22 odpowiedzi w tym temacie

[mylo]

Dobra już rozumiem. Czyli będzie można tworzyć kryształy stopów metali o jednym ziarnie na obiekt? Bo to głównie granice ziaren krystalizacji powodują ułomności danych materiałów.

[slaine]

Z tego co mi kiedyś ojciec opowiadał, jakiś człowiek (nazwiska nie pamietam) wymyślił automatyczną obrabiarkę diamentów. Oczywistym jest, że trzeba było taką obrabiarkę przetestować, a diamenty były zbyt drogie, wiec wymyślił tez technologie sztucznego wytwarzania diamentu z węgla. Nie wiem ile w tym prawdy, ale ktoś tam pytał czy można sztucznie stworzyć diament.
Taka ciekawostka.

[nexus6]

Dobra już rozumiem. Czyli będzie można tworzyć kryształy stopów metali o jednym ziarnie na obiekt? Bo to głównie granice ziaren krystalizacji powodują ułomności danych materiałów.

Przynajmniej ja to też tak rozumiem.

Artykuł opisuje jak z szkła zrobić kryształ. Czyli bierzemy szkło i ściskamy, pod wpływem naprężeń zmienia się struktura wewnętrzna z nieuporządkowanej na uporządkowaną. I tyle. Tak samo z węgla powstają diamenty

No nie do końca. Artykuł mówi o "ukrytej strukturze" szkła. Według nich ta struktura była już tam obecne na etapie produkcji szkła, przed ściśnięciem.

[Alembik_Vina]

Z tego co mi kiedyś ojciec opowiadał, jakiś człowiek (nazwiska nie pamietam) wymyślił automatyczną obrabiarkę diamentów. Oczywistym jest, że trzeba było taką obrabiarkę przetestować, a diamenty były zbyt drogie, wiec wymyślił tez technologie sztucznego wytwarzania diamentu z węgla. Nie wiem ile w tym prawdy, ale ktoś tam pytał czy można sztucznie stworzyć diament.
Taka ciekawostka.

Przeczytaj to co Ill podał na poprzedniej stronie. Można sztucznie wytwarzać diamenty, ale tylko małe. Są wykorzystywane w przemyśle do produkcji narzędzi tnących, np diamentu do cięcia szkła

I jak? wie ktoś, co znaczy to odkrycie? I czy przypadkowo nie oznacza szklanych domów, podwodnych miast...

Użytkownik Alembik_Vina edytował ten post 20.06.2011 - 13:03

[nexus6]

I jak? wie ktoś, co znaczy to odkrycie? I czy przypadkowo nie oznacza szklanych domów, podwodnych miast...

Przecież już pisaliśmy, że z pewnością nie oznacza szklanych domów i podwodnych miast.

[Alembik_Vina]

To miał być żart

[dżek]

może wam coś rozjaśnię, otóż szkło metaliczne, stop amorficzny (bezpostaciowy) dwu- lub wieloskładnikowy, w którym składnikiem podstawowym jest metal; otrzymywane najczęściej w wyniku przechłodzenia ciekłego stopu przy szybkości chłodzenia uniemożliwiającej zarodkowanie i wzrost krystalitów (zwykle 106–104 K/s); materiały te cechuje duża twardość, wytrzymałość, plastyczność, sprężystość, odporność na korozję wżerową oraz duży opór elektryczny. Szkło metaliczne - dziwnie brzmiące określenie tajemniczego materiału coraz częściej towarzyszy nam w naszym codziennym życiu. Podczas gdy atomy w metalu są uporządkowane w określone grupy, atomy w szkle metalicznym są rozmieszczone przypadkowo, podobnie jak te w cieczach. Czym jest więc szkło metaliczne i co je wyróżnia spośród innych materiałów?
Pierwszym twórcą metody produkcji stopów metali o strukturze podobnej do struktury szkła był Pol Duwez z California Institute of Technology w Pasadenie, który stworzył ten materiał w 1960 roku . Szkła te przez analogię nazwano później szkłami metalicznymi. Aby wytworzyć taki materiał niezbędne jest niezwykle szybkie schłodzenie ciekłego stopu. Otrzymuje się je w postaci taśm o szerokości do 12 mm, drutów lub proszków.
Ta nowa grupa materiałów ma bardzo interesujące właściwości magnetyczne i mechaniczne, lepsze niż materiały polikrystaliczne, tradycyjnie stosowane w technice. Poza tym są to materiały odporne na działanie środowiska. Szkła metaliczne stosowane są w elektronice, energetyce i przemyśle lotniczym zastępując dominujące dotychczas materiały krystaliczne. Szkło metaliczne z pewnością jest o wiele bardziej wytrzymałe od innych metali. Uderzenie młotkiem w metal krystaliczny zrobi w nim pewnej głębokości dziurę. Po części zostanie więc wykorzystana energia, która została zużyta do jej wykonania. W przypadku szkła metalicznego sytuacja jest zupełnie odwrotna - tam atomy znajdują się bardzo blisko siebie i jakiekolwiek ich przesunięcie ma małe szanse powodzenia (trudniej więc odkształcić dany przedmiot). Kolejną jego zaletą jest topliwość. Topi się w bardzo niskich temperaturach i może być formowany przez nas prawie jak plastik.
W 2003 roku Joseph Poon i Gary Shiflet z University of Virginia w Charlottesville ogłosili światu stworzenie pierwszego stalowego szkła składającego się z węgla, żelaza i małej ilości manganu. Mangan nie ma zdolności magnetycznych. Rezultatem ich starań było wyprodukowanie pierwszej niemagnetycznej stali, którą z pewnością stosować się będzie do produkcji różnego typu maszyn, które z łatwością będą radzić sobie z radarami.

Użytkownik dżekson edytował ten post 20.06.2011 - 15:56

[Pisaq]

@Alembik_Vina
Od siebie jeszcze dodam do tematu tworzenia sztucznych diamentów, że można po śmierci kazać spalić swoje zwłoki, a z prochów wykonać właśnie diamenty. Przy okazji tego, znalazłem też krótki opis takiego procesu

...Po kremacji zostaje od dwóch i pół do trzech kilogramów popiołu. Na jeden diament wystarczy pięćset gramów. Najpierw trzeba oddzielić potas i wapno od węgla, następnie poddać go dwukrotnie obróbce ciśnieniowo-termicznej. W temperaturze 1700 stopni węgiel zamienia się w grafit, a potem przyjmuje najczystszą formę: powstaje diament.

źródło: onet.pl

@topic
Z tą strukturą to jest tak, że mamy twardy stop stali, który posiada mniej lub bardziej uporządkowany układ, bardzo twarde szkło metaliczne, które nie może być zwane stopem stali ze względu na pozbawienie struktury wewnętrznej oraz super-ultra-mega twarde szkło metaliczne (któremu brakuje nazwy), które nie może być zwane szkłem metalicznym gdyż zyskało strukturę pojedynczego kryształu.