39 odpowiedzi w tym temacie

[Alexi Arduscoini]

Powiem inaczej: uważam że cząstka tej istoty jest w nas, że jesteśmy częścią boskosci, że bezpośrednio nie ingeruje, ale poprzez nas, czyli istoty stworzone z miłości. W sumie tak naprawdę żadna dusza nie jest zła, według mnie rzecz jasna

Twierdzę tak samo... jesteśmy częścią boskości. Owszem żadna dusza nie jest zła a jeśli chodzi o morderców i innych złoczyńców to po prostu środowisko ich tak ukształtowało bądź choroba.... na to już raczej nie mamy wpływu, jako ludzie - na chorobę...

Użytkownik Alexi Arduscoini edytował ten post 23.11.2010 - 10:44

[żaba]

Powiem inaczej: uważam że cząstka tej istoty jest w nas, że jesteśmy częścią boskosci, że bezpośrednio nie ingeruje, ale poprzez nas, czyli istoty stworzone z miłości. W sumie tak naprawdę żadna dusza nie jest zła, według mnie rzecz jasna

Twierdzę tak samo... jesteśmy częścią boskości. Owszem żadna dusza nie jest zła a jeśli chodzi o morderców i innych złoczyńców to po prostu środowisko ich tak ukształtowało bądź choroba.... na to już raczej nie mamy wpływu, jako ludzie - na chorobę...

+ geny.

[Alexi Arduscoini]

@ up

Geny nie koniecznie, ja jestem zwolenniczką teorii Brue'a Liptona : Nie koniecznie musimy być ofiarami swoich genów polecam obejrzenie parogodzinnego wykładu - b. dobry. Jeśli chodzi o chorobę psychiczną zaś to są pewne powiązania genowe ale myślę że nowoczesna inżynieria medyczna za kilka lat upora się z tym...

[livin]

To ciekawe, że dopiero po wejściu na forum paranormalne.pl spadły Ci klapki z oczu. A co by było bez tego?

Wyłączenia ze wspólnoty katolickiej osobiście Ci nie polecam, jest to tzw akt apostazji. Nie jest to jakaś wymyślna krytyka, ale dobra rada i przede wszystkim dojrzała decyzja poparta być może wieloletnim "nie wierzeniem" bądź "nie zrzeszeniem", a nie wejściem na forum. Zresztą niektóre parafie/proboszczyny mogą robić problemy z wydaniem aktu, równiez jak i problemy mogą jawić się w życiu po apostazie, takie choćby jak miejsce pochówku. Zresztą jest forum poświęcone apostatom, radzę wejść i zerknąc. Tak swoją drogą potrzebujesz również świadków .

I jeszcze raz przemyśl decyzje, bo jeśli forum odwróciło Cię od kościoła, to kiedyś może się znaleść chociażby facet który Cię nawróci na marzenia o białej sukni i ślubie, a wtedy kicha.

Użytkownik livin edytował ten post 23.11.2010 - 14:54

[Cirilla]

livin: Zanim założyłam internet i miałam dostęp do takiego skupiska informacji, musiałam wierzyć w to czego mnie nauczono. Z problemami, które podałas, zapoznałam się już wcześniej. Do tego może dojść jeszcze taki, że ksiądz może robić jakieś problemy mojej rodzinie z tego tytułu a nie chce żeby je mieli. Poza tym nie wchodzę 2x do tej samej rzeki. Biała suknię można mieć również w urzędzie st.cyw

[livin]

Tinkerbell ja też nie zawsze miałam internet, tylko proszę mi nie pisać, że akty apostazjii zaczęto składać kiedy internet zaczął być masowo dostępny Właściwie przy dokonywaniu aktu najgorzej jest chyba z proboszczem, bo nigdy nie wiadomo na kogo trafisz. Swoją drogą to śmiech mnie bierze jak czytam o gościach, którzy nie chcą wyrejestrować petenta z kościoła. Jakim prawem? Przecież oni nie mają nic do powiedzenia w tej sprawie.

[Cirilla]

Nie chodzi mi o internet, tylko o to, że żyłam w nieświadomości. Wtedy to nawet do głowy mi nie przyszło, że istnieje coś takiego jak apostazja. Poza tym w mojej rodzinie, porzucenie przeze mnie katolicyzmu to temat tabu. Co do księdza, jak nie wypisze, to składa się papiery do kurii i z nimi się załatwia.

Użytkownik Tinkerbell edytował ten post 24.11.2010 - 04:53

[livin]

Owszem kuria to wyjście w razie proboszcza-chama, generalnie chodziło mi o sam fakt nie pozwolenia komuś wystąpienia ze wspólnoty katolickiej. Myślę, że w mojej rodzinie nikt tym nie będzie zaskoczony, generalnie u mnie typowo było tak żeby sąsiedzi nie gadali czyli chrzest i komunia. Do bierzmowania nie poszłam już za swoją decyzją, zresztą nikt mnie nie namawiał (no może babcia chciała załatwić bez indeksu i chodzenia do kościoła, pewnie bała się, że nie dostąpie zbawienia, jak to babcia, ale po czasie przestała )

[miXUE]

Naprawde mozna dla bialej sukni i welonu, nie bedac katoliczka, oszukiwac ksiedza, rodzine znajomych, narzeczonego? Albo inaczej, mozna odlozyc poglady na chwile i wrocic do kosciola, tak tylko na slub? Chyba mowimy o nieuczciwosci, w pierwszym przypadku wobec najblizszych, a w drugim jeszcze gorzej, bo wobec siebie...Naprawde warto?

Można wziąć ślub jako innowierca/niewierzący z katoliczką/katolikiem. Trzeba tylko podpisać jakieś tam dokumenty, w którym m.in. zobowiązujesz się do nie wtrącania w nauczanie życia religijnego Twojego ewentualnego przyszłego dziecka.

[Cirilla]

W sumie tak się zastanowiłam i macie rację. Jeśli chciałabym przynależec już do jakiejś konkretnej wspólnoty to w tym momencie musi być apostazja, skoro w zasadzie jestem wlasnowierca, to katolicyzm mi nie przeszkadza. Szczerze mówiąc to livin masz słuszna rację jeśli chodzi o pochowek. Konkluzja jest taka, że muszę dojrzeć i wtedy będę wiedziała co jest dla mnie właściwe

Użytkownik Tinkerbell edytował ten post 24.11.2010 - 04:53

[livin]

Naprawde mozna dla bialej sukni i welonu, nie bedac katoliczka, oszukiwac ksiedza, rodzine znajomych, narzeczonego? Albo inaczej, mozna odlozyc poglady na chwile i wrocic do kosciola, tak tylko na slub? Chyba mowimy o nieuczciwosci, w pierwszym przypadku wobec najblizszych, a w drugim jeszcze gorzej, bo wobec siebie samej...Naprawde warto?

Nie wiem czy warto, różni ludzie mają różne priorytety. Dla mnie odpowiedź jest jasne, dlatego też na początku roku występuje o apostazje. Nie chcę wyjść na hipokrytkę, bo jestem w tym samym wieku co Tinkerbell, jednak sprawa u mnie wyglądała nieco inaczej;otóż związku z kościołem nigdy nie było, prócz chrztu i komunii (bo tak wypada), przepraszam wyręczam babcie co rok i noszę jej koszyczek na wielkanoc

W sumie tak się zastanowiłam i macie rację. Jeśli chciałabym przynależec już do jakiejś konkretnej wspólnoty to w tym momencie musi być apostazja, skoro w zasadzie jestem wlasnowierca, to katolicyzm mi nie przeszkadza. Szczerze mówiąc to livin masz słuszna rację jeśli chodzi o pochowek. Konkluzja jest taka, że muszę dojrzeć i wtedy będę wiedziała co jest dla mnie właściwe

Dobrze prawisz, nie warto się śpieszyć.

[limonka]

Zastanowił mnie sam tytuł założonego przez Ciebie tematu. Odniosłam bowiem wrażenie, że niezbędne jest Ci określenie samej siebie jako osoby posiadającej JAKĄŚ WIARĘ, a że nie jest to żadna ze znanych Ci religii, ani ateizm, trudno jest o właściwą nazwę. Wydaje mi się, że nie ma potrzeby afiszowania się z tym, w co się wierzy. Okej, jestem chrześcijanką, ale nie odczuwam konieczności wypisywania sobie tego na czole. Gdy miałam w swoim życiu ateistyczny epizod, wydawało mi się, że powinnam o tym mówić. Ale... co to daje? Czy niemożność określenia się jako członek konkretnej wspólnoty religijnej czyni z Ciebie kogoś gorszego? Absolutnie nie, dlatego też uważam, że szkoda marnować czas na zastanawianie się nad rzeczami, które nie mają ogromnego znaczenia )