremalne skrajności zmieniają się natychmiast w swoje przeciwieństwo, jak również to, iż cechy Yin i Yang zależą od punktu widzenia obserwatora. Dla przykładu: najtwardszy kamień najłatwiej skruszyć. To pokazuje, że bezwzględne rozgraniczenie między jednym a drugim nie jest możliwe.

dzięki uprzejmości wikipedii, teraz dowiemy się dlaczego wiara katolicka jest temu przeciwna

Często noszony amulet, wywodzi się z taoizmu, gdzie symbolizuje dwie przeciwstawne energie kosmiczne w stanie harmonii. Jin (czarny) oznacza pierwiastek żeński, noc, ziemię, destrukcję, pasywność. Jang (biały) obejmuje takie znaczenia, jak męskość, światło, niebo, kreacja, aktywność. Wedle taoizmu obie siły odnajdują wspólne źródło w pierwotnej energii tai-chi. Jin i jang uzupełniają się wzajemnie, czego symbolem jest umieszczenie białej kropki w obrębie jang oraz czarnej w jing. Znaczy to także, iż nie istnieje absolutne dobro ani zło.

wszystko fajnie, ale:

Oczywiście ta taoistyczna teoria nie ma to nic wspólnego z katolickimi prawdami wiary. Bóg nie jest energią, ale Osobą; charakter osobowy mają także demony. Bóg jest wszechmogącym Stworzycielem, zaś wszystkie inne byty to tylko ograniczone stworzenia. Dzieła Boże są z natury dobre, w żaden sposób nie są uzupełniane czy równoważone przez zło. Bóg jest bez początku i końca, jest pełnią Bytu, zaś zło nie ma charakteru wiecznego, pojawia się dopiero z pierwszym grzechem. Bóg jest Panem Wszechświata, Szatan tylko uzurpatorem, który chciał być równy Najwyższemu.

Znak jin-jang zyskał na popularności wraz z rosnącym zainteresowaniem światopoglądem New Age, przemycającym dalekowschodnie wierzenia na obszar myśli chrześcijańskiej. Taoizm to religia, na którą składa się filozofia taoistyczna wraz z wielobóstwem oraz zabobonami ludowymi i magicznymi. Z taoizmu wywodzą się niebezpieczne praktyki, jak np. medytacje ruchowe tai-chi, wróżbiarstwo (Księga Zmian I-ching), czy feng-shui (poszukiwanie równowagi energetycznej).
(nie odpowiadam za to co jest napisane w ostatnich dwóch akapitach)

źródła: klik ; klik

Użytkownik grubby edytował ten post 06.07.2011 - 09:19

  • 1

#26

Amontillado.
  • Postów: 631
  • Tematów: 50
  • Płeć:Mężczyzna
  • Artykułów: 21
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

Dołączona grafika

Ponadto oferowane pierścienie w Polsce są całkowicie odmienne od wzoru pierścienia Andre de Belizala.



I nie tylko w Polsce. Współczesna wersja "pierścienia Atlantów" zdecydowanie różni się od rzekomego egipskiego oryginału, proszę:

Dołączona grafika

Zdjęcie pochodzi z książki niejakiego Roger'a de Lafforest'a pt. "Domy, które zabijają".


Polecam artykuł na temat tego przedmiotu, pochodzący z Kieleckiego Studium Radiestezji i Bioenergoterapii:


PIERŚCIEŃ ATLANTYDÓW
- wielka mistyfikacja Rogera de Lafforesta



Każdy kto chociażby raz znalazł się na jakichkolwiek targach psychotronicznych czy też w sklepie z asortymentem towaru z zakresu psychotroniki musiał zetknąć się z PIERŚCIENIEM ATLANTYDÓW albo ATLANTÓW.

Z dołączonych do takiego pierścienia ulotek można się dowiedzieć, że jest to ścisła kopia pierścienia będącego w posiadaniu znanego francuskiego radiestety Andre de Belizala lub niejakiego Arnolda de Belizala, Jeden i drugi mieli go oddziedziczyć po dziadku swojej żony.

Z ulotek tych można się dowiedzieć, że jest to "cud na cuda", który zapewnia bogactwo jak i inne szczęścia i wszelaką ochronę przed złem.. Przy okazji jest jednym z najwspanialszych odpromienników radiestezyjnych "fal kształtu" itp. cudownościami.......

Ostatnio pojawiła się nawet książka autorstwa A. Zimowskiego pt. Pierścień Atlantów" (wyd. ASTRO - 3, Łódź, 1998), w której autor udowadnia autentyczność mitycznego pochodzenia tego pierścienia w oparciu o wiedzę numerologiczną, symbolikę, radiestezję a nawet fotografię Kirliana i inną wiedzę z tego zakresu.. Itd. Itd......

W Polsce moda na ten pierścień nastała dopiero w I połowie lat dziewięćdziesiątych i od razu pierścień ten stał się pożądaniem niemal wszystkich Polaków.

Było w tym jednak coś zastanawiającego. Dlaczego żaden z badaczy świata nauki w tym i archeologowie tym pierścieniem (oryginałem oczywiście) nie zainteresowali się i nie próbowali na przykład określić czasu jego powstania (np. datowanie węglem C 14)?. Jeżeli byłaby prawdą to, że pierścień ten może pochodzić z czasów mitycznej Atlantydy, to oznaczałoby, że Platon ma rację. Etc. etc.....

Mając na uwadze powyższe, postanowiliśmy w Laboratorium Kieleckiego Studium Radiestezji i Bioenergoterapii przeprowadzić swoje własne badania i wyjaśnić chociażby częściowo sprawę wspomnianego wyżej pierścienia.

Z uwagi na to, że kluczową postacią tej sprawy, jest jeden z właścicieli tego pierścienia, radiesteta Andre de Belizal zaczęliśmy więc nasze badania od jego publikacji.

Pierwszą książką, której był współautorem z L. Chaumerym jest "Essai de radiesthesie vibratore" wydanej w Paryżu w 1956 roku. Jest w niej rozdział poświęcony ich badaniom radiestezyjnym takich egipskich przedmiotów jak: krzyż Nilu (Anch). berła "pasterskiego" (hehe), bicza (nechoch), piramidy, sfinksa, sarkofagów czy samych mumii.

Nie ma tam żadnej wzmianki na temat jakiegokolwiek pierścienia, nawet pierścieni egipskich jak np. wieczności, pętli "sa". "krew Izydy" (tit) i innych.

Nie wspominają jednak o jakimkolwiek pierścieniu mającym pochodzić z mitycznej Atlantydy. Zresztą w książce tej nie ma ani słowa związanego z Atlantydą.


W drugiej książce, gdzie Andre de Belizal jest też jej współautorem /drugi autor to A.P. Morel/ pt. "Fizyka mikrodrgań i siły niewidzialne" wydanej w Paryżu w 1976 roku (w Polsce osiągalna na prawach rękopisu tłumaczki p. Graczyk) w części pierwszej w rozdziale pt. "Dawni Egipcjanie i fale kształtu" znajdujemy taki oto tekst:
cyt.:.... "Posiadamy również pierścień z piaskowca tego samego pochodzenia [jak wahadła egipskiego - przyp. JW.], który był używany przez jego posiadacza dla ochrony przed szkodliwym wpływem jaki wywierało w tamtej epoce noszenie wielkich ciężarów na krzyżach, które stawały się ogniwem o wielkiej sile.
Kompozycja kształtów geometrycznych tego pierścienia była używana skutecznie celem kompensacji fal szkodliwych".......

Jest to wszystko o tym pierścieniu. Nie ma jednak ani słowa, że jest to pierścień Atlantydów. Nie ma tam też jakiegokolwiek rysunku tego pierścienia. Zresztą w książce tej jest to jedna jedyna wzmianka o tym pierścieniu.

Z tego wynika, że Andre de Belizal jest w posiadaniu jakiegoś pierścienia z piaskowca ale nie nazywa go pierścieniem Atlantydów. Więc nie jest to pierścień Atlantydów.

Skąd więc wziął się ten Pierścień Atlantydów?

Odpowiedź znajdujemy w książce Rogera de Lafforesta pt. "Domy, które zabijają" wydaną we Francji w 1972 roku zaś w Polsce w 1991. W tejże książce w rozdziale pt. Postscriptum: pierścień Atlantydów" R. de Lafforest pisze, że Andre de Belizal napisał do niego list, w którym informuje, że jest w posiadaniu pierścienia z kamionki, który odziedziczył po dziadku swojej żony itd. itd.

Ale uwaga: w przesłanym liście Andre de Belizal nie pisze jak ten pierścień nawet wygląda ani też nie pisze, że jest to pierścień Atlantydów.

To dopiero opisuje Roger de Lafforest. Pisze on, że na pierścieniu tym można było dojrzeć (cyt.)...ozdobne figury geometryczne: trzy proste, sześć punktów i dwa równoramienne trójkąty. Figury te są wyrzeźbione, umieszczone, rozstawione i zrównoważone według określonego koniecznego porządku o znaczeniu ezoterycznym.....". We wklejce z fotografiami znajdujemy dodatkowo fotografię tego pierścienia. Możemy więc naocznie przekonać się jak on w rzeczywistości wygląda.

W następnym akapicie tego rozdziału Roger de Lafforest pisze: ...".....pierścień ten (był)- PRAWDOPODOBNIE ZROBIONY I WYRZEŹBIONY PRZEZ ATLANTYDÓW, których starożytni Egipcjanie byli spadkobiercami......". Kilka zdań dalej, już autorytatywnie stwierdza: ...."Pierścień Atlantydów.....".


To Roger de Lafforest (1972) nazwał pierścień Andre de Belizala pierścieniem Atlantydów a nie sam A. de Belizal.

Wydając w 1976 r. (a więc 4 lata później niż R. de Lafforest) swoją książkę, Andre de Belizal nawet nie zasugerował, że pierścień ten pochodzi z Atlantydy.

Jest to więc li tylko wymysł Rogera de Lafforesta.

Ale na tym nie koniec. W 1995 roku nakładem wydawnictwa "Ravi" w Łodzi ukazała się książka pt. "Energie kształtów". Na stronach 134-136 znajdujemy rozdział pt. "Pierścień Atlantów". Czytając ten rozdział można od razu zorientować się, że powstał on w oparciu o tekst z książki Rogera. de Lafforesta, z tą różnica, że zamiast Andre de Belizala występuje tam niejaki Arnold de Belizal.

Ponadto to co napisał Roger de Lafforest w swojej książce o właściwościach tego pierścienia, autor "Energii kształtów" słowo w słowo przepisał, przypisując je owemu Arnoldowi de Belizalowi. Ponadto autor tej książki zamieszcza schemat wzoru z ponoć pierścienia Andre de Belizala

Pomimo usilnych poszukiwań nie udało nam się ustalić kto to jest ten Arnold de Belizal i dlaczego to co napisał de Lafforest, autor książki "Energie kształtów", autor wyżej wspomnianej książeczki uznał za własność tego tajemniczego Arnolda de Belizala.

Należy w tym miejscu jeszcze nadmienić, że jeszcze inny autor -A. Zimowski - w swojej książce, wcześniej już wymienione,j także pisze o Arnoldzie de Belizalu, co wskazuje, że korzystał z książki "Energie kształtu", a na co wskazuje też załączona bibliografia. Niestety nie korzystał z książki R. de Lafforesta.

Zaś autor ulotki pt. "Odpromiennik radiestezyjny "fal kształtu"" Z. Lubowiecki cytując za autorem książeczki "Energie kształtu", to to, co miał powiedzieć bliżej nieznany Arnold de Belizal pisze, że to są słowa Andre de Belizala a nie Arnolda de Belizala. Aby było ciekawiej, to Z. Lubowiecki pierścień ten nazywa "Atlantem"


Podsumowując:

Andre de Belizal jest w posiadaniu pewnego pierścienia, ale nie określa go mianem pierścienia Atlantydów.
Roger de Lafforest tworzy legendę, z której wynika, że jest to pierścień Atlantydów.
Autor "Energii kształtów" twierdzi wręcz, że pierścień, który posiada Arnold de Belizal jest pierścieniem Atlantów - u w a g a - ale nie Atlantydów.
To samo jak w pkt. 3 twierdzi w swojej książce A. Zimowski.
Zaś Z.Lubowieki pierścień ten zwie "Atlantem" i twierdzi, że jego odkrywcą jest Andre de Belizal a nie jakiś Arnold de Belizal.

Na koniec warto jeszcze zwrócić uwagę na sam wygląd tego pierścienia.
Na załączonej fotografii pierścienia w książce Rogera de Lafforesta przedstawiony jest pierścień, który jest własnością Andre de Belizala.

Widać tam dokładnie, że jest to obrączka (całe kółko) wykonana z piaskowca z wygrawerowanym wzorem trójkątów, kwadratów linii. Kwadraty i linie są wypukłe i zwężającej się górnych krawędziach zaś trójkąty wcinają się w obrączkę.

Natomiast pierścień, który uchodzi w Polsce za pierścień Atlantydów czy Atlantów, jest metalowym otwarty pierścień (a więc inny niż Andre de Belizala) z wypukłym ale płaskim wzorem trójkątów, kwadratów i prostokątów.

Pomimo więc pozornego podobieństwa są to dwa odmienne pierścienie i w dodatku o odmiennych wzorach.

Jak z powyższego widać na temat tego pierścienia powstało pewne zamieszanie bo nie wiadomo czy chodzi tu o pierścień Atlantydów czy Atlantów i czy ten pierścień tak nazwany, to pierścień Andre de Belizala czy jakiego nieznanego bliżej Arnolda de Belizala.

Ponadto oferowane pierścienie w Polsce są całkowicie odmienne od wzoru pierścienia Andre de Belizala.


Stąd wniosek:

PIERŚCIEŃ Atlantydów /Atlantów/ to czysty wymysł Rogera de Lafforesta, ponieważ nigdy nie udowodniono, że faktycznie pochodzi on z czasów Atlantydy !!!!!!!"


ŹRÓDŁO
  • 0



#27 Gość_grubby

Gość_grubby.
  • Tematów: 0

Napisano

S "złamane" - błyskawica
Dołączona grafika


Symbol ten ma swoje korzenie w mistycyzmie Wschodu. Prawdopodobnie oznaczał on siłę i moc. Z czasem przyjęty został przez niektórych okultystów oraz grupy skinheads. W Piśmie Świętym błyskawica oznaczała szatana (por. Łk 10,18 Wtedy rzekł do nich: Widziałem szatana, spadającego z nieba jak błyskawica). Symbol ten oznacza "niszczyciela" i przedstawia moc szatana. Używane było również przez nazistowskie oddziały śmierci (SS) oraz przez niektóre zespoły rockowe (KISS, AC/DC). Zapomnieli o Slayerze

O tym symbolu znalazłem tylko tyle, nie znalazłem wyjaśnienia od strony świeckiej.

Krzyż Południa (odwrócony)

Dołączona grafika


Symbol, który wyśmiewa i odrzuca krzyż Chrystusa. Krzyż Chrystusa zostaje wydrwiony w klasyczny sposób: przez odwrócenie go. Poprzez to sataniści odrzucają Chrystusa i jego zbawczą krew. Pochodzenie tego krzyża jest prawdopodobnie związane z pogaństwem. Jednakże sataniści zapożyczyli go w XVIII wieku od Hell-Fire-Club, szydzących z jakichkolwiek zasad moralnych. Symbol ten często noszony jest przez satanistów. Można go ujrzeć również na szyjach niektórych muzyków rockowych (np. Madonna, Mick Jagger) oraz na okładkach płyt heavymetalowych.

Z Jaggerem przegięli :>, pomijając w/w tezę, na takim właśnie krzyżu miał dokończyć żywota św. Piotr, ponieważ uważał się za niegodnego ukrzyżowania do krzyżu podobnym do Jezusowego.


Rogata dłoń

Dołączona grafika


Jest to znak rozpoznawczy wyznawców satanizmu (okultystów). Używany jest również (nie zawsze świadomie) przez osoby chodzące na koncerty heavymetalowe, jako element określający ich przynależność do przesłania negatywizmu zawartemu w tej muzyce. Istotny jest fakt, iż używają oni zasadniczo lewej dłoni. Po pierwsze - jako przeciwieństwo ręki prawej (w rozumieniu sprawiedliwej, dobrej; por. "zasiąść po prawicy"). Po drugie - po to, by mieć prawą rękę gotową do walki. Znak ten jest także uwidoczniony na okładce Biblii szatana , gdzie występuje na zdjęciu A.S.LaVey. Dłoń tę można odnaleźć na okładkach wielu płyt, również na koszulkach młodzieżowych.

Ta...
Mano cornuta (wł. dłoń rogata) lub corna (rogi), gest wywodzący się z obszaru basenu Morza Śródziemnego. W krajach anglosaskich nazywany horns (rogi) lub devil horns (diabelskie rogi). Corna został rozpropagowany przez amerykańskiego wokalistę Ronniego Jamesa Dio pod koniec lat 70. XX wieku, gdy dołączył do grupy muzycznej Black Sabbath.

Corna błędnie kojarzony jest z satanizmem


Dołączona grafika

Nieżyjący już Ronnie James Dio


klik

PS. Staram się wyjaśniać dlaczego dany symbol jest "niewygodny" dla wiary katolickiej, a później ze obiektywnie (żeby nikt mi nie zarzucił, że głupoty wypisuję :))
  • 1

#28

Lis.

    jeden, jedyny i prawdziwy

  • Postów: 638
  • Tematów: 7
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja bardzo dobra
Reputacja

Napisano

@kudłaty88
Chodziło o ten plakat ;)?
Dołączona grafika
W wyższej rozdzielczości i jakości: http://www.krolowa-p...akat/plakat.jpg

Albo może wszystkim znane kazanie księdza Piotra Natanka:
http://www.youtube.com/watch?v=HPAznbHHNQk

... Bez komentarza.
Nie wiem, czy zło zejdzie ze mnie po przeczytanych w dzieciństwie trzech częściach Harrego Pottera... No cóż. Będę musiał go spalić, niestety :(.
Dla wszystkich, którzy korzystają z terapii hipnozą, tworzą psi balle, lub widzą aury... NIE MA DLA WAS RATUNKU!

PS.
Tak dziwnie się składa, bo Świadkowie Jehowy za takie instrumenty bałwochwalstwa uważają krzyże i obrazki kościelne i również radzą je spalić. Słyszałem również o przypadkach, w których pozbycie się krzyży i różańców/maryjek/jezusków i czego to nie można dostać w sklepie z dewocjonaliami, pomogło.

Użytkownik real FOX edytował ten post 06.07.2011 - 11:49

  • 0



#29 Gość_mag1-21

Gość_mag1-21.
  • Tematów: 0

Napisano

No to ja dokladam bibilijno-koscielne znaczenia.

Dołączona grafika

W Księdze Hioba grzmot wyraża transcendencję majestatu Boga. Grzmot jest symbolem nieogarniętej dla ludzkiego umysłu potęgi Boga (Hi 26, 14), Bóg jest tym, który wyznacza drogę piorunowi (Hi 38, 25). Grzmot towarzyszy karzącej interwencji Boga, gdy w przystępie gniewu występuje przeciwko wszelkim niegodziwościom (Hi 36, 32 – 37, 5). W owej chwili zamierają ze strachu serca ludzkie, a efekt dokonanego sądu widoczny jest na całej ziemi. Gdy On zagrzmi nikt tego nie rozumie. JHWH jest jedynym władcą kosmosu. Może wszystko uczynić i wszystko zniszczyć. Jego moc jest absolutna, a swoboda działania niczym nie ograniczona, nic Go nie wiąże i nic nie zmusza, co wyróżnia Go od pogańskich bogów burzy[17].
Grzmot towarzyszył wyjściu Izraelitów z Egiptu. Był jedną z dziesięciu plag, którą Bóg dotknął prześladowców swego ludu (Wj 9, 23-34).
Grzmot w Starym Testamencie służy albo dla wyrażenia transcendencji majestatu i wielkości chwały Bożej, albo dla oddania Jego strasznych, karzących za występki sądów. Może też oznaczać Jego suwerenną władzę nad światem.
Według Listu Jeremiasza cała przyroda poddana jest Bogu i wykonuje Jego wolę. Nagły błysk błyskawicy, jak i grzmot pioruna dokonują się na rozkaz Boży (Bar 6, 60-61), a celem grzmotu jest niszczenie gór i lasów (6, 61), a więc wszystkiego tego, co wyrasta ponad przeciętność i niejako dąży do zrównania się z majestatem Boga.
W Apokalipsie Abrahama Bóg nakazuje opuścić Abrahamowi dom swego ojca, gdyż potężny grzmot uderzy w ten dom, spali go i wszystko, co w nim się znajduje (Ap Abr 8, 6). Grzmot jest narzędziem, przy pomocy którego Bóg dokonuje sądu nad bałwanami. Natomiast w rozdziale 30 tej apokalipsy jest mowa o dziesięciu plagach, które poprzedzą koniec świata. Dziewięcioma pierwszymi będą m.in. pożary miast, głód, śmierć od miecza, grad i śnieg, dzikie bestie itp. Natomiast dziesiątą plagą będzie grzmot i trzęsienie ziemi (30, 8). W 12 Syb 158 grzmot jest użyty w kontekście zniszczeń wojennych wywołanych przez cesarza Trajana, a w 12 Syb 170 zniszczeń wywołanych przez jego następcę – Hadriana.
W Nowym Testamencie grzmoty występują głównie na kartach jego ostatniej księgi. Poza nią występuje tylko dwukrotnie, mianowicie w Mk 3, 17 i J 12, 29. W Mk 3, 17 grzmot jest jedynie składnikiem imienia βοανεργης (synowie grzmotu), nadanych Janowi i Jakubowi, zapewne ze względu na ich porywczą naturę i skłonność do zbyt szybkiego karania nieświadomych swojej winy ludzi (por. Łk 9, 54). βοανεργης jest transkrypcją hebrajskiego 'bene regaš', co znaczy 'synowie tumultu', 'synowie wrzawy', natomiast przekład na 'synowie grzmotu' jest bardzo swobodny.
W Apokalipsie grzmoty występują w roli symbolu, użyte są jednak w co najmniej dwóch znaczeniach. W innym znaczeniu używane są wtedy, gdy towarzyszą opisowi tronu Bożego (Ap 4, 5), w innym zaś wtedy gdy towarzyszą plagom zsyłanym na ziemię (Ap 8, 5; 11, 19; 16, 18). W pierwszym przypadku służą one za atrybut Boga, przedstawiający jego potęgę, wzbudzaną przezeń grozę, jak i niebezpieczeństwo związane ze zbliżeniem się do Jego tronu. W drugim przypadku symbolizują gniew Boży, jak i karę zsyłaną przezeń na grzeszników. W każdym przypadku występują wówczas, gdy dzieje się coś ważnego i doniosłego. Nieco inne zastosowanie grzmoty uzyskują w Ap 10, 3-4, gdzie występują w liczbie siedem i opatrzone zostały rodzajnikiem.
Koran
Według Koranu, pioruny i grzmoty zsyłane są przez Boga, aby ludzi natchnąć bojaźnią i zmusić ich do oddawania należnej Mu czci (Sura XIII, 13-14). Piorun ma przerazić grzeszników, a wzbudzić nadzieję u wiernych (XXX, 23).

Dołączona grafika

Krzyz odwrocony/krzyz Sw Piotra


Krzyż św. Piotra - forma krzyża, będąca odwróceniem o 180 stopni krzyża łacińskiego. Nazwa nawiązuje do tradycji o śmierci apostoła Piotra, który został ukrzyżowany głową w dół.
Krzyż św. Piotra bywa wykorzystywany w symbolice satanistycznej jako odwrotność krzyża chrześcijańskiego. Stąd też czasem jest nazywany "krzyżem satanistycznym". Innym, jak nie ważniejszym, znaczeniem tego symbolu jest wyrażenie postawy antyreligijnej.
Z tego powodu krzyż Św. Piotra rzadko jest stosowany przez chrześcijan. Jego wykorzystanie podczas pielgrzymki Jana Pawła II do Izraela w 2000 roku stało się źródłem wielu nieporozumień i oskarżeń o bluźnierstwo, szczególnie silnych ze strony sedewakantystów. Dla katolików jednoznacznie bluźnierczym symbolem jest odwrócony krucyfiks.
  • 0

#30

pawaw1.
  • Postów: 604
  • Tematów: 29
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

Dołączona grafika




Dołączona grafika


Prawdziwy satanizm!

Jedyną nauką, jaką zdobywa Harry w szkole jest przygotowywanie magicznych eliksirów i magicznych tricków. Mówi się tam, że dobra magia może być użyta dla czynienia dobra, chociaż nadprzyrodzone zdolności należą tylko do Boga.
W książce Harry nigdy nie modli się. Jedyną postacią religijną jest gruby, mały zakonnik. Jest on w opowieści jednym z widm pojawiających się w szkole. Jedyny raz mówi się o kościele w czwartym tomie, w scenie satanistycznej ofiary. Tom za tomem staje się coraz bardziej niemoralny. Przygody Pottera stają się z tomu na tom coraz straszniejsze i krwawsze.
Rozdział 32. z czwartego tomu jest najstraszniejszy ze wszystkich. W rozdziale tym czarny mag zabija na cmentarzu kolegę szkolnego Harry’ego Pottera na jego oczach. Później w czasie satanistycznego rytuału wskrzesza Lorda Voldemorta, tego, który zabił rodziców Harry’ego.
Żeby to uczynić wrzuca on do olbrzymiego kotła z wrzącą wodą potworne dziecko. Potem dodaje do tego kości martwych korpusów wyciągnięte z grobów i trochę krwi Harry’ego Pottera – wszystko to, gdy wypowiada formuły, które przywołują w bluźnierczy sposób słowa Eucharystycznej konsekracji. Można tylko zastanawiać się, co pojawi się w następnym tomie!
Każdy tom serii odpowiada rokowi szkolnemu w życiu Harry’ego Pottera. Dotąd napisane zostały cztery książki, mają powstać jeszcze trzy.

Opętać dzieci Potterem

Pierwszy tom serii liczy około 300 stron, ale czwarty – „Harry Potter i czara ognia” – ma już 750 stron. Niemożliwe, żeby 10-letnie dziecko przeczytało wszystkie części w kilka tygodni lub nawet w kilka miesięcy. Może to zabrać cały rok. Jest to zrobione w celu zajęcia umysłów dzieci Potterem tak, żeby myślały o nim stale.
Ktoś mógłby powiedzieć, że Harry Potter to tylko opowiadanie, bajka i że czytanie tego jest nieszkodliwe dla dzieci. Lecz, jeśli zbadamy to głębiej, zobaczymy, że książka przedstawia okultyzm jako coś bez znaczenia i że jest to ukryty sposób promowania okultyzmu wśród dzieci. Dzieci dobrze wiedzą, że opowiadanie jest zmyślone. Jednak na poziomie podświadomości wchłonęły one to jako doświadczenie, a doświadczenie to mówi im, że zabroniona tajemnica jest wielce wynagradzająca.


Cały artykuł TUTAJ.

P.S Ten post powinien być traktowany subiektywnie tzn:
- Można go odebrać jako prowokacje
- Można go traktować poważnie
- Można go traktować jako ironie
- Można go odebrać satyrycznie

@down (Android)
true true xD

Użytkownik pawaw1 edytował ten post 08.07.2011 - 12:26

  • 1




 

Użytkownicy przeglądający ten temat: 0

0 użytkowników, 0 gości oraz 0 użytkowników anonimowych